Oproep aan Toedeledokie en anderen

Dit jaar vindt voor het eerst de Dag van de Dialoog in Leiden plaats. Op 7 november worden overal in de stad dialoogtafels georganiseerd waar Leidenaren (en inwoners van buurgemeenten) met elkaar in gesprek gaan over het thema 'Buur, vriend, Leidenaar (m/v)?' Zie voor meer informatie: http://www.leidenindialoog.nl/. Wat mij betreft een goed initiatief waar ik graag aan mee ga doen.


Ik wil op deze dag graag eens met mensen in dialoog gaan die ik altijd alleen ‘spreek’ via hun reacties op internet (bijvoorbeeld op de PvdA website of op mijn weblog). Namen van mensen die ik veel tegenkom, maar die ik niet ken zijn bijvoorbeeld Toedeledokie, Blonde Mien, Leidsemeid, JaapJaap of Jonny. Ik noem ze maar even de 'reaguurders'

Nu kan ik me voorstellen dat deze reaguurders er niet op zitten te wachten om hun anonieme status in te ruilen voor een van bekende Leidenaar. Daarom heb ik het volgende bedacht: Ik zorg voor een mooie dialoogtafel in het Leidse Stadhuis waar zo'n 6 tot 8 mensen kunnen aanschuiven. De dialoog aan tafel maken we voor iedereen in de stad te volgen via internet. Daarbij geven we een aantal anonieme reageurders de gelegenheid om via internet mee te doen met de dialoog. Die reacties projecteren we bij de dialoogtafel op een groot scherm.

Ook mensen die onder hun eigen naam regelmatig via internet reageren zijn van harte welkom, het liefst in eigen persoon aan de tafel in het stadhuis. Ik zou jullie graag eens op een open en positieve manier spreken over jullie digitale ervaringen met mede Leidenaren.

Als er voldoende belangstelling is, zal deze dialoogsessie worden gehouden op zaterdag 7 november van 15.00 tot 17.30 uur . Na aanmelding krijg je meer informatie,.

Meld je aan op de website www.leidenindialoog.nl, of stuur mij een mail
Tot ziens.

Wolfslag

Zo'n 80 jaar geleden begon oma een winkeltje op de hoek van de Langebrug en de Ketelboetersteeg. Ze verkocht daar o.a. kaartjes voor de tram en een klein assortiment schrijfbenodigdheden. Via verschillende locaties in de stad is het bedrijf Wolfslag groter en groter geworden en nu zit de 3e generatie in een mooi en modern bedrijfspand aan de Moerbeistraat.

Vanmiddag bracht ik als wethouder een bezoek aan dit bedrijf. Het gaat allang niet meer om alleen schrijfbenodigdheden. Het bedrijf is uitgegroeid tot een moderne dienstverlener die werkelijk alles in huis heeft voor de moderne kantooromgeving. De concurrentie met de talloze internetwinkels op dit gebied gaat men niet uit de weg. Door persoonlijke aandacht en ouderwetse dienstverlening lijkt men deze strijd royaal te winnen.

Tijdens mijn bezoek kreeg ik een uitgebreide rondleiding door het bedrijf en de showroom. In het gesprek kwam het veelbesproken onderwerp van het gemeentelijke aanbestedingsbeleid weer eens aan de orde. De gemeentelijke organisatie is immers een grootverbruiker wanneer het gaat om de producten van dit bedrijf. De regels die wij als overheid tegenwoordig moeten volgen bij aanbestedingen lijken echter niet altijd in het voordeel van plaatselijke leveranciers.

Tot ziens.

Collis

Voor vandaag stonden er maar liefst twee bedrijfsbezoeken op de agenda. De eerste was het bedrijf Collis met een vestiging op het bedrijventerrein Roomburg. Collis verkoopt kennis, om precies te zijn kennis over hoe je op een veilig manier electronische transacties tot stand kunt brengen. Bij het sterk internationaal georiënteerde bedrijf werken zo'n 150 medewerkers, van wie de meesten in de hoofdvestiging in Leiden. Collis behoort binnen haar bedrijfstak tot de marktleiders.

Als ik in mijn eigen portemonnee kijk dan is het aantal plastic kaarten met een chip erop de laatste jaren flink toegenomen. Mijn bankpas, creditcard, deelautokaart en de pas waarmee ik het stadhuis binnenkom zijn allemaal voorzien van een chipje. Ook in mijn mobiele telefoon is zo'n chipje op de simkaart terug te vinden. Allemaal moeten ze wat mij betreft 100% betrouwbaar zijn, zodat niemand anders dan ikzelf ze kan gebruiken.

Dirk-Jan van den Heuvel is de CEO en oprichter van Collis. Hij studeerde in Leiden en is later vooral om die reden met zijn bedrijf in Leiden gebleven. Hij vertelde me in een uur wat dit bedrijf allemaal doet op het gebied van de veiligheid van electronische transacties. Ik durf dat best indrukwekkend te noemen. Dit Leidse bedrijf mag echt een autoriteit op haar vakgebied genoemd worden. Het gaat daarbij niet alleen om financiele transacties. Dat blijkt wel uit het feit dat de mensen van Collis naast voor financiele instellingen ook werken voor overheden, telecombedrijven en de vervoerssector. In Nederland is het bedrijf bijvoorbeeld betrokken bij de ontwikkelingen rondom de OV Chipkaart, het nieuwe paspoort, maar ook de techniek rondom de plannen van Minister Eurlings voor het rekening-rijden.

In Leiden kennen we heel veel kennisintensieve bedrijven. Collis hoort ook tot deze groep. Ook bij dit bedrijf zijn het vooral de mensen die het bedrijf maken. In haar bedrijfsbrochure prijkt daarom niet zonder trots het predikaat 'beste werkgever' 2009 van het 'great place to work institute Nederland'.

Alweer zo'n mooi Leids bedrijf waar men eigenlijk weinig last heeft van de economische recessie.

Tot ziens.

NeCEN

Het Netherlands Centre for Electro Nanoscopie (NeCEN) komt naar Leiden, en dat is geweldig nieuws.

In de wereld van de biotech gaat het bijna altijd over interactie tussen levende organismen en moleculen. De beste manier om te begrijpen hoe dat werkt is om die interactie met verschillende technieken zichtbaar te maken. Om dit te kunnen doen is er sinds kort een nieuwe en zeer hoogwaardige technologie beschikbaar in de vorm van een soort hele bijzondere electronenmicroscoop. Deze technologie wordt gemaakt door FEI, een voormalige dochter van Philips, die nu in Amerikaanse handen is.

Een probleem is het feit dat deze technologie heel duur en zeer schaars is. Daardoor is deze techniek op dit moment in Europa nog helemaal niet beschikbaar. Na lang onderzoek en gesprekken is onlangs in samenspraak met de leverancier het besluit genomen om Leiden uit te kiezen als plek waar deze technologie nu als eerste in Europa beschikbaar komt. Dat de keuze hierbij op Leiden is gevallen heeft alles te maken met het internationale bio science klimaat in Leiden en het feit dat wij samen hebben gewerkt met bijvoorbeeld Rotterdam en Delft (partners in de Medical Delta) om deze technologie naar Leiden te krijgen.

Met de plaatsing van deze apparatuur is een investering van vele tientallen miljoenen euro's gemoeid, geld dat voor een belangrijk deel uit Europese fonsen moet komen.

Wanneer deze apparatuur uiteindelijk in Leiden in gebruik is zullen topwetenschappers en bio tech bedrijven in de rij staan om van deze faciliteit gebruik te maken. Daarmee krijgt de goede naam van Leiden als Bio Science Center van Europa weer een extra impuls. Hierdoor zal de aantrekkelijkheid van het park verder toenemen, met name voor vestiging van grote multi nationals op het gebied van life science. Daarbij verwacht ik ook dat NeCEN zal bijdragen aan de groei van economische activiteit in de regio.

Vanmiddag was ik aanwezig bij een informatiebijeenkomst met alle betrokken partijen om afspraken te maken over het proces van ontwikkeling van deze zogenaamde grootschalige onderzoeks faciliteit.

Tot ziens.

Paling

Wat hebben Leiden en Volendam met elkaar gemeen? Het antwoord is paling. Paling is van groot belang voor de Volendammer vissers, maar met een teruglopende visstand in de wereld staat de paling op uitsterven. Voor de vissers in Volendam een groot probleem, en daar komt Leiden om de hoek kijken.

Vanmorgen mochten we minister Gerda Verburg (Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit) verwelkomen in het Gorleus Laboratorium van de Universiteit Leiden om haar te informeren over het resultaat van onderzoek van de Universiteit Leiden. Daar doet men al geruime tijd onderzoek naar een manier om de natuur een handje te helpen. In ons Bio Science Park leveren levende palingen in gevangenschap nu al miljoenen glasaaltjes af. Dat gebeurt nu nog onder laboratorium condities en er zijn nog een aantal praktische problemen die nader onderzoek nodig maken. De resultaten zijn echter zo bemoedigend dat de minister naar Leiden kwam om dit met eigen ogen te zien. Tijdens het bezoek werd zij geinformeerd over het feit dat Nederland in dit onderzoek wereldwijd voorop loopt waardoor bijvoorbeeld wetenschappers uit een visland als Japan naar Leiden komen om onze resultaten te zien.

Naast onderzoekers zijn er inmiddels ook al ondernemers die in deze productietechniek brood zien. Een bedrijf als Volendam Glasaal BV is daar weer een voorbeeld van. In Volendam begint binnenkort de eerste experimentele glasaalkwekerij waar met de kennis en ervaring van het onderzoek in Leiden en met hulp van het Innovatienetwerk van LNV de palingkweek verder wordt onderzocht en uitgeprobeerd. Ook de burgemeester en een wethouder uit Volendam waren daarom vanmorgen in Leiden. Zij onderstreepten met hun aanwezigheid het belang van de ontwikkeling voor de Volendammer economie.

Naast palingzaken heb ik de minister ook nog in algemene zin kunnen informeren over het Bio Science Park. We zijn tenslotte het beste bedrijventerrein van Nederland.

Tot ziens.

President

De tolk van de gemeente Torun vertaalt het Poolse woord voor burgemeester steevast als President. De 'wethouders' zijn hier Vice-President. Dat was voor mij vanmorgen aanleiding om opnieuw de wandeling van het hotel naar het stadhuis te maken voor een afspraak met Vice-President of Torun, Mr. Zbigniew Fiderewicz (foto) om me door hem eens bij te laten praten over de manier waarop hier het gemeentebestuur werkt. Het was een prettig gesprek met overigens een aantal beperkingen vanwege het feit dat we een tolk nodig hebben om elkaar te kunnen verstaan.

Na een uiteenzetting van de manier waarop de verschillende overheden zich hier tot elkaar verhouden, en hoe de rolverdeling binnen de gemeente is kom ik tot de conclusie dat er veel overeenkomsten te vinden zijn met het systeem dat wij in Nederland kennen. Het grote verschil is natuurlijk het feit dat dit systeem hier nog heel jong is. Anders is ook het feit dat de burgemeester hier elke 4 jaar door de inwoners gekozen kan worden. Na die verkiezingen stelt hij niet alleen zijn eigen 'wethouders' aan, maar vervangt hij ook naar eigen inzicht de ambtelijke top in de organisatie. De burgemeester heeft een aantal belangrijke budgettaire bevoegdheden en legt als zelfstandig bestuursorgaan verantwoording af aan de gemeenteraad, ook voor de daden van zijn 'wethouders'. Na het gesprek begreep ik de benaming president veel beter. Mr. President is een machtige man in Torun.

Volgens de wet mag de burgemeester van Torun drie 'vice presidents' aanstellen. Wegens vertrek van een van hen zijn er momenteel maar twee. Voor de vacature is al een jaar weinig interesse. Mijn gesprekspartner geeft aan dat dit mede komt door het feit dat hij voor een volle werkweek van 10 uur werk per dag slechts €2500 per maand betaald krijgt. Een gevolg van een bezuinigingsmaatregel van het nationale parlement dat een bezuiniging zocht maar daarbij haar eigen inkomen buiten schot wenste te houden.

Tot ziens.

€ 12.000

Na ruim 10 uur slapen werd ik vanmorgen wakker in hotel Kopernik in Torun. De uren slaap die ik de afgelopen dagen heb moeten missen zijn weer een beetje ingehaald. Nog wat lichte pijn in de spieren maar verder blijken de gevolgen mee te vallen.

Het eerste wat mij vandaag te doen staat is een bezoek aan het Blijf van mijn lijf Huis in Torun. Gisterenavond hebben we symbolisch een cheque van 12000 euro overhandigd voor deze instelling. Het ging om sponsorgeld dat wij met onze loop hebben ingezameld. Een groot deel van dit bedrag was afkomstig van sponsors die hadden gereageerd op mijn oproep om me te sponsoren en dus wilde ik met eigen ogen zien dat het geld ook werkelijk op de goede plaats terecht komt.

Na een rondleiding door het huis en een gesprek met de leiding daar werd duidelijk dat men hier geweldig werk doet voor vrouwen die het slachtoffer zijn geworden van bijvoorbeeld mishandeling en bedreigingen. Op allerlei manieren verzorgt men hier een veilige plaats voor deze vrouwen en hun kinderen. Daar waar hulp aan deze vrouwen voor mij een soort basis voor beschaving is, valt ons tijdens het gesprek op dat de lokale overheid in Torun daar toch heel anders over denkt. Er komt nagenoeg geen overheidssteun voor deze instelling waardoor men volledig afhankelijk is van particuliere giften. En dat maakt het allemaal niet eenvoudig. Tot mijn genoegen heb ik wel kunnen constateren dat er zo nu en dan wat subsidie uit Europa komt die dit soort voorzieningen een beetje kunnen ondersteunen.

Niet al onze vragen met betrekking tot de relatie tussen het Blijf van mijn lijf Huis en de plaatselijke overheid kunnen tijdens ons gesprek beantwoord worden. De aanwezigheid van een aantal medewerkers van de gemeente is daarbij blijkbaar toch een drempel. We maken afspraken dat er nog een en ander op papier komt. Ook over de werkelijke besteding van het geld zullen we nog contact hebben.

Vervolgens heb ik in Torun een aantal gemeentelijke sportvoorzieningen bekeken waaronder een gloednieuw speedwaystadion waar men trots over spreekt als het modernste speedwaystadion te wereld. De bouwkosten waren zo'n 25 miljoen euro. Speedway is een populaire sport in Polen, maar ik bespeur ook veel prestige in dit mooie complex. Met een jaarbudget van 1,5 miljoen euro voor sport lijkt de investering wat aan de grote kant.

Over al deze onderwerpen heb ik naar afloop gesproken met mijn 'collega' mr. vice president Zbigniew Fiderewicz. Het was een goed gesprek waarbij we naast het uitwisselen van de gebruikelijke cadeautjes ook de nodige inhoudelijke dingen hebben kunnen bespreken. Op mijn vraag om meer inzicht in de manier waarop het openbaar bestuur in Polen georganiseerd is krijg ik een uitnodiging om morgen terug te komen voor een extra gesprek.

Aan het eind van de middag volgde de officiele ontvangst in het oude Stadhuis van Torun. Naast de ruim 40 mensen van onze loopgroep waren daar ook zo'n 40 andere bezoekers uit Leiden aanwezig. Na de toespraken mocht ik een echte Nederlandse opoefiets overhandigen aan mijn collega. Gezien het sportieve karakter van onze bezoek leek dit het beste cadeau. Nu hopen dat na deze eerste dienstfiets er meer zullen volgen.
Tot ziens.

Finish

Vandaag was de aankomst van onze groep in de mooie stad Torun. Dat wil zeggen, voor het zover was moest ik met mijn groep nog 1 etappe lopen. Voor mij was dat nog een kleine 10 kilometer. Met een kleine 4 uur slaap achter de rug vertrokken we vanmorgen voor dit laatste onderdeel. Afgelopen nacht waren we erg laat terug waardoor er geen tijd meer was voor een massage. Dat heb ik geweten want toen ik vanmorgen het busje uitmoest voor mijn eerste loop was ik zo stijf als een plank. Gelukkig is het me uiteindelijk gelukt om de benodigde meters af te leggen. Het laatste stuk van onze etappe liepen we samen met de hele groep. Omdat we als groep in Leiden als eerste vertrokken, waren we nu als eerste klaar. De twee andere teams moesten het vanaf hier afmaken.

Mijn definitieve resultaten voor de hele loop zijn volgens mijn GPS horloge als volgt:

Totaal afgelegde afstand 84,45 km
Totaal aantal keer gelopen: 27 keer
Totaal tijd gelopen: 7 uur en 30 minuten
Gemiddelde hartslag tijdens de loop 139 slagen per minuut
Totaal verbruikte calorieen: 7496

Sponsors die hun bijdrage afhankelijk hebben gemaakt van de door mij afgelegde afstand kunnen op basis van deze gegevens hun bijdrage storten.

Zoals afgesproken hebben we daarna aan de rand van de stad gewacht tot ook de laatste lopers binnen waren. Nadat iedereen zich had opgefrist zijn we als een groep samen de stad ingelopen. In het centrum, voor het standbeeld van Kopernikus (foto) werden we door de 'vice-mayor' van Torun van harte welkom geheten. Hij stond tussen heel veel Poolse en Nederlandse mensen die voor ons een hartverwarmend welkom verzorgde.

De afgelopen 5 dagen heb ik samen met ruim 40 geweldige mensen uit Leiden en omgeving een sportieve prestatie neergezet die er volgens mij absoluut mag zijn. Samen met 14 andere lopers heb ik in 100 uur de afstand van twee keer een marathon gelopen waarbij het gemiddelde dichtbij de 12 kilomter per uur kwam. Via dit Leiden2Torun project ben ik ook zelf in staat geweest om mijn persoonlijke sportieve grenzen te verleggen. Ik hoop dat het een beetje heeft bijgedragen aan het beeld van de stad Leiden als stad van sporters. Ik hoop dat het de komende periode voor heel veel andere mensen een aanleiding is om ook iets met sport te doen.

Voor wie interesse heeft in de Run to Torun, blijft ook de site www.leidentorun.nl voorlopig in de lucht.

Tot ziens.

Bastion

Rond 04.00 uur stond team 2 precies op de goede plaats klaar om het van ons over te nemen. Tot dan staat mijn Garmin GPS op 64 gelopen kilometer. Het einde lijkt in zicht te komen. Op weg naar onze volgende bestemming kwamen we even voor zes bij Kostra nat Odra over de Poolse grens om daar te ontdekken dat er nog 3 slaapplaatsen beschikbaar zijn voor onze 9 teamleden. Het plaatselijke Bastion Hotel biedt uitkomst wanneer we daar voor 250 Zlotti (60 euro) een kamer met 4 bedden kunnen huren. Door een warme douche en een echt bed heb ik maar liefst 4,5 uur geweldig geslapen.

Rond 11.00 uur komt voor het hotel team 3 voorbij. Zij hebben zojuist de Duits-Poolse grens overschreden en vanaf dat moment is een loopgroep uit Torun aangesloten. Deze poolse vrienden gaan ons vanaf nu vergezellen naar het eindpunt van onze reis. Bovendien krijgen we vanaf nu een escorte van de Poolse politie door alle steden op de route. Op die manier rijdt er nu een flinke escorte achter de lopers aan. Het was bijzonder om te zien hoe de Poolse politie onze lopers dwars door drukke dorspcentra weet te loodsen. In de volgauto vragen wij ons af of deze escorte de zaak nu eigenlijk wel veiliger maakt.


Tegen de avond loop ik mijn laatste kilometers van vandaag. Op de GPS heb ik nu ongeveer 77 kilometer op mijn naam staan. Morgen nog een keer vroeg uit bed om als eerste van de drie teams een verkorte eindetappe te lopen. Zodra we die allemaal achter de rug hebben gaan we met de hele groep Torun binnen. Net zoals we 17 oktober vertrokken uit Leiden. Morgen schrijf ik u mijn ervaringen.

Tot ziens.

Josef Jakobs Spargelhof

In Beelitz brachten we onze pauze vandaag door in Jozef Jakobs Spargelhof (www.jakobs-hof.de), een aspergeboerderij op zo’n 15 kilometer afstand van Potsdam. Gezien de omvang van dit toeristisch bedrijf moet dit in het seizoen een belangrijke pleisterplaats zijn. Op dit moment is het echter uitgestorven en hebben wij het rijk zo ongeveer alleen. Om wat slaap in te halen kunnen we even op bed gaan liggen in de slaapverblijven waar tijdens het seizoen de Poolse gastarbeiders slapen.

Onze oude gele omgebouwde NZH bus stond op het parkeerterrein. Deze is door de ANWB aan ons beschikbaar gesteld. Binnen zetten onze mensen van de catering al sinds ons vertrek een geweldige prestatie neer. Toen het buiten te koud werd zijn we binnen rond een grote open haard gaan zitten.

Rond half 10 ‘s avonds vertrokken we met team 1 in winter-outfit voor onze ‘night-shift’. Op het afgesproken wisselpunt hebben we het stokje van team 3 overgenomen. Het is een prachtige nacht geweest. Onder een heldere hemel en dus koud, maar volledig windstil. Bijna 5 uur lang hebben we gelopen op onverlichte buitenwegen en zonder ook maar een auto tegen te komen.

Tot ziens.

Hildesheim

'Im Tat und Wort treu unserem Sport’ staat onder een prachtige oude en een beetje Oost-Duits aandoende muurschildering in het kleedkamergebouw van Boerussia Hildesheim (zie foto). Het geeft aan hoe oud het kleedkamergebouw ongeveer is waar wij de nacht hebben doorgebracht. Maar de douches waren warm en dan klagen wij niet. Bij gebrek aan voldoende slaappplaatsen vond ik met mijn matrasje een plek in de gang bij de toiletten. Na zo veel kilometers achter de kiezen kost het me niet al te veel moeite om de slaap te vatten.

Vanmorgen om 04.45 uur ging de wekker weer. Rond 07.00 uur stonden we ergens voor Helmstedt, in de buurt van de voormalige grens tussen Oost- en West-Duitsland in een boerenkoolakker . Daar moesten we het stokje overnemen van team 3. Daarna liepen we over een licht beijzelde weg in de richting van de opkomende ochtendzon. Op zulke momenten is het echt genieten. Tijdens het eerste deel van het parcours ben ik even daarna de magische grens van 41 kilometer overschreden. De eerste marathon zit er op.

Het landschap om ons heen wordt steeds mooier. De hellingen voor ons als lopers trouwens ook. 10% is geen uitzondering meer. Vaker omhoog dan omlaag, zo lijkt het tenmiste. Ik schat toch dat Leiden een stuk lager ligt dat Torun. Door de informatie uit mijn GPS horloge kan ik u dat na afloop allemaal precies vertellen. Die informatie kunt u overigens ook raadplegen via de volgende link: http://connect.garmin.com/explore?owner=marcwitteman.

Bij Helmstedt zien we de voormalige grens tussen Oost- en West-Duitsland nog door het landschap lopen. Op zo’n moment realiseren we ons hoe bijzonder het eigenlijk is dat wij nu tijdens de loop van Leiden naar Torun gewoon door kunnen lopen.

Als we deze etappe hebben gelopen worden we afgelost door team 2. Wij rijden dan door naar onze volgende rustplaats, een aspergeboerderij in Belitz.

Tot zien.

Bielefeld

Vanaf 01.00 uur tot 06.00 uur heb ik vanacht met mijn team gelopen van Doetinchem over de Duitse grens naar Bielefeld in Duitsland. De buitentemperatuur daalde tot een paar graden onder het vriespunt, maar lange loopbroek en shirt met lange mouwen helpen om het grootste ongemak tegen te gaan. Meer last krijg ik van het feit dat je bij deze temperaturen steeds vanuit de warme auto direct aan het lopen moet gaan. Tijd om een beetje warm te lopen is er dan niet en dat heeft zo zijn effect op mijn kuitspieren. Die zijn inmiddels aardig stijf en een beetje vierkant geworden.

In Bielefeld hebben de lokale autoriteiten voor ons bedacht dat we het basiskamp kunnen opslaan op een evenemententerrein waar we de ruimte moeten delen met een grote groep rondtrekkende kermisklanten. Zo staan we hier naast de Karussell-Vermietung aus Paderborn. Erger is nog dat er ook geen douche te vinden is. We moeten het doen met een toilet en wastafel met koude kraan. Bovendien zijn nog niet alle kampers gearriveerd waardoor we gedurende de ochtend onze slaap in moeten halen in een tentje tussen de kermisattracties.

Rond het middaguur werd ik wakker met een warm zonnetje op de tent. Inmiddels had ook onze fysiotherapeut zich weer bij de groep aangesloten zodat mijn kuiten op de massagetafel in de openlucht eens flink aandacht konden krijgen.
Inmiddels heb 25 kilometer achter de rug van de totaal 80 die ik gedurende deze trip zal moeten maken. Op dit moment is mij wel duidelijk dat dit allesbehalve vanzelf zal gaan. Vanmiddag om 16.00 uur begin ik aan mijn volgende estafetteserie tot 21.00 uur vanavond. Komende nacht kan ik weer eens ‘gewoon’ slapen en mij is beloofd dat we bij ons volgende kamp weer over een warme douche kunnen beschikken. Ik kijk er naar uit.

Tot ziens.

Westbroek

De eerste serie zit er bijna op voor mijn team. We bevinden ons bij Westbroek, vlakbij Hilversum. Nog een paar kilometer en we worden afgelost door het tweede team, die de volgende 60 km. in de richting van Torun gaat lopen. Als team gaan we door naar Papendal waar een heerlijke maaltijd en een warme douche op ons wacht. Vannacht om 01.00 uur vervolgen we onze weg naar de Duitse grens.

In mijn mailbox trof ik zojuist een hele serie foto's van Emile van Aelst. Een paar daarvan treft u hierbij aan. Emile bedankt hiervoor.

De stukken van de route die ik tot nu toe heb gelopen zijn te vinden via http://connect.garmin.com/explore?owner=marcwitteman.

Tot ziens.

Het is begonnen

Veel belangstelling van het publiek, een toespraak van de burgemeester en een afscheidswoordje van de Poolse Consul, dat ging zojuist vooraf aan de start van onze mega-estafette van Leiden naar Torun in Polen. Zelf heb ik inmiddels mijn eerste 4 kilometer achter de rug en ben ik gewisseld met de volgende loper. Mijn eerste stukje is op internet terug te vinden op deze link.

En natuurlijk voor vertrek nog een filmpje.





Inmidddels hebben we de eerste regenbui op onze weg getroffen.

Tot ziens.

Sneeuw

Tijdens de weersverwachting na het 8 uur journaal zag ik vanavond sneeuw in Polen. Komende nacht kan er in Nederland nachtvorst voorkomen. Aanstaande zaterdag ga ik samen met 14 andere lopers en 25 mensen voor onze ondersteuning, in estafette naar Torun in Polen lopen. Soms denk ik wel eens, waar ben ik aan begonnen. Toch zou ik niet meer terug willen. Na maanden van voorbereiding en intensieve training moet het nu gewoon maar gebeuren. Aanstaande zaterdag 17 oktober vertrekken we om 10.00 uur vanaf het Leidse Stadhuis. Daar zal burgemeester Henri Lenferink het startsein geven. Iedereen die daarbij aanwezig wil zijn om ons uit te zwaaien is natuurlijk welkom.

Het eerste stuk lopen we met alle lopers tegelijk de stad uit via de Breestraat, Korevaarstraat, Levendaal, Plantagelaan en de Hoge Rijndijk naar de Burggravenlaan. Daar pakt de eerste loper het estafettestokje op en gaat het echt beginnen. Doordat wij een GPS zender meedragen kunt u via de site www.leidentorun.nl online waarnemen waar de loper op dat moment ongeveer is.

Daarnaast zal ik tijdens de stukken dat ik zelf loop mijn GPS horloge dragen. Via deze link kunt u mijn persoonlijke prestaties waarnemen. Voorwaarde is wel dat de techniek onderweg moet blijven werken, maar daar heb ik goede verwachtingen bij.

Zelf zit ik in het eerste team en dus loop ik mijn eerste serie op 17 oktober tussen 10.00 uur tot 15.00 uur. Dat zijn dan de eerste van in het totaal 80 kilometer die ik tot Torun ga volbrengen. Met een gemiddelde snelheid van 12 km per uur ofwel 5 minuten per kilometer. Gezien mijn trainingtijden in de afgelopen weken moet dat lukken.

Inmiddels heb ik de laatste training achter de rug. Om goed voorbereid aan de start te komen geniet ik nu van een paar dagen fysieke rust. Let wel fysieke rust, want de politieke agenda is tot en met vrijdag flink gevuld, er wachten nog een paar zware klussen voor ik kan vertrekken.

Overigens is mijn oproep tot sponsoring niet zonder gevolg gebleven. Hoeveel ik precies aan toezeggingen heb mogen ontvangen zal ik gedurende de loop bekend maken. Zeker is dat u nog steeds kunt storten.

Tot zover mijn eerste bericht. Ik probeer mijn volgende bericht ergens gedurende de zaterdag te sturen. Dan is het dus echt begonnen.

Tot ziens.

Hoorn

Samen met een groot aantal schaatsliefhebbers, wethouders sport, raadsleden uit de regio en de pers, ben ik vandaag op stap geweest naar het Noord-Hollandse Hoorn. De gezamenlijke schaatsverenigingen uit onze regio hadden deze excursie georganiseerd om de regionale ijshal in Hoorn te bekijken.

De ijsbaan die in 2006 werd geopend, ligt naast de snelweg de A7. De baan heeft een omtrek van 400 meter, en daarbinnen ligt een ijshockeybaan van 60 bij 30 meter. In het eerste seizoen 2006/2007 trok de ijsbaan 259.000 bezoekers en ook in latere jaren is dit aantal flink boven de 200.000 bezoekers per jaar gebleven. Dat is voldoende voor een sluitende exploitatie.

Alle gemeenten in de regio hebben eenmalig bijgedragen om deze voorziening tot stand te brengen. Daarmee is het echt een regionale voorziening geworden. Een mooi voorbeeld van regionale samenwerking waar de inwoners de vruchten van plukken. Wat mij betreft een mooi voorbeeld hoe het in onze regio ook zou kunnen.

Een van de belangrijkste succesfactoren bij de realisatie van deze sportvoorziening is het doorzettingsvermogen van de initiatiefnemer Toon Steltenpool (1936). Hij gaf ons een inspirerende en leerzame uiteenzetting over de manier waarop hij de lokale politiek in de verschillende gemeenten zover gekregen had om mee te doen in een regionale voorziening.

Het bezoek aan Noord Holland heeft mij enthousiast gemaakt. Zo'n voorziening zou toch in de regio Holland-Rijnland ook mogelijk moeten zijn. Daarvoor hebben we nog 4 jaar de tijd. Dat is ongeveer de periode die onze 200 meterbaan aan de Vondellaan technisch gezien nog open kan blijven.

Tot ziens.

Gerda

Tijdens een algemene ledenvergadering van mijn partij is mijn collega Gerda van den Berg vanavond gekozen als lijsttrekker voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. Wat mij betreft een geweldige keuze.

Ruim drie jaar zijn Gerda en ik nu collega’s van elkaar. In die tijd hebben we pakweg zo’n 600 uur tegenover haar gezeten aan de Leidse collegetafel. In die tijd heb ik een goed beeld gekregen van de manier waarop Gerda invulling geeft aan haar taak als wethouder. Met een ogenschijnlijke rust en een schat aan inhoudelijke kennis en ervaring weet zij steeds haar standpunten te bepalen. De manier waarop zij de meest ingewikkelde dossiers weet te verdedigen heeft indruk op me gemaakt. Na al die tijd kost het mij daarom ook niet zoveel moeite om vast te stellen dat zij zonder twijfel de beste wethouder aan de college tafel was. De Leidse Partij van de Arbeid zou zichzelf enorm tekort hebben gedaan als ze Gerda niet als lijsttrekker zou hebben aangewezen.

Eerlijk gezegd kan ik op dit moment niemand anders bedenken die een betere lijsttrekker voor de PvdA zou zijn. Gerda is inmiddels een bekend en gewaardeerd persoon in de stad. Ze is buitengewoon goed ingevoerd op de meest uiteenlopende politieke onderwerpen. Ze houdt bovendien steeds aandacht voor de mensen achter de dossiers. Bovendien is ze gewoon een hele prettige persoon om mee samen te werken. Dat alles was voor mij een paar maanden geleden al reden om haar mijn steun bij een eventueel lijsttrekkerschap toe te zeggen.

Wat mij betreft kan de campagne beginnen, ik sta achter Gerda, onze nummer 1.

Speech Gerda van den Berg from PvdA Leiden on Vimeo.

Tot ziens.

Bio Science kampioen

Leiden Bio Sciencepark is sinds vandaag het beste bedrijventerrein van Nederland. Daarmee is na 25 jaar hard werken door Universiteit, bedrijfsleven, wetenschappers en gemeente eindelijk de bekroning gekomen voor alle inspanningen. Wat mij betreft is dit opnieuw een hoogtepunt voor de toch al zo succesvolle Bio Science in Leiden.

Vandaag mocht ik als trotse wethouder Economische Zaken en projectwethouder voor Leiden Bio Science de prijs in Venlo in ontvangst nemen tijdens het Nationale Bedrijventerreinencongres 2009. Ik hoop dat ook deze prijs weer mee werkt om de gemeente Leiden, de universiteit Leiden en de Bio Science in onze stad nog beter op de kaart te zetten. Want meer aandacht betekent voor ons meer intresse van allerlei bedrijven om ons park te komen versterken.

Die aandacht begint morgen bijvoorbeeld al wanneer ik aan de gezamenlijke wethouderhouders van de steden met meer dan 100.000 inwoners een presentatie mag geven over ons Bio Science Park.

Tot ziens.

Sponsors gezocht

Vanaf 17 oktober a.s. ga ik meedoen aan een estafetteloop doen van Leiden naar zusterstad Torun in Polen. Het idee is een jaar geleden ontstaan bij de viering van het 20 jarig bestaan van de Stedenband die Leiden heeft met Torun. Met een gemiddelde snelheid van 12 km per uur moet de afstand in 100 uur kunnen worden afgelegd, ofwel na 5 dagen en 4 nachten lopen wij (met 15 lopers verdeeld over 3 teams in een estafette) Torun binnen. Per loper gaan we dus gemiddeld 80 km lopen, gemiddeld dus 20 km per dag. De start is op zaterdag 17 oktober en de finish staat gepland op woensdagmiddag 21 oktober na de middag.

Om goed op deze prestatie voorbereid te zijn heb ik de afgelopen maanden een behoorlijk zwaar trainingsschema doorgewerkt. Ik ben nu goed in vorm en heb er vertrouwen in dat het allemaal gaat lukken. Natuurlijk blijft het moeilijk in te schatten is hoe zwaar het precies gaat worden. Het doorbreken van het dag- en nachtritme zou wel eens het zwaarste aspect kunnen worden. Maar goed, wie A zegt moet ook B zeggen, dus 17 oktober ga ik vertrekken.

Behalve 15 lopers gaat er op 17 oktober een flink aantal vrijwilligers mee om de loop te ondersteunen. Het opzetten van deze loop kost veel geld, maar dat kunnen we dekken met eigen bijdragen van de deelnemers en een aantal grote sponsors. Aan de estafette is echter ook een goed doel gekoppeld waar we zoveel mogelijk geld voor willen ophalen. Het geld is bestemd voor het "blijf van mijn lijf" huis in Torun, waar nauwelijks geld aanwezig is om in de primaire levensbehoeften te voorzien.

Voor dit goede doel wil ik graag een beroep doen op de lezers van mijn weblog. Als je daartoe bereid bent, laat mij dan per mail weten hoeveel je wilt bijdragen wanneer ik de finish van deze monsterestafette ook werkelijk ga halen. Tijdens de loop zal ik verslag doen via mijn weblog.

Als het me inderdaad lukt zal ik na afloop iedereen die mij een bericht heeft gezonden een verzoek sturen om de bijdrage over te maken op Giro 4878029, Stichting Stedenband Leiden-Torun. Het kan natuurlijk ook zijn dat je zoveel vertrouwen in mijn prestaties hebt dat je bij voorbaat al een bijdrage wilt overmaken. Stuur ook in dat geval even een bericht aan me, dat is goed voor mijn motivatie.

Bij zo´n evenement hoort ook een eigen website met alle informatie. Deze is te vinden onder www.leidentorun.nl . Naast alle wetenswaardigheden zijn straks ook onze verrichtingen live te volgen op deze site. Via een klein kastje bij de fietser die met de lopers mee rijdt, kun je precies zien waar we ons op de route bevinden.

Bedankt voor de support in welke vorm dan ook!!

Tot ziens.

3 october

Voor de 5e keer maakte ik vandaag in Leiden de viering van Leidens ontzet mee. Toen ik via mijn blogarchief de verslagen van eerdere jaargangen nog eens doornam kwam ik tot de conclusie dat ik opnieuw ongeveer dezelfde tekst zou kunnen schrijven. De 3 octoberviering hangt zozeer van tradities en gewoonten aan elkaar dat ook het programma nauwelijk aan verandering onderhevig is. En dat hoort ook zo. Toch waren er dit jaar een paar dingen anders.

Op de eerste plaats werd het begin van de viering dit jaar officieel gemarkeerd door een echte openingsceremonie door de burgemeester en de voorzitter van de 3 octobervereeniging. Na een druk op de knop ontstaken zij een kanon waaruit onder een luide knal rode en witte linten over de Garenmarkt schoten. Daarna zagen we een spectaculair straattheaterspectakel. De artiesten die zo uit de film Mad Max weggelopen leken te zijn, gaven met veel vuur, muziek, trommels en geweldige kleding hun interpretatie van het verhaal van Leidens Ontzet. Van mij mag zo'n openingsact een vaste plaats in het programma krijgen.

Het tweede bijzondere moment was de bekendmaking van de kersverse ereburger: Jochem Meyjer, de jongste ereburger van Leiden ooit.

Ik had het opnieuw niet willen missen vandaag.

Onderstaande foto van onze bordesscene tijdens de grote optocht werd gemaakt door Frans Brocken, waarvoor mijn dank.

Tot ziens.

Complimenten

In het blad van onze ondernemersvereniging BV Leiden staat deze maand een verslag van de zomerstages die ik afgelopen zomer bij het Leidse bedrijfsleven liep. Onderdeel van dit verhaal is een vraaggesprek met de ondernemers waar ik mijn stage liep. De volgende passage uit dit verhaal wil ik u niet onthouden:

'Iedereen is het er over eens dat het initiatief van Marc Witteman om een zomerstage te lopen een zeer geslaagd concept is. Unaniem zijn de stagebegeleiders in hun oordeel over Witteman: hij is een toegankelijke, enthousiaste persoonlijkheid die de politiek op straat brengt. Door zich te mengen met de medewerkers en niet terug te deinzen voor vieze handen heeft hij respect afgedwongen'

Van dit soort teksten in het lijfblad van ondernemend Leiden kon ik tot nu toe alleen maar dromen. Mijn 3 oktober kan niet meer stuk, dat zult u begrijpen. Bij het artikel stond onderstaande foto waarop ik met mijn stagebegeleiders te zien ben.

Tot ziens.