Het was ook de week waarin wethouder Jaap Verkroost het nieuws haalde door een kwestie waarbij de schijn van belangenverstrengeling is ontstaan. Een lastige kwestie voor alle betrokkenen, waarbij ik als burgemeester een bijzondere verantwoordelijkheid heb. Daarbij sta ik voor de integriteit van het gemeentebestuur, maar voel ik me ook gewoon een collega die heel prettig met deze wethouder werkt. Komende week verwacht ik de rapportage van een extern onderzoek naar deze zaak. Op grond daarvan moet de gemeenteraad een oordeel vellen. Ik hoop dat het snel achter de rug is, want leuk is anders.
Het was ook de week waarin wij als een van de eerste gemeente van Nederland naar buiten kwamen met de uitkomsten van een draagvlakonderzoek onder onze inwoners met betrekking tot de huisvesting van vluchtelingen. Daaruit blijkt dat een meerderheid van onze inwoners van mening is dat de gemeente mag meewerken aan de huisvesting van vluchtelingen. Voor het gebied oostelijk van het Amsterdam-Rijnkanaal geeft het onderzoek een eenduidig beeld. Bijna tweederde (64%) van de ondervraagden vindt (in meer of mindere mate) wel dat er vluchtelingen in de gemeente mogen worden gehuisvest (of is neutraal). Een derde (36%) vindt dat niet. In het gebied westelijk van het Amsterdam-Rijnkanaal geeft 53% aan dat er vluchtelingen mogen worden gehuisvest. 47% vindt dat niet. Binnenkort zal de gemeenteraad mede op basis van dit onderzoek moeten bepalen of, en zo ja, hoeveel vluchtelingen onze gemeente kan opvangen. Ik zet me in om te zorgen dat we een respectvol debat over dit onderwerp kunnen voeren.
Het grootste deel van mijn tijd was ik deze week in gesprek met onze inwoners. Natuurlijk tijdens het avondeten waarvoor ik dinsdag aanschoof bij Agnes, haar zoon en haar vrienden in Breukelen.
Woensdag was ik bij Hanny, geboren Rotterdamse die al 30 jaar in Maarssenbroek woont.
Aansluitend was ik te gast bij een ledenbijeenkomst van de Rabobank in Breukelen. Daar mocht ik met zo'n 120 leden van de bank, uit de hele gemeente, in gesprek over m'n werk. Zaterdag was ik met het college in winkelcentrum Bisonspoor in Maarssenbroek. Daar deden we een ronde langs de standjes op de vrijwilligersmarkt en had ik een aantal leuke gesprekken met inwoners aan de 'keukentafel' die daar voor deze gelegenheid was neergezet. Opvallend was hier vooral het grote aantal inwoners die overlast ondervinden van honden in de wijk. Hondenpoep, alweer zo'n probleem waarvoor geen eenvoudige oplossingen lijken te zijn.
Dag Marc,
BeantwoordenVerwijderenin mijn optiek is de max snelheid op de A2 een typisch geval van: onbetrouwbare overheid. We verbreden de weg met de belofte van max, 100 km, en schenden later die belofte net zo makkelijk door er toch maar 130 km van te maken. Waarom eigenlijk? Omdat er te veel mensen bekeurd werden? Om de max snelheid zo veel mogelijk gelijk te trekken? (dat zou natuurlijk goed kunnen door overal 120 km aan te houden). Of gewoon onder druk van de autolobby - de industrie die zich sowieso de laatste tijd van zijn beste kant laat zien. Hoe dan ook, de burger die langs de weg woont voelt zich, terecht, belazerd. En wat doe je dan? Dan ga je op een protestpartij stemmen. Hoe jaag je de burgers naar de PVV?
Dan denk ik vervolgens weer dat onder de mensen die het verdommen om de hondenpoep even op te ruimen het aantal PVV stemmers fors oververtegenwoordigd is.