donderdag 31 mei 2018

Strook


Afgelopen week was het prachtig weer. Op zulke dagen zoeken legio l mensen verkoeling aan het water, onder parasols, achter windschermen, of in de open lucht. In onze gemeente trekken velen  dan naar het recreatieterrein De Strook, aan de zuidzijde van de Loosdrechtse Plassen, om daar te recreëren. Dat is prima, De Strook is heel populair en trekt elk jaar  talrijke bezoekers.

De meeste mensen gaan met de auto over de Nieuweweg in Maarssen naar het recreatieterrein. Op de vaak smalle toevoerwegen geeft dat overlast voor de bewoners van het gebied rond De Strook. Dit gaat ten koste van het woongenot en de veiligheid. Als gemeente nemen we elk jaar  diverse verkeersmaatregelen om deze overlast te beperken en  om de verwachte toestroom van recreanten in goede banen te leiden. Op die manier proberen we De Strook goed bereikbaar te houden. Dat doen we niet voor niets.

Wanneer er zoveel mensen in het gebied aanwezig zijn, is juist de bereikbaarheid voor politie, ambulance en brandweer belangrijk. Zodra De Strook volloopt met auto’s, ontstaan er files en zijn de beschikbare parkeerplaatsen snel vol. Omdat er geen andere mogelijkheden zijn, parkeert menig recreant zijn auto dan in de berm of op de weg. Het dubbel parkeren leidt tot onveilige situaties waarbij de hulpdiensten nauwelijks doorgang hebben naar De Strook.

De aanrijtijd van ambulances komt hierdoor in gevaar. Volgens de wettelijke norm moet een ambulance bij acute levensbedreigende situaties binnen vijftien minuten aanwezig kunnen zijn bij een calamiteit. Met het dubbel parkeren op de weg en de files is de kans groot dat zij te laat komen als het echt nodig is.

Gezien de beperkte parkeermogelijkheden, zou je verwachten dat meer mensen de fiets gebruiken. De Strook is op de tweewieler heel goed te bereiken! Zodra we bekendmaken dat we vanwege het warme weer verkeersmaatregelen hebben getroffen, roepen we dan ook op om vooral met de fiets naar De Strook te komen.

Tijdens de afsluiting van De Strook huren wij verkeersregelaars in om het verkeer op de wegen van en naar het recreatiegebied te begeleiden en de veiligheid in het oog te houden. Regelmatig hoor ik dat de verkeersregelaars vaak onheus worden bejegend, beledigd, uitgescholden en soms zelfs bedreigd. Ik kan me daar echt kwaad over maken. Dat is geen manier om mensen te behandelen die wij inzetten om de veiligheid van bezoekers te garanderen.  

Aan het begin van een, hoop ik, mooie lange zomerperiode doe ik een dringend beroep op bezoekers van De Strook om de verkeersregelaars met respect te behandelen.  Zij doen gewoon hun werk. En ja, soms moet je een stukje lopen of verder rijden, dat is op dagen met mooi weer nu eenmaal het geval. Accepteer dat. Verkeersregelaars zijn er niet om u te pesten. Zij verdienen waardering. Zij staan er voor uw veiligheid!

Mijn oproep: kom dus vooral op de fiets naar De Strook!
Tot ziens.

donderdag 24 mei 2018

Persoonsgegevens II

Mijn column van vorige week ging over de invoering van de nieuwe Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG). Deze gaat vrijdag 25 mei in. De gemeente werkt continu met persoonsgegevens van inwoners en medewerkers. Wij hebben deze persoonsgegevens nodig om ons werk voor u goed te kunnen doen; voor het beoordelen van een aanvraag of het leveren van een dienst.

Om ervoor te zorgen dat er ook controle is op de bescherming van persoonsgegevens en op het naleven van de regels heeft het college van burgemeester en wethouders vorige week een Functionaris Gegevensbescherming aangesteld..

Het college van B&W is verantwoordelijk voor alles wat te maken heeft met de bescherming van uw persoonsgegevens. De Functionaris Gegevensbescherming is een onafhankelijke toezichthouder binnen onze organisatie die betrokken is bij alles wat te maken heeft met gegevensbescherming en die erop toeziet dat dat volgens de nieuwe regels gebeurt.

Daarnaast mag de Functionaris Gegevensbescherming gevraagd en ongevraagd advies geven aan het college van B&W over de toepassing van de nieuwe regels binnen de gemeentelijke organisatie. Ook zorgt hij ervoor dat de gemeente de juiste maatregelen neemt wanneer er toch iets fout mocht gaan. Dat kan bijvoorbeeld wanneer er persoonsgegevens in verkeerde handen kunnen komen. Natuurlijk doen we er alles aan om dat te voorkomen, maar zo’n situatie kan zich voordoen. De Functionaris Gegevensbescherming controleert in zo’n situatie of de juiste stappen worden gezet en rapporteert het college daarover.
Hij is ook een aanspreekpunt voor alle zaken die te maken hebben met de bescherming van persoonsgegevens. Inwoners, klanten, personeelsleden, kortom: iedereen van wie deze gegevens worden verwerkt, kunnen bij de Functionaris Gegevensbescherming terecht voor informatie over en inzage in de van hem of haar verwerkte persoonsgegevens.
Daarnaast is er in Nederland ook een landelijke toezichthouder voor de bescherming van persoonsgegevens, de Autoriteit Persoonsgegevens (AP). Deze kan de Functionaris Gegevensbescherming vragen om uit te leggen hoe de gemeente omgaat met persoonsgegevens. Ook biedt de AP gemeenten ondersteuning om de bescherming van persoonsgegevens te verbeteren.

 
Als burger heeft u er recht op dat wij zorgvuldig en veilig met uw persoonsgegevens omgaan. Wij nemen de bescherming van uw gegevens serieus en treffen de maatregelen die nodig zijn om misbruik, verlies, onbevoegde toegang, ongewenste openbaarmaking en ongeoorloofde wijziging tegen te gaan. Toch kan het voorkomen dat u hierover meer wilt weten. Of dat u het ergens niet mee eens bent. Vindt u dat wij niet zorgvuldig zijn omgegaan met uw privacy? Heeft u de indruk dat wij uw gegevens niet goed beveiligen? Denkt u dat wij zonder uw toestemming uw persoonsgegevens gebruiken? Of heeft u aanwijzingen van misbruik van persoonsgegevens?

Als u vindt dat wij onzorgvuldig met uw persoonsgegevens omgaan of u wilt uw persoonsgegevens inzien, corrigeren of laten verwijderen, neem dan contact op met de Functionaris voor de Gegevensbescherming. Per mail is hij bereikbaar op gegevensbescherming@stichtsevecht.nl. U kunt ook bellen met 14 0346.

Ik vind het  belangrijk dat u er op kunt vertrouwen dat wij verantwoord en veilig met uw persoonsgegevens omgaan.


vrijdag 4 mei 2018

Vreeland

Vanavond was ik in Vreeland voor de jaarlijkse dodenherdenking. Daar mocht ik de aanwezigen toespreken. Zoals afgelopen jaren had ik mijn speech voor vandaag laten schrijven door jonge mensen. Dat komt omdat ik geloof in jonge mensen en hun vermogen om te blijven vechten voor de vrijheid waarvoor onze voorouders zoveel offers hebben gebracht.

Deze tekst is geschreven door Olivier, Beau, Mike, Marquerite, Simon en Alexa. Zij zitten op het Vecht-College te Breukelen.

Vrijheid is iets waar mensen 73 jaar geleden hard voor hebben moeten vechten. Nu nog steeds zetten militairen zich in tijdens vredesmissies voor de vrijheid zoals de Nederlandse blauwhelmen in Mali. Daarom zijn we hier, om deze mensen te herdenken. Mensen die niet wilden toegeven aan hoe anderen met hun wereld omgingen. Mensen die hun leven gaven om juist anderen vrijheid te geven. Mensen die een kleine of grote verzetsactie hebben uitgevoerd, we zullen ze allemaal dankbaar zijn. Dankbaar voor de vrijheid die we nu hebben.




Maar sommige mensen zijn nog niet vrij. Niet vrij om zichzelf te zijn en toe te durven geven aan wie ze zijn. Gelukkig zijn er altijd burgers die het lef hebben om zich te verzetten tegen het bang zijn in donkere dagen.


Verzet begint niet met grote woorden maar met kleine daden.

Verzet heb je in vele vormen; enkelen doen het stiekem, anderen openlijk, zoals de stakingen in 1941. De een door een grote daad, zoals sabotage en het illegaal drukken van kranten, de ander met kleinere daden. De soldaten die overgrootvader hielpen door de kar in de sloot te laten zakken, zodat deze niet kon worden gevorderd. Alle zijn daden van verzet, allemaal daden van mensen die het niet eens waren met wat er gebeurde in hun land en met de burgers om hen heen. Die opstonden voor onderdrukten die in het nauw zaten. Om ze te helpen met onderduiken, vervoeren, voedsel, kleding en wat nodig was. Belangeloos, met gevaar voor eigen leven, zonder iets terug te verwachten van al die mensen die ze hielpen.


Mensen die dat doen, die dat kunnen, dat durven, dat zijn échte helden, stuk voor stuk!
Laten we ons voorstellen dat er helemaal geen verzet zou zijn geweest. Dan had de wereld er heel anders uit gezien. Een groot Europa onder de macht van de fascisten. Geen verenigd Europa met allerlei verschillende nationaliteiten en geloven. Onder het juk van een ideologie. Er waren verzetsmensen die bereid waren hun leven te geven voor de vrijheid van hun land en anderen. Mensen die risico’s durfden te nemen. Mensen die gevangen hebben gezeten. Mensen die verder dachten dan zichzelf. Mensen die trots waren op hun land en wilden vechten voor hun land. Zij deden dit vaak in de anonimiteit en niet voor de eigen eer. Wij prijzen ons gelukkig dat we in Nederland wonen. Elke dag genieten wij hier van de vrijheid. Mensen die zich hebben verzet, onze dank hiervoor blijft groot.

Verzet, verzet is een woord dat we alleen maar horen als we het over de mensen hebben die ons land niet de rug hebben toegekeerd in de donkere tijden, zij die hun eigen leven hebben gewaagd om ons land in die duistere tijden toch nog wat licht te geven. Jezelf een vraag stellen, daarmee begint verzet en dan die vraag aan een ander stellen. Maar verzet kan ook overal om ons heen zijn, zoals in het dagelijks leven van een puber die ruziet met zijn of haar ouders over de regels. Dezelfde puber gaat de straten op in de Verenigde Staten om te demonstreren tegen wapens. Mensen die zich hebben verzet, hebben meer gegeven dan wij ooit kunnen beseffen, om ons en generaties verder, vrede te brengen. Laten we daarom van onze geschiedenis leren en deze verbeteren.

Verzet is waar je voor vecht en waar je in gelooft. Wij moeten blijven samenwerken om een eenheid te blijven vormen. Een eenheid voorkomt weer een oorlog en schept vertrouwen naar de toekomst. Samen kunnen wij blijven staan voor de vrijheid, samen zetten wij ons in voor die eenheid. Samen staan we sterk en samen blijven wij ons verzetten.

Verzet zal er in de toekomst anders uitzien. Mensen zijn bang dat ze niet meer zichzelf mogen zijn op school en daarbuiten. Sommigen kunnen gaan denken dat je iemand anders moet gaan zijn om geaccepteerd te worden in de buitenwereld. Wij moeten vechten voor onze vrijheid, zodat wij onszelf mogen zijn. Maar wij willen ons ook veilig voelen op straat en als wij op school zijn. Wij willen gewoon dat mensen in de toekomst zich veilig kunnen voelen, waar dan ook. Wij kunnen er iets aan doen en wij gaan in verzet om van de wereld een betere plek te maken maar dat kunnen wij niet alleen, daar hebben wij iedereen voor nodig. Samen kunnen wij juist de angst omzetten in positieve gevoelens want als we angst voelen, geven we ons over aan die angst. Laten we met zijn allen naar buiten treden dat we juist die angst willen overwinnen door uit te spreken wat we belangrijk vinden in onze samenleving; respect, vrede en vrijheid.

Iedereen wil in vrijheid leven. Daarom moeten we elkaar accepteren. De geschiedenis heeft ons geleerd dat we met wapens geen gelijk meer krijgen: dat creëert alleen maar meer onrust en ongelijkheid in de wereld. Vrijheid is iets wonderbaarlijks, iets wat we soms niet genoeg waarderen, maar niet iedereen heeft vrijheid. Veel mensen worden helaas nog onderdrukt maar overal vechten en verzetten mensen zich om juist die vrijheid te kennen of zelfs om vrijheid terug te halen.  De kans op vrede op onze dierbare planeet is het grootst als we denken aan de dingen die écht belangrijk voor ons zijn: elkaar respecteren in vrede en vrijheid. Nu en in de toekomst!

Er zullen altijd mensen zijn die zeggen dat oorlog een optie is maar dichtbij de wereldvrede, daar willen wij zijn! Daarom moeten wij ons met zijn allen nog steeds en altijd blijven inzetten voor de vrede. Want echte vrede leidt tot vrijheid en juist die vrijheid geef je door!


woensdag 2 mei 2018

Dubbel gevoel

Tijdens de raadsvergadering van vorige week heeft de raad een nieuw college gekozen. Jeroen Willem Klomps (VVD), Linda van Dort (GroenLinks), Frank van Liempdt (Lokaal Liberaal) en Hetty Veneklaas (CDA) zijn nu officieel wethouder. Samen met de gemeentesecretaris vormen we het nieuwe college van Burgemeester en Wethouders.

Het coalitieakkoord heeft als motto meegekregen ‘Samen werken aan duurzame oplossingen’. Als ik kijk naar d

e ambities staan we de komende jaren voor grote uitdagingen.

De nieuwe wethouders stralen enthousiasme uit. Er staat een mooi team met de wil om er samen wat van te maken. Ik heb er alle vertrouwen in dat we als team veel gaan bereiken voor onze inwoners.

Het college is direct aan het werk gegaan. Op Koningsdag hebben de wethouders diverse kernen bezocht. Ook bij de herdenking op 4 mei en de viering van 5 mei kunt u hen ontmoeten. Afgelopen zaterdag vond al de eerste B&W-vergadering plaats, met een forse agenda.  Zo is besloten om het coalitieakkoord op korte termijn uit te werken tot een collegeprogramma, waarin keuze staan over de beoogde resultaten en inzet van tijd en geld. De uitwerking gebeurt in nauwe samenspraak met de gemeenteraad en de samenleving.

Met het aantreden van het nieuwe college van B&W nemen we afscheid van de oud-wethouders Jacqueline Koops, Eric Balemans, Warner van Vossen en Franko Živkovi?. Het vorige college heeft geen gemakkelijke bestuursperiode achter de rug, met diverse wisselingen en persoonlijk leed. Niettemin heeft dat oude college veel voor de inwoners bereikt. Hun werkprogramma is in grote lijnen afgerond. Dit verdient groot respect. Stichtse Vecht is hen veel dank verschuldigd.

Tot zover het goede nieuws van vorige week. Voor mij persoonlijk was er ook slecht nieuws.

Afgelopen week had ik weer een gesprek over het verloop van mijn kanker. Op een nieuwe scan van vorige week maandag is gebleken dat mijn tumor weer iets kleiner is geworden, maar dat de uitzaaiingen in mijn lichaam flink toegenomen zijn. De conclusie is dat ik na de chemotherapie, nu ook moet stoppen met immunotherapie. Dat was een klap in mijn gezicht, omdat het resultaat van de immunotherapie mij tot nu toe nog enige hoop had gegeven. Het was een heftige mededeling. De reguliere geneeskunde kan blijkbaar weinig meer voor me doen.

Langzaam sloopt de ziekte mijn lichaam en krijg ik daar meer last van. Toch voel ik me op dit moment nog fit genoeg om het werk wat ik doe, nog steeds goed te doen. Ik weet me daarbij verzekerd van de steun van raad en college. Ik kies er voor een laatste behandelpoging te doen. De komende tijd ga ik meedoen in een studie van een nieuw type behandeling in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. Ik weet nu nog niet wat ik daarvan kan verwachten en wat dit gaat betekenen voor mijn functie. De vervolgbehandeling is een strohalmpje, dat hopelijk het ziekteproces iets kan vertragen. Genezen kan ik niet meer. Als de nieuwe therapie helpt, kan het volgens mijn arts extra tijd geven. Daar moet ik het voorlopig even mee doen.

Tot ziens.