zondag 27 september 2015

Polderwachter

Uiteraard stond de afgelopen week vooral in het teken van de 115 vluchtelingen, die we 6 dagen lang hebben opgevangen in Kockengen. Inmiddels weet ik dat ze maandag gaan vertrekken uit onze gemeente. Ik bedank uiteraard iedereen die ons heeft geholpen om de noodopvang mogelijk te maken.

Maar er was meer deze week. Dinsdag gingen we met het hele college 'on tour' naar Tienhoven, de Bethunepolder en Maarsseveen/Molenpolder. Dit bezoek stond eigenlijk al voor de zomer gepland, maar kon toen op het laatste moment niet door gaan. Traditiegetrouw begonnen we die ochtend weer met een ontbijt met bewoners van het gebied. Tijdens het ontbijt werd weer eens duidelijk dat er spanning is tussen economische activiteiten en woongenot in dit gebied. Daarbij denk ik ook aan de evenementenfunctie van de Maarsseveense Plassen. Heel veel mensen genieten van de evenementen die daar plaats vinden, terwijl de omwonenden er liever vanaf zouden willen. Als gemeente staan we daar midden tussenin. Best lastig zo nu en dan.

De rest van de middag genoten we van het prachtige landschap onder leiding van Polderwachter Marcel Blekendaal (foto). Wat geweldig om aan zijn hand door de polder te wandelen. Ik kan het iedereen een keer aanraden. We brachten een bezoek aan het C-Fordt en namen een kijkje bij evenementenlocatie Inn Style aan de Maarsseveense Passen.

Met deze laatste collegetour kwam er een einde aan een serie interessante collegebezoeken langs alle kernen uit de gemeente. Naar verwachting gaan we het volgend jaar herhalen.

Woensdag en donderdag zat ik in de bossen rond Wolfheze. Met een groep nieuwe burgemeesters verdiep ik me daar in de 'geheimen' van het burgemeesterschap. Dat werkt goed met zo'n groep gelijkgestemde collega's, we leren veel van telkens wisselende gasten, maar ook van elkaar.

Vandaag heb ik mijn Stichtse Vecht hardloopshirt maar weer eens aangetrokken voor de grote loop tijdens de Skeelerronde in Maarssenbroek. De organisatie had mij in januari al uitgenodigd. De loop was goed georganiseerd en het was prima weer. In ruim een uur liep ik door alle wijken van Maarssenbroek.

Deze week schoof ik weer bij twee families aan voor het avondeten. Bij Olaf en Gerda Broers uit Maarssen spraken we o.a. over het werk, jeugzorg, en onderwijs. Een paar dagen later schoof ik aan bij de buren van het gemeentehuis in Breukelen. Jan en Patricia hadden voor die gelegenheid de buren Foek en Jeroen uitgenodigd. We spraken over het burgemeesterschap, Breukelen, De Vecht en de spanning tussen economische ontwikkeling en een hoogwaardig woonmilieu.

Tot ziens.

vrijdag 25 september 2015

Verlenging

Zojuist heb ik de vluchtelingen verteld dat zij nog tot maandag kunnen blijven. Volgens het oorspronkelijke plan zou de groep van 115 vluchtelingen vandaag vertrekken naar een volgende noodopvang voor 72 uur. Voor deze groep zou het de derde keer worden dat ze weer naar een andere plek moesten verhuizen. Van verschillende kanten kreeg ik de afgelopen dagen de vraag of de vluchtelingen om humanitaire reden niet langer konden blijven.

Dat was een lastig te beantwoorden vraag. Ik weet inmiddels hoeveel werk het is om 24 uur per dag een noodopvanglocatie open te houden. Naast een beroep op heel veel vrijwilligers vragen we als gemeente ook veel van onze eigen medewerkers en de inwoners van Kockengen.

Om die vraag toch te beantwoorden ben ik gisterenavond met alle betrokkenen om de tafel gaan zitten. Zorgvuldig hebben we afgewogen of het wel verantwoord is om door te gaan. Daarbij heb ik eerst gekeken naar de mening van professionele partijen zoals de GGD, Politie, Brandweer en de medewerkers uit de eigen gemeentelijke organisatie. Daarnaast wilde ik weten hoe de inwoners van Kockengen tegen zo'n verlenging aankijken. Daarom heb ik gisterenavond laat met een groep van zo’n twaalf  inwoners om de tafel gezeten. Zij vertegenwoordigden de dorpsraad, de kerk, sportverenigingen en ondernemers in het dorp. We hebben een goed gesprek gehad op grond waarvan ik aan het eind de conclusie kon trekken dat de inwoners van Kockengen een verlening steunen. Ik ben trots op de inwoners van Kockengen.

Natuurlijk vond ik het ook belangrijk om te weten of er politieke steun was voor dit besluit. Vanuit het college kreeg ik eerder die middag al groen licht om de gesprekken aan te gaan. Na een informatieronde langs de fracties van de gemeenteraad bleek dat ook in de raad meer dan voldoende steun was om onze inzet voor de vluchtelingen nog een tijdje door te zetten.

Dat alles was aanleiding om gisterenavond laat het besluit te nemen dat de noodopvang in Kockengen 72 uur langer open blijft. Dat wil zeggen dat de groep van 115 vluchtelingen tot maandag mag blijven. Ik heb ook met het COA afgesproken dat de mensen dan ook werkelijk vertrekken naar een volgende opvang locatie, waar ze bij voorkeur langere tijd kunnen blijven. Ze zijn maandag zes dagen in onze gemeente. 6x24 uur hebben we dankzij heel veel inzet van professionals en vrijwilligers een beetje medemenselijkheid kunnen tonen. Ik heb gezien dat we dat met heel veel liefde hebben gedaan, maar het heeft ons ook veel energie gekost. Het zou niet verantwoord zijn om maandag opnieuw te verlengen. Dat kan ik zeggen in de wetenschap dat er andere gemeenten klaar staan om het stokje over te nemen.

Tot ziens.

dinsdag 22 september 2015

Bedankt!

Nadat we gisteravond besloten hadden om medewerking te verlenen aan de noodopvang van 125 vluchtelingen was duidelijk dat vandaag een bijzondere dag zou worden. Vanuit het niets moesten we binnen krap 20 uur de sporthal in Kockengen geschikt maken voor de noodopvang.

Toen we vanmorgen vroeg aan de slag gingen, was het dus helemaal de vraag of het allemaal zou gaan lukken. Wat daarna gebeurde was werkelijk hartverwarmend. Van alle kanten kregen we spontaan hulp aangeboden. We ontvingen heel veel positieve reacties op ons besluit om noodopvang te organiseren. In kort tijdsbestek kwamen er tientallen aanmeldingen binnen van inwoners die als vrijwilliger aan de slag wilde gaan. Velen belden ons op het centrale telefoonnummer 14 0346. Naast alle vrijwilligers kwamen ook aanmeldingen van bijvoorbeeld medische professionals en tolk vertalers binnen. En er werd ook spontaan kleding, knuffels en ander speelgoed aangeboden. Op onze oproep voor handdoeken, ondergoed en andere kleding, ontvingen we in korte tijd heel veel bruikbare spullen.

In de loop van de middag ben ik zelf even in Kockengen gaan kijken. Vooral de grote betrokkenheid van de inwoners vielen mij in het bijzonder op. De leden van de vrijwillige brandweer, de scholen, ondernemers en vrijwilligers uit het dorp. Ik kreeg het gevoel dat het hele dorp was uitgelopen om onze 125 tijdelijke gasten te ontvangen.

Ik wil alle vrijwilligers en inwoners van de gemeente Stichtse Vecht, die hun hulp hebben aangeboden bedanken. Het is geweldig om te zien wat er in korte tijd allemaal gerealiseerd is!


Tot ziens.

zaterdag 19 september 2015

Gemeentelijk beleidsteam

Over het algemeen verlopen mijn werkdagen redelijk volgens de zorgvuldig opgestelde agenda, maar vandaag was een uitzondering. Dat kwam door een telefoontje van het Centrum Opvang Asielzoekers dat rond 14:45 uur vanmiddag binnenkwam op het gemeentehuis. Of wij per direct in staat waren om voor dezelfde nacht onderdak te bieden aan zo'n 400 vluchtelingen. Het ging om zowel gezinnen als een aantal alleenstaanden.

Zelf zat ik voor een bespreking in Zaandam, maar binnen een mum van tijd stond het verzoek op mijn telefoon. Na een telefoongesprek met mijn ambtenaren voor wat aanvullende informatie, deed ik telefonisch een ronde langs de collegeleden. Unaniem zijn we van mening dat het onze maatschappelijke verantwoordelijkheid was om hier een helpende hand te bieden. Er is hier immers sprake van een groot humanitair probleem. In ieder geval willen we voorkomen dat er mensen op stations moeten slapen.

Direct nadat duidelijk was dat ik kon rekenen op de steun van het college, heb ik de gemeentelijke organisatie opdracht gegeven om voorbereidingen te treffen. Vervolgens heb ik het gemeentelijk beleidsteam bij elkaar geroepen in Breukelen, waar ik zelf inmiddels ook gearriveerd was. Het bijeen roepen van het gemeentelijke beleidsteam is een bijzondere beslissing die je bijvoorbeeld ook neemt bij een grote crisis of ramp. In deze situatie deed ik het in verband met de operationele voorbereiding op de acute noodopvang. Het ging immers om een uitzonderlijke klus waarvoor alles uit de kast moest.

In het gemeentelijk beleidsteam namen we in vlot tempo besluiten over vragen als:
- welke locaties zijn geschikt en beschikbaar;
- wie gaan we vragen om te helpen met inrichting van die locaties;
- hoe komen we aan voldoende vrijwilligers voor de opvang;
- hoe gaan we de gemeenteraad informeren;
- hoe gaan we de buurt rondom de opvang locaties en de pers informeren;
- wie neemt welke activiteiten voor haar rekening;
- hoe lang zullen de vluchtelingen hier blijven;
- heeft de politie voldoende mensen om te ondersteunen;
- kan de brandweer helpen met de inrichting;
- wie gaat betalen;
- etc.

Aldus waren we zo'n twee uur bezig om ons in hoog tempo voor te bereiden op de komst van 400 vluchtelingen naar onze gemeente. Tot het volgende telefoontje kwam. Het COA liet ons weten dat ze bij nader inzien de aanvraag weer intrekken. Dat was een forse verandering van het plan, maar ik kan me goed voorstellen dat het maken van een juiste inschatting van de te verwachten asielzoekers een buitengewoon lastige klus is.

Voor ons was ook het niet doorgaan reden om de buitenwereld te informeren, veel af te bellen en de pers te informeren. Dat had ook te maken met de berichtgeving die inmiddels op sociale media was verschenen. Als eerste informeerde ik na afloop uiteraard de leden van de gemeenteraad. Verder kon de crisisorganisatie worden afgeschaald en heb ik de medewerkers vriendelijk bedankt voor het vele werk dat was verzet. Het was in ieder geval een goede oefening. Je weet in deze tijd maar nooit of er nog een keer een volgende aanvraag binnenkomt.

Voor mij was het vandaag mijn eerste ervaring met het gemeentelijk beleidsteam in Stichtse Vecht.

Tot ziens.

zondag 13 september 2015

Vaarparade

Het uitreiken van een koninklijke onderscheiding reken ik tot een van de meest bijzondere activiteiten van een burgemeester. Afgelopen maandag mocht ik bij Paul Fagel, inwoner van Vreeland en Nederlandse topkok, de versierselen opspelden die horen bij een ridder in de orde van Oranje Nassau. Hij kreeg de onderscheiding voor zijn niet aflatende inzet, vaak belangeloos, voor het culinaire vak. Dat alles gebeurde op een bijzondere plek: restaurant Het Arsenaal in Naarden. Het was voor mij de eerste keer dat ik buiten mijn eigen gemeente mijn ambtsketen mocht dragen. Uiteraard met toestemming van mijn collega-burgemeester van Naarden.

Maandag was in meer opzichten een bijzondere dag. Op onze universiteit Nyenrode werd het nieuwe academisch jaar geopend. Voor mij een goede gelegenheid om de band tussen gemeente en universiteit nog eens te onderstrepen met mijn aanwezigheid. De gastspreker bij die gelegenheid was de nationale kinderombudsman Marc Dullaert. Deze oud student van Nyenrode onderstreepte in een helder betoog nog eens het belang van kinderrechten in de hedendaagse samenleving. Daarbij wees hij natuurlijk ook op de belangrijke rol van gemeenten.

Dinsdag sprak ik met de raadscommissie Bestuur en Financiƫn over de voorstellen die ik eerder deed in mijn 100-dagenbrief. Van de 14 voorstellen die ik destijds in die brief deed, mag ik van de commissie met 13 punten aan de slag. Dat betekent dat ik de komende tijd flink aan de slag kan met de door mij voorgestelde verbeteringen. Ik kom daar zeker nog op terug.

Donderdag kregen we bezoek van Willibrord van Beek, de commissaris van de Koning in onze provincie. Hij brengt jaarlijks een bezoek aan alle gemeenten in de provincie. Daarbij laat hij zich informeren over de stand van zaken in de gemeente. Vanwege het mooie weer hadden wij het eerste deel van de ontmoeting verplaatst naar de achtertuin van het gemeentehuis in Breukelen. Terwijl er een grote hoeveelheid recreanten in hun bootjes voorbij kwamen, bespraken wij de toeristisch recreatieve potentie van de gemeente. Later vertrokken we naar Vreeland voor een gesprek over onze kernen en mooie voorbeelden van zelfwerkzaamheid van de inwoners.

Vrijdag besloot ik de dag met een training 'bedreiging en intimidatie'. Burgemeester zijn, betekent in de praktijk al heel lang niet meer dat je automatisch van iedereen respect krijgt. Het komt steeds vaker voor dat bestuurders te maken krijgen met vormen van (ernstige) bedreigingen vanwege besluiten die men genomen heeft. Ik hoop het geleerde voorlopig niet nodig te hebben.

Uiteraard schoof ik ook afgelopen week weer aan voor het avondeten. Woensdagavond zat ik bij Josien en Dick Zegers in Maarssen. We spraken over de gemeente, btw, holisme, letterologie, de toekomst en technologische ontwikkelingen.

De week eindigde met het nodige spektakel. Ter afsluiting van het vaarseizoen trok er een bonte vaarparade door Nieuwersluis, Breukelen en Maarssen. Als voorzitter van de jury stond ik voor de zware taak om tegen middernacht in Maarssen de prijzen uit te reiken aan de schippers van de mooiste boten. Een mooi en jaarlijks terugkerend evenement dat ondanks de regen duizenden toeschouwers trok.

Tot ziens.



zondag 6 september 2015

Leerorkest

Het Nederlands Genootschap van Burgemeesters (NGB) is de beroepsvereniging waarvan bijna alle burgemeesters lid zijn. Het Genootschap biedt o.a. een uitgebreid trainingsprogramma aan. Afgelopen woensdag en donderdag was ik in Wolfheze waar ik me, met een groep beginnende vakgenoten, verder heb verdiept in het ambt. Het programma was zonder meer de moeite waard, maar nog belangrijker was dat zo'n training mij in contact brengt met collega's die in dezelfde situatie zitten. Daardoor kun je ook van elkaar veel leren. Bovendien vergroot het je netwerk van mensen die je kunt bellen als dat eens nodig is. We gaan elkaar de komende tijd nog een paar keer zien.

Maar er was meer. Uiteraard schoof ik ook deze week voor het avondeten weer aan bij inwoners van Stichtse Vecht. Maandagavond was ik in Nigtevecht bij Mike en Marlies. Beide zijn ze, net als ik, geboren in de bollenstreek. Het dorpse karakter van Nigtevecht bevalt ze prima. Dinsdag was ik voor mijn avondeten in Breukelen bij Pierre Norbart, zijn vrouw Mariska en zoon Sjoerd. Ze wonen op een prachtige historische plek midden in Breukelen.

Afgelopen week kreeg ik de veiligheidscijfers over de eerste 6 maanden van dit jaar. Die zagen er goed uit. Een daling van 8% met betrekking tot het aantal gepleegde misdrijven en een daling van maar liefst 40% van het aantal gestolen fietsen. En dat terwijl het aantal gestolen fietsen in de hele regio met 12% toenam. Dat het aantal vernielingen wel toe nam, is te danken aan een drietal jeugdgroepen die de laatste tijd 'erg actief' zijn. Samen met de politie zitten we daar bovenop.

Het weekend was deze keer ook druk. Ondanks de regen ging de verenigingsmarkt in Breukelen zaterdag gewoon door, zodat ik nog uitgebreid kennis kon maken met het verenigingsleven binnen de gemeente. Zaterdagmiddag was ik in de wijk Pauwenkamp in Maarssenbroek voor de start van het wijkfeest. 'S avonds was ik in Kockengen voor de dorpsbarbecue.

Zondag was ik uitgenodigd om een kijkje gaan nemen in het koetshuis van kasteel Nyenrode. Daar genoot ik van een muzikale picknick van het LeerorkestHet Leerorkest Stichtse Vecht is een innovatief muziekeducatieproject met als doel, alle kinderen de kans te geven een muziekinstrument te leren bespelen. Hiermee biedt het Leerorkest vooral kansen aan kinderen, die zonder dit initiatief de weg naar muziekonderwijs niet vinden. 




Tot ziens.