Tot ziens.
zaterdag 29 september 2007
Katwijk
Vanmorgen de halve marathon van Katwijk gelopen. Volgens de organisatie, de Atletiek vereniging Rijnsoever uit Katwijk, de zwaarste halve marathon van Nederland. Toch was ik niet ontevreden over het resultaat. Ik liep de ruim 21km dit keer in 1 uur, 51 minuten en 23 seconden.
donderdag 27 september 2007
Moskee
Vanavond was ik aanwezig in de sporthal van het Da Vinci college aan de Sumatrastraat. Daar waren een paar honderd mannen van de Marokkaanse moskee bij elkaar in verband met de ramadan. De vrouwen waren in het gebouw aan de Bonairestraat en konden de bijeenkomst via een groot beeldscherm volgen. Voorafgaand aan het gebed heb ik namens de gemeente mijn handtekening gezet onder een overeenkomst voor de realisatie van de nieuwe moskee in Leiden-Noord waarvoor de gemeenteraad dinsdag de weg vrij maakte in het nieuwe bestemmingsplan. In mijn toespraak heb ik nog eens onderstreept dat de bouw van deze moskee vooral mogelijk was dankzij een breed draagvlak in de buurt als gevolg van respect tussen de verschillende inwonersgroepen.
Als alles verder goed gaat, kan de bouw binnen een jaar beginnen.
Tot ziens.
Als alles verder goed gaat, kan de bouw binnen een jaar beginnen.
Tot ziens.
Potlood
Ik heb het niet bijgehouden, maar het moet toch zeker een keer of 15 tot 20 zijn geweest dat ik tijdens verkiezingen lid was van een stembureau. In het begin heb ik een paar keer meegemaakt dat er nog met het potlood moest worden gestemd, maar in het overgrote deel van de gevallen werd in het stembureau een stemmachine gebruikt. Van het stemmen met potlood herinner ik me vooral dat het een buitengewoon langdurige en intensieve klus was om al die honderden stemformulieren uit te sorteren en te tellen. Als na vele uren tellen bleek dat de getelde voorkeurstemmen afweek van het aantal uitgebrachte stemmen dan moest je helemaal opnieuw beginnen. Iedereen kent de verhalen waar in 'goed overleg' met de leden van een stembureau het aantal stemmen dan 'kloppend' werd gemaakt.
Wat een opluchting was het toen de stemmachine zijn intrede deed. Bij het sluiten van het stembureau drukte je op de knop en produceerde de machine een telstrook met de totalen van de uitgebrachte stemmen. Nooit meer discussie, nooit meer hertellingen van stemmen en bovendien, het aantal getelde stemmen kwam altijd overeen met het aantal uitgebrachte stemmen. Ik heb nooit enige twijfel over dat systeem gehad. De techniek was beproefd en had de goedkeuring van de experts van het ministerie. En zo zijn vele jaren lang de leden van de gemeenteraad, de Tweede Kamer, Provinciale Staten en het Europese parlement gekomen. Op diezelfde manier hebben 'we' de Europese grondwet afgestemd en was bijna 70% van de Leidse stemmers tegen de RijnGouwlijn door de Breestraat.
Lees ik vandaag in de krant dat de stemmachines onbetrouwbaar zijn en dat we bij de volgende verkiezingen weer met het potlood gaan stemmen. Daar snap ik dus helemaal niets meer van.
Tot ziens.
Wat een opluchting was het toen de stemmachine zijn intrede deed. Bij het sluiten van het stembureau drukte je op de knop en produceerde de machine een telstrook met de totalen van de uitgebrachte stemmen. Nooit meer discussie, nooit meer hertellingen van stemmen en bovendien, het aantal getelde stemmen kwam altijd overeen met het aantal uitgebrachte stemmen. Ik heb nooit enige twijfel over dat systeem gehad. De techniek was beproefd en had de goedkeuring van de experts van het ministerie. En zo zijn vele jaren lang de leden van de gemeenteraad, de Tweede Kamer, Provinciale Staten en het Europese parlement gekomen. Op diezelfde manier hebben 'we' de Europese grondwet afgestemd en was bijna 70% van de Leidse stemmers tegen de RijnGouwlijn door de Breestraat.
Lees ik vandaag in de krant dat de stemmachines onbetrouwbaar zijn en dat we bij de volgende verkiezingen weer met het potlood gaan stemmen. Daar snap ik dus helemaal niets meer van.
Tot ziens.
dinsdag 25 september 2007
Bestemmingsplan
Na enige jaren van voorbereiding heeft de gemeenteraad vanavond het bestemmingsplan voor Leiden-Noord vastgesteld. Hiermee is in juridisch opzicht de weg vrijgemaakt om het wijkontwikkelingsplan van dit gebied ten uitvoer te brengen. Daarmee maakte de gemeenteraad de weg vrij voor de bouw van 1700 woningen, een brede school, een nieuw gymnasium, een moskee, 9000 m2 maatschappelijke voorzieningen en ruimte voor 1600 nieuwe arbeidsplaatsen in de wijk. In het totaal zal hierdoor in de komende jaren grofweg 800 miljoen euro geinvesteerd gaan worden in deze wijk.
Hoewel het ontwerp van dit bestemmingsplan ruim een jaar geleden nog volle zalen trok van mensen die kritiek hadden op onze plannen, hebben we de plannen zover aan kunnen passen dat de bezwaarmakers die de moeite namen om naar de laatste hoorzitting te komen op de vingers van twee handen te tellen waren. De reacties op het bestemmingsplan zijn momenteel overwegend positief.
Tot ziens.
Hoewel het ontwerp van dit bestemmingsplan ruim een jaar geleden nog volle zalen trok van mensen die kritiek hadden op onze plannen, hebben we de plannen zover aan kunnen passen dat de bezwaarmakers die de moeite namen om naar de laatste hoorzitting te komen op de vingers van twee handen te tellen waren. De reacties op het bestemmingsplan zijn momenteel overwegend positief.
Tot ziens.
maandag 24 september 2007
Vogelaar
In Nederland maakt de 2e kamer afspraken met de minister over het aantal woningen dat per jaar moet worden gebouwd om aan de behoefte te voldoen. De minister maakt op haar beurt weer afspraken met de diverse regio's die er uiteindelijk voor zorgen dat de betreffende afspraken ook worden nagekomen. Tenmiste, dat is de bedoeling. Het lukt namelijk niet alle regio's om de afgesproken woningaantallen ook daadwerkelijk gebouwd te krijgen. Onze regio is op landelijk niveau zelfs de slechtst presterende regio.
Dat was voor Minister Vogelaar aanleiding om vandaag naar Leiden te komen voor een goed gesprek met bestuurders van gemeenten en woningcorporaties. De minister was te gast in buurthuis 't Spoortje in Leiden-Noord. Ze kwam juist naar deze wijk omdat de grootste woningbouwopgave in onze stad daar te vinden is. Bovendien kunnen we hier laten zien, waarom het soms moeilijk is om de afgesproken woningbouw binnen de geplande termijnen te realiseren. Gelukkig is er bereidheid bij het ministerie om de gemeente te hulp te komen bij dit soort moeilijke plannen. Die toezegging hebben we in ieder geval gekregen. Bovendien wil zij graag op de hoogte blijven van de ontwikkelingen in deze wijk.
Tot ziens.
maandag 17 september 2007
Zijn Doel
Vanmiddag een kennismakingsgesprek gehad met de nieuwe directeur van woningcorporatie Ons Doel. Hij heet Ben Noorlander (51) en heeft in de volkshuisvesting een lange staat van dienst. Prettig gesprek met een prettige man die, als mijn eerste indruk juist is, goed past bij deze kleine en bijzondere Leidse corporatie. Ik wens hem veel succes in zijn nieuwe functie.
Tot ziens.
Tot ziens.
zondag 16 september 2007
Bracol
Op 12 juli 2006 schreef ik op deze plaats voor de eerste keer over het dilemma van het Bracol terrein aan de Rijnkade. Sinds die tijd is er veel gebeurd. De discussie rondom dit terrein bereikte afgelopen week een voorlopig hoogtepunt gedurende de behandeling hiervan in de commissie Ruimte en Bereikbaarheid.
Het betreft hier een binnenterrein aan de Rijnkade met rondom woningbouw. Op het binnenterrein waren van oudsher twee bedrijven (Bracol en Zitman) gevestigd, die in de buurt voor overlast zorgden. Toen Bracol in 1987 als eerste bedrijf besloot te vertrekken uit het gebied, zag de gemeente haar kans schoon om de buurt van toekomstige overlast te verlossen en werd dit bedrijf aangekocht om te zijner tijd een ontwikkeling naar woningbouw mogelijk te maken. De gemeente heeft in 1995 door een lokale architect een bouwplan laten ontwikkelen, maar voordat dit gerealiseerd kon worden, moesten eerst de resterende gronden van het bedrijf Zitman worden aangekocht. Uiteindelijk is dat in 1997 ook gelukt.
In 1998 kwam de gemeente in contact met een projectontwikkelaar, die eigenaar was van het huidige Scheltema-complex. Dit complex wilde de gemeente graag in handen krijgen voor de ontwikkeling van een culturele functie. Gemeente en ontwikkelaar kwamen tot overeenstemming, de gemeente kreeg het Scheltema-complex en daarvoor in de plaats werd met de ontwikkelaar afgesproken dat hij o.a. het Bracol-Zitmanterrein zou krijgen voor de ontwikkeling van een woningbouwproject. Ook de prijs die hij zou moeten betalen is toen bepaald. Om te voorkomen dat de ontwikkelaar opnieuw bedrijfsbebouwing zou ontwikkelen, werd eveneens afgesproken dat de gemeente eerst de procedure rond het bouwplan zou afhandelen en dat de grond vervolgens bouwrijp zou worden geleverd.
Omdat de bestemming van het terrein nog steeds bedrijvigheid was, was woningbouw in strijd met het bestemmingsplan. Om de woningen toch te realiseren werd een artikel 19 procedure gestart. De hoorzitting in het kader van deze procedure heb ik zelf voorgezeten. Ik herinner me dat nog goed. Het werd een lange zitting, waarin we met de omwonenden hebben doorgepraat over de kritiek die zij hadden op het plan. Tijdens die bijeenkomst wisten de bewoners mij ervan te overtuigen dat veel van de kritiek terecht was. Na afloop hebben we daarom besloten dat het hele plan van tafel moest. Een andere architect heeft vervolgens een nieuw plan gemaakt dat aan een belangrijk aantal wensen vanuit de buurt tegemoet kwam. In het kader van de artikel 19 procedure werd dit nieuwe plan door het college vastgesteld. Daar was ik best trots op, het was wat mij betreft een fraai staaltje van onze nieuwe bestuurscultuur, zo dacht ik toen nog. De bewoners hadden niet op alle punten gelijk gekregen, maar het plan was op basis van hun inbreng veel beter geworden.
De wensen van sommige bewoners om op deze plaats helemaal niet te bouwen, was gezien de besluiten van de gemeenteraad met betrekking tot dit terrein onmogelijk. Het college heeft immers een forse opdracht van de gemeenteraad meegekregen om meer nieuwbouwwoningen te bouwen. In een stad als Leiden lukt dat alleen als ook gebieden zoals het Bracol terrein daarvoor in aanmerking kunnen komen. Zo heeft het CDA onlangs nog vragen gesteld over het feit dat Leiden steeds minder gezinnen weet te huisvesten. Dit komt o.a. door het feit dat er onvoldoende eensgezinswonigen zijn. En de SP liet het Leidsch Dagblad vorige week nog schrijven dat de wachttijd voor een woning voor starters maar lieft 11 jaar zou zijn. Willen we die problemen oplossen, dan lijkt het mij logisch dat het college de plannen voor het Bracol terrein doorzet.
Nu het college de artikel 19 procedure helemaal heeft afgerond, kan de bouwvergunning worden afgegeven. Bewoners die dan nog steeds van mening zijn dat het college onvoldoende rekening heeft gehouden met hun wensen, krijgen dan ook de gelegenheid om formeel bezwaar tegen het plan te maken. Maar voor het zover was, moest eerst nog een financieel probleem worden opgelost. De gemeenteraad had destijds namelijk de verkoopprijs van de grond vastgesteld, maar dat was inmiddels alweer bijna 10 jaar geleden. In die periode is de prijs niet meer gestegen, maar de kosten wel. Bovendien hing er destijds ook een prijskaartje aan het uitkopen van de bedrijven. Dat alles maakt nu dat er een extra krediet nodig is om de zaak ook financieel af te ronden. Het college heeft een voorstel aan de commissie gedaan om het verschil bij te passen. En dat voorstel was deze week in de commissie aan de orde.
Mijn verbazing was groot toen bleek dat een groot deel van de sprekers tegen het voorstel was. Men ging volstrekt voorbij aan het feit dat er in het verleden afspraken zijn gemaakt met de projectontwikkelaar en dat deze zijn kant van de afspraken inmiddels netjes was nagekomen. Bovendien ging men volledig voorbij aan het feit dat er door ons college een volstrekt nieuw plan was gemaakt om tegemoet te komen aan de wensen van de buurt. En tenslotte ging men geheel voorbij aan het feit dat de artikel 19 procedure voor dit plan inmiddels door het college was afgerond en dat het haast onbehoorlijk is om zo'n procedure daarna over te gaan doen. Bovendien zal de ontwikkelaar bij een besluit om geen woningen meer te bouwen in dit gebied zeker een forse rekening ten laste van de gemeenschap brengen.
Nog het meest verbaasde me dat partijen die ons steunen bij de bouw van meer woningen, dit plan nu naar de prullenbak verwijzen. In de komende jaren zijn wij voor de bouw van nieuwe woningen immers voor een belangrijk deel afhankelijk van inbreilocaties zoals het Bracol terrein. Als bovenstaande lijn ook voor de toekomstige locaties wordt doorgezet, vrees ik voor de woningzoekenden in onze stad. Een dergelijke besluit voor het Bracol terrein zou in mijn ogen een bizar precedent kunnen scheppen.
De omwonenden van het Bracolterrein begrijp ik heel goed. Zij maken zich boos om het verlies van speelruimte en groen in de wijk. Dat is een te respecteren doel, maar daarbij gaat men voorbij aan het feit dat dit terrein eigenlijk bedoeld was voor de vestiging van bedrijvigheid. Dankzij de inzet van veel gemeenschapsgeld komen er nu nieuwe woningen in plaats van veel grotere bedrijfshallen.
De bewoners zouden het terrein het liefst helemaal niet bebouwen, maar de gemeenteraad heeft meer belangen te behartigen. Voor hen moet de betrouwbaarheid jegens partners en de zorgvuldigheid van besturen natuurlijk een belangrijke rol spelen. Daarnaast ligt bij de gemeenteraad ook een verantwoordelijkheid naar die inwoners die zich niet in deze discussie mengen; de mensen die vaak al jaren zoeken naar een passende woning. Voor deze mensen zijn de nieuwe woningen op het Bracol terrein bestemd. In mijn ogen kan een gemeenteraad, al deze belangen afwegend, niet tot een andere conclusie komen dan dat het collegevoorstel voor het Bracol terrein een goed voorstel is.
Het Leidsch Dagblad schreef de afgelopen week verscheidene malen over dit onderwerp. Daarbij schreven ze ook dat ik mijn politieke lot zou verbinden aan de ontwikkeling van het Bracol terrein. Ik weet niet van wie ze dat hebben vernomen, maar ik heb het zo in ieder geval niet gezegd.
4 oktober gaat de commissie opnieuw praten over de randvoorwaarden die ik mee krijg voor het gesprek met de omwonenden van het gebied. Ik wacht het af.
Tot ziens.
Het betreft hier een binnenterrein aan de Rijnkade met rondom woningbouw. Op het binnenterrein waren van oudsher twee bedrijven (Bracol en Zitman) gevestigd, die in de buurt voor overlast zorgden. Toen Bracol in 1987 als eerste bedrijf besloot te vertrekken uit het gebied, zag de gemeente haar kans schoon om de buurt van toekomstige overlast te verlossen en werd dit bedrijf aangekocht om te zijner tijd een ontwikkeling naar woningbouw mogelijk te maken. De gemeente heeft in 1995 door een lokale architect een bouwplan laten ontwikkelen, maar voordat dit gerealiseerd kon worden, moesten eerst de resterende gronden van het bedrijf Zitman worden aangekocht. Uiteindelijk is dat in 1997 ook gelukt.
In 1998 kwam de gemeente in contact met een projectontwikkelaar, die eigenaar was van het huidige Scheltema-complex. Dit complex wilde de gemeente graag in handen krijgen voor de ontwikkeling van een culturele functie. Gemeente en ontwikkelaar kwamen tot overeenstemming, de gemeente kreeg het Scheltema-complex en daarvoor in de plaats werd met de ontwikkelaar afgesproken dat hij o.a. het Bracol-Zitmanterrein zou krijgen voor de ontwikkeling van een woningbouwproject. Ook de prijs die hij zou moeten betalen is toen bepaald. Om te voorkomen dat de ontwikkelaar opnieuw bedrijfsbebouwing zou ontwikkelen, werd eveneens afgesproken dat de gemeente eerst de procedure rond het bouwplan zou afhandelen en dat de grond vervolgens bouwrijp zou worden geleverd.
Omdat de bestemming van het terrein nog steeds bedrijvigheid was, was woningbouw in strijd met het bestemmingsplan. Om de woningen toch te realiseren werd een artikel 19 procedure gestart. De hoorzitting in het kader van deze procedure heb ik zelf voorgezeten. Ik herinner me dat nog goed. Het werd een lange zitting, waarin we met de omwonenden hebben doorgepraat over de kritiek die zij hadden op het plan. Tijdens die bijeenkomst wisten de bewoners mij ervan te overtuigen dat veel van de kritiek terecht was. Na afloop hebben we daarom besloten dat het hele plan van tafel moest. Een andere architect heeft vervolgens een nieuw plan gemaakt dat aan een belangrijk aantal wensen vanuit de buurt tegemoet kwam. In het kader van de artikel 19 procedure werd dit nieuwe plan door het college vastgesteld. Daar was ik best trots op, het was wat mij betreft een fraai staaltje van onze nieuwe bestuurscultuur, zo dacht ik toen nog. De bewoners hadden niet op alle punten gelijk gekregen, maar het plan was op basis van hun inbreng veel beter geworden.
De wensen van sommige bewoners om op deze plaats helemaal niet te bouwen, was gezien de besluiten van de gemeenteraad met betrekking tot dit terrein onmogelijk. Het college heeft immers een forse opdracht van de gemeenteraad meegekregen om meer nieuwbouwwoningen te bouwen. In een stad als Leiden lukt dat alleen als ook gebieden zoals het Bracol terrein daarvoor in aanmerking kunnen komen. Zo heeft het CDA onlangs nog vragen gesteld over het feit dat Leiden steeds minder gezinnen weet te huisvesten. Dit komt o.a. door het feit dat er onvoldoende eensgezinswonigen zijn. En de SP liet het Leidsch Dagblad vorige week nog schrijven dat de wachttijd voor een woning voor starters maar lieft 11 jaar zou zijn. Willen we die problemen oplossen, dan lijkt het mij logisch dat het college de plannen voor het Bracol terrein doorzet.
Nu het college de artikel 19 procedure helemaal heeft afgerond, kan de bouwvergunning worden afgegeven. Bewoners die dan nog steeds van mening zijn dat het college onvoldoende rekening heeft gehouden met hun wensen, krijgen dan ook de gelegenheid om formeel bezwaar tegen het plan te maken. Maar voor het zover was, moest eerst nog een financieel probleem worden opgelost. De gemeenteraad had destijds namelijk de verkoopprijs van de grond vastgesteld, maar dat was inmiddels alweer bijna 10 jaar geleden. In die periode is de prijs niet meer gestegen, maar de kosten wel. Bovendien hing er destijds ook een prijskaartje aan het uitkopen van de bedrijven. Dat alles maakt nu dat er een extra krediet nodig is om de zaak ook financieel af te ronden. Het college heeft een voorstel aan de commissie gedaan om het verschil bij te passen. En dat voorstel was deze week in de commissie aan de orde.
Mijn verbazing was groot toen bleek dat een groot deel van de sprekers tegen het voorstel was. Men ging volstrekt voorbij aan het feit dat er in het verleden afspraken zijn gemaakt met de projectontwikkelaar en dat deze zijn kant van de afspraken inmiddels netjes was nagekomen. Bovendien ging men volledig voorbij aan het feit dat er door ons college een volstrekt nieuw plan was gemaakt om tegemoet te komen aan de wensen van de buurt. En tenslotte ging men geheel voorbij aan het feit dat de artikel 19 procedure voor dit plan inmiddels door het college was afgerond en dat het haast onbehoorlijk is om zo'n procedure daarna over te gaan doen. Bovendien zal de ontwikkelaar bij een besluit om geen woningen meer te bouwen in dit gebied zeker een forse rekening ten laste van de gemeenschap brengen.
Nog het meest verbaasde me dat partijen die ons steunen bij de bouw van meer woningen, dit plan nu naar de prullenbak verwijzen. In de komende jaren zijn wij voor de bouw van nieuwe woningen immers voor een belangrijk deel afhankelijk van inbreilocaties zoals het Bracol terrein. Als bovenstaande lijn ook voor de toekomstige locaties wordt doorgezet, vrees ik voor de woningzoekenden in onze stad. Een dergelijke besluit voor het Bracol terrein zou in mijn ogen een bizar precedent kunnen scheppen.
De omwonenden van het Bracolterrein begrijp ik heel goed. Zij maken zich boos om het verlies van speelruimte en groen in de wijk. Dat is een te respecteren doel, maar daarbij gaat men voorbij aan het feit dat dit terrein eigenlijk bedoeld was voor de vestiging van bedrijvigheid. Dankzij de inzet van veel gemeenschapsgeld komen er nu nieuwe woningen in plaats van veel grotere bedrijfshallen.
De bewoners zouden het terrein het liefst helemaal niet bebouwen, maar de gemeenteraad heeft meer belangen te behartigen. Voor hen moet de betrouwbaarheid jegens partners en de zorgvuldigheid van besturen natuurlijk een belangrijke rol spelen. Daarnaast ligt bij de gemeenteraad ook een verantwoordelijkheid naar die inwoners die zich niet in deze discussie mengen; de mensen die vaak al jaren zoeken naar een passende woning. Voor deze mensen zijn de nieuwe woningen op het Bracol terrein bestemd. In mijn ogen kan een gemeenteraad, al deze belangen afwegend, niet tot een andere conclusie komen dan dat het collegevoorstel voor het Bracol terrein een goed voorstel is.
Het Leidsch Dagblad schreef de afgelopen week verscheidene malen over dit onderwerp. Daarbij schreven ze ook dat ik mijn politieke lot zou verbinden aan de ontwikkeling van het Bracol terrein. Ik weet niet van wie ze dat hebben vernomen, maar ik heb het zo in ieder geval niet gezegd.
4 oktober gaat de commissie opnieuw praten over de randvoorwaarden die ik mee krijg voor het gesprek met de omwonenden van het gebied. Ik wacht het af.
Tot ziens.
zaterdag 15 september 2007
Vrijwillig
Vandaag mocht ik op de Beestenmarkt de officiele opening verrichten van de 9e vrijwilligersmarkt. Veel Leidse organisaties hadden op de markt hun standje ingericht om reclame te maken voor hun activiteiten, maar vooral om vrijwilligers te werven.
Tot ziens.
Vrijwilligers zijn in Leiden te vinden in alle hoeken en gaten van het maatschappelijk leven. Daarom vond ik het een eer om de vrijwilligersmarkt te openen want zonder deze mensen zijn we als bestuur van de stad helemaal nergens.
Tot ziens.
zondag 9 september 2007
Waardig afscheid
De start van de bouw van nieuwe woningen is meestal aanleiding voor een feestje. Bij het begin van sloopwerkzaamheden is dat zelden het geval. Vanavond was dat anders. Ik was aanwezig bij een bijzondere theatervoorstelling die werd gehouden in verband met de komende sloop van flats aan de Willem de Zwijgerlaan en de Koningstraat.
Tegen de achtergrond van de leegstaande flats werd op 16 balkons de voorstelling FLAT opgevoerd. De voorstelling was opgebouwd uit korte theaterscènes, film, veel muziek en video op een groot scherm. De theaterscènes waren gebaseerd op verhalen en anekdotes van een aantal oud-bewoners. Bij de muziek was het thema Afscheid de rode draad. Er waren onder meer een Marokkaans en een Turks afscheidslied te horen, maar ook een fado en zelfs een aria uit de opera ‘La Wally’.
De voorstelling zat vol herinneringen aan deze plaats in de stad. Onder de ruim 300 toeschouwers waren veel oud bewoners. Voor hen was het een emotioneel afscheid van een plek waar ze vaak vele jaren hadden doorgebracht.
Complimenten voor Portaal, de organisatie, de spelers en alle aanwezigen. De foto's ontving ik van Peter Schipper waarvoor ik hem natuurlijk bedank.
Tot ziens.
Tot ziens.
Vanmorgen ging het seizoen van de Leiden Road Runners Club weer van start de 103e trimloop. Voor mij was dat reden om een stukje mee te lopen. Dankzij een mooie route door de Vlietlanden en een goede organisatie liep ik 21,1 km in 1 uur en 46 minuten.
zaterdag 8 september 2007
Bob
Vandaag mocht ik het startschot geven voor ‘Leiden Bouwt’. Op het Hooglandse Kerkplein trad eerst Hassan op. Deze rapper en zijn vrienden hadden zelf een tekst geschreven voor ‘Leiden Bouwt’. Daarna mocht ik vertellen hoe in Leiden de komende jaren zo'n 4000 woningen gebouwd gaan worden. De kinderen in het publiek waren echter vooral gekomen voor Bob de Bouwer die met een graafmachine het plein opkwam. Ik mocht een zogenaamde bouwbarometer onthullen die overigens op een knappe manier gemaakt is door de leerlingen van ROC Leiden. Met Bob de Bouwer legde ik daarin de eerste negen bakstenen, als symbool voor de eerste 900 huizen die gebouwd zijn. De woningbouwversnelling is namelijk al twee jaar geleden in gang gezet. Om dit bij de Leidenaren onder de aandacht te brengen is gekozen voor een presentatie tijdens de Open Monumentendagen. Die gaan immers over gebouwen uit het verleden. Met Leiden Bouwt geven we wat meer aandacht aan wonen in de toekomst.
De bouwbarometer krijgt een mooie plaats waar iedereen de komende jaren de vorderingen kan volgen.
Tot ziens.
vrijdag 7 september 2007
Lammenschans
Vanmiddag was ik aanwezig bij de oprichting van de nieuwe ondernemersvereniging Lammenschans. Het gebied van Lammenschans was een van de laatste gebieden in de stad zonder zo'n vereniging, maar sinds vandaag is dat dus anders. Dat de ondernemers van Leiden zich goed hebben georganiseerd heeft o.a. te maken met het bestaan van het Leidse Ondernemersfonds. Een fonds dat uniek is voor Nederland. In 2005 heeft de gemeente de OZB voor bedrijfspanden op verzoek van de ondernemers verhoogt met 5,3%. Sinds die tijd betalen alle ondernemers in Leiden dus 5,3% extra OZB. Die meeropbrengst van de OZB stort de gemeente in een fonds dat ten goede komt aan ondernemers en wordt beheerd door de Stichting Ondernemersfonds Leiden. De Stichting ziet de opslag als een soort contributie voor ondernemersverenigingen, waarmee die verenigingen activiteiten kunnen financieren die het collectief belang dienen van Leidse bedrijven en winkelterreinen.
Hierdoor komt er jaarlijks bijna een miljoen euro in dit fonds. Mede dankzij dat geld beschikken de ondernemersverenigingen in de stad over een budget waar veel aktiviteiten voor de ondernemers mee gefinancierd kunnen worden. In de praktijk blijkt dat men buitengewoon creatief is met de inzet van dit geld waardoor echt elk dubbeltje goed besteed is zonder dat een enorme bureaucratie nodig is om alles te controleren. Mooi toch? Ik vraag me af waarom we een dergelijk systeem niet kunnen inzetten voor allerlei andere doelen waaraan de gemeente subsidie verstrekt.
Tot ziens.
Hierdoor komt er jaarlijks bijna een miljoen euro in dit fonds. Mede dankzij dat geld beschikken de ondernemersverenigingen in de stad over een budget waar veel aktiviteiten voor de ondernemers mee gefinancierd kunnen worden. In de praktijk blijkt dat men buitengewoon creatief is met de inzet van dit geld waardoor echt elk dubbeltje goed besteed is zonder dat een enorme bureaucratie nodig is om alles te controleren. Mooi toch? Ik vraag me af waarom we een dergelijk systeem niet kunnen inzetten voor allerlei andere doelen waaraan de gemeente subsidie verstrekt.
Tot ziens.
De wijk genomen
Vanavond bracht het college van burgemeester en wethouders een wijkbezoek aan Transvaal en Lage Mors. De centrale locatie was boerderij De Slaagh aan de Lage Morsweg. Van daaruit gingen we voor diverse bezoeken de wijk in. Zelf ben ik op bezoek geweest bij het ID college en heb ik gesproken met een directeur van een buitenschoolse opvang.
Zo hebben de diverse collegeleden gesproken met diverse instellingen en organisaties in de wijk, bewoners en sleutelpersonen in het gebied. Wijkbewoners die het college graag wilden ontmoeten kregen daarvoor vanavond uitgebreid de gelegenheid.
Bij de vorming van het huidige college is afgesproken om 3 Ã 4 keer per jaar met het gehele college op werkbezoek te gaan in een wijk van Leiden, om de wijk, de wijkbewoners en de organisaties en instellingen in de wijk beter te leren kennen. Later dit jaar staat een bezoek aan Maredorp/De Camp nog op het programma.
Tot ziens.
Zo hebben de diverse collegeleden gesproken met diverse instellingen en organisaties in de wijk, bewoners en sleutelpersonen in het gebied. Wijkbewoners die het college graag wilden ontmoeten kregen daarvoor vanavond uitgebreid de gelegenheid.
Bij de vorming van het huidige college is afgesproken om 3 Ã 4 keer per jaar met het gehele college op werkbezoek te gaan in een wijk van Leiden, om de wijk, de wijkbewoners en de organisaties en instellingen in de wijk beter te leren kennen. Later dit jaar staat een bezoek aan Maredorp/De Camp nog op het programma.
Tot ziens.
dinsdag 4 september 2007
Ongetemde uitdaging
Het was een bijzondere dag vandaag. Dat begon al met de opening van het academisch jaar vanmorgen in de Pieterskerk. Als gastspreker was deze keer Pieter Winsemius uitgenodigd. Ik schreef op deze plaats vaker in positieve zin over deze man. Dat beeld heeft hij wat mij betreft vandaag nog eens bevestigd. Zijn inleiding boeide van begin tot eind. Ik zal het niet allemaal herhalen want de tekst is integraal op de site van de Universiteit Leiden terug te vinden. Zijn verhaal ging over, wat hij noemde, ongetemde uitdagingen. Grote belangrijke vraagstukken van deze tijd die er werkelijk toe doen maar waarvoor we de oplossing nog niet hebben gevonden. Als voorbeeld noemde hij o.a. de klimaatverandering en de problematiek in de achterstandswijken. Hij sprak over de rol die de Universiteit zou moeten spelen in het opleiden van mensen die in de toekomst de oplossingen voor dit soort ongetemde uitdagingen kunnen bedenken. Het is de moeite waard om zijn tekst er nog eens op na te lezen. Of zelfs terugkijken in streaming video.
Voor mij was het overigens de eerste keer dat ik de Pieterskerk van binnen zag zonder de steigers onder het plafond. Deze zijn recent weggehaald waardoor nu het zicht op het gerestaureerde plafond helemaal zichtbaar is geworden. Het ziet er werkelijk prachtig uit.
Vanavond was ik in Leiden zuid-west voor de eerste informatieavond over een bouwplan op de hoek van de Zoeterwoudseweg en de Vrijheidslaan, de zogenaamde 'Sanderslocatie'. SLS Wonen heeft voor deze locatie een plan gemaakt voor de bouw van 126 woningen voor jonge starters of studenten. Driekamerwoningen met een huur tot 500 euro. Dat zijn de doelgroepen waarvoor we in de stad veel woningen tekort hebben. Wat dat betreft kunnen we niet genoeg van dit soort plannen binnen krijgen.
Vanavond hebben we goed geluisterd naar de wensen die in de wijk leven met betrekking tot dit bouwplan. De komende tijd gaan we ons best doen om te kijken of we een compromis kunnen vinden, waardoor we beide partijen gelukkig maken. Of dat helemaal lukt weet ik niet. Ik weet wel dat die vrouw in het publiek die riep dat we alles toch al besloten hadden, en dat het plan wel gewoon door zou gaan, geen gelijk zal krijgen.
Voor mij was het overigens de eerste keer dat ik de Pieterskerk van binnen zag zonder de steigers onder het plafond. Deze zijn recent weggehaald waardoor nu het zicht op het gerestaureerde plafond helemaal zichtbaar is geworden. Het ziet er werkelijk prachtig uit.
Vanavond was ik in Leiden zuid-west voor de eerste informatieavond over een bouwplan op de hoek van de Zoeterwoudseweg en de Vrijheidslaan, de zogenaamde 'Sanderslocatie'. SLS Wonen heeft voor deze locatie een plan gemaakt voor de bouw van 126 woningen voor jonge starters of studenten. Driekamerwoningen met een huur tot 500 euro. Dat zijn de doelgroepen waarvoor we in de stad veel woningen tekort hebben. Wat dat betreft kunnen we niet genoeg van dit soort plannen binnen krijgen.
Vanavond bleek dat de direct omwonenden daar toch heel anders over dachten. Zij kijken op dit moment tegen een vestiging van de Praxis aan van een meter of 10 hoog en dat is heel wat anders dan woonbebouwing die pakweg 3 keer zo hoog is. Veel protest uit de zaal tegen de realisatie van dit plan dus waarbij ik het zo nu en dan zwaar te verduren kreeg. Dat het om mooie architectuur gaat die op 30 tot 40 meter afstand van de woningen komt te staan doet daar niets aan af.
Het dilemma is helder. Als we deze bebouwing doorzetten maken we heel veel startende woningzoekenden die eindelijk een woning kunnen krijgen heel gelukkig, maar zullen de omwonende dat mij absoluut niet in dank afnemen. Doen we helemaal niets, dan is het precies andersom. Dat is vaak het lot van de bestuurder. Het lijkt een ongetemde uitdaging.
Vanavond hebben we goed geluisterd naar de wensen die in de wijk leven met betrekking tot dit bouwplan. De komende tijd gaan we ons best doen om te kijken of we een compromis kunnen vinden, waardoor we beide partijen gelukkig maken. Of dat helemaal lukt weet ik niet. Ik weet wel dat die vrouw in het publiek die riep dat we alles toch al besloten hadden, en dat het plan wel gewoon door zou gaan, geen gelijk zal krijgen.
Tot ziens
Abonneren op:
Posts (Atom)