Showroom

Vroeger had je op de Nederlandse televisie het programma Showroom. Dat programma bracht bijzondere en een beetje excentrieke Nederlanders in beeld. Ik moest even aan dat programma terugdenken toen ik maandagavond voor het avondeten aanschoof bij boer Johan Beukenboom in Vreeland. De 74-jarige Johan is een bijzondere man. Geboren in de Amsterdamse Bijlmermeer toen daar nog koeien liepen. De oprukkende stad maakte dat hij ooit naar Vreeland verhuisde.

  

In Vreeland zwaait hij nu de scepter over country boerderij Ponderosa. Op het eerste gezicht een gewone boerderij, waar de tijd een jaar of 20 stil gestaan lijkt te hebben. Bij de rondleiding merkte ik dat de boerderij ook een soort evenemententerrein is voor het hele dorp. Compleet met een levensgroot fort achter de boerderij. Boer Johan heeft het niet zo op autoriteiten, maar sinds de bewoners uit het dorp hem een handje helpen met vergunningen etc. gaat het een stuk beter. Een bord bij de ingang, waarop hij duidelijk maakte dat de brandweercommandant niet welkom was, getuigde nog van een tijd waarin de contacten niet zo goed waren. Trots vertelde hij dat ik de eerste burgemeester was die bij hem op het bedrijf kwam. 

Nadat ik Johan had geholpen om de koeien van vers hooi te voorzien, gelukkig had ik mijn laarzen bij me, gingen we naar zijn woning in de oude boerderij. Om de goede relatie met de buurt nog eens te onderstrepen waren Hanneke en Sandra uit Vreeland ook aangeschoven. In de keuken waarvan de met stro beklede wanden vol hingen met country foto's uit een ver verleden, genoten we van een door zijn broer uit Amsterdam bereide maaltijd. Hij was zijn leven lang banketbakker geweest. Dat was goed te zien aan de voortreffelijke zelf gemaakte chipolatapudding die de afsluiting vormde van het diner. Het tafellaken was speciaal voor deze gelegenheid voor het eerst sinds 57 jaar uit de linnenkast gehaald. Ik heb genoten.

Donderdagavond schoof ik opnieuw aan voor het avondeten. Minder spectaculair dan de country boerderij, maar zeker niet minder leerzaam. Donderdag was ik bij Marie-Madeleine en John in Loenersloot. Zij hadden ook dorpsgenoot Janna uitgenodigd. Tijdens het eten ben ik helemaal bijgepraat over hoe het is om in Loenersloot te wonen. De nadelen maar vooral ook de voordelen van het wonen in een kleine kern werden nog eens onderstreept. Doordat zowel John als Marie-Madeleine politiek actief zijn (geweest) binnen de gemeente ben ik helemaal bijgepraat over hun visie op de politiek bestuurlijke situatie in Stichtse Vecht.

Maar er was meer deze week. Maandag was ik in de fotostudio voor een serie portretfoto's voor toekomstig gebruik. Die avond mocht ik in het koetshuis van het slot Zuilen het eerste exemplaar van het boekje 'Gouden Bochten' in ontvangst nemen.

Dinsdagavond sprak ik met een commissie uit de gemeenteraad over het veiligheidsbeleid in Stichtse Vecht. Woensdag liep ik in 1 uur en 8 minuten de 12 kilometer van de NK veldloop voor gemeenten, die dit jaar in de buurgemeente Utrecht werd gehouden.

Het fondsbestuur

Donderdag had ik een bijzondere vergadering met het bestuur van fonds 'Buiten Armen van Ruwiel'. Dit fonds is ergens in de 17e eeuw ontstaan uit een nalatenschap van de heer Ruwiel. Deze man van adel bewoonde het slot Ruwiel langs de rivier de Aa. Doel was destijds om de zogenaamde buitenarmen van Ruwiel (arme mensen die in Portengen woonden, maar niet in een tehuis waren ondergebracht) tijdens de wintermaanden te voorzien van brood. Dit duurde tot 1984. Sinds die tijd krijgt elk gezin uit het noorden van Portengen jaarlijks gedurende een aantal weken voor een bepaald bedrag gratis brood. Hoeveel dat precies is, is afhankelijk van het financieel rendement van het fonds. De burgemeester is volgens de statuten beheerder van het fonds. Het bestuur vergadert
een keer per jaar om het jaarverslag vast te stellen. Traditioneel is daarbij koffie met slagroomtaart. 

De oorspronkelijke nalatenschap had de vorm van een stuk land van 3,5 hectare, waarbij de pachtopbrengsten voldoende waren om het brood voor de armen te betalen. De betreffende grond is in 1964 verkocht aan Staatsbosbeheer, waarbij de opbrengst in het fonds is gestort en tot vandaag nog steeds op de bank staat. Op het betreffende land staat een bord waarop de geschiedenis te lezen is. Samen met de overige bestuursleden ging ik daar op de foto.

Het fonds 'Buiten Armen van Ruwiel' is niet het enige fonds dat ik als burgemeester mag beheren. We hebben ook nog het L.C. Dudok de Wit's fonds. Ook een fonds met een bijzonder doel, maar daarover schrijf ik een volgende keer nog?

In het kader van de kennismaking met de gemeenteraad ging ik vrijdag op stap met de CDA fractie. Het werd een soort expeditie door het buitengebied van de gemeente. We begonnen op de boerderij van Simon en Tineke van der Paauw in Vreeland. Een mooi bedrijf met 80 melkkoeien en een paar honderd geiten. Leuk was het bezoekje aan de kraamkamer, die in deze tijd goed gevuld is met jonge geitjes. Tijdens ons bezoek kwamen ook 3 geitjes ter wereld. De middag eindigde in de polders rondom Kockengen. Met laarzen maakten we een wandeling door het gebied met bodemdaling als centraal thema. De polder Spengen is in de afgelopen eeuw maar liefst 70 cm gedaald. We spraken over de consequenties die dat heeft voor het gebied. Bij de gerestaureerde Spengense molen stopten we voor bijgaande groepsfoto.

De middag eindigde aan de keukentafel van de familie Scherpenzeel waar we tijdens de maaltijd spraken over de politiek in de gemeente en de rol van de burgemeester.

Tot ziens.

Stemmen

Het zal inmiddels bijna 30 jaar geleden zijn toen ik, als jongeman van net in de 20, voor de eerste keer op een stembureau meewerkte. Ik herinner me nog goed hoe bijzonder ik het toen vond dat de burgemeester in ‘mijn’ stembureau kwam kijken of alles goed verliep.

Ik moest daar aan terugdenken toen ik afgelopen woensdag zelf verantwoordelijk was voor het verloop van de verkiezingen en een aantal stembureaus in mijn gemeente mocht bezoeken. Het maakte mijn respect alleen maar groter voor al die honderden ambtenaren en vrijwilligers die tot diep in de nacht zijn doorgegaan om de uitslagen bekend te kunnen maken. Maar liefst 25.593 stemmen werden er uitgebracht voor de Provinciale Staten. Een opkomst van 52,77%. Alle uitslagen van de gemeente zijn hier terug te vinden.

Tussen alle stembureaus door mocht ik ook nog twee keer een startschot geven voor de sponsorloop ‘Wandelen voor Water 2015’. Een jaarlijks terugkerende loop voor scholieren uit de hoogste klassen van de basisschool. Met een rugzak met daarin 6 liter water moesten ze 6 kilometer lopen. Het idee is dat ze daarmee leren hoeveel moeite kinderen elders in de wereld moeten doen om aan schoon drinkwater te komen. De opbrengst van de loop gaat naar juist die landen om nieuwe waterpompen te installeren. Ik vond het een mooi initiatief.

Het lukte me deze week om 2 keer bij inwoners thuis aan te schuiven voor de avondmaaltijd. Maandag was dat bij Rina en Johan. Ze wonen in Tienhoven aan de rand van de Bethunepolder en vertelden me hoe bijzonder ze het vinden om op een van de mooiste plekjes van de gemeente te wonen.



De burgemeester aan tafel

Donderdag was ik bij Naomi Vervaart. Zij woont samen met haar familie in Breukelen. Naomi is geboren met een zeldzame spierziekte en zit daarom in een rolstoel. Met een enorme dosis doorzettingskracht is het Naomi ondanks alle tegenslagen gelukt om iets van haar leven te maken. Ze is buitengewoon zelfstandig, ze zingt, maakt deel uit van het gemeentelijk platform gehandicapten, is online zeer actief en heeft onlangs haar diploma leraar Nederlandse Gebarentaal gehaald. Ze vertelde me trots dat ze deze week hoorde dat ze een baan heeft bij de Nederlandse Spoorwegen. Onlangs was ze ook te zien bij RTV Utrecht. Zie http://www.rtvutrecht.nl/gemist/uitzending/rtvutrecht/u-vandaag/20150312-1700/8056174

In mijn serie ‘op stap met de gemeenteraad’ nam vandaag de fractie van Maarssen2000 mij aan de hand mee door de gemeente. Deze keer gingen we op de fiets langs de plekken, die de fractie me graag wilde laten zien. Dat begon bij de Werkspecht, een dagcentrum voor mensen met een verstandelijke beperking. Daar kregen we een rondleiding langs de verschillende activiteiten. Vervolgens werden we ontvangen in de studio van RTV Stichtse Vecht, waar ik uitleg kreeg over de plannen om een lokaal multimedia platform te worden voor alle inwoners. Daarna gingen we door het centrum van Maarssen-dorp naar de wijk Op Buuren.

Op Buuren

Daar stonden we stil bij het jaagpad langs de Vecht. De fractie maakt zich sterk om de openbare functie, die dit pad van oudsher heeft, te behouden. Vervolgens kregen we een rondleiding door het moderne sportcomplex Safari. Twee jaar geleden door de gemeente gerealiseerd en nu in beheer bij Sportfondsen. Zwembad, sporthal, bibliotheek en een jongerencentrum zijn hier bij elkaar te vinden in een mooi gebouw. Een van de laatste besluiten van de toenmalige gemeente Maarssen vlak voor de fusie tot Stichtse Vecht. De avond eindigde aan een grote tafel in het Griekse restaurant Callas bij het station in Maarssen. Daar spraken we over Maarssen2000, de politiek, de cultuur en de inwoners. Het was een leuke kennismaking.

Volgende week ga ik op stap met de fractie van het CDA. Wat we gaan doen, weet ik nog niet. Wel kreeg ik alvast het verzoek om laarzen mee te nemen.

Verder zat de agenda deze week opnieuw vol met allerlei kennismakingsgesprekken. Zo maakte ik kennis met Patrick Poelmann, de dijkgraaf van het Hoogheemraadschap de Stichtse Rijnlanden en met Miša Džoljić de rector magnificus van universiteit Nyenrode. Woensdagavond was ik weer even in Flevoland om daar live op Omroep Flevoland mijn analyse op de verkiezingsuitslagen te geven.

Tot ziens.

Kom erbij

Het was de week waarin het onderwerp veiligheid centraal stond. Het is de bedoeling dat de gemeenteraad eind dit jaar weer een nieuw integraal veiligheidsplan voor de hele gemeente vast gaat stellen. Zo'n plan heeft een looptijd van 4 jaar. Samen met de ambtenaren bereid ik dat voor en in dat kader heb ik deze week een aantal gesprekken gevoerd. Zo was ik woensdagavond in jongerencentrum Second Base in Maarssenbroek met een grote groep actieve inwoners. Wijkcommissies en signaleringsteams spelen in onze gemeente een belangrijke rol bij het veiligheidsbeleid. Verder sprak ik achtereenvolgend met drie schooldirecteuren, mensen van het maatschappelijk werk, het Leger des Heils en de geestelijke gezondheidszorg en een groep betrokken jongeren (foto) over hetzelfde onderwerp. De betrokkenheid van alle mensen bij het onderwerp veiligheid gaf mij een goed gevoel voor het vervolg.

Een bijzonder warm welkom kreeg ik donderdag in kerkcentrum De Ark in Maarssenbroek. Ik werd daar ontvangen door een groep van zo'n 25 mensen die allemaal een button droegen met daarop de tekst 'Kom Erbij'. Kom Erbij Maarssenbroek is een fantastisch initiatief dat oorspronkelijk is gestart om eenzaamheid in de wijk te bestrijden. Onder de verzamelnaam 'Kom Erbij' werken een groot aantal vrijwilligers en medewerkers van zorg- en welzijnsorganisaties samen in een groot netwerk. Ook werkt men samen met bijvoorbeeld de wijkagent, het sociale wijkteam van de gemeente, maar ook met bedrijven in de buurt. Vanuit het netwerk worden in een vroeg stadium problemen in de wijk gesignaleerd en opgelost. Het was mooi om te horen hoe succesvol de samenwerking verloopt. Na afloop gingen we samen op de foto. RTV Stichtse Vecht deed hier verslag van het bezoek.

Kennismakingsgesprekken waren er ook weer deze week. Met de collega-burgemeesters van de buurgemeenten Utrecht en De Ronde Venen en de dijkgraaf van waterschap Amstel, Gooi en Vecht. Voor het avondeten schoof ik aan bij Piet en Truus Savelkoul - Buijs. Zij vertelden mij waarom ze al 40 jaar met veel plezier in Maarssenbroek wonen. We aten een overheerlijke macaronischotel en bekeken na afloop de bijzondere fotoreportage, die Truus had gemaakt van haar eigen wijk.

Zaterdag was een bijzondere dag. Het was de dag waarop de Vecht officieel schoon verklaard werd. Na ruim 4 jaar baggeren was er zo'n 2,5 miljoen kuub vervuild slib van de bodem van de Vecht gebaggerd. Een project waarmee zo'n 100 miljoen euro gemoeid was. Het waterschap Amstel, Gooi en Vecht nam deze omvangrijke klus voor haar rekening. De afronding van het werk was voor het waterschap reden om de inwoners van de gemeente een tweetal kunstwerken aan te bieden. Nadat wethouder Pieter de Groene eerder die ochtend een kunstwerk in Maarssen in ontvangst nam, mocht ik in Loenen aan de Vecht, 'De Spiegelvis’ in ontvangst nemen. Dit kunstwerk (zie foto) is gemaakt door kunstenaars Lolke van der Bij en Marianne van Dede Henstra. De in roestvrij staal uitgevoerde vis is 1,5 meter breed en 1,7 meter hoog.

Tenslotte nog dit. Deze week was het ook de week waarin de gemeente opnieuw de landelijke pers haalde. Jammer genoeg niet altijd positief. Net als de afgelopen weken ging het meestal over het vermeende informatielek in de procedure rondom de benoemingsprocedure voor de burgemeester. Ik laat het allemaal maar een beetje langs me heen gaan, maar leuk is anders.

Tot ziens.

Raadsvergadering

Deze week, was de week waarin ik voor de eerste keer de gemeenteraad voor mocht zitten. Dat was dinsdagavond  in het voormalige gemeentehuis van de gemeente Loenen. Voor de toenmalige gemeenteraad een mooie zaal. Maar voor de veel grotere gemeenteraad van Stichtse Vecht is de zaal te klein.

De opstelling van de vergadertafels heeft daardoor meer weg van een soort tribunaal, waarbij de gemeenteraad vooral tegen het college praat. Een goede raadzaal zou juist tot doel moeten hebben dat de raadsleden met elkaar in debat gaan, in plaats van met het college.  Bovendien kijken de meeste raadsleden in deze opstelling tegen de rug van hun collega’s aan. Dit helpt niet echt om tot een mooi debat te komen. Voor een goed gesprek moet je elkaar toch echt in de ogen kunnen kijken. Omdat het oude gemeentehuis in Loenen inmiddels is verkocht, zijn we  op zoek naar een nieuwe vergaderlocatie. Een mooie kans om de belangrijkste vergaderzaal van de gemeente in te richten volgens de principes van het ‘nieuwe vergaderen’.
 

De agenda voor de raadsvergadering was overzichtelijk. Na een in memoriam voor de overleden wethouder Henk van Rhee en een korte verklaring omtrent de afwezigheid van het raadslid De Kruif, spraken we vooral over en met de lokale omroep en over de kwaliteit van het beheer van de openbare ruimte. Als u interesse heeft, kunt u de vergadering hier nog terugluisteren.  Ik had het erg naar mijn zin dinsdagavond.  Mijn eerste raadsvergadering zit er op, de volgende vergadering is op 31 maart.

Maandag was ik eerst bij de familie Veltema-Rijke om daar een bos bloemen te overhandigen in verband met het 60-jarige huwelijk. Een mooie gelegenheid om de verhalen van vroeger weer eens te horen. 

Maandagavond schoof ik aan bij de uit Iran afkomstige familie Mollai. Een paar jaar geleden als christenen gevlucht uit hun vaderland, wonen ze nu in Maarssen. Ze vertelden me hun boeiende levensverhaal en ik genoot van de Iraanse gerechten. Ik weet nu dat ze in Iran ook radijsjes eten, maar in tegenstelling tot wat ik gewend was laten ze het groen er aan zitten. Het was even wennen.

Verder was er deze week extra veel aandacht voor overleg met het

college van burgemeester en wethouders. We zijn ‘de hei’ op geweest om elkaar eens wat beter te leren kennen en na te gaan hoe we samen plannen kunnen ontwikkelen, welke tegemoet komen aan de wensen van de gemeenteraad. Bovendien staan we aan de vooravond van de begroting voor 2016, waarvoor we nog de nodige knopen moesten doorhakken. We zijn wat mij betreft flink opgeschoten.

In mijn rondgang langs de gemeenteraad, was ik vrijdag te gast bij de fractie van GroenLinks. In een gloednieuwe elektrische Renault Zoe reden we langs plekken in de gemeente waar de GroenLinks fractie trots op is. Eerst gingen we naar een veehouderij in Nieuwersluis. De betreffende boer wil het dak van zijn stallen graag beschikbaar stellen aan inwoners van het dorp om er zonnepanelen op te leggen. Daar is best veel animo voor, maar ingewikkelde regelgeving maakt de ontwikkeling van dit plan moeilijker dan de fractie graag zou willen. Dat is tegenwoordig vaak met dit soort plannen. Subsidie is niet meer nodig omdat het financieel rendabel is, maar de overheid kan nog veel doen door ingewikkelde regels te af te schaffen.
 

Vervolgens gingen we naar kinderboerderij ‘De Vechtse Hoeve’ in Maarssen. Deze kinderboerderij vervult een belangrijke maatschappelijke functie voor de hele omgeving. Ik kreeg een presentatie van de toekomstplannen, waarna  een rondleiding volgde over het 4,5 hectare grote terrein. Men heeft mooie plannen voor de toekomst, maar zou van de gemeente graag wat meer zekerheid krijgen over het voortbestaan op lange termijn. Ik maakte kennis met Jan, die 4 dagen per week als vrijwilliger op de Vechtse Hoeve aanwezig is. Het is voor hem een uitstekende vorm van dagbesteding. Trots liet hij me het pasgeboren lammetje ‘Marc’ zien. Genoemd naar de nieuwe burgemeester. Ik moest er een beetje van blozen.

Na de kinderboerderij vertrokken we naar de fietsbrug over de A2. Daar werd ik boven het voortrazende verkeer door de fractievoorzitter bijgepraat over een plan om de 2x5 rijbanen te overkappen. Realistisch of niet, het is een droom van de fractie om dit ooit nog eens gerealiseerd te krijgen.

Als laatste bestemming reden we door naar een oud verdedigingswerk in Maarssenveen. Het  C-Fordt maakte ooit onderdeel uit van de Hollandse Waterlinie en is als stille getuige van die tijd achtergebleven in het landschap. We werden er opgewacht door De Polderwachter, een soort verhalen vertellende kunstenaar, die ons vanuit zijn rijke fantasie van alles vertelde over het roemruchte verleden van de Waterlinie. Inmiddels waren een groot aantal actieve leden van GroenLinks aangesloten bij de rondleiding. We sloten de dag af met een nadere kennismaking onder het genot van een drankje en een hapje. Het was een aangename ontmoeting.

Tot ziens.