Blauwalg

Provinciebestuurders nemen wekelijks vele tientallen besluiten die de provincie en haar inwoners raken. Het overgrote deel van die besluiten komt niet of bijna niet in de belangstelling, het grote publiek ziet het meer als gewoon je werk doen en daar heeft men meestal ook wel gelijk in. Dat sommige besluiten op deze regel een uitzondering zijn heb ik de afgelopen dagen mogen ondervinden.

De provincie is verantwoordelijk voor de kwaliteit van het zwemwater. Afgelopen week kreeg ik als verantwoordelijk gedeputeerde een melding dat er een drietal honden waren overleden nadat ze in aanraking waren geweest met het water van het IJmeer. Bovendien begreep ik dat er aanwijzingen waren dat er een relatie zou kunnen zijn tussen de dood van deze dieren en de aanwezigheid van gifstoffen in het water. Er was nog veel onduidelijkheid, en dus reden tot enige zorg. Na intensief overleg met adviseurs heb ik toen besloten een zwemverbod in te stellen voor het Almeerderstrand.

Toen het afgelopen weekend ook nog mooi weer werd waren alle ingredienten aanwezig om er nieuws van te maken en dus kwamen de landelijke media een voor een poolshoogte nemen. Zo zat ik zaterdag voor de eerste keer zowaar in het Jeugdjournaal.

Uit nader onderzoek door Rijkswaterstaat bleek vanmorgen dat het besluit om het zwemverbod in te stellen zeker niet overdreven is geweest. In het water blijkt sprake te zijn van een, voor Nederland nieuwe en zeer giftige vorm van Blauwalg. Deze alg is gebonden aan de bodem maar als mensen of dieren in het water komen komt de giftige stof vrij. Na veel overleg vandaag hebben we besloten het zwemverbod uit te breiden tot het nabijgelegen Zilverstrand. Nader onderzoek moet de komende dagen uitwijzen hoe we dit probleem gaan oplossen.

Het besluit van vandaag was opnieuw groot nieuws, bijvoorbeeld vanavond op RTL Nieuws. Klik hier om zelf te kijken.

Tot ziens.

Interview

Interviewen is een vak. Om dat te leren kwam derdejaars student marketing/communicatie David Vinck van het ROC ASA in Almere langs om mij vragen te stellen voor de Sport in-krant. Een sportkrant waarin de lokale sportverenigingen gepresenteerd worden, gelardeerd met artikelen. Onder andere over bestuurders dus.

Een leuk verzoek, want een interview met een leerling-journalist is toch iets anders dan met een oude rot in het vak. Al moet ik zeggen dat David het al heel behoorlijk deed. Een vraag als ‘Hoe was u als kind?’, of ‘Wat zou u nu direct willen veranderen?’, verwachtte ik niet direct. Dat maakt het juist zo leuk. We liepen mijn hele loopbaan door, van het jongerencentrum tot mijn huidige functie, om uit te komen bij mijn eigen sportbeoefening, hardlopen. Ik ben benieuwd naar het resultaat; het artikel verschijnt de komende weken in de verschillende edities in Flevoland. Van David gaan we vast nog meer ‘lezen’, al vertelde hij na het ROC door te willen gaan naar het HBO. Succes!

Tot ziens.

Geen nieuws.

De raadsvergadering van gisterenavond was voor mij een beetje een droomavond. Naast het Huis van de Sport ging de gemeenteraad ook akkoord met de aanstelling van de topsportcoordinator en schaatste de Leidse Laurine van Riessen in Vancouver naar een bronzen medaille op de 1000 meter. Bovendien bleek tijdens een mede door D66 aangevraagd interpellatiedebat dat het college niets te verwijten viel inzake de aanbesteding van de Morspoortgarage.

Ondanks het late tijdstip waarop ik vanacht mijn bed in dook was ik vanmorgen alweer vroeg uit de veren voor een afspraak met Radio West. Deze omroep wilde me rond 08.00 uur live in de uitzending om te vertellen over de uitkomst van het interpellatiedebat.

Toen ik contact opnam met de redactie van Radio West bleek dat laatste niet meer nodig. Men had inmiddels gesproken met de aanvrager van het debat en daaruit was gebleken dat er geen nieuws meer was. Het is een beetje het lot van een wethouder zal ik maar denken. Door het aanvragen van een 'spoeddebat' kan de oppositie twee weken lang de schijn ophouden dat het college iets fout heeft gedaan en daarmee ruim de aandacht krijgen in de plaatselijke pers. Als het verhaal van D66 achteraf gewoon een campagnestunt blijkt te zijn om mij zwart te maken, blijkt dat opeens geen nieuws meer te zijn. Een soort canarD66 dus, het zij zo.

Tot ziens.

Rectificatie

Het was weer even schrikken vanmorgen bij het lezen van het Leidsch Dagblad. De journalist Binnert Jan Glastra maakte het vanmorgen in zijn krant wel heel erg bont met zijn 'opiniestuk' onder de titel Witteman weer in de fout? (let op het vraagteken!)

Ik zal hier volstaan met de tekst van het persbericht zoals dat vanmiddag namens de burgemeester is uitgegaan:

Persbericht
24 december 2009
091224-c


Burgemeester eist rectificatie van artikel in het Leidsch Dagblad

De burgemeester van Leiden eist rectificatie van een artikel in het Leidsch Dagblad bij de hoofdredactie van de krant. Hij neemt afstand van de onwaarheden en onjuiste veronderstellingen in het stuk. De burgemeester heeft vandaag een brief aan de hoofdredactie geschreven waarin hij aangeeft dat hij het artikel tendentieus vindt en onterecht beschadigend voor de betreffende bestuurder.

Het Leidsch Dagblad publiceert vandaag een opiniebijdrage van een van zijn redacteuren met als kop ‘Witteman weer in de fout?’. In dit stuk wordt de suggestie gewekt dat het huurcontract met de stadsgehoorzaal door wethouder Witteman getekend zou zijn zonder mandaat van de burgemeester. Dat is volstrekt onjuist.
Het mandaat is opgesteld op 8 september en ondertekend door de burgemeester en op 10 september administratief verwerkt. Bovendien is het huurcontract gemaakt binnen de kaders van het openbaar collegebesluit van 9 december 2008. Deze informatie is bij het artikel kennelijk bewust buiten beschouwing gelaten. Op basis van dit mandaat en het betreffende collegebesluit is het huurcontract vervolgens op 11 september ondertekend door wethouder Witteman. Dit is al eerder, echter zonder resultaat, toegelicht aan de journalist.

Ook staan er in het artikel vele onjuiste veronderstellingen zonder onderbouwing, niet gestoeld op feiten maar op aannames van de journalist waarbij geen hoor en wederhoor is toegepast. Dit is aanleiding voor de burgemeester om een rectificatie te eisen bij het Leidsch Dagblad. Een opinierubriek is volgens hem geen vrijbrief om feitelijke onwaarheden voor het voetlicht te brengen.


- Einde bericht -


Nu eerst kerstmis.

Tot ziens.

Correctie

Ik kom nog even terug op mijn bericht van gisteren. Vanmorgen heeft het Leidsch Dagblad in een artikel beschreven hoe men men voor het artikel over de stakingsdreiging gebruik heeft gemaakt van een veel te beperkte bron. Sportief!

Tot ziens.

Vuilstaking

De medewerkers van onze reinigingsdienst maken zich zorgen over de toekomst. Dat lieten ze vorige week in een petitie weten aan het college. De belangrijkste aanleiding voor deze zorg is het feit dat wij ons hebben voorgenomen om de werkzaamheden onder te gaan brengen in een apart bedrijf, los van de gemeentelijke organisatie. De huidige medewerkers zullen daarbij in dienst treden bij het nieuwe bedrijf en vallen dus onder een andere CAO. In de petitie vroegen de medewerkers om voor 2 oktober duidelijkheid te verschaffen over de gevolgen die dit voor ze zou hebben.

Naar aanleiding van de petitie heb ik afgelopen maandag als wethouder Personeelszaken een gesprek gehad met een afvaardiging van het personeel. Wat mij betreft een open gesprek dat in een goede sfeer verliep. Ook een gesprek waarbij het mij opnieuw duidelijk werd dat wij in onze rol als werkgever een belangrijke verantwoordelijkheid hebben naar onze mensen. We willen tenslotte ook een goede en sociale werkgever zijn. Aan de andere kant kreeg ik ook de gelegenheid om uit te leggen dat we als gemeente naar de belangen van onze inwoners moeten kijken. Daarom mogen bijvoorbeeld de lasten voor onze inwoners niet meer op lopen dan in andere vergelijkbare gemeenten. Daar zitten dus ook gemeenten tussen die de reiniging hebben uitbesteed aan veel goedkopere externe marktpartijen.

Als reactie op de petitie heeft het college vandaag een brief verzonden aan de medewerkers. Daarin reageren we nog een keer formeel de genoemde punten. Wij gaan de plannen voor het verzelfstandigen van de reinigingsdienst de komende tijd verder uitwerken. De afspraak die we met de medewerkers hebben gemaakt, is dat we daarbij ons best doen om op zo'n kort mogelijke termijn duidelijkheid te geven over de gevolgen die dit heeft voor de medewerkers. Daarbij zullen we als een goede werkgever op een fatsoenlijke manier omgaan met hun belangen. Daar kunnen ze mij en het hele college dus op aanspreken.

Het Leidsch Dagblad speelde bij deze discussie een hele opmerkelijke rol. Tot ongenoegen van een groot deel van de medewerkers lieten zij zich gebruiken als spreekbuis van enkele individuen. Grote koppen in de krant met teksten als 'Vuilstaking dreigt bij Leidens Ontzet' waren het gevolg van deze gebrekkige journalistiek. Daarmee was het Leidsch Dagblad deze week een heel belangrijke bron van onrust binnen de gemeentelijke organisatie.

Tot ziens.

Reorganisatie leidt tot chaos bij het Leidsch Dagblad...

Vanmorgen berichtte het Leidsch Dagblad over de stand van zaken met rondom de reorganisatie van de gemeentelijke organisatie. Aanleiding van deze berichtgeving was een brief die het college begin deze week aan de gemeenteraad stuurde.

De betreffende journalist is er in geslaagd om werkelijk alle nuances en positieve signalen over het hoofd te zien terwijl hij alles wat wel goed gaat zorgvuldig uit het artikel weggelaten heeft. Daarmee schetst hij een beeld van chaos binnen de organisatie dat volstrekt niet aansluit bij de werkelijkheid.

Omdat het stuk gisteren al op de site van het Leidsch Dagblad stond, kon ik de betreffende journalist daarover bellen voor het in de krant werd afgedrukt. Hij had zijn artikel geschreven op basis van onze brief, maar had ook zelf links en rechts de nodige informatie verzameld. Daarbij vond hij het niet nodig om mij als verantwoordelijk wethouder Personeel & Organisatie om een reactie te vragen. Toen ik hem verzocht om dan in ieder geval in het artikel voor de krant mijn mening op te nemen vond hij ook dat niet nodig.

Het is niet de eerste keer dat ik ‘onze’ krant moet betrappen op het feit dat men het gebruikelijke principe van hoor en wederhoor vergeet toe te passen. In de afgelopen maand hebben we daar vaker voorbeelden van gezien.

Ook tekstueel zit het allemaal niet zo lekker in elkaar. In het betreffende artikel staan nu zinnen als ‘Het is de gemeente vooralsnog gelukt ervoor te zorgen dat Leidenaars hinder ondervinden van de reorganisatie, wat ook een van de doelstellingen was.’ en ‘De ambtelijke organisatie van Leiden ligt sinds 1 januari volledig overhoop en dat was ook de bedoeling.’ Zelden las ik zoveel onzinnen in een artikel.

Niet alleen de gemeente is bezig met een organisatieverandering. Ook binnen de redactie van het Leidsch Dagblad is het nodige aan de hand. Behalve het feit dat de directie van HDC media met regelmaat overhoop ligt met de werknemers, gaat de hele Leidse redactie binnenkort verhuizen naar een nieuw pand op het Nuon terrein.

Het lijkt er toch sterk op dat de chaos binnen de redactie van het Leidsch Dagblad nu ook gevolgen heeft gekregen op de journalistieke kwaliteit. Ik vertrouw erop dat het allemaal snel weer goed komt.

Tot ziens.

Witteveen

Ik geef het toe, als kersverse wethouder van Sport moet ik veel leren in deze dagen. Door te luisteren naar mensen, bijeenkomsten te bezoeken, rapporten te lezen en in de Leidse Sportwereld rond te kijken probeer ik me snel in te werken.

Niet alleen ik moet leren, de Leidse sportjournalisten moeten ook mij leren kennen. Dat bleek afgelopen zaterdag toen in het bijschrift onder een foto waarop ik de jaarlijkse sportprijs overhandigde aan de waterpolodames van ZVL, mijn naam werd geschreven als Witteveen. Geeft niets dacht ik, toen ik dat las. Ik ben nieuw en dan kunnen dat soort fouten worden gemaakt.

Het betreffende stukje was geschreven door GertJan van Geen. Blijkbaar was hij toch wat geschrokken van zijn fout dat hij vanmorgen in het Leidsch Dagblad een excuus schreef onder de kop Excusez Moi, Wethouder. Sportief dacht ik nog bij het lezen van deze kop, maar dat was ik snel vergeten bij het lezen van de rest van het artikel. Ik viel zo ongeveer van m'n stoel van de rest van het artikel.

Toegegeven, ik kwam tijdens de uitreiking van de jaarlijkse sportprijzen wat laat binnen. Ik heb daarvoor echter voor de hele zaal mijn verontschuldigingen aangeboden en ik heb uitgelegd wat de reden was. Bovendien had ik de organisatie vooraf ingelicht van het feit dat ik pas laat aanwezig kon zijn. De heer Van Geen trekt echter zonder kennis van zaken de conclusie dat mijn late binnenkomst alles te maken heeft met gebrek aan respect van mijn kant. Vervolgens maakt hij me in het stuk belachelijk vanwege de oproep die ik deed aan de aanwezigen om mij suggesties te doen voor onderwerpen die voor hen zo belangrijk zijn dat ik daarmee de komende twee jaar aan de slag zou moeten gaan.

Volgens deze journalist moet ik dat helemaal niet aan de sporters te vragen. Hij weet namelijk precies waar de Leidse sportwereld op zit te wachten. Gewoon de Ronde van het Groene Hart en de Giro d'Italia naar Leiden halen. Wat de heer Van Geen niet begrijpt is dat ik een bestuurder ben die graag met de inwoners in gesprek gaat zodat ik weet waarop zij zitten te wachten. Als wij al genoeg geld hebben om dergelijke geldverslindende activiteiten naar Leiden te halen, dan wil ik weten of ze dat niet veel liever uitgeven aan bijvoorbeeld een verbouwing van de 5 mei hal zodat onze eigen ZZ-Leiden de ruimte krijgt waar zij als topsport organisatie recht op hebben.

Het artikel eindigt tenslotte met een flauwe woordspeling op mijn achternaam. Ik zal me er niet toe verlagen.

Alle begin is moeilijk. Ik moet wennen aan mijn nieuwe rol en de pers moet wennen aan een nieuwe wethouder. Laten we elkaar daarbij wel een beetje blijven respecteren. Dat laatste is precies wat ik miste in het artikel van Gertjan van Geen. Jammer, gemiste kans.

Tot ziens.

Stevig ontbijt

Leiden, stad van ontdekkingen! Ook dit maakte ik in mijn bestuurlijke loopbaan niet eerder mee. U zult begrijpen dat het Leidsch Dagblad van vandaag aan de ontbijttafel vanmorgen onderwerp van gesprek was. Op zulke momenten komen werk en prive wel akelig dicht bij elkaar.


Of het bericht klopt zullen we vanavond zien. Ik kom daar zeker op terug.





Tot ziens.

Te veel eer

'Witteman is de laatste tijd omstreden vanwege zijn besluit om in de nieuwbouwwijk in plaats van een park aan te leggen een asielzoekerscentrum te plaatsen'.

Dat was het onderschrift onder een foto die vandaag op de voorpagina staat van het Leids Nieuwsblad. Ik begrijp dat de journalisten erg hun best doen om het nieuws een gezicht te geven., maar op deze manier krijg ik het allemaal wel heel er persoonlijk voor de kiezen. Het besluit om Roomburg als locatie voor het AZC te kiezen is een besluit van het hele college. Bovendien heeft een meerderheid van de gemeenteraad ons inmiddels verzocht om de betreffende procedure te vervolgen. Op grond daarvan heeft ons besluit politiek draagvlak zodat je je vervolgens kunt afvragen hoe deze journalist is gekomen tot de kwalificatie 'omstreden'.

Overigens neemt dat natuurlijk niet weg dat ik over de keuze van het college verantwoording af wil leggen, waar en wanneer u dat wilt.

Tot ziens

Aangifte

Vorige week dinsdag schreef ik in mijn dagboek dat ik had besloten geen aangifte te doen tegen vastgoedondernemer Jan Verbaan. Aanleiding daarvoor was een gesprek dat ik had met zijn advocaat die mij verzekerde dat Verbaan verkeerd was geciteerd toen hij inwoners van de wijk Roomburg opriep bij mij thuis een steen door de ramen te gooien.

Vrij snel na mijn artikel meldde Chris de Waard, redacteur van Sleutelstad.nl, zich op mijn site met de mededeling dat Jan Verbaan het dreigement wel degelijk had uitgesproken zoals hij had beschreven. De bevestiging kwam vervolgens ook via een nieuw artikel in het Leidsch Dagblad en tenslotte heeft hij in telefonische contacten met het Stadhuis wederom een aantal zeer dreigende uitspraken gedaan. Door deze voorvallen ben ik toch weer anders tegen deze hele 'affaire' aan gaan kijken.

Verschillende mensen adviseerden mij om dit niet zomaar voorbij te laten gaan. Op grond van de wet kunnen de uitspraken van de heer Verbaan worden gezien als strafbare feiten. De wetgever tilt immers zwaar aan zaken als opruiing tegen het openbaar bestuur of het uitlokken van openlijk geweld. Ik stond voor de vraag of je dergelijke feiten gewoon moet accepteren terwijl wij in andere situaties onze inwoners aanspreken op veel minder. Voor de wet is iedereen gelijk, dus ook Jan Verbaan. Daarom kon ik niet veel anders dan aangifte doen op grond van de bedreigingen die ik de afgelopen periode over me heen kreeg. Afgelopen donderdag heeft de politie mijn aangifte opgenomen.

De heer Verbaan is al jarenlang verwikkeld in verschillende conflicten met de gemeente. Over het algemeen gingen die conflicten over de toepassing van bouwregelgeving bij zijn bouwprojecten. Het afgelopen jaar heb ik persoonlijk veel tijd gestoken in het zoeken naar oplossingen. In dat kader heb ik veel gesprekken gehad met de heer Verbaan. Die gesprekken liepen constructief totdat er een probleem ontstond naar aanleiding van een besluit van het college. Ook toen kwamen er dreigementen in mijn richting. Op 20 juni jl. schreef ik daar al over in mijn dagboek. Die dreigementen waren toen voor mij aanleiding om de heer Verbaan te laten weten dat ik me persoonlijk niet meer zou inzetten voor het oplossen van de 'Verbaandossiers'.

Als reactie daarop liet de heer Verbaan weten dat hij alles zou doen om mij 'kapot' te maken en ervoor te zorgen dat ik niet lang meer wethouder zou zijn. De rest van de dreigementen zal ik u besparen. Wat mij vervolgens het meeste raakt is dat hij een project als de AZC vestiging in Roomburg misbruikt om zijn persoonlijke vete tegen mij uit te vechten. Hij misbruikt hierbij de emoties die over dit onderwerp bestaan. Ik heb het bestuur van de wijkvereniging Roomburg inmiddels bedankt voor het feit dat zij direct afstand namen van de oproep om stenen door mijn ruiten te gooien.

Het is nu aan het openbaar ministerie om de aangifte in behandeling te nemen. Ik heb er alle vertrouwen in.

Tot ziens.

Krantenjongens

Op 16 juni deed ik op deze plaats een oproep. Ik was voor het zomerreces op zoek naar een aantal adressen voor het lopen van korte stages met als doel dat die mij zouden helpen om mijn werk als wethouder beter te kunnen doen. Eerlijk gezegd had ik toen de verwachting dat er wel een flink aantal voorstellen zouden komen, maar de praktijk was anders. Ik ontving slechts 1 uitnodiging en die kwam van het Leidsch Dagblad. Als gevolg daarvan was ik vandaag de hele dag te gast bij de redactie van het Leidsch Dagblad aan de Rooseveltstraat.

Als lokaal bestuurder hecht ik natuurlijk veel belang aan het bestaan van een onafhankelijke lokale krant. Het is immers een belangrijk medium voor de communicatie met onze inwoners. Daar staat tegenover dat we ook wel eens op manieren in de pers komen die we graag anders zouden zien. Dat maakt de verhouding tussen lokaal bestuurders en de pers soms tot een soort haat/liefde verhouding. Des te bijzonder was het om vandaag eens een dagje mee te draaien met deze mensen.

Het is wat mij betreft een geslaagde stage geworden, die me inderdaad wel geholpen heeft om wat beter te begrijpen wat er zoal nodig is om 'ons' Leidsch Dagblad 's morgens op de mat te krijgen. Hoe men op de redactie aan de Rooseveltstraat dagelijks vecht om een kwaliteitskrant te maken maar ook om de aandeelhouders tevreden te houden. In bedrijfsmatig jargon, met zo min mogelijk kosten, zoveel mogelijk lezers bedienen. Ik heb daardoor mijn romantische voorstelling van de gewiekste onderzoeksjournalist, die weken aaneen onderzoeken doet om uiteindelijk de misstanden haarfijn aan de orde stellen een beetje moeten laten varen. Dat neemt niet weg dat ik een groep mensen aantrof die met enthousiasme hun krant maken en die betrokken zijn bij wat er in de stad gebeurt.

Dat journalist een heel ander vak is dan wethouder werd me gedurende de middag duidelijk. Ik moest een aantal zaken natrekken om te zien of er mogelijk een artikel in zat. Een daarvan was een mevrouw die een conflict had met haar huisbaas. In plaats van het schrijven van een aardig artikel gebruikte ik het gesprek vooral om oplossingen te zoeken voor de geschetste problemen. Morgen gewoon weer op het Stadhuis, problemen oplossen.

Tot ziens.

Bijna terug

Het einde van mijn vakantie is in zicht, 6 Augustus ga ik weer beginnen. Maar voordat het zover is ben ik als zomergast aanwezig in het programma 'Goedemorgen Bollenstreek' op Holland Centraal. Zondag 5 augustus van 10.00 tot 12.00 uur. Allemaal luisteren dus. (Regio Leiden 105.7 FM in de ether 88.1 FM op de kabel, Bollenstreek 107.7 FM in de ether 88.1 FM op de kabel)

Tot ziens.

Big Bang

Via het Leidsch Dagblad van vanmorgen reageren de verschillende politieke partijen uit de gemeenteraad op het collegebesluit over de verplaatsing van het asielzoekerscentrum. Mijn verwachting was dat de partijen inmiddels wel een standpunt zouden hebben over de locatiekeuze van het college. Dat is toch het onderwerp waar de betrokken inwoners op zitten te wachten. In plaats daarvan komen bijna alle partijen met kritiek op de manier waarop wij de communicatie rondom dit besluit hebben georganiseerd.

Wij hebben ervoor gekozen om zo snel mogelijk na het collegebesluit over de locatiekeuze, dit nieuws in een keer breed openbaar te maken. Dus bewoners, gemeenteraad, pers, buurgemeenten en anderen hebben het nieuws allemaal tegelijk vernomen. Een uitzondering daarop vormden de fractievoorzitters die allemaal het nieuws een dag eerder kregen.

Een Big Bang noemen de communicatiedeskundigen dat. Een methode die in dergelijke situaties ook in Leiden vaker is gebruikt. Je kunt nu eenmaal niet klein beetje gaan vertellen dat er misschien een asielzoekerscentrum in de wijk komt. Ook vertrouwelijk vooroverleg voeren met een wijkvereniging voordat je zo'n besluit neemt zie ik niet zitten. Je kunt mijns inziens vertegenwoordigers van een wijk niet belasten met dit soort informatie als ze het niet door mogen vertellen, daarmee breng je ze in een hele lastige positie. Ervaringen uit het verleden leren ons dat hier veel nadelen aan zitten. Bovendien weten we dat de kans op uitlekken groter is naarmate meer mensen op de hoogte zijn. Dat wilden we deze keer voorkomen door voor de Big Bang te kiezen. Daardoor was nu iedereen in een vroeg stadium op de hoogte van het hele verhaal.

Is er dan op het gebied van de communicatie helemaal niets fout gegaan? Dat hoort u mij niet zeggen. Ondanks het feit dat wij het rondbrengen van de brieven tot in detail hadden voorbereid, hebben een aantal mensen de brief niet ontvangen. Verder is de brief ook niet goed aangekomen bij een aantal kopers van nieuwbouwwoningen die nog niet in de wijk wonen. Achteraf bleek dat we niet over alle adressen beschikten. Waar mogelijk hebben we dat achteraf recht gezet.

Zoals ik al zei, de fracties reageerden vooral op de manier van communiceren, maar niet op de inhoud van het besluit zelf. Bovendien heeft de raad inmiddels besloten dat men pas begin september met het college over dit besluit in debat wil gaan. Ik vraag me af of hieruit de conclusie mag worden getrokken dat er op dit moment politieke steun is voor de locatie aan de Besjeslaan. Ik kan me niet voorstellen dat als dat niet het geval is, men de wijkbewoners hierover in het ongewisse laat tot begin september. Daarvoor is het onderwerp immers veel te gevoelig.

Tot ziens.

Smart

Via de rubriek 'kouwe drukte' in het Leidsch Dagblad van vandaag heb ik het eerste stageaanbod binnen. (zie mijn oproep van 16 juni) Ik mag in de maand augustus een keer mee in de redactie-Smart van deze krant. Leuk idee, wie volgt?

Tot ziens.

Boos

Vandaag in het Witte Weekblad een verhaal van een man die door het lint was gegaan, nadat de politie hem had aangehouden wegens het niet dragen van de veiligheidsgordel. Een boete van maar liefst € 350,-- omdat hij zich niet kon inhouden.

Vanwege het langdurig niet voldoen aan de aanwijzingen van de gemeente op basis van het bestemmingsplan heeft de gemeente vanmorgen een bouwterrein ontruimd. Even later kwam er bij het stadhuis een telefoontje binnen van de verontwaardigde eigenaar. Hoe we het in ons hoofd haalden. Nadat eerst de betrokken ambtenaar het moest ontgelden was ik zelf ook aan de beurt. Volgens zijn zeggen stond hij al in mijn woonwijk, alwaar hij mijn huis wel zou weten te vinden. Hij beloofde er persoonlijk voor te gaan zorgen dat ik heel veel problemen zou krijgen. Ik zal u de verdere details besparen.

Boetes voor slecht gedrag uitdelen kan een wethouder niet, dus ik ga binnenkort maar weer een serieus gesprek aan met deze 'klager'. Ik baal er nog steeds stevig van wanneer mensen op deze manier hun ongelijk bewijzen.

Gelukkig kan ik op deze plaats nog wat van me afschrijven. Dat kunnen de ambtenaren niet. Uit recent onderzoek is gebleken dat 13% van de ambtenaren vaak of zeer vaak te maken krijgt met vormen van agressie door klanten. 41% geeft aan dit een enkele keer meegemaakt te hebben. Vormen van agressie tegen ambtenaren beinvloeden het onafhankelijk functioneren van een overheid en dus het functioneren van onze democratie. Op dit punt dus geen tolerantie wat mij betreft.

Tot ziens.

Studio Leiden

Het raadsdebat van afgelopen dinsdag heeft behoorlijk wat teweeg gebracht. Ik kreeg veel sms'jes en emails naar aanleiding van mijn toespraak over bestuurscultuur. Een paar negatief van toon, maar de meeste reacties waren ronduit postief. Vanmorgen flink aandacht in het Leidsch Dagblad en daarna naar studio Leiden geweest voor een interview over bestuurscultuur voor het VPRO radioprogramma De Ochtenden. Het onderwerp wekt blijkbaar ook buiten de stad interesse.

Tot ziens.

Studentenhuisvesting

In december jl. gaf ik op deze plaats mijn mening over de Taskforce Studentenhuisvesting. Mijn verhaal kwam er toen op neer dat alleen het hebben van een taskforce geen enkele garantie was voor het oplossen van het probleem; het tekort van meer dan 1000 studentenwoningen in onze stad. Mijn verhaal was destijds aanleiding voor een artikel in het Leidsch Dagblad en vervolgens voor schriftelijke vragen van de CDA fractie.

Deze week schreef het geachte raadslid Joost Bleijie (foto) op zijn weblog opnieuw over dit onderwerp. Aanleiding voor zijn in mooie woorden beschreven, maar weinig vleiend commentaar aan mijn adres is het feit dat het college nu heeft besloten de ambtelijke ondersteuning van de taskforce te verminderen. De weblog van Joost was vanmorgen voor het Leidsch Dagblad weer aanleiding voor een net zo weinig vleiend artikel.

Wat mij betreft trekt Joost Bleijie, en het Leidsch Dagblad in zijn voetspoor, veel te snel en te onzorgvuldig conclusies.

De ambities van deze wethouder zijn op dit gebied niet minder geworden het afgelopen jaar, in tegendeel. Voor de periode tot 2010 hebben we nu 950 studentenwoningen in onze planning staan en ik ga ontzettend m'n best doen om te zorgen dat deze woningen er ook komen. Maar dat kan ik niet alleen. Sterker nog, de gemeente gaat zelf helemaal geen studentenwoningen realiseren. Daarvoor hebben we professionele organisaties in de stad als SLS, Duwo en de andere corporaties en marktpartijen. Zij zullen er uiteindelijk voor moeten zorgen dat deze woningen, en liefst nog meer, allemaal op tijd klaar zijn. Ik weet dat deze partijen het ook als hun taak zien om precies dit te gaan doen. De taak van de gemeente is om te coordineren en te zorgen dat deze huisvesters alle de benodigde gemeentelijke medewerking krijgen om hun plannen te realiseren.

Gezien de belangrijke rol van deze partijen ligt het wat ons betreft voor de hand dat zij ook een belangrijkere rol gaan spelen in de taskforce. En dus kan de gemeente daar een stapje terug doen. Dat is precies wat het college heeft besloten.

De gemeente gaat zich wat mij betreft vooral richten op het oplossen van praktische problemen die een snelle realisatie van goede plannen in de weg staan. De marktpartijen gaan doen waar ze goed in zijn, bouwplannen realiseren.

Tot ziens.

bitter

Het zijn vooral de artikelen met een wat bittere toon die mij deze week in het Leidsch Dagblad opvallen. Zo ook vanmorgen. Opnieuw een artikel over de onteigeningsprocedure in het Aalmarktgebied. Het feit dat de onteigeningsprocedure niet helemaal vlekkeloos verlopen is, is voor de krant aanleiding om de lezers het gevoel te geven dat nu helemaal niets meer goed gaat in dit project. Ook partijen uit de gemeenteraad werken driftig mee aan deze negatieve beeldvorming over dit project, terwijl daar feitelijk geen aanleiding toe is. Ondanks deze uitspraak kunnen de belangrijkste delen van het Aalmarktproject (inclusief de Stadsgehoorzaal dus), gewoon doorgaan. Na alle deprimerende berichten is het CDA inmiddels in de pen geklommen om maar liefst 11 schriftelijke vragen te stellen. Die gaan we natuurlijk weer netjes beantwoorden.

In een ander artikel kwam opnieuw de projectontwikkelaar aan het woord die er niet in slaagde het vertrouwen van het gemeentebestuur te winnen. Hij zoekt de oorzaak niet bij zichzelf, dat is me inmiddels wel duidelijk. Hij is nog steeds van mening dat Leiden gewoon 50 miljoen heeft laten liggen.





Ik moest vanmiddag nog even aan deze man denken terwijl ik in de Leeuwenhoek aanwezig was bij het slaan van een 1e paal voor een nieuwe vestiging van Hal Allergie, een high-tech bedrijf op het gebied van de ontwikkeling van medicijnen tegen allergien. Dit Haarlemse bedrijf met meer dan 100 medewerkers gaat zich nu in Leiden vestigen. Deze ondernemer investeert ook tientallen miljoenen in de stad. Ik heb begrepen dat men tevreden is met het Leidse ondernemersklimaat, en de manier waarop de onderneming door de gemeente is ontvangen. Dat is toch dezelfde gemeente die volgens het kranteartikel de investeerders de stad uit zou sturen. Over deze nieuwe vestiging lees ik niets in de krant. Goed nieuws is geen nieuws, zal ik maar denken.

Tot ziens.

Geen commentaar

'Een gemeentewoordvoerder laat weten dat de wethouder pas in staat is na het reces van deze week te reageren'. Zo moest ik vanmorgen lezen in een artikel in het Leidsch Dagblad. Het is maar dat u het weet, 'mijnheer de wethouder heeft een weekje vakantie en wenst niet gestoord te worden'.

Ik heb zo'n hekel aan dit soort quotes, en zal proberen dit in de toekomst te voorkomen. Wethouder ben je volgens mij 24 uur per dag en 365 dagen per jaar. Dus ben ik in beginsel ook altijd beschikbaar voor een reactie. En mocht ik echt een keer in een ver warm land zitten met gebrekkige communicatiemogelijkheden, dan hebben we binnen het college een vervangingsregeling afgesproken, waardoor de inwoners van de stad altijd op de hoogte kunnen blijven van onze mening.

Het betreffende artikel ging overigens over het 'Gat van de Garenmarkt'. De krant beschreef een troosteloze situatie ter plekke als gevolg van het uitblijven van woningbouw. Persoonlijk onderschrijf ik het probleem en zoals in het stuk te lezen is, probeer ik uiterlijk in juni met een oplossing te komen.

Tot volgende week.