Flevoland was geweldig

Overdracht aan Jan Nico Appelman

 

Vandaag was het mijn laatste dag in functie als gedeputeerde van de provincie Flevoland. De provincie waar ik een beetje van ben gaan houden in de afgelopen 4 jaar en 5 maanden. 

Na 16 jaar aan verschillende collegetafels heb ik inmiddels wat ervaring opgedaan met afscheid nemen. Daardoor weet ik dat het afscheid nemen van de functie op zichzelf niet zo zwaar valt. Ik ga hier wel weg, maar aanstaande dinsdagochtend zit ik weer gewoon in een collegevergadering. Komend weekend zit ik na mijn rondje hardlopen weer gewoon thuis de stukken te lezen voor volgende week. Wat dat betreft kent het vak van bestuurder ook veel routine.

Overdracht aan Jaap Lodders

Het zijn echter vooral de mensen die de provincie maken. Het zijn vooral die mensen die ik zal missen. De afgelopen dagen waren in dat opzicht hartverwarmend. Bij verschillende gelegenheden hebben we teruggekeken op wat we allemaal hebben bereikt. Al die enthousiaste, professionele, hardwerkende humoristische, lieve, collegiale en creatieve mensen uit de polder, wat zal ik ze gaan missen.

Overdracht aan Bert Gijsberts

Mijn laatste activiteit vandaag was het verantwoordingsdebat met provinciale staten. Direct daarna werd ik toegesproken door de commissaris van de Koning, collega Leen Verbeek en door Peter Pels, de fractievoorzitter van de PvdA. Hun woorden ontroerde me.

Na mijn laatste toespraak tot de staten (zie tekst hieronder) kon ik de overdracht tekenen (zie foto's).

Morgen vertrek ik naar de gemeente Stichtse Vecht, terug naar het oude land. Flevoland was geweldig.

Tot ziens.

 

Bij mijn afscheid sprak ik de volgende woorden:

Voorzitter,

Het verantwoordingsdebat is achter de rug en de verkiezingen staan voor de deur. Toen ik aan het eind van de zomer mijn sollicitatiebrief aan de majesteit stuurde kon ik nog niet vermoeden hoe mooi de aansluiting zou zijn. Morgen word ik geïnstalleerd als burgemeester van de mooie gemeente Stichtse Vecht.

Als gevolg daarvan zal dit voorlopig wel mijn laatste politieke toespraak worden. Ik weet zeker dat er hier mensen zijn bij wie dat als muziek in de oren zal klinken, maar voor mij zal het toch even wennen zijn als ik morgenavond mijn rol boven de partijen zal innemen. Ik zal mijn huidige politieke rol zo nu en dan best gaan missen.

Mijn laatste politieke toespraak en het verantwoordingsdebat zijn net achter de rug. Dat is natuurlijk een geweldige kans om op dit podium nog een laatste keer flink los te gaan. Een laatste kans om de politieke verschillen in dit huis nog eens fors uit te vergroten en uit te leggen waarom de tegenstanders geen gelijk hebben en dat ook nooit zullen krijgen.

Voorzitter,

Hoe aantrekkelijk het misschien ook lijkt, ik ga het niet doen. 4 jaar en 5 maanden besturen in Flevoland heeft mij ook geleerd dat politiek bedrijven soms ook betekent dat je even achterover moet gaan zitten. De tijd dat mijn hartslag bij het aanhoren van de 1e termijn van de PVV de 120 slagen per minuut overschreed heb ik nu wel achter me gelaten. Dank aan iedereen die me daarbij heeft geholpen. Niet in de laatste plaats de PVV fractie zelf.

Na 16 jaar aan verschillende collegetafels heb ik inmiddels wat ervaring opgedaan met afscheid nemen. Daardoor weet ik dat het afscheid nemen van de functie op zichzelf niet zo zwaar hoeft te vallen. Ik ga hier wel weg, maar aanstaande dinsdagochtend zit ik weer gewoon in een collegevergadering. Komend weekend zit ik na mijn rondje hardlopen weer gewoon thuis de stukken te lezen voor volgende week. Wat dat betreft kent het vak van bestuurder ook veel routine.

Dat ik Flevoland toch flink ga missen weet ik zeker en dat komt vooral doordat een afscheid van de provincie ook een afscheid is van de mensen in die provincie. Op de eerste plaats natuurlijk de inwoners, die prachtige mensen met hun pioniersmentaliteit, hun doorzettingsvermogen, de no nonsens aanpak en de trots over de provincie waar ze wonen, ook al zijn ze zelf nog steeds afkomstig uit alle mogelijke windstreken. Flevoland is in dat opzicht een uniek gebied, je kunt er Groningse, Drentse, Brabantse, Zeeuwse, Marokkaanse, Surinaamse of Urker accenten door elkaar horen terwijl de mensen hier over het algemeen toch dezelfde taal spreken.

Wat ik ook ga missen zijn onze ambtenaren. Al die enthousiaste, professionele, hardwerkende, humoristische, lieve, collegiale en creatieve mensen maken met elkaar de provincie tot wat hij is. Het is dankzij deze mensen dat ik uw complimenten in ontvangst kon nemen voor het op orde brengen van onze financiën, voor het inzichtelijk maken van de risico's voor het wegwerken van wachtlijsten, voor de uitstekende samenwerking met de gemeenten op het gebied van de jeugdzorg, voor het behoud van de provinciale zelfstandigheid, ja zelfs voor de start van De-on. Zelfs nu zijn ze nog hard aan het werk om ervoor te zorgen dat uw motie breedband in het buitengebied binnen de afspraken wordt uitgevoerd en dat het rijk haar verantwoordelijkheid voor Lelystad op het gebied van de rijksvastgoedstrategie blijft waarmaken.

Voorzitter, ik ben hartstikke trots op wat ik samen met onze mensen heb bereikt en bedank vanaf deze plaats al die medewerkers die ik de komende tijd zo ontzettend zal gaan missen. Twee mensen wil ik in dat opzicht nog even apart noemen. Astrid van Helden en Jacobien Kamphof. Zij waren de afgelopen 4 jaar mijn maatjes. Samen vormden we een geweldig team. We hebben gelachen, we hebben gehuild, door dik en dun hebben jullie me gesteund en geholpen wanneer dat nodig was. Bedankt.

Wat is ook ga missen zijn mijn collega's in het college. Leen, Jaap, Jan-Nico, Bert en Tjeerd, excuses voor het feit dat ik jullie de komende pakweg 3,5 maand alleen achterlaat. Mijn excuses dat jullie in de drukte van de campagnetijd nog opgezadeld worden met extra werkzaamheden vanuit mijn portefeuille. Het is natuurlijk in strategisch opzicht een prima zet van de PvdA om de top van de VVD lijst een beetje van de straat te houden. Wij hebben eerder deze week al de gelegenheid gehad om elkaar toe te spreken dus dat zal ik nu allemaal niet herhalen. Wat ik wel wil doen is nog een keer onderstrepen dat alles wat wij de afgelopen jaren hebben gezegd over onze collegiale verhoudingen 100% waar is. De eenheid in het college stond hoog op de agenda. Hoe ingewikkeld de vraagstukken ook waren, we kwamen er altijd uit. Soms zelfs tot irritatie van de coalitiepartijen. Ik zou zeggen koester die samenwerking en collegialiteit. Het is belangrijk, zeker deze tijd waarin respect voor elkaar in de politiek niet altijd vanzelfsprekend meer is.

Wie ik ten slotte ook ga missen bent u, de leden van Provinciale Staten van Flevoland. De afgelopen jaren hebben wel elkaar veel mogen ontmoeten en gingen we in debat. Samen waren we het snel eens maar regelmatig toch ook niet. Soms wist ik u namens het college te overtuigen van ons gelijk, maar soms toch ook niet. Over het algemeen gingen we heel respectvol met elkaar om, maar soms toch ook gewoon niet. Hoe het ook zij, het was voor mij een grote eer om u 4 jaar en 5 maanden te mogen dienen.

Ik zal u missen, dat weet ik nu al. Ik zal die ontwapenende interrupties van Melissa Bax van de Partij van de Dieren missen net als die herinnering aan mijn jeugd, wanneer ik de kenmerkende radiostem van Erik Boshuizen van 50 plus hoorde. Nooit meer de verkleinwoordjes uit de debatten met de PVV, nooit meer het waardengedreven leiderschap van de fractievoorzitter van het CDA. Ik zal die altijd betrouwbare fractieleden van de ChristenUnie missen, maar ook Arie Stuijvenberg, de man die ik zo respecteer en van wie ik genoot als hij het waarnemend voorzitterschap weer eens op zich mocht nemen.

Voorzitter, laat ik vooral mijn eigen PvdA fractie niet vergeten. Daar zitten die 6 mensen, mijn rode vrienden en vriendinnen aan wie ik mijn plaats in het college te danken had. We hadden steeds genoeg afstand om duaal te opereren maar waren dichtbij genoeg om elkaar steeds goed te begrijpen. Dankzij jullie loyaliteit aan mij, maar ook het hele college hebben we veel bereikt in de afgelopen 4 jaar. Ik dank jullie voor het feit dat jullie me altijd zijn blijven steunen, ook wanneer dat soms moeilijk was.

Voorzitter,

Ik ga afronden. Vijf jaar geleden was Flevoland voor mij nog onbekend gebied. In de ontdekkingsreis die volgde ben ik het gebied gaan begrijpen en waarderen. Samen met u en onze inwoners zijn we de strijd om de zelfstandigheid aangegaan en hebben we (voorlopig) gewonnen. We hebben de buitenwereld laten zien wat van waarde is in dit gebied, wat de waarde is van onze nieuwe Wildernis.

De discussie over de toekomst van deze provincie is daarmee niet afgerond. Ik ben er van overtuigd dat het onderwerp de komende jaren op de Haagse agenda zal terugkeren. Ik spreek hier de wens uit dat het een discussie zal zijn die gaat over het versterken van onze Flevolandse waarden en die uitgaat van de kracht van deze kleine provincie. Ik spreek de wens uit dat het volgende kabinet samen met u en vanuit betrokkenheid met de provincies zoekt naar oplossingen om de nadelen van de huidige inrichting van het middenbestuur te doorbreken. Ik moet constateren dat dit er de laatste jaren aan heeft ontbroken.

Voorzitter, de verkiezingen staan voor de deur. Nu het verantwoordingsdebat achter de rug is kan de campagne echt beginnen. Ik wens iedereen een fantastische campagne toe. Dat geldt uiteraard in het bijzonder voor mijn eigen Partij van de Arbeid. Mede dankzij de PvdA staat de zelfstandige provincie Flevoland er goed voor. Als de kiezers dat weten te waarderen ben ik er van overtuigd dat het goed komt op 18 maart aanstaande. Ik wens u allemaal een sterke en sociale provincie toe.

Het was voor mij een eer en genoegen om 4 jaar en 5 maanden te werken aan de toekomst van deze mooie provincie.

Dank voor uw aandacht en wie weet tot ziens.