Geloof en een hoop liefde

Helemaal nieuw is het burgemeesterschap inmiddels niet meer voor me, maar ik leer nog steeds elke dag weer nieuwe dingen. Van mij mag dat voorlopig zo blijven. Die grote variatie maakt mijn werk juist zo leuk.

Deze week maakte ik kennis met de ondernemingsraad van de gemeente. Normaal is de gemeentesecretaris hun gesprekspartner, maar dat neemt niet weg dat ik belang hecht aan een goede samenwerking met deze personeelsvertegenwoordigers. Dan is het goed dat je elkaar toch even hebt ontmoet.

Woensdag mocht ik de ambtsketen weer omhangen toen ik op weg ging naar de familie Jaipal voor de viering van een 60 jarig huwelijk. In 1955 in Suriname getrouwd en in 1978 naar Nederland gekomen om hier een toekomst voor het gezin te vinden. Het huis van de familie in Maarssen was eigenlijk te klein voor alle kinderen, kleinkinderen en aanhang maar dat mocht de pret niet drukken. Mooi om te zien hoe leuk mensen het vinden dat ik langs kom, dat maakt dit werk toch wel bijzonder.

Donderdag was de dag waarop we afscheid namen van de vorige week overleden ChristenUnie wethouder Henk van Rhee. Het werd een indrukwekkend afscheid in Breukelen. Ik mocht slechts een week met hem samenwerken, maar uit alle verhalen die ik over hem mocht horen, trek ik de conclusie dat Henk een bijzondere man was. Namens de gemeente mocht ik tijdens zijn afscheid enige woorden spreken.

Donderdagavond zat ik opnieuw in de kerk. Op uitnodiging van dominee Schorren schoof ik in de Pauluskerk aan voor het avondeten. De dominee was een van de 107 mensen die reageerde op mijn oproep om aan te mogen schuiven. We waren niet alleen, de predikanten Frank Schneider, Anies Matahelumual, Harol Schorren en pastor Jos van Os waren voor de gelegenheid ook aangeschoven. Het werd een geanimeerde bijeenkomst, waarbij we spraken over het geloof, de gemeente, de gemeenschappen, armoede en nog veel meer. Daardoor heb ik Stichtse Vecht weer op een andere manier leren kennen die avond.

Mijn idee om bij de mensen thuis aan tafel aan te schuiven is inmiddels ook opgemerkt door de Evangelische Omroep. In het kader van het programma Geloof en een Hoop Liefde was presentator Herman Wegter en zijn crew vandaag te gast in Stichtse Vecht. Hij schoof ook aan bij het avondeten in de Pauluskerk, maar volgde me eerder die middag ook bij mij andere afspraken. De uitzending is op Tweede Paasdag te zien bij de EO.

Voor mijn kennismaking met de fracties uit de gemeenteraad was ik vrijdag te gast bij D66 Stichtse Vecht. Zij hadden een ochtendprogramma in elkaar gezet, dat begon met een stevig ontbijt in bistro Zuster Francine in Maarssen. Daar maakte ik uitgebreid kennis met de 6 fractieleden en sprak ik met ze over hun ideeën over het bestuur van de gemeente. Tijdens de wandeling door het centrum van Maarssen lieten ze mij de plaatsen en ontwikkelingen zien waar ze trots op waren. Het viel me op dat de fractieleden bij bijna elke plek wel weer een verhaal te vertellen hadden. Was het niet over de ontstaansgeschiedenis, dan was het wel over de politieke discussies die over die plek hebben plaats gevonden. Rond het middaguur kwam een einde aan de tour en nam ik afscheid van mijn enthousiaste gemeentegidsen. Volgende week vrijdag ga ik op stap met de fractie van GroenLinks.

Ik sloot de week af met een bezoek aan het sociale wijkteam van Buurtzorg Jong in Maarssenbroek. Ik was daar samen met Léon Wever, directeur Jeugd van het ministerie van VWS en Jaap Verkroost onze wethouder voor o.a. Jeugd. In opdracht van de gemeente zijn zij op een vernieuwende manier aan de slag gegaan met de jeugdzorg binnen Stichtse Vecht. De medewerkers bieden, waar dat nodig is, laagdrempelige zorg aan jeugdigen en gezinnen. De aanpak is praktisch, zo min mogelijk bureaucratie, een aanspreekpunt met gezin en als het even kan een oplossing zoeken zonder steeds door te verwijzen. Dat kan alleen als je werkt vanuit de wijk. Met de betrokken medewerkers spraken we over hun werk en de dilemma's die ze daarbij tegenkomen. De resultaten zijn eigenlijk pas goed op lange termijn te beoordelen, maar tot nu toe ziet het er goed uit.

Tot ziens.

Bewogen

Mijn derde week, het was een bewogen week. 

De week begon op maandagochtend met een opmerkelijk telefoongesprek met het Openbaar Ministerie, waarin mij werd meegedeeld dat er een sterke verdenking bestond tegen een lid van de gemeenteraad voor het lekken van vertrouwelijke informatie uit de selectieprocedure voor het burgemeesterschap van Stichtse Vecht. Voor mij kwam dat signaal volstrekt uit de lucht vallen. De bekendmaking van de aanhouding later deze week veroorzaakte veel persaandacht en speculaties. Ik zal me op deze plek niet verder uitlaten over de inhoud van de zaak. Strafrechtelijke vervolging is immers een zaak van het Openbaar Ministerie. Mijn taak als burgemeester is vooral om te zorgen dat de gemeente goed bestuurd wordt en daar had ik deze week, mede als gevolg van de actie van het OM, mijn handen meer dan vol aan.

Gelukkig was er ook ander nieuws. Deze week kregen we een rapport over de veiligheid en leefbaarheid in de gemeente in 2014. Daarin staan hele mooie cijfers. De inwoners van Stichtse Vecht waarderen het woonklimaat, leefbaarheid en de veiligheid in hun buurt met een ruime voldoende. Negen op de tien inwoners voelt zich veilig in de eigen woonbuurt. Dit ligt boven het landelijk gemiddelde. Cijfers om trots op te zijn. Tegelijk roept het de vraag op hoe we dit voor de toekomst vast kunnen houden. Daarover ga ik binnenkort in gesprek met onze inwoners.

Voor de wekelijkse vergadering met het college van burgemeester en wethouders zijn we deze week bij wijze van uitzondering uitgeweken naar het provinciehuis in Utrecht. Het is in Utrecht traditie dat een nieuwe burgemeester kennis komt maken met het college van Gedeputeerde Staten. Dat het in mijn geval meer weg had van een weerzien met oude bekenden, deed niets af aan de prettige conversatie die ik daar had. De middag hebben we als college gebruikt om eens door te praten over de ontwikkeling van onze financiën.

Eerder deze week schreef ik al over mijn bijzondere afspraak met Lucille Werner, dus dat zal ik hier niet herhalen. 

In mijn reeks ontmoetingen met de 11 fracties uit de gemeenteraad was het gisteren aan de fractie van Lokaal Liberaal om mij aan de hand te nemen binnen de gemeente. Dat begon rond het middaguur, ondanks de stromende regen, met een vaartocht vanuit Maarssen over de Vecht naar het kasteel Nijenrode. Dankzij de gele 'clubkleur' leek het toch nog een zonnig uitje (foto). Onderweg spraken we over een aantal ontwikkelingen langs de Vechtoevers en werd ik bijgepraat over de visie van de fractie op hun rol in het gemeentebestuur. De rondleiding die volgde door het kasteel en de tuin van Nijenrode was indrukwekkend. Ik kom hier zeker terug voor een nadere kennismaking.

Voor de avond had de fractie een meet & greet (& eat) met de burgemeester georganiseerd. Onder het genot van een mooi buffet maakte ik kennis met de achterban van Lokaal Liberaal en kreeg ik de gelegenheid om mezelf voor te stellen en vragen uit de zaal te beantwoorden. Het was een aangename kennismaking. Volgende week vrijdag ga ik op bezoek bij de fractie van D66.

Ik eindig deze weblog met het hele trieste nieuws dat ons vrijdag in de loop van de dag bereikte. 

Dat was het bericht dat wethouder Henk van Rhee (foto) die ochtend was overleden. Binnen het gemeentehuis waren we natuurlijk geschokt en intens verdrietig over het verlies van onze collega-bestuurder. In de korte tijd waarin ik met hem samenwerkte, heb ik hem meegemaakt als een bevlogen bestuurder met grote interesse voor de onderwerpen in zijn portefeuille. Uiteraard wens ik ook vanaf deze plaats zijn vrouw, kinderen, kleinkinderen en verdere familie en vrienden troost en kracht toe om dit grote verlies te dragen.

Tot ziens.

Aan tafel

Ruim twee weken geleden deed ik een oproep aan de inwoners van mijn nieuwe gemeente om mij uit te nodigen aan te schuiven bij het avondeten. Aangezien ik zelf nog niet in de gemeente woon, leek me dat een goede manier om de inwoners te leren kennen.

De reacties waren overweldigend. Maar liefst 107 uitnodigingen kreeg ik binnen. Ze kwamen uit alle hoeken van de gemeente. Soms van instellingen, soms van particulieren. Vanavond ging ik op pad naar mijn eerste uitnodiging in Loenen. Daar hadden de mensen van de daar gevestigde Lucille Werner Foundation (LWF) me in hun kantoor uitgenodigd. Ik werd ontvangen door Sixta, Joelle, Esther, Bob en Lucille Werner zelf. 

De Foundation maakt zich sterk voor de integratie van mensen met een handicap in de samenleving. Men opent graag de ogen in de maatschappij, maar geeft ook mensen met een handicap zélf een belangrijke functie: call to action. De LWF motiveert hen om op eigen kracht een sterkere positie in de samenleving te veroveren en in zichzelf te geloven. Dat vind ik mooi. Het past goed bij de opdracht die wij als gemeente ook hebben voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Daarbij kijken we vooral naar wat mensen wel kunnen.

De visie komt voort uit de eigen ervaring van Lucille Werner, de enige televisiepresentatrice in Nederland met een zichtbare lichamelijke handicap. 

De Lucille Werner Foundation wil een sterke positie voor mensen met een handicap in Nederland. Het initiëren van spraakmakende tv-programma's en het creëren van werk staan hierbij centraal. Door een krachtig en positief imago neer te zetten, zullen mensen met een handicap makkelijker integreren in de samenleving. Op de site van de foundation kunt u veel meer informatie vinden.

De LWF organiseert evenementen en initieert diverse projecten met inzet van media (tv, radio, internet, drukwerk). Elk project heeft een multimediaal karakter om de gehele samenwerking erbij te betrekken. Tijdens het eten hebben we ook nagedacht over wat de foundation in de gemeente zou kunnen doen. 

Het was een prima maaltijd met Italiaanse tomatensoep 'met ballen', een mooie stoere pastaschotel met champignons en een frisse salade. Een heerlijke Cappuccino vormde de finale. Bij de LWF beginnen veel dingen met CAP van handiCAP maar ook van CAPability. Goed he?

Het was bijzonder om hier de eerste keer aan te mogen schuiven. Op naar de volgende eettafel.

Tot ziens.

Openbare Orde

Het was mijn tweede week als burgemeester. Nog heel veel kennismakingen, maar langzamerhand komt er ook wat meer structuur in mijn agenda. Dat kennismaken gaat nog wel een tijdje door, al was het alleen al vanwege het aantal uitnodigingen dat ik kreeg om voor het avondeten aan te schuiven bij inwoners. De teller is inmiddels de 80 uitnodigingen voorbij. Genoeg om tot ver in de herfst bij inwoners aan tafel te gaan. Dat ga ik ook doen en binnenkort kunt u mijn eerste verslag tegemoet zien.

Veel aandacht was er deze week voor het onderwerp 'openbare orde en veiligheid'. Nog meer dan ik had verwacht, ging het daarbij over terrorisme en jihadisme. In de pers lees je vooral over de inspanningen op nationaal niveau maar de gemeenten spelen daarbij een wezenlijke rol, zeker als het gaat over vroegtijdige signalering en bescherming. De gemeentelijke netwerken in de samenleving worden steeds belangrijker als informatiebron voor de hele overheid.

Mijn eerste officiële bezoek bracht ik deze week aan het dorp Nieuwer Ter Aa (800 inwoners) Daar werd ik door een aantal enthousiaste bewoners ontvangen. Tijdens een wandeling door het dorp (foto) en een bezichtiging van het dorpshuis, kreeg ik uitleg over hoe het is om in zo'n klein dorp te wonen. Het lijkt wel of de participatiemaatschappij hier uitgevonden is. Het dorp draait bijna geheel op vrijwillige inzet van de bewoners zelf. Of het nu gaat om het dorpshuis, de kinderopvang, een winkeltje, een voetbalvereniging of de oranjevereniging, alles draait op vrijwilligers hier, mooi om dat eens van dichtbij te zien. Dat maakt ook dat er een grote betrokkenheid van de inwoners is bij allerlei activiteiten. Daardoor is Nieuwer Ter Aa een echte en hechte gemeenschap.

Al voor mijn aantreden heb ik de afspraak gemaakt dat ik met elk van de 11 fracties in de gemeenteraad een vrijdag op stap zou gaan binnen de gemeente. Ik heb de fracties gevraagd mij mee te nemen naar locaties die voor hen belangrijk zijn, waar ze trots op zijn of waar ze mijn aandacht voor willen vragen. Het is voor mij een goede gelegenheid om de leden van de gemeenteraad wat beter te leren kennen. Afgelopen week ging ik in dit kader op stap met de fractie Stichtse Vecht Beweegt. Ik heb veel interessante dingen gezien en gehoord en we hebben openhartig gesproken over hun rol in de lokale politiek. Het letterlijke hoogtepunt van de dag was de beklimming van de grote kerk in Loenen van waaruit ik een prachtig zicht had over de bebouwing langs de Vecht. Ik maakte daar onderstaande foto. Aan het begin van de avond maakten we een wandeling door het pittoreske Vreeland waar we samen hebben gegeten in Lokaal Zuid.

Afgelopen week was ook een moeilijke week. Het bericht dat onze wethouder Henk van Rhee (SGP-ChristenUnie) plotseling in het ziekenhuis werd opgenomen met flinke hartproblemen is hard aangekomen. De berichtgeving sindsdien stelt niet gerust. Ik wens de familie veel sterkte toe in deze moeilijke situatie.

Tot ziens.

Aan tafel

De eerste week als burgemeester is inmiddels achter de rug. Na alle drukte rondom mijn installatie was het heerlijk om nu de rust te kunnen vinden om me grondig te verdiepen in mijn nieuwe werkzaamheden. De kennismakingsgesprekken wisselden elkaar in hoog tempo af en langzaam begin ik de grote lijnen te ontdekken en te begrijpen. De eerste maanden in een nieuwe functie zijn een soort ontdekkingsreis door onbekend gebied. Iedereen die ik tegenkom weet meer dan ik weet over de gemeente. Gesprekken die ik voer zijn daardoor zonder uitzondering super leerzaam en interessant. De mensen doen erg hun best om me een vliegende start te geven.

Toch kent de wet geen inwerktijd. Als burgemeester ben je vanaf de eerste dag volledig in functie. En dus was ik afgelopen dinsdag gelijk voorzitter van het college, voerde ik overleg met politie en OM over een aantal lopende veiligheidszaken, tekende ik de eerste brieven en besluiten en mocht ik het collegebeleid met betrekking tot horecasluitingstijden verdedigen in mijn eerste commissievergadering.

Vanaf het begin heb ik me voorgenomen om een vast deel van mijn tijd contact te zoeken met inwoners en bedrijven. Daardoor was ik afgelopen donderdag te gast bij Abrona Kunst en Koffie, een dagbestedingsproject voor mensen met een verstandelijke beperking in Kockengen. Geweldig om daar te zien hoe deze mensen zich ondanks hun beperkingen inzetten om hun lunchcafé draaiende te houden. Als u eens een leuke plek zoekt voor een kop koffie of een lekkere lunch is Kunst en Koffie een aanrader.

Voor mijn eerste bedrijfsbezoek was ik bij de Koninklijke Bammens in Maarssen. In dit bedrijf maakt men al meer dan 150 jaar stalen containers voor de afvalinzameling. Ooit zijn ze groot geworden met de verzinkte vuilnisbak, die ik maar al te goed ken uit mijn jeugd. Tegenwoordig maken ze vooral vuilcontainers en afvalbakken voor in het openbaar gebied. De vuilnisbak ‘Capitole’ (foto) is in het Nederlandse straatbeeld niet meer weg te denken. De Koninklijke Bammens, een sterk en ambachtelijk bedrijf,  zorgt voor een mooi stukje werkgelegenheid binnen de gemeente.

Deze week kwamen veel reacties binnen op mijn oproep om bij inwoners aan te schuiven voor de avondmaaltijd. In het kader van de actie ‘Burgemeester aan tafel’ zijn inmiddels ruim dertig aanmeldingen binnengekomen, waardoor ik nu al de komende weken onder de pannen ben voor het avondeten en een goed gesprek. Uiteraard zal ik vanaf deze plek verslag doen van mijn ervaringen

Tot ziens.