vrijdag 8 april 2005

Teylingereind

Na twee dagen afwezigheid was het goed om vanmorgen weer op mijn plek te zitten. Mijn mailbox was als gevolg van die afwezigheid flink gevuld. Verder lag er een stapeltje te tekenen brieven, stukken die ik moest lezen voor de collegevergadering van volgende week en een stapel post. Kortom tijd om de achterstand een beetje in te gaan halen. Mijn agenda stond echter ook vol met een aantal afspraken die ik ook niet wilde missen. Kortom druk, druk, druk. Het leeswerk maar naar het weekend doorgeschoven. Probleem opgelost.

Vanmorgen de laatste workshop met betrekking tot informatievoorziening en automatisering in de nieuwe gemeente bijgewoond. Dat het een belangrijk onderwerp betreft heb ik hier al eerder geschreven. De deskundigen gaan nu aan de slag om een definitief plan op te stellen voor de nieuwe gemeente. We wachten af.

Op uitnodiging van de PvdA Teylingen ben ik vanmiddag met een groep mee geweest op werkbezoek bij 'Forensisch Centrum Teylingereind' in Sassenheim. Deze instelling is bij u wellicht beter bekend als de 'jeugdgevangenis', maar deze benaming klopt niet. Jonge mensen onder de 18 jaar komen in Nederland niet in de gevangenis. In plaats daarvan richten we alle energie op een behandeling waarbij we deze jonge mensen alsnog op het goede pad proberen te krijgen. Ik was onder de indruk van de gedrevenheid waarmee de medewerkers van deze instelling deze taak uitvoeren. Totaal zitten hier zo'n 120 kinderen in de leeftijd van 12 tot 18 jaar. Zeker omdat ik de laatste tijd tijdens mijn inwerkprogramma veel te maken heb gehad met politie/justitie en jongeren was het goed om ook dit werkbezoek te doen.

Komende zondag ga ik rond 15.00 uur nog even bij de gemeentehaven in Warmond kijken. Bijna 50 kinderen komen dan terug van de Kaagschoonmaakactie.

Prettig weekend en tot volgende week.

2 opmerkingen:

  1. Ik heb er zelf anderhalf jaar gezeten.. Ik ben er zelf wel siriueser en volwassener van geworden maar echt helpen ze je niet was wel een luek tijd. Een nieuwe ervaring

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ik heb er ook gezeten in de slechtste tijd van me leven zo slecht dat ik niets meer te verliezen had en niet meer lang te leven had maar door de motivatie en behandeling van het personeel heeft het me enorm geholpen tot 2008,daarna heeft het ongeluk mij weer gevonden helaas mar is het leven geluk en ongeluk niets blijft hetzelfde

    BeantwoordenVerwijderen