Molenpolder

Anderhalf jaar geleden op de receptie na mijn installatie als burgemeester, kwam ik Marijke tegen. Zij is natuurgids bij IVN, het Instituut voor Natuureducatie en duurzaamheid. Ik vroeg haar toen waar ik de mooiste natuurplek in de gemeente kon vinden. Een vraag waar ze lang over na moest denken. Niet dat ze het niet wist, maar wel omdat er volgens haar heel veel mooie plekken zijn in Stichtse Vecht

Een tijdje geleden kreeg ik het antwoord, het was de Molenpolder. Een gebied waar in het verleden veel veen is weggestoken, waardoor een landschap is ontstaan met veel waterpartijen en smalle stroken land er tussen. Een uniek gebied, zo liet Marijke me weten, dat ik echt een keer moest zien. Mede namens haar collega André kreeg ik een uitnodiging voor een safari door het gebied.  

Vorige week maandag  stapten we aan de Westbroekse Binnenweg in een bootje en boomden we door het stiltegebied alsof we in Venetië waren. Wat een rust en prachtige wolkenpartijen die weerkaatsten in het water. Naast Marijke en André was ook Christa van streekmuseum Vredegoed aan boord gekomen om onderweg foto’s te maken.

Bij een privé-eilandje (de eigenaar was op de hoogte) zijn we aan land gegaan, waar we uiteindelijk  4,5 uur hebben vertoefd.  We hebben bramen geplukt voor het toetje, eetbare kruiden verzameld voor de kruidenboter (van hondsdraf, klaver, paardenbloemblad en madeliefjes). De laarzen die ik op advies van Marijke had meegenomen, had ik daarna nodig voor onze tocht over het drassige trilveen.  Als we deinden, ging het hele pakket veenmos op en neer. Dit pakket is een meter dik en drijft op het water. Hier vonden we ook het zeldzame vleesetende plantje zonnedauw. Door de zuurbolletjes op de blaadjes kan een insectje verteerd worden en zo komt dit plantje aan zijn eiwitten. Voor de rest leven veenmos en zonnedauw van regenwater.

Met een schepnet zijn we kleine waterbeestjes gaan vangen. Hiervan hebben we alleen watervlooien en haftenlarven gevangen; dit zijn larven van het ééndagvliegje. Wat we wel veel vingen was de Amerikaanse rivierkreeft. Deze exoot is sinds een aantal jaren een plaag in dit gebied.  De kreeft eet alles op wat mals is , zowel waterplanten als onze kleine waterbeestjes en  woelt  de bodem om waardoor het water er heel troebel en bruin uitziet.   Bij gebrek aan natuurlijke vijanden groeit de populatie snel.  Ik snap nu waarom deze Amerikaanse rivierkreeft echt een ecologisch probleem is in dit gebied.

 

Na het houthakken en een verfrissende duik, zijn we het kampvuur gaan aanmaken. Onze maaltijd bestond uit salade, kreeftjes, noten, stokbrood met zelfgemaakte kruidenboter en daslookpesto, met daarbij een glaasje vlierbloesemsap! We spraken over de natuur en onderwerpen van het leven. Het was zo’n relaxte sfeer, dat we de tijd vergaten. Maar ja de muggen kwamen en de zon ging bijna onder. Na de afwas en het opruimen zijn we weer in het bootje terug gevaren. Het was een bijzondere dag met leuke mensen van IVN op, volgens Marijke, de mooiste natuurplek die onze gemeente rijk is.

Het IVN organiseert allerlei natuuractiviteiten, zie hiervoor www.ivn.nl. De eerstvolgende is de vleermuizentocht door Vechtenstein op 26 augustus.