Vanmorgen was ik rond 04.30 uur weer thuis na een avond en nacht op stap met de Leidse politie. Bij mijn gesprekken met mensen in de wijk krijg ik vaak te maken met het onderwerp veiligheid op straat. Daarbij gaat het vaak om drugsgerelateerde overlast of problemen met hangjongeren. Bij een bezoek dat ik onlangs bracht aan het politieteam in Leiden Zuid-West heb ik een afspraak gemaakt om eens een nacht mee te draaien om zelf eens te zien hoe de politie omgaat met meldingen van inwoners met betrekking tot dit onderwerp.
Het eerste deel van de avond zat ik in een surveillanceauto in Leiden-West. Na een melding zijn

we gaan bemiddelen in een pand waar de eigenaar wel erg veel kamers had verhuurd en men wel veel last van elkaar had gekregen. Ook troffen we op een speelplaats een brandend projectiel. Omdat het leek op een zelfgemaakte vuurwerkbom hebben we de brandweer opgeroepen. Ik merkte dat dit een probleem is wat steeds vaker voorkomt. De gebruiksaanwijzing om zo'n bom te maken staan tegenwoordig gewoon op internet en blijkbaar zijn er dan mensen die het niet kunnen laten om dan aan de slag te gaan, met alle gevolgen van dien.
Na middernacht ben ik met het Horecateam het centrum ingegaan. Eerst een ronde gelopen en daarna de rest van de nacht samen met twee dienders op de mountainbike door het centrum gereden. Ik verzeker u, het is een bijzonder gevoel om midden in de nacht op deze manier het centrum te doorkruisen. Ik kan me niet voorstellen dat er een snellere manier is om je door de stad te verplaatsen.
Echt grote calamiteiten hebben we niet meegemaakt. Wel heel veel wildplassers (75 euro boete!) die je op de fiets niet horen aankomen, en wat kleine opstootjes, een onwel geworden man en wat verkeersovertredingen.
Tijdens de nachtelijke fietstocht zijn we ook onder perron 1 geweest. Dat is zo'n plek waar je rond die tijd eigenlijk liever niet komt, maar met de agenten aan mijn zijde durfde ik het wel aan. Tussen de stank van urine en de bergen straatvuil zitten en lagen daar zo'n 15 mannen en een paar vrouwen bij te komen van hun laatste shot. Bij het zien van deze vreselijke plek liepen de rillingen werkelijk over m'n rug. Tussen hen zat een jongen, 21 jaar, nog opvallend goed gekleed maar met een lijkbleek gezicht, grote ogen en nauwlijks in staat tot praten. Ondanks moedige pogingen van de agent verkoos, hij het verblijf hier boven vertrek naar huis. Waarom is er niemand om hem, desnoods onder dwang, van deze vreselijke plek weg te halen? Ik wist dat het hier erg was, maar dit tart elke beschrijving.
Tot volgende week.