woensdag 2 mei 2018

Dubbel gevoel

Tijdens de raadsvergadering van vorige week heeft de raad een nieuw college gekozen. Jeroen Willem Klomps (VVD), Linda van Dort (GroenLinks), Frank van Liempdt (Lokaal Liberaal) en Hetty Veneklaas (CDA) zijn nu officieel wethouder. Samen met de gemeentesecretaris vormen we het nieuwe college van Burgemeester en Wethouders.

Het coalitieakkoord heeft als motto meegekregen ‘Samen werken aan duurzame oplossingen’. Als ik kijk naar d

e ambities staan we de komende jaren voor grote uitdagingen.

De nieuwe wethouders stralen enthousiasme uit. Er staat een mooi team met de wil om er samen wat van te maken. Ik heb er alle vertrouwen in dat we als team veel gaan bereiken voor onze inwoners.

Het college is direct aan het werk gegaan. Op Koningsdag hebben de wethouders diverse kernen bezocht. Ook bij de herdenking op 4 mei en de viering van 5 mei kunt u hen ontmoeten. Afgelopen zaterdag vond al de eerste B&W-vergadering plaats, met een forse agenda.  Zo is besloten om het coalitieakkoord op korte termijn uit te werken tot een collegeprogramma, waarin keuze staan over de beoogde resultaten en inzet van tijd en geld. De uitwerking gebeurt in nauwe samenspraak met de gemeenteraad en de samenleving.

Met het aantreden van het nieuwe college van B&W nemen we afscheid van de oud-wethouders Jacqueline Koops, Eric Balemans, Warner van Vossen en Franko Živkovi?. Het vorige college heeft geen gemakkelijke bestuursperiode achter de rug, met diverse wisselingen en persoonlijk leed. Niettemin heeft dat oude college veel voor de inwoners bereikt. Hun werkprogramma is in grote lijnen afgerond. Dit verdient groot respect. Stichtse Vecht is hen veel dank verschuldigd.

Tot zover het goede nieuws van vorige week. Voor mij persoonlijk was er ook slecht nieuws.

Afgelopen week had ik weer een gesprek over het verloop van mijn kanker. Op een nieuwe scan van vorige week maandag is gebleken dat mijn tumor weer iets kleiner is geworden, maar dat de uitzaaiingen in mijn lichaam flink toegenomen zijn. De conclusie is dat ik na de chemotherapie, nu ook moet stoppen met immunotherapie. Dat was een klap in mijn gezicht, omdat het resultaat van de immunotherapie mij tot nu toe nog enige hoop had gegeven. Het was een heftige mededeling. De reguliere geneeskunde kan blijkbaar weinig meer voor me doen.

Langzaam sloopt de ziekte mijn lichaam en krijg ik daar meer last van. Toch voel ik me op dit moment nog fit genoeg om het werk wat ik doe, nog steeds goed te doen. Ik weet me daarbij verzekerd van de steun van raad en college. Ik kies er voor een laatste behandelpoging te doen. De komende tijd ga ik meedoen in een studie van een nieuw type behandeling in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. Ik weet nu nog niet wat ik daarvan kan verwachten en wat dit gaat betekenen voor mijn functie. De vervolgbehandeling is een strohalmpje, dat hopelijk het ziekteproces iets kan vertragen. Genezen kan ik niet meer. Als de nieuwe therapie helpt, kan het volgens mijn arts extra tijd geven. Daar moet ik het voorlopig even mee doen.

Tot ziens.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten