Wel even wennen

Zoals afgesproken nog een keer per week een stukje in mijn dagboek schrijven. Maar voor ik dat doe wil ik iedereen bedanken voor alle leuke reacties in verband met mijn afscheid. Vooral de twee reacties die u kunt vinden onder mijn bijdrage van 30 december vond ik bijzonder.

Stoppen met een functie in het openbaar bestuur gaat nooit geleidelijk. Naast het burgemeesterschap vervulde ik tot 31 december ook nog een groot aantal nevenfuncties (zie mijn CV) die een gevolg waren van het burgemeesterschap. Met mijn vertrek uit Warmond zijn ook die taken komen te vervallen en zo kon het dus gebeuren dat ik vanaf 1 januari een zee van vrije tijd tot mijn beschikking kreeg. Voor een ieder die het afgelopen jaar mijn dagboek heeft gevolgd, zal het duidelijk zijn dat dit niet een situatie is waar ik me prettig bij voel. Daarom was ik half december al wat gaan rondbellen om ergens een tijdelijke functie te vinden en dat is gelukt.

Met ingang van 3 januari jl. ben ik in dienst getreden bij de gemeente Leiden als projectleider zorglocaties. Concreet betekent dit dat ik me de komende maanden bezig ga houden met de vestiging van een groot aantal voorzieningen voor daklozen en verslaafden op een centrale locatie aan de Langegracht in Leiden. Een dossier wat je politiek en bestuurlijk gevoelig zou kunnen noemen, maar wat dringend vraagt om daadkrachtige aanpak. Dit project is in een stadium gekomen waarin ik met mijn bestuurlijke ervaring wellicht een meerwaarde kan bieden. Daar kan ik dus de komende tijd mijn tanden in gaan zetten. Daar komt bij dat het voor mij interessant is om me eens een keer bezig te houden met een probleem van de grote stad.

Over dat laatste kun je overigens flink van mening verschillen. Dakloosheid ben ik in een gemeente als Warmond of Hillegom nooit echt tegengekomen. Toch heb ik de afgelopen week met eigen ogen kunnen constateren dat een belangrijk deel van de daklozen en verslaafden in Leiden afkomstig is uit de regio. Mensen die te maken krijgen met ernstige verslaving of op straat komen te staan, trekken nu eenmaal eerder naar een stedelijke omgeving om daar te overleven. Ik werk nu dus in Leiden, maar voor mijn gevoel ben ik weer voor de regio aan de slag.

Overigens vervul ik hiermee wel voor het eerst in mijn leven een ambtelijke functie. Opeens moet ik er rekening mee houden dat er een gemeentebestuur is dat politieke verantwoordelijkheid draagt voor wat ik zeg en doe. Dat is een hele andere rol dan ik gewend was. Ook bij het schrijven van een dagboek moet ik daar nu dus rekening mee gaan houden.

De afgelopen week was het vooral inlezen en luisteren naar allerlei betrokken partijen. Daarnaast ben ik ook de straat op geweest om wat rond te kijken bij allerlei voorzieningen die momenteel in de stad te vinden zijn voor deze doelgroep.

Het was even wennen, maar ik moet zeggen ik begin er alweer zin in te krijgen om dit project de komende vier maanden een eind verder te helpen. Wat ik daarna ga doen? Ik weet het nog niet, maar u mag gerust aannemen dat ik ergens op broed. Voorlopig is het nog veel te vroeg om daarover iets te zeggen.

Prettig weekend.