Mooi

Terwijl het leven in de stad vandaag op goede vrijdag gewoon doorging, was ik eventjes van de wereld in de Pieterskerk tijdens de Matthäus Passion. Een gebeurtenis die zich voor mij elk jaar weer lastig laat beschrijven. Dit jaar maak ik het me makkelijk door te citeren uit het voorwoord van het programma boekje. Het is geschreven door de journalist Paul Witteman en hij weet volgens mij precies de kern te raken:

Het gaat natuurlijk om de muziek, maar de Matthäus passie in Leiden biedt meer dan Bach heeft opgeschreven. Het is een ervaring die steeds opnieuw gevoelens losmaakt die het genot van de esthetische ervaring overstijgen. Het is ook meer dan een optelsom van de rit naar Leiden langs de bollenvelden, de wandeling door de mooie stad, de schitterende Pieterskerk, de geur van het voorjaar, de hartelijke ontvangst, de mooie uitvoering, en het mooie glas wijn na afloop in het aanpalende café, hoewel die geneugten onlosmakelijk verbonden zijn aan Goede Vrijdag. De mensen horen erbij. Politici die ik op een ander moment in een of andere uitzending nog heb ondervraagd over zoiets triviaals als de kredietcrisis. Daar wordt geen aandacht aan besteed, zelfs niet tijdens de pauze in het stadhuis. Op Goede Vrijdag bepaalt alleen Bach de agenda en die kent geen actualiteit, integendeel, het is de agenda van de schoonheid en de liefde, het lijden en de verlossing. Van de eeuwigheid dus. Ik ben geen gelovig mens, maar op Goede Vrijdag in Leiden even wel.

Tot ziens.