Onroerende zaken

Samen met zo’n tweehonderd burgemeesters van alle gezindten heb ik afgelopen week geprotesteerd tegen de plannen van het kabinet om het gebruikersdeel van de onroerendezaakbelasting (ozb) af te schaffen. Onze open brief verscheen vandaag in het dagblad Trouw. Dat is op zich wel een opmerkelijke actie te noemen. Het gebeurt niet zo vaak dat mijn beroepsgroep op deze manier blijk geeft van haar ongenoegen. Toch meende ik er deze keer wel goed aan te doen. Ik zal u uitleggen waarom.

Gemeenten krijgen het grootste deel van hun inkomsten uit twee bronnen. De eerste bron is het gemeentefonds waaruit de gemeenten op basis van een bepaalde verdeelsleutel geld krijgen van het Rijk. Het kabinet bepaalt de hoogte van deze uitkering. Als tweede bron hebben de gemeenten de zogenaamde onroerend zaakbelasting. Dit is een belasting die de gemeente bij haar eigen bewoners kan heffen. De hoogte van die belasting kan, binnen bepaalde grenzen, door de gemeenteraad zelf worden bepaald. Die laatste belasting wil het kabinet per 1 januari a.s. gedeeltelijk afschaffen. Daarmee raakt de gemeente een belangrijke bron inkomsten kwijt. Weliswaar verhoogt het kabinet de uitkering uit het gemeente fonds met een zelfde bedrag, maar gevolg is dat de gemeente veel minder invloed krijgt op de hoogte van haar inkomsten. Het rijk bepaalt dus voor een belangrijk deel hoe hoog de belastingen in de gemeente zijn. Daarmee worden gemeenten op den duur in financieel opzicht dus steeds meer afhankelijk van het Rijk.

Zo is Warmond een ‘dure’ gemeente voor wat betreft de OZB. Je zou kunnen zeggen dat de belangrijkste oorzaak daarvan is dat wij met weinig inwoners de kosten van een dure gemeente moeten opbrengen. Een van de oorzaken van het feit dat wij een 'dure' gemeente zijn is bijvoorbeeld dat wij als gemeente veel werk doen om ons groene karakter te behouden. We geven hier dus naar verhouding veel meer aan uit dan menig andere gemeenten. Nu horen we heel vaak van onze inwoners dat zij het groene karakter van onze gemeente belangrijk vinden en daar ook wel iets meer voor willen betalen. Doordat we de hoogte van onze OZB zelf bepaalden, was dat dus geen probleem. Wanneer het kabinet onze invloed op de hoogte van de OZB verkleint, zal dit in de toekomst steeds moeilijker worden. Als we dan geld tekort komen op onze begroting kunnen we dat alleen oplossen door ergens anders op te bezuinigen zoals bijvoorbeeld het dure groenonderhoud.

De mogelijkheid die we nu hebben om OZB te heffen noemen we het lokale belastinggebied. Dit belastinggebied wordt door de afschaffing van de OZB ‘onaanvaardbaar verkleind’. Daarnaast is het vreemd dat het ozb-plan door het kabinet wordt verkocht als lastenverlichting voor onze inwoners ter compensatie voor de hogere kosten van het nieuwe zorgstelsel. Het nieuwe zorgstelsel is vooral duurder voor de lagere inkomens, terwijl van de ozb-afschaffing vooral mensen met dure huizen profiteren. Het ozb-plan is vooral een cosmetische operatie. De lokale lasten gaan weliswaar met een miljard euro omlaag, maar wat niet voor iedereen duidelijk is, is dat deze lastenverlichting door het rijk voor de gemeenten wordt gecompenseerd. Dat betekent dat de een miljard euro, die alle inwoners aan ozb betalen, via andere belasting weer moet worden opgebracht. Netto bedraagt deze lastenverlichting dus nul.

Dit was voor mij voldoende reden om ook mijn handtekening te zetten.

Vandaag ook nog op bezoek geweest bij een 50-jarig bruidspaar. Dat blijft toch wel een van de leukste dingen van dit vak.

Tot morgen.