Urk

Tijdens de provinciale Gaaf conferentie van vorig jaar mocht ik de jaarlijkse Gaaf-prijs uitreiken aan de mensen van het jongerenwerk op Urk. Voor een project om jongerencoaches aan te stellen, mocht ik een bedrag van 10.000 euro overhandigen. Ik heb toen afgesproken dat ik een keer langs zou komen om met eigen ogen te zien hoe dit geld werd besteed. En zo kon het gebeuren dat ik gisterenavond met een jongerenwerker in het koude dorpscentrum heb rondgehangen.

Urk is in veel opzichten een bijzondere gemeente. Maar liefst 50% van de inwoners is jonger dan 25 jaar, dat is dus twee keer zoveel als in de rest van Nederland. Maar Urk kan ook omschreven worden als de meest kerkelijke gemeente van Nederland. Op Urk dient een ieder te leven volgens de regels van de kerk. Het is in mijn ogen de combinatie van heel veel jonge mensen en strenge kerkelijke regels die het jongerenwerk handen vol werk bezorgen.

Een zaterdagavond op straat in het oude dorp heeft een bijzondere indruk op me gemaakt. Het zijn vooral de jongeren tussen pakweg 15 en 25 jaar die de straten van het centrum bevolken. Ze lopen voortdurend luidruchtig heen en weer tussen de verschillende horecagelegenheden. Tussendoor scheuren de scooters, met 2 of zelfs 3 personen op de buddyseat, fles bier nog in de hand. Waar je ook kijkt zie je de jongens stoeien, kleine vechtpartijtjes lopen zo nu en dan uit de hand. De meiden lopen daar in kleine groepjes tussendoor en proberen in - zeker bij deze koude- veel te schaarse kleding de aandacht te trekken. Alcohol, drugs en sex spelen een belangrijke rol in het leven van deze jonge mensen op zaterdagavond. Het contrast met de geloofsgemeenschap van heel andere normen en waarden kan bijna niet groter zijn. Pogingen om de overlast in het centrum terug te dringen door het verminderen van het aantal horecagelegenheden hebben een averechts effect. De overlast verplaatst zich naar een groot aantal illegale jeugdhonken op het bedrijventerrein waar van toezicht al helemaal geen sprake meer is.

Jonge mensen die hier opgroeien moeten stevig in hun schoenen staan om de 'verleidingen' te kunnen weerstaan. Dat er veel zijn die dat niet kunnen, werd mij deze avond duidelijk uit alle verhalen die ik van de jongeren zelf mocht horen. Mijn waarneming is dat het kleine dorp Urk te maken heeft met problematiek, die ik alleen uit de grote stad ken.

Binnen de provincie Flevoland ben ik bestuurlijk verantwoordelijk voor de zwaardere jeugdzorg. De verantwoordelijkheid voor de preventie ligt in de eerste plaats bij de jongeren en hun ouders. De gemeente heeft daarbij een ondersteunende rol, bijvoorbeeld door in het kader van preventief jeugdbeleid subsidie te verstrekken. Bijvoorbeeld aan het Jongerenwerk, waar de beroepskrachten zich samen met heel veel vrijwilligers, het lot van deze jeugd aangetrokken hebben. Al deze mensen vangen met heel veel liefde de jongeren op die in de knel dreigen te komen. Daarmee voorkomen ze heel veel nieuw leed in de samenleving. Of dat uiteindelijk genoeg is, vraag ik me af. Grootstedelijke problemen los je mijns inziens alleen op met een grootstedelijke aanpak en daarvoor zijn de middelen op Urk onvoldoende.

Het was na afloop te laat om nog naar huis te gaan en dus heb ik de nacht op Urk doorgebracht in pension 'De Kroon'. Een kamer met uitzicht op zee en een prima ontbijt. Toen ik zondag vertrok was het rustig in het dorp.

Tot ziens.

Op stap met mijn 1000ste volger

Een tijdje geleden beloofde ik op Twitter dat degene die zich als mijn 1000ste volger zou aanmelden, met mij op stap mocht tijdens mijn werkzaamheden. Vanmiddag was het zover. Met Mieke Roth (op twitter @miekeroth), ben ik vanmiddag in het kader van 'Gaaf on tour' naar Emmeloord geweest om haar een klein inkijkje te gunnen in wat ik als gedeputeerde jeugdzorg doe.

GAAF staat voor aansluiting jeugdzorg en jeugdbeleid in gemeenten.Wij hebben bij de onderwijscombinatie AVES gesproken met bestuurders van de gemeente Noordoostpolder en lokale partijen uit de zorg en het onderwijsveld.
We kregen boeiende presentaties te zien van de deelnemers. De presentaties lieten duidelijk zien dat de samenwerking tussen maatschappelijke partijen in de Noordoostpolder buitengewoon krachtig is.

Als gedeputeerde ben ik trots op die grote inzet, die bovendien heel goed aansluit op de provinciale jeugdzorg. Daardoor vallen er geen kinderen meer tussen de wal en het schip. Of beter gezegd: we maken de ruimte tussen wal en schip eenvoudigweg te klein om er nog tussen te kunnen vallen.

En wat vond Mieke er van? Ik zal vragen of ze haar reactie onder dit weblog wil schrijven.

Wilt u mij ook volgen op Twitter? Dat kan mijn twitternaam is @mwitteman. Voor mijn 2000ste volger ga ik alvast weer een leuke verassing bedenken.

Tot ziens.

Geen cent meer naar Oostvaarderswold

'Geen cent rijksgeld meer naar het Oostvaarderswold', die uitspraak kwam ik de afgelopen dagen met enige regelmaat tegen in de pers. Meestal werd deze uitspraak opgetekend uit de monden van landelijke politici, maar ook binnen onze Provinciale Staten hoorde ik deze geluiden. Het zijn uitspraken die in sommige politieke kringen blijkbaar goed vallen, maar in feite leggen deze politici een enorme rekening bij de inwoners van Flevoland.

Ik zal uitleggen waarom, maar eerst nog even terug naar de vraag waarom we het OostvaardersWold willen realiseren. Het OostvaardersWold creëert ruimte voor nieuwe economische ontwikkeling. Niet alleen in het gebied zelf, maar ook door compensatieruimte te bieden voor natuur die elders in de provincie verdwijnt op plekken waar nieuwe woonwijken, bedrijventerreinen en infrastructuur komen. Zonder OostvaardersWold gaat Flevoland op slot; nieuwe bouwprojecten zullen stagneren, er wordt niets gedaan aan de wateroverlast die op ons afkomt en onze toekomstige inwoners zullen niet de kwaliteit leefomgeving krijgen die we ze nu voorspiegelen. Bovendien lopen we de kans op duizenden nieuwe banen mis.

Voor het Rijk was altijd belangrijk dat de natuur deze oppepper kreeg. Op zich mag het Rijk natuurlijk van mening veranderen, maar dan niet over de rug van de inwoners van Flevoland. Als OostvaardersWold niet doorgaat, dan zijn we met elkaar desondanks 140 miljoen euro kwijt. Dat is geld dat we tot nu toe hebben uitgegeven aan planontwikkeling en grondaankopen, of dat we de komende tijd nog moeten betalen als schadevergoeding aan boeren. Allemaal kosten die we hebben gemaakt nadat we met het rijk harde afspraken hadden dat zij een deel van deze kosten zouden dragen. Het enige met tegenwaarde wat wij nog overhouden is de grond, maar die hebben we in opdracht van het Rijk inmiddels doorgeleverd het Flevo-landschap. Bovendien is de waarde van die grond inmiddels gedaald omdat het een natuurbestemming heeft gekregen. Dat zou dus een enorme kapitaalvernietiging zijn.

De hamvraag is natuurlijk: wie gaat die 140 miljoen euro betalen? Het lijkt mij logisch dat de partij die opdracht gaf tot de realisatie van het OostvaardersWold, ook de rekening betaalt.

Ik vergelijk het maar met een situatie waarin ik opdracht geef om een huis te bouwen. De architect heeft een mooi plan gemaakt, de vergunningen zijn verleend, de grond is gekocht en een aannemer is hard aan het werk gegaan. Hij is inmiddels zover dat het dak er bijna op zit. Als ik op dat moment de aannemer zou vertellen dat ik me heb bedacht en dat ik bovendien de laatste rekening niet meer kan betalen, is de kans groot dat deze dat niet accepteert. Sterker nog: als ik de woning niet wil afnemen, vindt de aannemer met succes de rechter aan zijn zijde.

Met het OostvaarderWold is het niet anders. Het Rijk gaf de opdracht, spoorde ons daarna nog eens aan of het sneller kon; er liggen harde afspraken dat het rijk de kosten voor haar rekening zou nemen. Alleen, omdat het sneller moest, vroeg het rijk ons geld voor te schieten. Ook dat ligt vast op papier.

Flevoland is met deze rijksopdrachten loyaal aan de slag gegaan. We hebben veel gronden gekocht, plannen uitgewerkt, samenwerking gezocht met andere partijen. We hebben veel overeenkomsten met derden gesloten. Allemaal precies volgens de afspraken die we met het rijk hebben gemaakt.

Een kabinet dat in zo’n laat stadium besluit niet meer mee te willen werken met een project als het OostvaardersWold, moet toch begrijpen dat de kosten die inmiddels zijn gemaakt gewoon betaald moeten worden.

Voor de provincie Flevoland werkt het niet anders dan bij de aannemer die bijna klaar is met het huis. Op grond van harde afspraken moeten deze kosten door het Rijk worden betaald.

Iedereen die roept dat er geen cent rijksgeld meer naar het Oostvaarderwold mag, zegt dus in feite dat het Rijk haar afspraken niet moet nakomen en vindt dus blijkbaar dat Flevoland de gemaakte kosten maar voor haar eigen rekening moet nemen. Daarmee krijgen de inwoners van Flevoland een enorme rekening gepresenteerd. Dat is een bedrag van maar liefst € 350 voor elke inwoner van onze mooie provincie. Dat bedrag is zo hoog, dat we het niet eens via onze eigen belasting (de provinciale opcenten op de motorrijtuigenbelasting) aan onze inwoners kunnen opleggen. Want om inwoners te beschermen tegen exorbitante tegenvallers, zit er een maximum aan het verhogen van deze belasting.

Ik denk dat het goed is dat we investeren in onze provincie. OostvaardersWold is een investering in nieuwe banen, in het voorkomen van wateroverlast, in het bieden van nieuwe recreatieruimte en ruimte om te groeien. Maar zelfs als je een grote tegenstander bent van deze ontwikkeling, dan nog zou je niet moeten willen dat onze inwoners de rekening van rijksbeleid moeten betalen. En dus kan het provinciebestuur van Flevoland niet anders dan het Rijk houden aan haar afspraken.

Tot ziens.

Passende zorg

Het was druk in het provinciehuis vanmiddag. Zo'n 200 mensen die werkzaam zijn in het onderwijs, jeugdzorg, welzijn of bij de gemeenten in Flevoland, kwamen bij elkaar rond het thema passend onderwijs en jeugdzorg op de jaarlijkse GAAF conferentie.

Voor regelmatige lezers van mijn weblog is GAAF inmiddels een bekende term. Onder de noemer GAAF (Gemeenschappelijke Actieprogramma Aansluiting Flevoland) zijn we in Flevoland al jaren bezig om de provinciale jeugdzorg goed aan te laten sluiten op andere vormen van zorg voor jeugdigen. Met GAAF willen we bereiken dat als een kind zorg nodig heeft, er maar één hulpplan bestaat, waar alle hulpverleners zich aan houden. Dus: nauwer samenwerken, minder rompslomp en kortere lijnen die het mogelijk maken om snel in te grijpen bij problemen. 'Passend onderwijs' was door de werkers in de jeugdzorg als thema van deze GAAF conferentie aangedragen. Met een goede reden: het blijkt dat een aanzienlijk aantal van de jongeren in de jeugdzorg - de inschatting is rond de 30% - ook ondersteuning krijgen op school.

Onvermijdelijk waren ook alle komende veranderingen in de jeugdzorg op deze conferentie onderwerp van gesprek. Staatsecretaris Marlies Veldhuijzen van Zanten schreef onlangs aan de kamer dat de zorg voor een jeugdige in de toekomst moet zijn afgestemd met wat er op school aan ondersteuning wordt geboden. Uit de presentatie van hoofdgast Léon Wever, directeur jeugdzorg van het Ministerie van VWS, bleek dat er op dit gebied nog heel veel vragen onbeantwoord zijn.

Gelukkig komen de werkers ondanks die onduidelijkheid met veelbelovende initiatieven. Een groot aantal van deze initiatieven was tijdens de conferentie te zien in de vorm van flitspresentaties. Dat leverde veel goede voorbeelden van samenwerking tussen zorg en onderwijs op. Steeds vaker kan gespecialiseerde ondersteuning snel op school of thuis snel ingezet vanuit de zorg.

Volgens traditie mocht ik aan het einde van de conferentie de GAAF stimuleringsprijs uitreiken. Er waren dit jaar maar liefst 13 inzendingen, een record. De winnaar was het project Sterk in de klas, een samenwerkingsproject waarin Triade gespecialiseerde hulp biedt aan basisschoolkinderen die grote kans maken uit te vallen uit het onderwijs. De GAAF stimuleringsprijs, een geldbedrag van €10.000, mag Triade besteden aan deskundigheidsbevordering van medewerkers of aan zaken die een relatie hebben met het initiatief, bijvoorbeeld (les)materialen voor versterking van het schoolklimaat.

De jaarlijkse GAAF conferentie is belangrijk voor iedereen die zich in de provincie bezig houdt met Jeugdzorg. Er werden vandaag weer veel nieuwe contacten gelegd en ideeën uitgewisseld. Wat mij betreft moeten we deze jaarlijkse traditie in stand houden, ook wanneer de verantwoordelijkheid voor de jeugdzorg in onze provincie over gaat naar de gemeenten.

Tot ziens.

Artikel 35b Provinciewet

Volgens artikel 35b van de Provinciewet moet een gedeputeerde woonachtig zijn in de provincie waar hij of zij werkt. Provinciale Staten kan in bepaalde gevallen vrijstelling van deze verplichting verlenen voor de periode van 1 jaar. Omdat ik bij de installatie van het huidige college op 18 mei van dit jaar buiten de provincie woonde heb ik deze vrijstelling gekregen. Ik heb bij die gelegenheid met de Staten afgesproken dat ik die vrijstelling slechts 1 keer zou vragen.

Vandaag tekende ik de koopovereenkomst voor een nieuwe woning in Lelystad. Als het allemaal een beetje mee zit kan ik me in januari melden bij de gemeente Lelystad om me in te schrijven als inwoner. Daardoor voldoe ik vanaf dat moment helemaal aan de eisen in de Provinciewet en dat is natuurlijk wel zo prettig.

Tot ziens.

Location:Lelystad

Gaaf on Tour

In onze provincie is het al jarenlang ‘goed gebruik’ dat de gedeputeerde jeugdzorg met enige regelmaat bij gemeenten langs gaat om te praten over de manier waarop de provinciale jeugdzorg aansluit op het gemeentelijke jeugdbeleid. Beide vormen van Jeugdzorg zijn eigenlijke communicerende vaten. Als de gemeente minder inzet op preventie komen meer kinderen de zwaardere (en dus ook duurdere) provinciale jeugdzorg. Andersom kan het dus ook, meer geld van de gemeente voor preventie leidt tot minder beroep op duurdere provinciale zorg. Om dat te bereiken werken provincie en gemeenten in Flevoland samen. Deze samenwerking is vastgelegd in het ‘Gemeenschappelijk Actieprogramma Aansluiting Flevoland’, kortweg GAAF.

Vanmorgen zat ik in Lelystad om de tafel met de Stuurgroep Zorg en Veiligheid, onder voorzitterschap van wethouder Meta Jacobs (foto). We hebben daar onder andere gesproken over de overdracht van de provinciale jeugdzorg naar de gemeente waar het kabinet toe heeft besloten. Die overdracht gaat werkelijk een megaoperatie worden. De bestaande samenwerking GAAF geeft ons een voorsprong voor de overdracht van de jeugdzorg in Flevoland.

Zoals u weet, ben ik voorstander van de overdracht van de jeugdzorg naar de gemeenten. Met namen omdat de gemeente het dichtst bij de eigen inwoners staat. Als het gaat om ondersteuning aan kinderen en gezinnen is de gemeente echt de spin in het web van allerlei partijen die een rol hebben in de jeugdzorg. Voordat we samen met die overdracht aan de slag kunnen gaan, is meer duidelijkheid vanuit het Rijk nodig. Ik maak me daarover nog steeds zorgen. Nog steeds biedt het kabinet te weinig helderheid over het proces. Bovendien gaat het Rijk bezuinigen in een periode waarin naar mijn mening juist extra geïnvesteerd moet worden in preventie. Dat maakt het allemaal heel ingewikkeld.

Voor Lelystad ligt er een extra probleem. In Lelystad maken veel meer kinderen en jongeren gebruik van de jeugdzorg dan gemiddeld in Nederland en Flevoland. De stuurgroepleden vanuit het onderwijs gaven aan dat voor het gebruik van het speciaal (basis)onderwijs hetzelfde geldt.

Meta Jacobs en de leden van de stuurgroep delen mijn zorgen maar laten gelukkig de schouders niet hangen. De wil is aanwezig om de politieke discussie over meer preventief aanbod aan te gaan vanuit de overtuiging dat dit zich zal terugverdienen.
Dit extra aanbod is volgens de stuurgroep vooral nodig voor de groep 18 tot 23 jarigen. De gemeente heeft aandacht voor specifieke problemen in deze leeftijdsgroep, zoals beperkte huisvestingsmogelijkheden (o.a. begeleid wonen). Voor een aanbod voor zwerfjongeren heeft de gemeente al budget vrijgemaakt.

We voerden vanmorgen een prettig en open gesprek. En daarbij begint het als we een succes van de transitie willen maken, want we kunnen het niet alleen!

Tot ziens.

Rondetafelgesprek

Vandaag was ik in de statige zaal van de oude tweede kamer aan het Binnenhof in Den Haag. Daar organiseerde de vaste commissie voor Binnelandse Zaken een rondetafelgesprek over de plannen van het kabinet voor de Randstad. Ze hadden daarvoor o.a. gemeente- en provinciebestuurders uit de Randstad uitgenodigd.

Namens Flevoland heb ik laten weten dat wij geen principieel tegenstander zijn van fusie, maar dat dit dan wel een gevolg moet zijn van een keuze die door inwoners en provinciebestuur samen wordt gemaakt. Bovendien moet zo'n keuze ondersteund worden door de uitkomsten van een onderzoek waaruit blijkt dat zo'n fusie ook werkelijk voordelen heeft voor onze inwoners en bedrijven.

Vervolgens heb ik aangegeven dat het de Tweede Kamer zelf is geweest die ruim 25 jaar geleden heeft besloten tot de instelling van de provincie Flevoland. Daar waren destijds goede redenen voor en die gelden wat ons betreft nog steeds In die 25 jaar is een inmiddels een cultuur ontstaan van doorpakken, korte lijnen en samenwerken. De schaal van de provincie past goed bij de opgaven waarvoor we onszelf gesteld zien. Ik heb daarbij onderstreept dat wij een goed voorbeeld zijn van een provincie nieuwe stijl, die snel kan handelen wanneer dat nodig is. Tenslotte heb ik aan de hand van een aantal grote projecten binnen onze provincie laten zien dat onze, op samenwerking gerichte cultuur echt effectief is en dat daarvoor geen fusie nodig is.

Nadat alle sprekers hun verhaal hadden gehouden kregen de commissieleden de gelegenheid om vragen te stellen. Het werd een boeiende uitwisseling van argumenten. De komende tijd zal duidelijk moeten worden in hoeverre al deze informatie van invloed is geweest op de standpunten van de diverse partijen.

Tot ziens.

Zevenheuvels

Het leek alsof heel Nederland vanmorgen bedekt ging onder een dik pak mist, maar toen ik vanmorgen rond 12:00 uur in Nijmegen uit de trein stapte brak daar de zon door. Vandaag kwamen daar bijna 30.000 lopers bij elkaar voor wat wel het grootste loopevenment van Nederland wordt genoemd: De Zevenheuvelenloop. Met een groot PvdA-businessteam (foto) liep ik daar de 15 kilometer door de zonnige bossen rond Nijmegen. Na 1 uur en ruim 24 minuten kwam ik over de finisch. Voor verdere details kunt u hier klikken.

Tot ziens.

Oostvaarderswold

Vandaag is het precies een half jaar geleden dat het huidige college van VVD, PvdA, CDA en ChristenUnie werd geïnstalleerd. Zo'n half jaar is niet bepaald een mijlpaal die uitgebreid gevierd moet worden, maar deze keer markeerde deze periode voor mij persoonlijk wel een heel belangrijk doel. Bij het aantreden van het college kreeg ik als portefeuillehouder Oostvaarderswold immers de opdracht mee om binnen een half jaar met een voorstel te komen om de realisatie van het natuur- en recreatiegebied OostvaardersWold over te dragen aan een consortium van maatschappelijke organisaties. Het afgelopen half jaar heb ik samen met onze ambtenaren en de mensen van het Wereld Natuur Fonds, Het Flevo-landschap en Staatsbosbeheer keihard gewerkt om aan onze opdracht te voldoen. Ik kan u melden dat wij in onze opdracht geslaagd zijn. Afgelopen dinsdag heb ik de uiteindelijke plannen besproken met mijn collega's in het college van GS. Daar werden de plannen goed ontvangen, waarna we hebben besloten om e.e.a. voor te leggen aan de Provinciale Staten.

Wereld Natuur Fonds, Flevo-landschap en Staatsbosbeheer willen begin volgend jaar de stichting ter Ontwikkeling en Realisatie van het Oostvaarderswold oprichten. Deze stichting heeft als taak in 10 jaar de gebiedsontwikkeling te realiseren waarmee de provincie in 2005 is begonnen.

Het voorstel van de drie samenwerkende organisaties is een uitwerking van de intentieverklaring die ik namens de provincie in juni van dit jaar ondertekende met Wereld Natuur Fonds en Flevo-landschap. Staatsbosbeheer sloot zich daar later bij aan.

Het college van Gedeputeerde Staten is blij met het voorstel van de drie organisaties, omdat daarmee inhoud wordt gegeven aan het coalitieakkoord. Wij hebben gezocht naar een manier waarop de realisatie van het OostvaardersWold past in het nieuwe kabinetsbeleid. Natuur voor mensen, natuur met een belangrijke bijdrage aan de economie en natuur die niet alleen drijft op heel veel gemeenschapsgeld. Dit voorstel van Wereld Natuur Fonds, Flevo-landschap en Staatsbosbeheer sluit daar goed bij aan. Nu is het woord aan Provinciale Staten.

Besluitvorming door Provinciale Staten vindt de komende maanden plaats. Als zij akkoord gaan, zal de provincie komend voorjaar een realisatieovereenkomst sluiten met de drie maatschappelijke partners.

Tot ziens.

Theater

Als vader van drie kinderen weet ik hoe ingewikkeld de rol van opvoeder soms kan zijn. Daar komt bij dat wij in een cultuur leven waarin het niet direct vanzelfsprekend is om hulp te vragen wanneer je als ouder met problemen geconfronteerd wordt. Het voelt voor veel ouders toch een beetje als falen wanneer je hulp van buiten gaat inroepen. Tijdens mij zomerstages in de jeugdzorg heb ik zelf kunnen zien hoe belangrijk het is dat ouders die dat nodig hebben tijdig hulp krijgen. Om dat voor elkaar te krijgen moeten we de drempel naar de hulp zo laag mogelijk maken. Als provincie zijn we samen met de gemeenten voortdurend op zoek naar nieuwe methoden.

Vanavond was ik in een tot theaterzaal omgebouwde
Statenzaal in het provinciehuis om een try-out bij te wonen van een stuk van theatergroep Thot met de titel: 'Buurvrouw, voed je kind eens op'. De zaal was gevuld met professionals uit het onderwijs en de jeugdzorg. De theatergroep heeft speciaal voor ouders een programma gemaakt waarin ze, aan de hand van gespeelde situaties in een gezin, in discussie gaan met het publiek over de dilemma's van een opvoeder. Ze deden dat vanavond met zoveel gedrevenheid, enthousiasme en humor dat de mensen in de zaal echt gegrepen werden door het programma.

In opdracht van de provincie gaat de theatergroep dit programma de komende tijd nog 8 keer uitvoeren op scholen in onze provincie. Als deze uitvoeringen succesvol zijn kunnen gemeenten besluiten deze vorm van preventie over te nemen.

Theatergroep Thot met 'Buurvrouw, voed je kind eens op'. Wat mij betreft een aanrader voor iedereen die net als ik vind dat kinderen opvoeden best wel ingewikkeld kan zijn.

De site van de theatergroep is te vinden via www.thot.nl

Tot ziens.

Location:Lelystad

Begroting

Ruim 12 uur vergaderen was er voor nodig. Meer dan 50 moties en 6 wijzigingsvoorstellen werden ingediend, maar rond de klok van half elf vanavond stemde de Provinciale Staten in met een sluitende begroting voor het jaar 2012 en dat was precies het doel dat ik mezelf had gesteld toen we voor de zomer begonnen met het opstellen van die begroting.

Het vaststellen van de begroting is een van de belangrijkste besluiten die een volksvertegenwoordiging neemt. Door middel van dit besluit geeft men de ruimte aan het dagelijks bestuur om ook volgend jaar weer de provincie te besturen. In de begroting ligt precies vast hoeveel geld er voor de taken beschikbaar is en welke doelen het college met dat geld moet nastreven. Het vaststellen van de begroting is daardoor ook soort een signaal dat men voldoende vertrouwen heeft in het dagelijks bestuur om ons deze opdracht te geven.

Dat vertrouwen kregen we gisteren niet van alle partijen. De Statenleden van SP en PVV stemden tegen de begroting. Zij deden dat zonder aan te geven wat het college aan de begroting zou kunnen veranderen om wel steun te krijgen. Sterker nog, ook wijzigingsvoorstellen die ze eerder zelf hadden ingebracht of waaraan ze steun hadden gegeven, werden bij de vaststelling door beide partijen weer weggestemd. In feite hadden ze vooraf bepaald dat ze tegen zouden stemmen. Ik begrijp dat nooit zo goed want ze bereiken daarmee in ieder geval dat het college ook weinig moeite zal doen om voor hen nog veranderingen in de begroting aan te brengen. Met deze houding veroordeelden SP en PVV zichzelf vandaag dus tot de minst invloedrijke fracties in de Staten.

Niet alles liep zoals verwacht. Dat gebeurde bijvoorbeeld als gevolg van een door het CDA ingediend wijzigingsvoorstel, dat betrekking had op ons investeringsplan. Na de laatste verkiezingen hadden de coalitiepartijen bepaald voor welke noodzakelijke investeringen het college zich moest gaan inzetten. In deze begroting hebben wij voor de eerste keer inzichtelijk gemaakt hoeveel geld er nodig is om deze investeringen werkelijk uit te voeren. Dat leverde een prijskaartje op waarvan de coalitiepartijen nogal geschrokken waren. Door het CDA-voorstel waarin men bepaalde dat het college nog niet mag gaan sparen voor deze investeringen, haalde de Staten als het ware de basis onder ons investeringsprogramma weg. De komende tijd zullen de partijen eerst moeten kijken welke investeringen men nu wil gaan schrappen om het programma wel acceptabel te maken. Gezien het feit dat het investeringsprogramma vol zit met zaken die uit de verkiezingsprogramma's van de verschillende partijen komen, zal dat nog een hele klus worden.

Tot ziens.

Jeugd in debat

Vandaag werd er in het provinciehuis stevig gedebatteerd. 55 jongeren deden mee aan de provinciale voorrondes van het Nationaal Jeugddebat. Zij gingen voor een plekje in de eindstrijd, waarin zo’n 120 scholieren een debattraining krijgen en daarna een dag lang in debat gaan met ministers, kamerleden en staatssecretarissen over hun voorstellen.

Doel van het debat is om de kloof tussen politiek en jongeren te verkleinen. Het biedt jongeren de kans om politici te laten weten wat zij belangrijk vinden. Die kans lieten deze scholieren zich vanmiddag niet ontglippen.

De diverse onderwerpen werden vanochtend voorbereid. Vervolgens gingen de jongeren vanmiddag het debat aan met elkaar en provinciale politici: de heren Jeroen Kok, Arie Stuivenberg, Erik Kunst en Erik Sloot. Mooi om te zien hoe deze jongeren een gloedvol betoog hielden over onderwerpen zoals de achterstand in het voorzieningenniveau in Flevoland. Daarbij werd af en toe goed zichtbaar hoe ver de werelden van jonge mensen en wat 'oudere' bestuurders uit elkaar kunnen liggen.

Jongeren en politici vonden elkaar uiteindelijk op het belang dat een jongerenraad kan hebben voor de provincie. Jeroen Kok en Arie Stuivenberg deden daarbij zelfs de toezegging dat ze tijdens de begrotingsbehandeling in de staten met een motie zullen komen over dit onderwerp. Ze kregen daarvoor direct de steun van de andere politici toegezegd. Ik heb in mijn conclusie de jongeren geadviseerd om de politici voorlopig goed te volgen.

Tijdens de bijeenkomst maakten de jongeren ook duidelijk dat de beste manier om hen te bereiken tegenwoordig via Twitter is. Van alle sociale media was dit vanmiddag de meest gebruikte weg. Voorlopig ga ik daar dus gewoon mee door. Voor het geval u mij nog niet volgt, mijn twitteraccount is @mwitteman.

Tot ziens.

Papageno

Met het hele college van Gedeputeerde Staten waren we vandaag bij Papageno, een dagbehandelingscentrum in Almere voor kinderen met een jeugdzorgindicatie. We hebben daar gesproken met ouders en medewerkers en hebben een kijkje genomen bij de groepen.

De komende periode draagt de provincie de jeugdzorg over aan de gemeenten. Voor het zover is zullen we als college van GS nog een aantal belangrijke besluiten moeten nemen. Daarom is het van groot belang dat we goed op de hoogte zijn van welke vragen er bij kinderen en gezinnen spelen en welke expertise nodig is. Daarnaast helpt het om ook eens te zien wat er allemaal achter de schriftelijke notities schuil gaat. Er is volgens mij geen enkel beleidsterrein waar het belang om af en toe eens in de praktijk te kijken zo groot is. Alleen dan zie je de gezichten en hoor je de verhalen die achter de dossiers zitten.

Daarom was ik enthousiast dat mijn collega's vandaag tijd vrij wilden maken voor dit werkbezoek. Met de ervaring van deze middag in onze achterzak kunnen we de komende periode betere beslissingen nemen.

Triade heeft 2000 cliënten van alle leeftijden. Ze helpen hen thuis of dichtbij huis vanuit 150 locaties in de provincie Flevoland. Triade is goed in het versterken van eigen kracht van cliënten en hun eigen netwerk. Bij Triade krijg je -ondanks je beperking, ziekte of problemen- weer regie op je eigen leven. Je krijgt iets om trots op te zijn.

Tot ziens

Garantie in de jeugdzorg

Vandaag sprak de tweede kamer met de staatssecretaris van VWS (foto) over het landelijke beleidskader Jeugdzorg voor 2012. In dit document staan de (financiele) voorwaarden beschreven op basis waarvan de provincies het komende jaar de jeugdzorg moeten gaan uitvoeren. Gezien het belang van de jeugdzorg en de totale kosten voor de uitvoering van 1 miljard per jaar, is dit voor ons een belangrijk document.

Namens de 12 provincies stuurde ik een tijdje geleden een brief aan de staatssecretaris om haar te melden dat de provincies het niets eens zijn met dit beleidskader. De staatssecretaris vindt dat er in nederland geen kinderen langer dan 9 weken onverantwoord op de wachtlijst mogen staan, terwijl zij niet bereid is om daarvoor ook het benodigde geld te betalen. De afgelopen jaren is het de provincies gelukt om bij gelijkblijvend budget 17% meer kinderen te helpen en daardoor is de rek er helemaal uit. Omdat de voorspellingen van het Sociaal Cultureel Planbureau uitwijzen dat er het komende jaar weer meer kinderen jeugdzorg nodig zullen hebben, lukt het ons echt niet meer om garanties af te geven.

Natuurlijk begrijp ik dat er gelet op de enorme bezuinigingen geen extra geld komt voor de jeugdzorg en natuurlijk zal ik alles doen om me maximaal in te zetten voor de kinderen in onze provincie, maar dan moet er ook begrip zijn dat we geen harde garanties meer af kunnen geven.

Staatssecretaris Veldhuijzen bleef in de Tweede Kamer echter vasthouden aan de het feit dat de provincies wel garanties moeten geven. Vervolgens ging het over waar de staatssecretaris zelf door de Kamer op afgerekend zou kunnen worden. De reactie van de staatssecretaris was opmerkelijk. De staatssecretaris gaf aan haar politieke lot niet, zoals Minister Rouvoet dat voorheen wel deed, aan de wachtlijsten te verbinden. Immers, zo zei ze, bij wachtlijsten spelen zoveel factoren een rol dat je daar nooit vooraf garanties over kan geven...

Ik kijk uit naar het volgende overleg met de Staatssecretaris.

Tot ziens.

Kroegtwist

Het kabinet wil Flevoland, Utrecht en Noord-Holland samenvoegen tot een Randstadprovincie. Dit zou betekenen dat de provincie Flevoland wordt opgeheven als zelfstandige provincie. Ik heb me de afgelopen tijd verzet tegen deze kabinetsplannen. Flevoland heeft volgens mij korte bestuurlijke lijnen, die een daadkrachtig bestuur mogelijk maken en bovendien de politiek dicht bij de mensen brengen. Door die opzet is Flevoland gevrijwaard gebleven van veel bestuurlijke drukte en ondoorzichtige ‘democratische’ hulpconstructies. Ik geloof niet dat het bestuur sneller, slagvaardiger, beter of goedkoper wordt in een megaprovincie van 4 miljoen inwoners. Mijn inschatting is dat die nieuwe provincie dan binnen een paar jaar omkomt in dezelfde bestuurlijke drukte als Noord-Holland nu al heeft.

Henk Soomers (foto) maakt zich, als Lelystads gemeenteraadslid, zorgen over de manier waarop de Lelystadse belangen worden behartigd. Als de provincie blijft weigeren om aan de Haagse onderhandelingstafel plaats te nemen, doemt volgens hem het risico op dat het kabinet nog raardere besluiten gaat nemen. Bijvoorbeeld om Flevoland in stukjes te hakken. Soomers vindt het voor Lelystad van groot belang om de binding met de Randstad nadrukkelijk te behouden en te versterken. Want daar liggen voor Lelystad de grootste kansen qua werkgelegenheid en infrastructuur.

Henk Soomers en ik gaan met elkaar in gesprek. In het openbaar. In de kroeg. Zouden we het eens kunnen worden?

U bent van harte welkom om te komen luisteren. Maar ook om mee te praten, uw steun te betuigen of misschien juist om wat olie op het vuur te gooien. Op vrijdag 28 oktober 16.00 uur in Grand Café Le Journal – Dukaatplein 8, tegenover het station in Lelystad.

Tot ziens.

Lopen voor Landschap

Vandaag had ik een mooie kans om werk en privé te combineren. Arno Willems, directeur van Landschapsbeheer Nederland loopt namelijk deze week en volgende week dagelijks een halve marathon. Iedere keer in een andere provincie. Hij doet dit om aandacht te vragen voor zijn organisatie en voor de 12 landschapsbeheer organisaties in de provincies. Hij eindigt steeds bij een provinciehuis om de handtekening van de natuurgedeputeerde te vragen. Die handtekeningen biedt hij op zijn laatste dag aan in Den Haag. In Flevoland heb ik niet op het provinciehuis gewacht tot hij kwam, maar ben ik de laatste vijf kilometer meegelopen, samen met Geert Gielen, directeur van Landschapsbeheer Flevoland.

Nou ben ik niet de natuurgedeputeerde van Flevoland, dat is collega Anne Bliek. Zij was verhinderd en ik heb haar met plezier vervangen. Niet alleen om lekker een stuk te kunnen lopen, maar om aan te geven dat wij met zeer beperkte middelen hard werken aan het behoud, versterking en de ontwikkeling van het fraaie Flevolandse landschap. In ons coalitieakkoord hebben we bijvoorbeeld veel aandacht voor behoud en versterken van identiteit en karakteristieken van Flevoland. Dat zien we in de praktijk terug in projecten als onderhoud fruitteelthagen en erfsingels, OostvaardersWold, heroriëntatie op windenergielandschappen en een bijdrage aan het streekfonds.

Dat Flevoland een mooi landschap heeft, hoefde ik Arno Willems natuurlijk niet te vertellen. Wie dat nog niet weet, hoeft alleen maar even op www.flevoland.nl/schatkaart te kijken. Daar staan de 38 mooiste op de kaart.

Als u mijn looproute nog even na wil kijken dan kan dat hier.

Tot ziens.

Gaaf on tour

In flevoland werken sinds een paar jaar Gemeenten, provincie, scholen, zorgaanbieders, politie en justitie samen om de kwaliteit van de jeugdzorg in onze provincie te verbeteren en te zorgen voor minder rompslomp en kortere lijnen. Deze samenwerking vindt plaats onder de naam:'Gemeenschappelijk Actieprogramma Aansluiting Flevoland', kortweg GAAF. Onder deze naam organiseren we regelmatig activiteiten zoals de GAAF on tour werkbezoeken die ik afleg in de provincie. Deze bezoeken zijn voor mij een kans om een kijkje te nemen in de keuken en met eigen ogen te zien hoe de samenwerking binnen de provincie verloopt.

In dit kader nam ik vanmorgen in de 'Warmonderhof' deel aan het Bestuurlijk Overleg Jeugd in Dronten onder voorzitterschap van wethouder Erik Langeweg (foto). De afgelopen jaren is in Dronten hard gewerkt aan verbetering van de jeugdzorg. Daarbij hebben de professionals veel ruimte gekregen.

Tijdens het overleg viel mij op hoeveel lokale en regionale partijen om de tafel zitten wanneer het gaat om Jeugdzorg. Dat maakt het extra ingewikkeld om alles goed te organiseren. Aan de andere kant zag ik bij deze partijen ook de wil om er samen uit te komen. En dat zie ik overal in Flevoland. Daarom ben ik er zelf een groot voorstander van dat de Flevolandse gemeenten goed blijven samenwerken, ook als de jeugdzorg over een paar jaar naar de gemeente gaat. Flevoland heeft in een aantal opzichten een mooie omvang om deze taken optimaal uit te voeren.

Wethouder Erik Langeweg gaf aan dat ook hij voorstander is van samenwerking. De zes portefeuillehouders jeugdzorg treffen elkaar daarom regelmatig om te praten over de transities (jeugdzorg, AWBZ en Wet Werken naar vermogen). Met aandacht voor couleur locale.

Wij hebben in onze samenwerking in de afgelopen jaren winst geboekt in de vorm van een betere Jeugdzorg. Dit zie ik elke keer weer tijdens mijn bezoeken in het kader van GAAF on tour. Dronten heeft met steun van de provincie het preventieve aanbod uitgebreid. In verband hiermee tekende vandaag een groot aantal partijen een nieuw samenwerkingsdocument met de bijzondere titel 'regievoering in casuïstiek CJG'.

Een mooi resultaat. En ik hoop op een vervolg.

Tot ziens.

Papierloze begroting

Vanmiddag was het dan eindelijk zo ver dat ik de eerste begroting van dit college mocht presenteren. Namens de Provinciale Staten was Joep Kramer aanwezig. Aan hem mocht ik in het bijzijn van de pers de begroting overhandigen. Een bijzonder moment.

Het is ons gelukt om een sluitende begroting te presenteren. De tekorten die we tijdens de collegeonderhandelingen nog hadden hebben we op weten te lossen. Daarvoor moesten we wel flink bezuinigen. Het komende jaar 4,5 miljoen maar dat loopt tot 2014 zelfs op naar ruim 14 miljoen structureel. De maatregelen die we treffen om de tekorten te dekken zullen ons ook na 2012 uit de rode cijfers houden. De meerjarenraming geeft dit mooi weer.

Voor Flevoland is het heel bijzonder dat we gaan bezuinigen. Vanuit de historie kennen we hier eigenlijk alleen groei, nu is er voor de eerste keer sprake van een krimpbegroting.

Het is ook de eerste papierloze begroting. Joep Kramer ontving de begroting daarom symbolisch op een USB-stick. Wij zijn de eerste provincie die de begroting via internet toegankelijk maakt. Op de site van de provincie kunt u online door de begroting klikken, op basis van grafieken. Zo kan iedereen heel eenvoudig zien wat er allemaal in de begroting staat. Op die manier willen we voor Provinciale Staten en onze inwoners deze (doorgaans vrij technische) informatie toegankelijker presenteren. Wie bijvoorbeeld doorklikt op programma’s, komt uiteindelijk uit op het niveau waarin gedetailleerd duidelijk wordt, hoeveel wij ergens aan bijdragen en hoeveel dat opbrengt. De moeite waard om te bekijken: www.flevoland.nl/begroting.

De komende weken gaan we met Provinciale Staten praten over deze begroting. Als alles goed gaat gaan de staten hem op 16 november a.s. goedkeuren.

Tot ziens.

Megafusie in de Randstad

Als gevolg van actuele ontwikkelingen moest ik vanmorgen mijn agenda grondig aanpassen. Dat begon nadat De Volkskrant met het bericht kwam dat het kabinet zou besluiten tot een fusie tussen Noord-Holland, Utrecht en Flevoland. Vanaf dat moment stond bij de provinciale woordvoerders de telefoon niet meer stil. Nationale media toonden opeens veel interesse voor onze mening. Omdat ik binnen het college van GS de portefeuille Bestuurlijke Zaken beheer, kon ik vol aan de bak en dus zat ik om 12 uur in het nieuws op radio 1 en 2, stond ik 's middags in een radiostudio voor een debat over het onderwerp en was ik vrijdagavond te zien in het RTL Nieuws. Tussendoor stond ik Trouw en het Financieel dagblad te woord en maakte Omroep Flevoland opnames voor uitzending na het weekend.

Laat in de middag kwam de minister-president met uitsluitsel over wat er precies besproken was in het kabinet. Het kwam erop neer dat het kabinet indringend over het onderwerp had gesproken en dat men het eens was geworden. Men had echter nog geen besluit genomen. Daarvoor heeft minister Donner nog 1 à 2 weken nodig om een nieuw voorstel te formuleren.

Mooie woorden van de minister-president, maar ze verhullen naar mijn mening wat er echt aan de hand is. Om dat uit te leggen wil ik u vragen mijn weblog van 13 juli jl. nog eens na te lezen. Naar mijn mening zegt de minister president vanmiddag eigenlijk dat minister Donner een voorstel had gemaakt dat voor een meerderheid van het kabinet niet acceptabel was. Daar heeft men een stevige discussie over gehad, waarna de meerderheid heeft besloten dat Donner zijn voorstel moet aanpassen. Donner wil met de komende vacature bij de Raad van State ook niet teveel discussie over dit onderwerp en gaat nu werken aan een nieuw voorstel.

Uit de woorden van de minister-president valt op te maken dat het voorstel voor de megafusie er gaat komen. Voor ons is dat het signaal dat wij ons nu ook voluit gaan mengen in deze discussie. Ons standpunt daarbij is duidelijk. Wij zijn tegen deze megafusie omdat wij daar voor onze inwoners en bedrijven geen voordelen in zien. Dat standpunt mag voor niemand een verassing zijn. In het coalitieakkoord dat de fracties van VVD, PvdA, CDA en ChristenUnie eerder dit jaar hebben vastgesteld draagt niet voor niets de naam 'Zelfstandig en Uniek'. In dit akkoord krijgt het college van GS de opdracht ervoor te zorgen dat Flevoland erkenning krijgt als een onafhankelijke en zelfstandige provincie met een duidelijk profiel. Dat willen we vooral bereiken door een actieve samenwerking met o.a. andere provincies, en dus geen fusie.

Voor mij zijn de afspraken in het coalitieakkoord voldoende om de komende tijd flink aan de slag te gaan om te laten zien dat het plan voor de megaprovincie voor Flevoland een slecht plan is. Dat neemt niet weg dat er ook veel inhoudelijke argumenten tegen deze megafusie zijn te noemen. Ik noem er een paar.

Flevoland is 25 jaar geleden bewust ingericht als een 'provincie nieuwe stijl'. 6 gemeenten, 1 waterschap en 1 provincie. Een gebied met korte bestuurlijke lijnen, die een daadkrachtig bestuur mogelijk maken en bovendien de politiek dicht bij de mensen brengen. Door die opzet is Flevoland gevrijwaard gebleven van veel bestuurlijke drukte en ondoorzichtige 'democratische' hulpconstructies. Kom daar in Noord-Holland maar eens om, een gebied met 2,7 miljoen inwoners, waar men omkomt in bestuurlijke drukte, ondoorzichtige hulpbesturen en slepende projecten en procedures. In Utrecht is het niet veel anders. De nieuwe megaprovincie zou 4 miljoen inwoners krijgen. Dat is tien keer zoveel als Flevoland nu heeft. Bij mij gaat het er niet in dat we daardoor sneller, slagvaardiger, beter en goedkoper kunnen worden. Mijn inschatting is dat we binnen een paar jaar omkomen in dezelfde bestuurlijke drukte als Noord-Holland nu al heeft.

Om de megafusie door te zetten moet het kabinet een procedure starten op grond van de Wet Algemene Regels Herindeling (AHRI). Van de gemeentelijke herindelingen weten we dat het doorlopen van zo'n herindelingsprocedure vaak een buitengewoon tijdverslindende bezigheid is. Zeker wanneer niet alle partijen het eens zijn met het voornemen tot herindeling. Het starten van de procedure heeft echter ook tot gevolg dat allerlei belangrijke bestuurlijke trajecten tot stilstand komen vanwege onduidelijkheid over de toekomst. Dat levert veel schade op voor inwoners en bedrijven. Alle bestuurlijke energie die we in zo'n procedure moeten steken, kunnen we veel beter benutten om de werkelijke problemen op te lossen.

Overigens staan wij in onze afwijzing niet alleen. Een grote meerderheid van de Provinciale Staten van Flevoland denkt er net zo over. Ook in de tweede kamer is voorlopig nog geen meerderheid te vinden voor de plannen van dit kabinet. CDA kamerlid Bas Jan van Bochoven laat dit weekend weten dat het CDA geen voorstander is van onvrijwillige fusies en dat in het regeerakkoord ook helemaal niet staat dat het tot een fusie moet komen. Eerder sprak het PvdA kamerlid Lea Bouwmeester zich voor Omroep Flevoland ook uit tegen de megaprovincie. En voor wat het waard is: een poll op omroep Flevoland laat dit weekend zien dat na 600 reactie 85% tegen deze megafusie is. Dit laat weer eens zien wat we eigenlijk al heel lang wisten: onze inwoners zitten niet te wachten op bestuurlijke opschaling.

Tot ziens.

Realisatie Oostvaarderswold van start

Het was de langste collegevergadering die ik tot nu toe in Flevoland mocht meemaken en daar was ik dit keer zelf een beetje de aanstichter van. Als portefeuillehouder financiën mocht ik vandaag de voorstellen voor de begroting 2012 aan mijn collega's voorleggen. Ik ben tevreden over de uitkomst van onze discussie. Volgende week zullen wij het resultaat presenteren.

Maar dat was niet het enige. We hebben vandaag ook een belangrijk besluit genomen over de toekomst van het Oostvaarderswold. Dankzij dit besluit kunnen we in 2012 eindelijk starten met de realisatie van deze voor Flevoland zo belangrijke natuurontwikkeling. In deze eerste fase gaan we ruim 350 hectare landbouwgrond omzetten in nieuwe natuur. De aanleg van de nieuwe natuur is nodig als compensatie voor de aanleg van de Hanzelijn, de verbreding van de A6 en uitbreiding van Almere. Op die bouwlocaties gaat beschermde natuur verloren.

De nieuwe natuur wordt ingericht op negen agrarische bedrijven die reeds zijn aangekocht voor de aanleg van het OostvaardersWold. De betreffende boeren konden tot nu toe de grond nog pachten van Staatsbosbeheer, het Flevo-landschap of de provincie Flevoland. Voor 2012 wordt de pacht beëindigd conform de afspraken die daarover zijn gemaakt bij de aankoop van de bedrijven. De pachters zijn daarover inmiddels geïnformeerd.

De realisatie van deze natuurcompensatie past binnen de plannen voor het OostvaardersWold. Later dit jaar, naar verwachting in november, zullen het Wereld natuur Fonds en het Flevo-landschap hun plannen ontvouwen over de realisatie van het OostvaardersWold als geheel.

Toch moet er nu al worden begonnen met het voorbereiden van de inrichting van nieuwe natuur, omdat de provincie met Staatsbosbeheer en de RWS heeft afgesproken dat de natuurcompensatie uiterlijk in 2012 wordt gerealiseerd. Anders wordt niet voldaan aan de wettelijke vereisten voor natuurcompensatie. Wat mij betreft een prachtig voorbeeld hoe belangrijke (economische) ontwikkelingen elders in het gebied door kunnen gaan dankzij de aanleg van nieuwe natuur. Zonder het Oostvaarderswold waren deze ontwikkelingen niet mogelijk geweest.

Tot ziens.

Katwijk

Voor de vierde keer liep ik vandaag mee in de zwaarste halve marathon van Nederland, De halve van Katwijk. Waren het vorig jaar vooral de slechte weersomstandigheden die deze loop zo zwaar maakten, nu was het gek genoeg het mooie weer dat ervoor zorgde dat deze editie opnieuw het uiterste van me vroeg. Bij de start scheen de zon uitbundig en was het maar liefst 21 graden. Veel te warm om het mooie duinparcours vol heuvels van Katwijk naar Wassenaar moeiteloos te lopen. Een opkomende zee maakte het strand op de terugweg steeds smaller, maar had ook tot gevolg dat ik de laatste 6 kilometer moest volbrengen door louter mul zand.

De zware omstandigheden in aanmerking was ik uiteindelijk heel tevreden met mijn tijd van 2 uur en 4 minuten. Details zijn terug te zien op http://t.co/DoCnDh0W

Tot ziens.

Dam tot Dam

Voor mijn tweede loop deze maand stond ik vanmorgen aan de start van de Dam tot Damloop op de Prins Hendrikkade in Amsterdam. Vandaag ging het om een afstand van 10 engelse mijl vanuit het centrum van Amsterdam naar het centrum van Zaandam. Deze keer liep ik mee met een groep lopers van het Waterschap Zuiderzeeland. Met zo'n 40.000 lopers was de Dam tot Damloop helemaal 'uitverkocht'. Overigens heb ik geen moment het idee gehad dat er teveel mensen meededen. De organisatie was perfect.

Ondanks een hele forse onweersbui, waarbij de regen werkelijk met bakken uit de lucht kwam, was ik tevreden met mijn tijd. Ik liep de 16,1 kilometer in 1 uur, 24 minuten en 19 seconden. Wilt u de details zien klik dan hier: http://to.ly/b9Nq

Volgende week zaterdag ben ik te vinden bij de halve marathon van Katwijk, waarmee ik de serie van 3 voorlopig afsluit.

Tot ziens.

Nieuwe IPO

Gisteren en vandaag zat ik op 'de hei' met het bestuur van het Interprovinciaal Overleg (IPO) om te praten over de toekomst van de provinciale belangenbehartiging. Het is geen geheim dat de samenwerking tussen de verschillende provincies de afgelopen periode nogal onder druk heeft gestaan. De belangrijkste oorzaak is de discussie die we hebben gehad over de verdeling van het provinciefonds. Die discussie heeft de onderlinge tegenstellingen fors verscherpt en dat had zoveel invloed op de onderlinge samenwerking dat er in verschillende provincies een discussie kwam over de vraag of we wel met het IPO door moesten gaan.

Om verbetering in de situatie te brengen hebben we de afgelopen dagen een groot aantal besluiten genomen over veranderingen in de samenwerking en hebben we bovendien nieuwe afspraken gemaakt over de onderwerpen waarop we als provincies willen samenwerken. Daarbij komen we tot een flinke beperking, vanaf nu werken we binnen het IPO aleen samen wanneer er heel nadrukkelijk sprake is van een gemeenschappelijk belang.

Omdat een goede samenwerking ook afhankelijk is van de vraag of de persoonlijke relaties tussen de bestuursleden onderling goed op orde zijn, hebben we ook daar aandacht voor gehad.

Mijn conclusie na twee dagen op de hei is dat het nieuwe bestuur zich bewst is van het belang van een goede samenwerking en dat we ons de komende tijd met hernieuwde energie gaan inzetten om dat inhoud te geven. Daarbij gaan we ons beperken tot die onderwerpen die er echt toe doen. Dat betekent ook dat de IPO-organisatie de komende jaren flink kleiner kan worden. Op die manier draagt het IPO bij aan de bezuinigingsopdracht waar alle provincies mee te maken hebben.

Aan het einde van de bijeenkomst hebben we binnen het bestuur gesproken over de onderlinge taakverdeling. Ik ga me de komende periode weer met de portefeuille Jeugdzorg bezighouden.

Tot ziens.

Over Flevoland Gesproken

Op zondag 11 september was ik te gast bij Omroep Flevoland in de uitzending van het programma Over Flevoland Gesproken. Daar was ik in gesprek met Jeroen van der Laan over de onderwerpen Oostvaarderswold, Jeugdzorg en de provinciale financien. Kijk zelf maar.

FishPotatorun

Vandaag werd de 21e FishPotatorun van Urk naar Emmeloord gelopen. Samen met een aantal andere lopers uit het provinciehuis maakte ik deel uit van de groep van ruim 1100 lopers die om 14:00 uur door wethouder Geert Post van Urk uit de haven werden weggeschoten. Precies 1 uur 9 minuten en 56 seconden later passeerde ik de finishlijn aan de voet van de Poldertoren in Emmeloord. De details van mijn loop kunt u hier vinden.

De eerste Fish Potato Run werd gehouden in 1991. De opzet was een samenwerking tussen de Stichting Aardappel Manifestatie Emmeloord en Atletiekvereniging Noordoostpolder. De stichting wilde jaarlijks aandacht vragen voor de aardappel en Emmeloord als aardappelhoofdstad. Door Urk en haar vis erbij te betrekken werd reclame gemaakt voor gezonde voeding (aardappelen en vis). Atletiek Vereniging Noordoostpolder wilde graag een bijzonder evenement en zo ontstond een loop met een start op Urk en de finish in Emmeloord. Door de jaren heen groeide de run van zo’n 200 deelnemers naar meer dan 1000 in het afgelopen jaar. De doelstelling van promotie Emmeloord als aardappelhoofdstad en Urk en haar vis geldt nog steeds.

Tot ziens.

Grenzen

Het zomerreces is weer helemaal achter de rug. De agenda was de afgelopen week weer massief gevuld met nieuwe afspraken, zodat ik mijn geslaagde vakantiereis door Kroatië, Italië, Frankrijk en Zwitserland weer snel ben vergeten. Wist u overigens dat ik op de grens tussen Slovenië en Kroatië een gloednieuw douanekantoor tegenkwam? Dat was ook de enige plaats tijdens mijn hele vakantie waar ik mijn Nederlandse paspoort moest presenteren en waar ik euro's
moest inwisselen in Kuna's om mee te doen aan het lokale betalingsverkeer. Een merkwaardige gewaarwording in een Europa waar de grenzen gelukkig steeds minder belangrijk worden.

Dat er voor onze eurocommissaris Neelie Kroes nog werk aan de winkel is merkte ik toen bleek dat ik in Kroatië maar liefst €7,50 per MB neer moest leggen voor mobiel gebruik van iPhone en IPad. Met een maandelijks gemiddelde tussen de 500 en 1000 MB begrijpt u dat toen het moment kwam dat ik, geheel tegen mijn gewoonte, offline moest en mijn vakantie echt begon.

Deze week stond verder vooral in het teken van de begroting 2012. Als gloednieuwe gedeputeerde financiën is het voor mij de eerste keer om de bestuurlijke regie te voeren over dit proces. Gezien de politieke gevoeligheid niet echt een klus om mijn weblog nu al helemaal over vol te schrijven, maar wel boeiend om te doen. Van de vele honderden besluiten die wij per jaar nemen is er immers niet één zo omvangrijk als het vaststellen van de begroting. Alle keuzes die daar in opgenomen zijn mag ik voor het college voorbereiden en die verantwoordelijkheid pak ik graag op. Zodra we de begroting in het college hebben besproken hoort u meer waarbij we natuurlijk ook de nieuwe media zullen inzetten.

Vanmiddag nog naar de de studio van Omroep Flevoland voor de opname van het programma Over Flevoland Gesproken. Uitzending aanstaande zondag. Kijken dus. Morgen ga ik naar de Noordoostpolder en Urk voor de jaarlijkse Fish/Potatorun waar ik de 8 mijl van Urk naar Emmeloord ga lopen. Ik gok op 1 uur en 10 minuten. Ik zal op deze plaats verslag doen.

Tenslotte was ik vandaag precies 1 jaar gedeputeerde in Flevoland. Ik heb er nog lang geen genoeg van.

Tot ziens.

Vakantie

Conclusies zomerstage

Met mijn bezoek aan het Bureau Jeugdzorg kwam gisteren een einde aan de serie zomerstages die ik de afgelopen periode heb gelopen bij jeugdzorginstellingen in onze provincie. Het is logisch dat ik nu vragen krijg over de conclusies die ik verbind aan de verschillende bezoeken.

Daarom hierbij een poging:

Ik heb in de praktijk gezien dat de huidige taakverdeling tussen de overheden oorzaak is van een slechte samenwerking. Doordat jeugdzorgtaken zowel bij de gemeente (preventie), als bij de provincie (zwaardere zorg), als bij het Rijk (strafrechtelijk) liggen, ontstaan in de praktijk grote problemen en geven we teveel geld uit. De komende overdracht van jeugdzorgtaken van de provincie aan de gemeenten kan daarbij een goede stap zijn.

Ik heb in de praktijk bevestiging gekregen van het feit dat vaak al bij de geboorte van een kind, op grond van diverse risicofactoren, een redelijk betrouwbare inschatting te maken is of het gezin c.q. het kind in de problemen gaat komen. Dat is de reden waarom gerichte preventie zo belangrijk is. In de praktijk zie je de neiging om pas in actie te komen wanneer de kosten teveel oplopen. Bovendien is de eigen verantwoordelijkheid van ouders zo belangrijk dat we pas durven in te grijpen als het al te laat is.

Ik heb gezien dat het met name kansarme groepen zijn die te maken hebben met zware problemen bij de opvoeding. Dus al of niet gescheiden ouders met een lage opleiding, laag inkomen, slechte huisvesting en/of een slechte woonomgeving. In veel gevallen gaat het om mensen van allochtone afkomst. Bovendien is er in veel gevallen sprake van ouders met een (lichte) verstandelijke handicap. Ouders van kinderen in de jeugdzorg hebben vaak zelf ook een verleden in de jeugdzorg. Een ding is zeker: de kinderen zelf vormen zelden oorzaak van de problemen.

De laatste conclusie vind ik zelf nog het moeilijkste te verteren. Zeker wanneer je ziet dat heel veel maatregelen die het huidige kabinet heeft bedacht, juist voor deze mensen slecht uitpakken. Elke eigen bijdrage die men in Den Haag bedenkt vergroot voor deze groep het risico dat ze helemaal geen beroep meer doen op zorg, waarvan de maatschappelijke kosten uiteindelijk veel hoger zijn. Bovendien gaat het kabinet fors bezuinigen op de jeugdzorg terwijl het aantal kinderen dat hiervan afhankelijk is nog steeds toeneemt. Ik blijf het gênant vinden dat wij in Nederland 500 Animal Cops aan het werk zetten terwijl we de veiligheid van kinderen nog niet eens goed geregeld hebben.

Tenslotte heb ik gezien hoe de medewerkers van onze jeugdzorgaanbieders dag in, dag uit klaar staan en keihard werken om kinderen en ouders te helpen bij allerlei problemen. Dit ondanks het feit dat ze soms geconfronteerd worden met de meest vreselijke crisissituaties. Bovendien moeten deze mensen hun werk doen in een situatie waarin de jeugdzorg met regelmaat in een kwaad daglicht staat als gevolg van een aantal tragische incidenten. Dat neemt niet weg dat ze heel veel goed werk doen voor al die duizenden gezinnen die prima geholpen worden.

Ik heb heel veel respect voor de werkers in de jeugdzorg.

Na mijn vakantie komt mijn gewone bestuurswerk weer op gang. Dan ben ik bijna dagelijks in gesprek met collega-bestuurders, Statenleden, Kamerleden, bewindslieden en/of werkers in de jeugdzorg. Die gesprekken kan ik nu voeren met de nieuwe ervaringen uit de zomerstages in het achterhoofd. Dat helpt mij om bij elke beslissing weer even na te denken waar het echt om gaat. De meest kwetsbare groep inwoners in onze provincie. Kinderen in de knel die moeten kunnen rekenen op de bescherming van de overheid. Ik ben er weer helemaal klaar voor.

Tot ziens.

Jeugdbescherming

Uit eigen ervaring weet ik hoe ingewikkeld het opvoeden van kinderen kan zijn. Nu was er bij mij thuis nog sprake van een stabiele situatie, twee ouders, een goede woning en woonomgeving, een prima school en, al zeg ik het zelf, redelijk verstandige ouders. Ik kan me voorstellen dat wanneer niet aan deze voorwaarden is voldaan, de opvoeding van kinderen soms een onmogelijke opgave kan zijn.

Als ouders niet meer in staat zijn hun kind goed en veilig op te laten groeien, of als een kind of jongere problemen heeft, kunnen de ontwikkeling en veiligheid van het kind of de jongere in gevaar komen. In zulke gevallen kan de kinderrechter een kinderbeschermingsmaatregel opleggen. Dit zijn de (voorlopige) ondertoezichtstelling en de (voorlopige) voogdijmaatregel. Jeugdbeschermers van Bureau Jeugdzorg Flevoland voeren deze maatregelen uit. Er is dan sprake van gedwongen hulpverlening. Bij alle kinderbeschermingsmaatregelen geldt dat het belang van het kind of de jongere boven het belang van de ouders gaat.

Vandaag was ik in Almere bij het bureau Jeugdzorg voor mijn laatste zomerstage. Daar was ik aanwezig bij een werkbespreking waar de situatie in een aantal gezinnen besproken werd en waar afspraken werden gemaakt over mogelijke oplossingen. De oplossingen die gezocht worden verschillen echt per gezin. Ik heb hier goed kunnen zien dat de medewerkers echt doen en denken vanuit het belang van de kinderen, ook wanneer ze hierdoor in conflict kunnen komen met de ouders.

Vervolgens ging ik met een gezinsvoogd mee op huisbezoek. We kwamen bij een moeder van vier kleine kinderen. De kinderen waren door de rechter onder toezicht geplaatst omdat de moeder zonder heel veel hulp van buiten niet in staat was goed voor de kinderen te zorgen. Tijdens het huisbezoek kon ik zelf zien hoe belangrijk de rol van de voogd was voor de moeder. Dankzij deze hulp kunnen de kinderen bij moeder blijven wonen. Dat wil niet zeggen dat er geen problemen meer waren. In tegendeel. Het managen van de problemen in het gezin is voor de moeder een fulltime bezigheid die ze eigenlijk nauwelijks aan kan.

Door de invoering van een eigen bijdrage -die het gezin niet kan betalen- is onlangs een deel van de gemeentelijke hulpverlening aan het gezin stop gezet. Hierdoor zijn binnen het gezin extra problemen ontstaan, die de samenleving uiteindelijk meer gaan kosten dan wanneer de eigen bijdrage niet was ingevoerd. Daarnaast vertelde de moeder dat het vervoer van een van de kinderen naar school binnenkort gaat stoppen omdat het gezin 6,8 km van de school woont, terwijl het recht op vervoer alleen bestaat voor kinderen die meer dan 7 km van school wonen. Met nog drie andere kinderen die ze niet alleen thuis kan laten, plaatst dit de moeder voor problemen die ze zelf niet meer kan oplossen. Bovendien worden de toch al kwetsbare kinderen hier nu de dupe van. Ik hoop echt dat dit soort dingen gaan veranderen zodra de gemeenten de regie over de jeugdzorg hebben overgenomen.

Tenslotte nog dit. De financiering van de Jeugdbescherming staat onder druk. Het ministerie van Veiligheid en Justitie heeft een extra bezuiniging van 5% aangekondigd op het budget voor deze taak terwijl onafhankelijk onderzoek heeft uitgewezen dat het beschikbare geld nu al onvoldoende is. Hierdoor is de werkdruk van de gezinsvoogden enorm hoog. In theorie mag een gezinsvoogd zo'n 15 kinderen begeleiden. In de praktijk zijn dat er nu regelmatig veel meer waardoor er niet altijd voldoende aandacht aan de kinderen kan worden gegeven. Staatssecretaris Teeven is van mening dat minder geld verantwoord is en dat de mensen van het Bureau Jeugdzorg maar wat harder moeten gaan werken. Jammer dat Fred Teeven niet mee was met mijn zomerstage, dan had hij met eigen ogen kunnen zien wat de praktijk werkelijk is.

Tot ziens.

JJI

Het was misschien wel de zomerstage die tot nu toe de meeste indruk op me heeft gemaakt. Ik was vandaag voor een wat bijzonder bezoek bij de justitiele jeugdinrichting (JJI) van onze jeugdzorgaanbieder LSG Rentray in Lelystad. Eerder schreef ik op mijn weblog over de jeugdgevangenis, maar die term zal ik na vandaag niet meer gebruiken. Binnen de JJI ligt de nadruk veel meer op behandelen dan opsluiten. De JJI zou je ook wel het sluitstuk van de Nederlandse Jeugdzorg kunnen noemen. Jongeren waarvoor lichtere vormen van zorg onvoldoende waren en mede daardoor uiteindelijk op het criminele pad komen worden door de rechter doorverwezen naar het JJI. Het gaat om jongeren die (zeer) ernstige delicten hebben gepleegd vaak in combinatie met psychiatrische problemen. Het regime binnen de instelling is buitengewoon strikt. Het boekje met huisregels telt maar liefst 46 pagina's, overal hangen camera's en elke deur is voorzien van zwaar sluitwerk en electronische beveiliging. Er is nog nooit iemand voortijdig vertrokken.

Binnen deze muren van deze instelling heeft de provincie geen rol. De financiering van de JJI is een zaak van het rijk, het ministerie van Veiligheid en Justitie om precies te zijn. Dat ik deze instelling toch had uitgekozen voor mijn zomerstage heeft alles te maken met het feit dat het een belangrijk onderdeel is van de totale jeugdzorg.

Jongeren in de leefgroep van JJI Lelystad hebben te maken met het jeugdstrafrecht omdat zij een strafbaar feit hebben gepleegd. Tijdens het verblijf worden jongeren behandeld en zij gaan naar school. Aan de hand van een behandel-plan wordt gewerkt aan gedragsverandering en terugkeer in de samenleving. School en/of arbeidstoeleiding zijn belangrijk. Tijdens het verblijf in de JJI werken jongeren op verschillende momenten aan de afgesproken werkdoelen. Bijvoorbeeld in de groep, tijdens lessen, tijdens een arbeidstoeleidingstraject of tijdens andere activiteiten. Sommige jongeren krijgen ook individuele therapie of groepstherapie. Bijvoorbeeld om oplossingen te zoeken voor hun problemen of om te leren omgaan met agressie of boosheid. De werkdoelen zijn altijd gericht op het verminderen van de problemen die ertoe hebben geleid dat een jongere bij Rentray is geplaatst, en op het leren van nieuwe vaardigheden.

De jongeren die ik vanmiddag heb ontmoet hebben het aan zichzelf te danken dat ze hier terecht gekomen zijn. Dat neemt niet weg dat er bijna bij iedereen een verklaring te vinden is waarom het zo vreselijk fout is gegaan. Die verklaring ligt vaak buiten de invloed van de jongeren zelf. De talrijke hulpverleners die ze eerder tegen zijn gekomen hebben daar blijkbaar niets tegen kunnen doen. Bij de jongeren met wie ik sprak was sprake van een lichte verstandelijke handicap (een IQ lager dan 70) in combinatie met een zedendelict. Deze jongeren weer terugbrengen op het goede spoor en hen een perspectief geven voor de toekomst is wat mij betreft een vorm van beschaving. Heel veel respect voor de werkers die dit met heel veel geduld en inspanning proberen te bereiken.

Jammer dat het maatschappelijk oordeel over deze jonge mensen tegenwoordig vaak zo hard is. Die mensen zouden hier eens een middag mee moeten lopen.

Morgen ga ik alweer mijn laatste zomerstage lopen. Dan bij het Bureau Jeugdzorg in Almere.

Tot ziens.

Nieuw Perspectief

In het kader van mijn zomerstage was ik vanmiddag bij Nieuw Veldzicht, een van de organisaties die in opdracht van de provincie de jeugdzorg uitvoeren. Ik heb stage gelopen bij het project Nieuwe Perspectieven Flevoland. De medewerkers bij dit project helpen jongeren te bouwen aan een toekomst. Dit doen ze door zeer intensieve begeleiding van jongeren in de leeftijd van 12 t/m 23 jaar. Deze jongeren hebben zonder hulp weinig kans om een bestaan in de maatschappij op te bouwen. Ze dreigen voortijdig van school te gaan of in aanraking te komen met politie en justitie. Ik heb het dus niet over het type ideale schoonzoon of dochter.

Samen met een medewerker van Nieuw Veldzicht ben ik de stad in geweest om te praten met jongeren die in het verleden met dit project te maken hebben gehad en die sinds die tijd hun leven weer min of meer op orde hadden gekregen. Het was indrukwekkend om de persoonlijke verhalen van deze jonge mensen te horen.

Door de intensieve begeleiding leren jongeren hun basisvaardigheden te verbeteren. Daarbij gaat het om zaken die ze als kind eigenlijk al van bijvoorbeeld hun ouders hadden moeten leren zoals hoe ze hun dag indelen, gesprekken voeren, met geld omgaan, problemen aanpakken, vrienden maken. Ze ontdekken dat een goede tijdsbesteding veel voordelen oplevert. Op die manier komt er langzaam weer structuur in hun leven en ontstaat er meer ruimte voor bijvoorbeeld school, een cursus of opleiding, een baan. Het zelfvertrouwen groeit, evenals de mogelijkheden. Zo openen nieuwe perspectieven voor de jongeren, meer kansen om een leuk en interessant leven op te bouwen, in het gezin of zelfstandig.

Tijdens de gesprekken die ik had met de jongeren viel me op dat er bijna altijd wel een verklaring te vinden is voor het ontsporen en dat dit meestal iets is wat buiten de invloed van de jongere zelf lag. Dat is wat mij betreft een goede reden om deze jongeren een tweede kans te geven. Dat is niet alleen voor de jongeren zelf van belang, we doen ook de samenleving een grote dienst.

Volgende week ga ik door met mijn stages in de jeugdzorg. Dan bezoek ik de, wat in de volksmond heet, 'Jeugdgevangenis' in Lelystad.

Tot ziens.

Ambulante Thuiszorg

In het kader van mijn zomerstages heb ik vanmorgen in Almere meegelopen met het team Ambulante Thuiszorg van onze jeugdzorgaanbieder Vitree. De inzet van de mensen van dit team is vooral de thuissituatie op orde brengen en zorg aanbieden in de eigen leefomgeving van jongeren. Een moderne insteek, die ook heel goed past bij de jonge provincie Flevoland. Vitree helpt op jaarbasis ongeveer 400 jongeren met ambulante zorg.

Voor die situaties waarbij gezinnen in Almere te maken hebben met ingewikkelde problemen, omdat er naast moeilijke vragen over de opvoeding ook sprake is van bijvoorbeeld verslaving en/of schulden, heeft Vitree een gezinscoach. Deze gezinscoach zorgt voor praktische hulp en afstemming tussen de verschillende soorten hulpverlening. Daarmee helpen we deze gezinnen weer de baas te worden over hun eigen situatie.

Door het aanbieden van dit soort ondersteuning voorkomen we in veel gevallen dat situaties in het gezin uit de hand lopen. Daarmee voorkomen we veel leed, overlast en kosten voor de samenleving. Zelf ben ik vanmorgen mee geweest met een intakegesprek op een huisadres in Almere en kreeg ik een uitgebreide rondleiding door het nieuwe complex van Vitree bij de Noorderplassen (foto).

Tot ziens.

Paddestoel

Ruim 35 jaar geleden is in de Noordoostpolder op initiatief van ouders de eerste locatie voor kinderen met een verstandelijke beperking in Flevoland geopend: het kinderdagverblijf “De Paddestoel” in Emmeloord. De Paddestoel was vanmiddag de eerste van een serie jeugdzorginstellingen die ik deze en volgende week ga bezoeken in het kader van mijn zomerstages. Na elke stage doe ik hier verslag.

Jongeren waarbij een (dreigende) verstoorde ontwikkeling speelt, kunnen bij De Paddestoel terecht voor dagbegeleiding en therapie. De begeleiding van deze instelling is gericht op de ontwikkelingsmogelijkheden van de kinderen. Ieder kind heeft daarvoor een eigen plan met doelen. De kinderen verblijven in groepen. Iedere groep heeft een dagprogramma met verschillende activiteiten. De verzorging en dagindeling zijn middelen om een veilige situatie te creëren waar de kinderen hun eigen mogelijkheden optimaal kunnen ontwikkelen. En als dat nodig is krijgt een kind individuele therapie of specialistische 1-op-1 begeleiding.

De Paddestoel beschikt over moderne huisvesting die speciaal voor dit werk is ontwikkeld. Men beschikt zelfs over een klein binnenzwembad, dat een belangrijke bijdrage kan leveren aan de motorische ontwikkeling van bepaalde kinderen.
De kosten van deze zorg worden momenteel voor een deel betaald door de Provincie en voor een ander deel door de zorgverzekeraars. De komende jaren gaan de gemeenten deze taak overnemen. Het is de bedoeling dat de gemeenten daardoor betere, maar ook efficiëntere zorg kunnen gaan organiseren.

Omdat het niet voor niets een stage was heb ik vandaag zelf ook de handen uit de mouwen gestoken. Ik heb meegedraaid met twee groepen en ben met Chiel van anderhalf het zwembad in gedoken. Het was zowel voor Chiel als mij de eerste keer en dat leverde natuurlijk een mooie plaatje op dat ik met toestemming van zijn ouders hier mocht

plaatsen.
Als ik het komende jaar weer praat over budgetten, over zorgaanbieders, over sturingsmodellen of over transitie in de jeugdzorg, dan heb ik deze foto tenminste om even na te denken waar het echt over gaat; deze kwetsbare jonge mensen een veilige omgeving bieden.

Tot ziens.

Location:Emmeloord

Fietsknooppuntennetwerk

In de rest van nederland is het al aardig gemeengoed aan het worden, maar sinds vandaag kunnen ook de fietsers in onze provincie profiteren van de eerste fietsknooppunten netwerken. Het systeem, ooit in de mijnbouw bedacht om snel de weg naar de uitgang te vinden, blijkt in de praktijk ook heel goed te werken om op een eenvoudige manier fietsroutes te kunnen rijden. Bovendien weten we inmiddels uit ervaringen elders dat deze knooppuntenroutes aanleiding zijn tot extra economische activiteit in de regio. Het is immers een goede manier om fietsers langs punten te leiden die voor hen interessant zijn. Bovendien weten we dat deze netwerken ook extra fietsers aantrekken.

Bij afwezigheid van mijn collega Jan Nico Appelman mocht ik vanmiddag in de Noordoostpolder mijn bijdrage leveren aan het in gebruik nemen van een aantal routes in de Noordoostpolder en op Urk.

Omdat het mij niet zo gepast leek om juist voor deze activiteit met de auto naar de Noordoostpolder te rijden, en ik bovendien tijdens het reces wat meer tijd in mijn agenda vrij kan maken, heb ik voor de gelegenheid per fiets de route Lelystad-Emmeloord-Urk-Lelystad afgelegd. Als gevolg daarvan voldeed mijn kleding bij deze gelegenheid niet helemaal aan de verwachting van de aanwezigen. (foto)

Overigens was mijn route absoluut de moeite waard. Wilt u weten hoe ik precies gereden ben klik dan hier. Flevoland is een prima fietsprovincie.

Tot ziens.