Showroom

Vroeger had je op de Nederlandse televisie het programma Showroom. Dat programma bracht bijzondere en een beetje excentrieke Nederlanders in beeld. Ik moest even aan dat programma terugdenken toen ik maandagavond voor het avondeten aanschoof bij boer Johan Beukenboom in Vreeland. De 74-jarige Johan is een bijzondere man. Geboren in de Amsterdamse Bijlmermeer toen daar nog koeien liepen. De oprukkende stad maakte dat hij ooit naar Vreeland verhuisde.

  

In Vreeland zwaait hij nu de scepter over country boerderij Ponderosa. Op het eerste gezicht een gewone boerderij, waar de tijd een jaar of 20 stil gestaan lijkt te hebben. Bij de rondleiding merkte ik dat de boerderij ook een soort evenemententerrein is voor het hele dorp. Compleet met een levensgroot fort achter de boerderij. Boer Johan heeft het niet zo op autoriteiten, maar sinds de bewoners uit het dorp hem een handje helpen met vergunningen etc. gaat het een stuk beter. Een bord bij de ingang, waarop hij duidelijk maakte dat de brandweercommandant niet welkom was, getuigde nog van een tijd waarin de contacten niet zo goed waren. Trots vertelde hij dat ik de eerste burgemeester was die bij hem op het bedrijf kwam. 

Nadat ik Johan had geholpen om de koeien van vers hooi te voorzien, gelukkig had ik mijn laarzen bij me, gingen we naar zijn woning in de oude boerderij. Om de goede relatie met de buurt nog eens te onderstrepen waren Hanneke en Sandra uit Vreeland ook aangeschoven. In de keuken waarvan de met stro beklede wanden vol hingen met country foto's uit een ver verleden, genoten we van een door zijn broer uit Amsterdam bereide maaltijd. Hij was zijn leven lang banketbakker geweest. Dat was goed te zien aan de voortreffelijke zelf gemaakte chipolatapudding die de afsluiting vormde van het diner. Het tafellaken was speciaal voor deze gelegenheid voor het eerst sinds 57 jaar uit de linnenkast gehaald. Ik heb genoten.

Donderdagavond schoof ik opnieuw aan voor het avondeten. Minder spectaculair dan de country boerderij, maar zeker niet minder leerzaam. Donderdag was ik bij Marie-Madeleine en John in Loenersloot. Zij hadden ook dorpsgenoot Janna uitgenodigd. Tijdens het eten ben ik helemaal bijgepraat over hoe het is om in Loenersloot te wonen. De nadelen maar vooral ook de voordelen van het wonen in een kleine kern werden nog eens onderstreept. Doordat zowel John als Marie-Madeleine politiek actief zijn (geweest) binnen de gemeente ben ik helemaal bijgepraat over hun visie op de politiek bestuurlijke situatie in Stichtse Vecht.

Maar er was meer deze week. Maandag was ik in de fotostudio voor een serie portretfoto's voor toekomstig gebruik. Die avond mocht ik in het koetshuis van het slot Zuilen het eerste exemplaar van het boekje 'Gouden Bochten' in ontvangst nemen.

Dinsdagavond sprak ik met een commissie uit de gemeenteraad over het veiligheidsbeleid in Stichtse Vecht. Woensdag liep ik in 1 uur en 8 minuten de 12 kilometer van de NK veldloop voor gemeenten, die dit jaar in de buurgemeente Utrecht werd gehouden.

Het fondsbestuur

Donderdag had ik een bijzondere vergadering met het bestuur van fonds 'Buiten Armen van Ruwiel'. Dit fonds is ergens in de 17e eeuw ontstaan uit een nalatenschap van de heer Ruwiel. Deze man van adel bewoonde het slot Ruwiel langs de rivier de Aa. Doel was destijds om de zogenaamde buitenarmen van Ruwiel (arme mensen die in Portengen woonden, maar niet in een tehuis waren ondergebracht) tijdens de wintermaanden te voorzien van brood. Dit duurde tot 1984. Sinds die tijd krijgt elk gezin uit het noorden van Portengen jaarlijks gedurende een aantal weken voor een bepaald bedrag gratis brood. Hoeveel dat precies is, is afhankelijk van het financieel rendement van het fonds. De burgemeester is volgens de statuten beheerder van het fonds. Het bestuur vergadert
een keer per jaar om het jaarverslag vast te stellen. Traditioneel is daarbij koffie met slagroomtaart. 

De oorspronkelijke nalatenschap had de vorm van een stuk land van 3,5 hectare, waarbij de pachtopbrengsten voldoende waren om het brood voor de armen te betalen. De betreffende grond is in 1964 verkocht aan Staatsbosbeheer, waarbij de opbrengst in het fonds is gestort en tot vandaag nog steeds op de bank staat. Op het betreffende land staat een bord waarop de geschiedenis te lezen is. Samen met de overige bestuursleden ging ik daar op de foto.

Het fonds 'Buiten Armen van Ruwiel' is niet het enige fonds dat ik als burgemeester mag beheren. We hebben ook nog het L.C. Dudok de Wit's fonds. Ook een fonds met een bijzonder doel, maar daarover schrijf ik een volgende keer nog?

In het kader van de kennismaking met de gemeenteraad ging ik vrijdag op stap met de CDA fractie. Het werd een soort expeditie door het buitengebied van de gemeente. We begonnen op de boerderij van Simon en Tineke van der Paauw in Vreeland. Een mooi bedrijf met 80 melkkoeien en een paar honderd geiten. Leuk was het bezoekje aan de kraamkamer, die in deze tijd goed gevuld is met jonge geitjes. Tijdens ons bezoek kwamen ook 3 geitjes ter wereld. De middag eindigde in de polders rondom Kockengen. Met laarzen maakten we een wandeling door het gebied met bodemdaling als centraal thema. De polder Spengen is in de afgelopen eeuw maar liefst 70 cm gedaald. We spraken over de consequenties die dat heeft voor het gebied. Bij de gerestaureerde Spengense molen stopten we voor bijgaande groepsfoto.

De middag eindigde aan de keukentafel van de familie Scherpenzeel waar we tijdens de maaltijd spraken over de politiek in de gemeente en de rol van de burgemeester.

Tot ziens.