Emotie

Afgelopen donderdag deed de bestuursrechter in Zwolle uitspraak over het beroep dat de provincie aantekende tegen de toegekende rijksbijdrage voor het project Oostvaarderswold. De zaak bij deze rechter was door ons aangespannen om het rijk te houden aan bestuurlijke afspraken met betrekking tot de financiering van het project. De eis van de provincie werd afgewezen.

Het was de tweede grote tegenvaller in een maand tijd met betrekking tot dit project. Na de vernietiging van het inpassingsplan door de Raad van State bepaalde de bestuursrechter nu ook nog eens dat het rijk zich niet hoeft te houden aan de financiële afspraken die rondom dit project zijn gemaakt.

Wat de gevolgen van beide uitspraken precies zullen zijn, valt nu nog niet te zeggen. Zoals ik eerder schreef, werken we hard aan een voorstel dat op 10 april klaar moet zijn. 

Om een goed beeld te krijgen van de mening van diverse partijen in het gebied heb ik de afgelopen tijd gesprekken gevoerd met o.a. LTO-Noord, Het Flevolandschap en Staatsbosbeheer. Vanzelfsprekend hebben alle partijen hun eigen opvattingen over dit onderwerp, maar wat opvalt tot nu toe is dat er door iedereen zeer constructief wordt meegedacht met de provincie en dat iedereen begrijpt hoe complex de situatie voor Flevoland is.

Een uitzondering hierop vormde het gesprek met een aantal boeren in het gebied, dat gisteravond plaatsvond. Het was een zwaar gesprek, met veel emoties. In dit gesprek bleek dat de boeren aan tafel buitengewoon weinig vertrouwen hebben in de provincie en de uitkomst van het proces dat we nu doorlopen. 

De discussie op Linkedin trekt veel belangstelling. Dagelijks komen er nog nieuwe deelnemers bij. Vanmorgen zijn we de grens van 200 deelnemers gepasseerd.  Hoewel de Linkedin discussie niet representatief is, blijkt wel dat veel mensen zich bij het onderwerp betrokken voelen en constructief meedenken over de ontstane situatie en hoe daar het beste mee kan worden omgegaan.

Tenslotte werd afgelopen weekend duidelijk dat de Statenfractie van de PVV van plan is een motie van wantrouwen tegen me in te dienen. Een bijzonder moment, het is in de 14 jaar van mijn bestuurlijke loopbaan de tweede keer dat ik zoiets meemaak. Het oordeel laat ik zoals het hoort over aan Provinciale Staten, maar los van de uitkomsten van dat proces merk ik dat alleen al de aankondiging van het  indienen van zo'n motie bepaalde emoties bij me oproept. Het feit dat landelijke en regionale media volop en vaak kritiekloos berichten over de nog in te dienen motie. Er zelfs peilingen op internet verschijnen, waar mensen me weg kunnen stemmen. Dit alles zonder dat ik er iets tegen in kan brengen, geeft me een ongemakkelijk gevoel. Ik zal blij zijn als ik woensdagavond mijn weerwoord mag geven.

Tot ziens.