Bij de vorming van het college van Burgemeester en Wethouders hebben we de afspraak gemaakt dat we zichtbaar en aanspreekbaar zouden zijn. In dat kader zullen we deze periode met enige regelmaat de wijk in gaan. Vandaag was het de beurt aan de Leidse Slaaghwijk. Vanmorgen even na 08.30 uur vertrokken we per fiets vanaf het stadhuis.
De Slaaghwijk is een wijk waar wij ons best zorgen over maken. De wijk doet het in vergelijking met andere wijken in de stad niet goed. De criminaliteit is groter, het gemiddeld inkomen lager, het aantal uitkeringsgerechtigden hoger, de overlast groter en zo kan ik nog wel even doorgaan. Slaaghwijk komt voor op veel verkeerde lijstjes. Dat het niet iets van de laatste tijd is bleek toen ik de naam van deze wijk even in google opzocht. Daar trof ik een tekst uit 1992 waar al over de situatie in deze wijk geschreven werd. Onlangs nog haalde de wijk het Leidsch Dagblad in verband met de jongerenoverlast in de omgeving van de voetbalkooi.
We hebben vandaag met veel mensen uit de buurt gesproken. De buurtagent, de opbouwwerkers, de jongerenwerkers, de raad- en daadwinkelier, de beheerder van het buurtcentrum, de tienermoeders, bestuurders van bewonersverenigingen en vele, vele andere inwoners uit de wijk. We hebben geluisterd naar de problemen van de vele een-oudergezinnen, van de kinderen die hun opvoeding vooral op straat krijgen en van de schrijnende armoede die je in deze wijk in toenemende mate tegenkomt. Ondanks alle problemen vinden we toch ook hier weer mensen die trots zijn op hun wijk en de negatieve berichtgeving meer dan zat zijn. Mensen die zich geweldig inzetten om verbeteringen in de wijk te realiseren. Mensen die wat mij betreft de steun van de gemeente verdienen.
Over oplossingen hebben we nog niet gesproken. Eerst alles maar eens laten bezinken en nadenken waar we gaan beginnen. Dat er daarna iets moet gebeuren is duidelijk.
Tot volgende week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten