Stemverklaring

Precies 11 weken na de verkiezingen van Provinciale Staten werd vanavond het gloednieuwe college van Gedeputeerde Staten geïnstalleerd. Voor ons was dat als het ware de kroon op een lang en ingewikkeldonderhandelingsproces. Geen enkele andere provincie had zoveel tijd nodig als wij. De belangrijkste reden hiervoor lag in een besluit dat het kabinet vlak voor de verkiezingen nam, met betrekking tot de verdeling van het provinciefonds. Dat besluit pakte voor ons zo negatief uit dat we werden gedwongen tot veel extra bezuinigen en dat was niet eenvoudig. Zo moesten we bijvoorbeeld flink snijden in het sociaal beleid van de provincie terwijl juist de PvdA het altijd heel belangrijk vond om aandacht te hebben voor de sociale positie van onze inwoners.

Op zo'n moment bekruipt je het gevoel van een burgemeester in oorlogstijd. Je voelt je gedwongen om maatregelen uit te voeren van een kabinet waarvan je het beleid volstrekt afwijst, een kabinet dat hele andere keuzes maakt dan jij zelf zou doen en een kabinet dat jij dus zelf niet hebt gekozen. En natuurlijk heb je in zo'n geval de mogelijkheid om niet aan het college deel te nemen, maar dan loop je de kans dat de partij die het van je overneemt de meest kwetsbaren nog veel harder gaat treffen. En dus ga je onderhandelen en kom je tot een akkoord dat, met dit alles in het achterhoofd, heel goed te verdedigen is. Ook al blijft het een akkoord waar maatregelen in staan die we uit vrije wil nooit zouden kiezen.

Toch heeft een langdurig onderhandelingsproces ook voordelen. Tijdens zo'n proces werk je intensief samen met je politieke partners. In dit geval VVD, CDA en ChristenUnie. Je gaat elkaar steeds beter begrijpen en waarderen. Daardoor groei je flink naar elkaar toe en dat schept een stevige band. Omdat drie van de vier nieuwe gedeputeerden deel uitmaakte van de onderhandelingsdelegatie werkten we in feite al aan een nieuwe teamspirit voordat het nieuwe college was geïnstalleerd. Daardoor was het vandaag een start met warme motor. Als het aan mij ligt gaan we daarmee de vertraging die we tijdens de onderhandelingen opliepen ruimschoots inhalen.

Nadat ik vanavond met 38 stemmen voor en 1 stem tegen werd toegelaten mocht ik de belofte afleggen en werd ik geïnstalleerd. Omdat dit soort stemmingen geheim zijn zal ik waarschijnlijk nooit weten van wie die stem tegen afkomstig was. Toch wist een van mijn collega's wel van wie zij een tegenstem had gekregen. Ik zal dat uitleggen.

Tijdens de stemmingen gebeurde vanavond namelijk iets vreemds, iets wat ik nog nooit had meegemaakt. Voordat de kandidatuur van mijn VVD collega Anne Bliek in stemming kwam, kwam het statenlid van de Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP) met een zeer opmerkelijke stemverklaring. Hij deelde de vergadering mee dat hij niet op haar zou stemmen omdat hij van mening was dat vrouwen niet in het dagelijks bestuur horen. Daarmee doorbrak hij niet alleen de geheimhouding, maar toonde hij in mijn ogen ook een volstrekt gebrek aan respect voor de kwaliteiten van mijn collega. Achteraf begreep ik dat het niet de eerste keer was dat deze partij een dergelijke stemverklaring ten gehore bracht. Dat was, zo begreep ik later, de reden voor het feit dat niemand op deze merkwaardige stemverklaring reageerde. Later dacht ik na over wat er zou gebeuren wanneer een partij bijvoorbeeld tegen een kandiaat zou stemmen vanwege het feit dat hij moslim was. De wereld zou te klein zijn, maar ik vraag me af wat eigenlijk het verschil is. Een positief puntje was het feit dat ik later hoorde dat de jongerenorganisatie van de SGP de stemverklaring had afgewezen. Er is nog hoop zal ik maar zeggen.

Hoe het ook zij, met ingang van morgen kan ik aan de slag. Dit keer met uitzicht op een volle bestuursperiode van 4 jaar.

Tot ziens.

Location:Lelystad