Begroting

Ruim 12 uur vergaderen was er voor nodig. Meer dan 50 moties en 6 wijzigingsvoorstellen werden ingediend, maar rond de klok van half elf vanavond stemde de Provinciale Staten in met een sluitende begroting voor het jaar 2012 en dat was precies het doel dat ik mezelf had gesteld toen we voor de zomer begonnen met het opstellen van die begroting.

Het vaststellen van de begroting is een van de belangrijkste besluiten die een volksvertegenwoordiging neemt. Door middel van dit besluit geeft men de ruimte aan het dagelijks bestuur om ook volgend jaar weer de provincie te besturen. In de begroting ligt precies vast hoeveel geld er voor de taken beschikbaar is en welke doelen het college met dat geld moet nastreven. Het vaststellen van de begroting is daardoor ook soort een signaal dat men voldoende vertrouwen heeft in het dagelijks bestuur om ons deze opdracht te geven.

Dat vertrouwen kregen we gisteren niet van alle partijen. De Statenleden van SP en PVV stemden tegen de begroting. Zij deden dat zonder aan te geven wat het college aan de begroting zou kunnen veranderen om wel steun te krijgen. Sterker nog, ook wijzigingsvoorstellen die ze eerder zelf hadden ingebracht of waaraan ze steun hadden gegeven, werden bij de vaststelling door beide partijen weer weggestemd. In feite hadden ze vooraf bepaald dat ze tegen zouden stemmen. Ik begrijp dat nooit zo goed want ze bereiken daarmee in ieder geval dat het college ook weinig moeite zal doen om voor hen nog veranderingen in de begroting aan te brengen. Met deze houding veroordeelden SP en PVV zichzelf vandaag dus tot de minst invloedrijke fracties in de Staten.

Niet alles liep zoals verwacht. Dat gebeurde bijvoorbeeld als gevolg van een door het CDA ingediend wijzigingsvoorstel, dat betrekking had op ons investeringsplan. Na de laatste verkiezingen hadden de coalitiepartijen bepaald voor welke noodzakelijke investeringen het college zich moest gaan inzetten. In deze begroting hebben wij voor de eerste keer inzichtelijk gemaakt hoeveel geld er nodig is om deze investeringen werkelijk uit te voeren. Dat leverde een prijskaartje op waarvan de coalitiepartijen nogal geschrokken waren. Door het CDA-voorstel waarin men bepaalde dat het college nog niet mag gaan sparen voor deze investeringen, haalde de Staten als het ware de basis onder ons investeringsprogramma weg. De komende tijd zullen de partijen eerst moeten kijken welke investeringen men nu wil gaan schrappen om het programma wel acceptabel te maken. Gezien het feit dat het investeringsprogramma vol zit met zaken die uit de verkiezingsprogramma's van de verschillende partijen komen, zal dat nog een hele klus worden.

Tot ziens.