Te koop

Het was de week van de ledenvergaderingen, ook wel een beetje de week van de waarheid. Maandagavond moesten de leden van de nieuwe collegepartijen zich uitspreken over het akkoord dat de onderhandelaars de afgelopen weken hadden bereikt. Dat was nog best spannend. Het beoordelen van een onderhandelingsresultaat komt eigenlijk altijd op hetzelfde neer. Je constateert dat er eigenlijk te weinig punten uit je eigen programma zijn overgenomen. Daarnaast weet je ook dat je helemaal niets bereikt, als je daar niet mee akkoord gaat. Dat is een lastige afweging en er werd dus tot laat in de avond over vergaderd. Even na middernacht kwam het verlossende woord, alle partijen konden instemmen met het akkoord.

Zodra het college volgende week geinstalleerd is, kunnen we aan de slag om dit akkoord uit te werken in een concreet werkprogramma.

Voor mij was dat het signaal om me nu echt te gaan voorbereiden op mijn nieuwe functie. Zo zat ik woensdag de hele dag in het stadhuis om met mijn voorganger Ron Hillebrand de hoofdlijnen van alle lopende zaken door te spreken. Ik heb een goed beeld gekregen van wat me op het gebied van stedelijke ontwikkeling de komende tijd allemaal te wachten staat.

Vanmiddag waren de toekomstige wethouders op uitnodiging van de burgemeester bij elkaar voor een informele ontmoeting in het stadhuis. Daar hebben we een aantal huishoudelijke zaken doorgesproken en alvast wat afspraken gemaakt met betrekking tot de installatievergadering van volgende week.

Dinsdagavond om 20.00 uur zal het nieuwe college geinstalleerd worden. Aangezien een wethouder op grond van de wet binnen de gemeente moet wonen, zal de gemeenteraad voor mij moeten besluiten om hiervoor ontheffing te verlenen. Dat kan voor een periode van maximaal 1 jaar. Daarna moet ik dus in Leiden wonen. Ons huis in Hillegom staat sinds vandaag te koop.

Tot volgende week.

Linkse lente

Vanmiddag was ik in de Leidse Hout. Wat een prachtige oase is dat. In het theehuis hadden we een kennismakingsbijeenkomst met de onderhandelingsdelegaties van verschillende partijen en de andere kandidaat wethouders. Dat leverde in veel gevallen nieuwe contacten op, en in andere gevallen een prettig weerzien. Leuke mensen en leuke gesprekken in een ongedwongen sfeer. Mij is het goed bevallen.

In de loop van de middag liet de zon zich van zijn beste kant zien. Buiten werd het gezellig druk. Heel even leek het of de linkse lente was begonnen.

Tot de volgende keer.

Met hart en hand

Vanavond rond 23.00 uur maakten de onderhandelaars van PvdA, SP, GroenLinks en ChristenUnie in Leiden bekend dat zij overeenstemming hebben bereikt over de vorming van een nieuw college van Burgemeester & Wethouders. Als het collegeprogramma begin volgende week ook de goedkeuring van de ledenvergaderingen van de verschillende partijen krijgt, is de weg vrij om een gloednieuw college te installeren.

Met 6 nieuwe wethouders gaan we wat je noemt een frisse start maken. Op basis van wat ik nu van de toekomstige collega's weet, ben ik enthousiast over de toekomstige samenwerking. Wat mij betreft gaan we snel en binnen een collegiaal bestuursmodel met elkaar aan de slag.

In de inleiding van het collegeprogramma staat het mooi beschreven. Het college heeft een open, extern gerichte en dienstbare bestuursstijl en is daarom toegankelijk, zichtbaar en aanspreekbaar voor alle Leidenaren.

Ik ga me eerst maar eens goed voorbereiden op de installatiebijeenkomst. Op Sleutelstad.nl heb ik gelezen dat de VVD de kandidaat wethouders uitnodigt voor een hoorzitting, omdat zij de achtergronden en de ideeën van de wethouderskandidaten niet kennen. Ze hebben mijn site blijkbaar nog niet ontdekt. Vragen over het Leidse volkslied mogen ze me in ieder geval wel stellen. Een deel van de tekst staat op de omslag van het coalitieakkoord. De naam van het akkoord "Met hart en hand" is aan deze tekst onleend.

Leiden, trots van Neerlands steden,

parel van het Hollands land

Stad van heden, vol verleden,

stad van werk met hart en hand.

Plaats van dromen en van daad,

waar ieder blijft en niemand gaat.

Leiden, stad van denken en doen,

stad van mijn hart, door nu en toen.

Ik ben er klaar voor. Tot volgende week.

Dubbel

Ik ga nu ruim twee weken door het leven als 'kandidaat wethouder'. Merkwaardige status is dat. In feite ben je nog helemaal niets. Wethouder ben je immers pas wanneer de gemeenteraad daarover een besluit heeft genomen. Zolang er onderhandeld wordt tussen partijen is dat niet het geval en kan er nog van alles gebeuren.

Aan de andere kant wil je natuurlijk wel goed voorbereid aan de start verschijnen. Daarvoor ga je toch warm lopen. Voor mij betekent dat veel nieuwe mensen ontmoeten, lezen, luisteren en praten over van alles wat met die nieuwe functie te maken heeft. Ook voor mijn gezin heeft dit gevolgen. Als het door gaat willen we snel naar Leiden verhuizen.

Ik zal me op deze plaats nog even inhouden tot het echt zover is.

Tot volgende week.

46 minuten en 17 seconden

Het was de week na de bekendmaking van mijn kandidatuur als wethouder voor de gemeente Leiden. Ik heb veel leuke reacties ontvangen en aardige stukjes in de pers, bedankt daarvoor. Een paar inwoners van Teylingen lieten me weten het jammer te vinden dat ik hierdoor blijkbaar niet meer beschikbaar ben voor een burgemeesterschap van die gemeente.


Vorige week eindigde ik mijn dagboekbijdrage met de opmerking dat ik me inmiddels warm ging lopen voor het wethouderschap. Dat heb ik de afgelopen week maar eens letterlijk genomen met m'n deelname aan de jaarlijkse NK Veldloop voor gemeenteambtenaren die woensdag in Vlaardingen werd gehouden. Dit jaar liep ik de 9 kilometer in 46 minuten en 17 seconden. Op 23 maart vorig jaar liep ik dezelfde afstand in 51 minuten en 34 seconden. Is alle training niet voor niets geweest. Veel bekende gezichten ontmoet trouwens uit Leiden, Hillegom en Teylingen waaronder een buitengewoon sportieve waarnemend burgemeester uit Teylingen (zie foto links). Iemand vroeg me of ik nu ook ga meelopen in de 31e Leidsch Dagblad singelloop op 21 april aanstaande. Daar moet ik nog eens goed over na denken.

Toen ik het afgelopen jaar in Warmond zat, had ik met enige regelmaat contact met een groep burgemeesters die net als ik pas waren begonnen in het ambt. Eerst kwamen we bij elkaar met het doel om ons te orienteren op allerlei inhoudelijke aspecten van het ambt. Langzaam is het een club geworden waar we van elkaar leren door het uitwisselen van ervaringen en adviezen. Bovendien is het leuk om elkaar zo nu en dan weer terug te zien, ook al ben ik inmiddels geen burgemeester meer. Vanmiddag waren we weer eens keer bij elkaar, dit keer in de mooie gemeente Jacobswoude.

Tot volgende week.

Bijzonder besluit

Vanavond was ik in Leiden aanwezig bij een bijeenkomst waar de fractie van de Partij van de Arbeid in gesprek ging met de leden over de verkiezingsuitslag. Tijdens deze bijeenkomst is bekend gemaakt dat de Leidse fractie Gerda van den Berg en mij gaan voordragen als wethouders voor het nieuwe college van burgemeester en wethouders wanneer de PvdA daarvan deel uitmaakt.

Een kleine week geleden bracht fractievoorzitter Marije van den Berg me persoonlijk op de hoogte van dit voor mij wel heel bijzondere besluit. Ik heb dus zelf al even aan het idee kunnen wennen en geloof me, dat was nodig. Natuurlijk, toen ik half februari het besluit nam om mijn sollicitatiebrief op de post te doen, deed ik dat niet voor niets. Maar als een soort zelfbescherming schat je de kansen op zo’n moment niet al te hoog in. Dat pakte dus anders uit en daar ben ik echt hartstikke blij mee. Na mijn wethouderschap in Hillegom en het burgemeestersambt in Warmond breekt hiermee naar verwachting een hele nieuwe periode aan waarin ik mijn ervaring en energie ga inzetten voor de inwoners en gemeenteraad van de stad Leiden. Voor mij een enorme uitdaging die ik met beide handen ga aanpakken.

Dat ik hiervoor kandidaat ben is mede het gevolg van het vertrek van twee zittende PvdA wethouders waarvoor ik veel respect heb, Ron Hillebrand en Hans Buijing. Zij hebben er niet zelf voor gekozen om hun functie straks te beëindigen. Ik weet uit eigen waarneming, met hoeveel gedrevenheid zij zich de afgelopen jaren hebben ingezet voor de stad. De Partij van de Arbeid is ze daarvoor veel dank verschuldigd. In regionaal verband heb ik veel met ze samengewerkt. De samenwerking met Ron gaat meer dan 15 jaar terug. Beiden hebben me gefeliciteerd met mijn kandidatuur. Ik vind dat getuigen van grote klasse.

Hoe het vanaf hier allemaal verder gaat zal de komende periode duidelijk worden. Alle ogen zijn nu gericht op de onderhandelingsdelegaties van PvdA, SP, GroenLinks en ChristenUnie die hard werken aan de vorming van het nieuwe college en een nieuw programma. Ik ga me in de zijlijn alvast flink warm lopen. Mocht u de komende tijd nog tips voor me hebben, dan zijn die natuurlijk weer van harte welkom.

Tenslotte nog even dit. Afgelopen week had ik mijn laatste bijeenkomst die nog in het teken stond van mijn afscheid van de gemeente Warmond. Met het voormalige Warmondse college en ambtelijk management zijn we nog een keer bij elkaar geweest. Dat was er met alle drukte in december niet meer van gekomen. Als afscheidscadeau kreeg ik een boekwerk met de titel Eén jaar burgemeester Witteman. Alle bijdragen die ik vanuit Warmond in dit dagboek schreef in full colour afgedrukt, mooi ingebonden en voorzien van een aantal persoonlijke brieven van de oud collega’s. Een prachtig boek waar ik zuinig op zal zijn. Antoon, Hans, John, Ine, Kees, Aad, Sandra, Gerard, Lieneke, Jeanette.en natuurlijk alle andere Warmonders, jullie waren geweldig. Ik zal die samenwerking nooit meer vergeten.

Tot volgende week.

Oneerlijke berichtgeving

De politiek is niet voor bange mensen, hoor je wel eens zeggen. Ik kan u uit eigen ervaring meedelen dat dit klopt. Ook in de plaatselijke politiek zijn de belangen soms zo groot dat mensen het elkaar erg moeilijk kunnen maken. Dat is vooral het geval tijdens verkiezingscampagnes. Ook in de gemeente Hillegom hebben zich tijdens de laatste verkiezingen twee dingen voorgedaan, die ik maar zal betitelen als oneerlijke berichtgeving.

In de eerste situatie ging het om een oranje pamflet dat vlak voor de verkiezingen in heel Hillegom huis aan huis werd bezorgd. Ook verscheen dit pamflet in een groot aantal kranten en werd het op allerlei plaatsen aangeplakt. Het ging hier om een anonieme publicatie die was ondertekend door 'verontruste Hillegommers'. De distributie moet de afzender veel geld hebben gekost. In het pamflet werden de Hillegommers opgeroepen om vooral niet te stemmen op de PvdA, de lijst Van Aken of het CDA en dat allemaal omdat deze partijen een voorstander zijn van de bouw van een pensiongebouw voor Poolse werknemers in Hillegom. De afzender was hier dus blijkbaar erg tegen. Dat is natuurlijk zijn haar goed recht maar hij/zij onderbouwde deze stelling vervolgens met zoveel onwaarheden dat ik er niet lekker van werd. In noem er een paar: er wonen al 600 Polen in Hillegom, Hillegom vangt de Poolse werknemers voor de hele regio op, de Poolse mensen krijgen de woningen van onze jongeren en daardoor vertrekken er elke week 25 tot 40 jongeren uit onze gemeente. De feiten zijn heel anders. Zo wonen er minder dan 200 Polen in Hillegom, bestaan er afspraken met andere gemeenten over de spreiding van de opvang. Lisse vangt bijvoorbeeld veel meer Polen op. Verder wil de gemeente juist deze pensiongebouwen toestaan om te voorkomen dat hiervoor gewone woningen worden gebruikt. En tenslotte zouden in Hillegom al lang geen jongeren meer wonen, wanneer er twee jaar lang 25 a 40 jongeren per week zouden vertrekken. Ik ga niet op alle punten uit het pamflet in, maar neemt u van mij aan dat er nog veel meer onwaarheden in stonden.

Een tweede bericht was niet anoniem. Het was een ingezonden brief die vlak voor de verkiezingen, net als het pamflet, in de meeste kranten (Hillegommer, Witte Weekblad, Haarlems Dagblad en Leidsch Dagblad) heeft gestaan onder de kop 'Inspraak is in Hillegom een wassen neus'. Deze brief was ondertekend door Jhr. Ir. D.M.F. von Balluseck. Deze heer schrijft over het bouwplan 'De Marel' wat momenteel wordt ontwikkelt. Volgens hem heb ik tijdens een informatiebijeenkomst in 2002 beloofd dat er in de nieuwe wijk niet meer dan 70 woningen en geen hoogbouw zou komen. Hij beklaagt zich er over dat er nu 88 woningen komen, waarvan een deel gestapelde appartementen en trekt de conclusie dat de PvdA wethouder zich niet aan zijn woord heeft gehouden. Hij schrijft over zijn buurt als een rustige en lommerrijke buurt.

Ik heb het verslag van de betreffende informatiebijeenkomst er nog eens bijgepakt. Een verslag dat ook de aanwezigen destijds allemaal hebben ontvangen. De genoemde informatieavond vond plaats in huize Parkwijk op 19 november 2002. In het verslag is te lezen hoe ik destijds vertelde dat er 70 tot 90 woningen zouden komen, waaronder ook 19 appartementen in 5 bouwlagen. Bovendien is de heer Von Balluseck blijkbaar vergeten dat op de plaats waar nu woningen komen destijds het Partycentrum Treslong stond. Met grote regelmaat vonden hier feesten plaats met meer dan 2500 bezoekers per avond. Bijna ieder weekend hadden de omwonenden uit deze 'lommerrijke buurt' last van honderden auto's en bussen die vaak na middernacht met veel geluid vertrokken uit de wijk. Het vertrek van het Partycentrum uit de wijk was een dermate kostbare zaak dat het alleen haalbaar was door de bouw van woningen op dezelfde plaats. De heer Von Balluseck is blijkbaar vergeten dat het in 1998 de omwonenden zelf waren die vonden dat er iets moest gebeuren en dat dat de werkelijke aanleiding was voor het bouwplan dat nu gerealiseerd gaat worden. Er is dus wel degelijk geluisterd naar de bewoners van deze wijk, inspraak was alles behalve een wassen neus.

Beide publicaties verschenen vlak voor de verkiezingen, waardoor een weerwoord onmogelijk was. Beide afzenders bedienen zich van aantoonbare leugens om bepaalde politieke partijen in een kwaad daglicht te zetten. De Partij van de Arbeid in Hillegom kwam 9 stemmen tekort voor een extra zetel in de gemeenteraad... Zoals ik al zei, de politiek is niet voor bange mensen.

Tot volgende week.

Digitale uitdaging

Over de vraag welke taken een gemeente nu precies voor haar inwoners moet uitvoeren kun je een aardige discussie voeren. In het algemeen kun je stellen dat een gemeente terughoudend moet zijn bij het uitvoeren van taken wanneer een marktpartij dat eigenlijk net zo goed kan doen. Een mooi voorbeeld vind ik altijd de verkoop van autobrandstof. Een typische markttaak hoor ik u zeggen. Toch heb ik me laten vertellen dat de gemeente Schiermonnikoog een eigen tankstation exploiteert. De vraag naar brandstof op dat eiland is zo laag dat geen enkele oliemaatschappij er brood in ziet om een tankstation op het eiland te beginnen. Toch is autobrandstof op het eiland een onmisbaar goedje, waar moet je anders bijvoorbeeld de brandweer of ziekenauto op laten rijden? In dat geval is verkoop van autobrandstof dus opeens een overheidstaak geworden.

Ik kan me nog herinneren dat het aanleggen van kabeltelevisie een gemeentelijke taak was. Het zal zo'n 25 jaar geleden zijn dat ook in mijn woonplaats Hillegom die groene kabels de grond in gingen en wij behalve van nederland 1,2 en 3 opeens konden genieten van een overdaad aan buitenlandse zenders. Maar de tijden zijn veranderd. Tegenwoordig hebben we Casema. Casema heeft het hele gemeentelijke kabelnet destijds voor een flinke prijs van de gemeente overgenomen. Bij die verkoop werd door de gemeente een stevige winst gemaakt waar het gemeentebestuur allemaal mooie dingen mee heeft kunnen doen. Sinds die tijd is kabeltelevisie geen gemeentelijke taak meer.

Twee jaar geleden nam de gemeenteraad van Hillegom een motie aan waarin het college de opdracht kreeg om ervoor te zorgen dat in de nieuw te bouwen wijk Treslong-Oost een hoogwaardig breedbandnetwerk zou worden aangelegd. Naar aanleiding van die motie ben ik destijds als wethouder in gesprek gekomen met Lybrandt Telecom. Tijdens het eerste gesprek bleek dat het bedrijf al een tijdje bezig was om plannen te ontwikkelen voor de aanleg van een dergelijk hoogwaardig netwerk. Niet alleen binnen de nieuwe wijk, maar direct in de hele gemeente. Op dat moment werd me duidelijk dat de aanleg van dit soort netwerken definitief geen overheidstaak meer is. Als wethouder kon ik rustig achterover gaan zitten. De marktpartij deed immers het werk en hierdoor voltrekt zich in Hillegom momenteel een kleine digitale revolutie.

Op veel plaatsen zie je de stoepen open liggen en gaan vele kilometers gekleurde slang de grond in. In het straatbeeld verschijnen een enorme hoeveelheid stoere donkergroene netwerkkasten waarbij de oude Casemakastjes helemaal in het niet vallen. Binnen 9 maanden is heel Hillegom aan de glasvezel. Het bedrijf biedt snel internet, telefoon en televisie aan voor een prijs waar de vertrouwde Casema en KPN niet meer tegenop kunnen. Ik durf best te stellen dat hierdoor de oude netwerken voor telefoon en kabel binnen een paar jaar volstrekt waardeloos zijn geworden. De gemeente heeft de kabel net op tijd verkocht!

Overigens blijft het niet bij een netwerk alleen. Het bedrijf zegt in Hillegom een soort maatschappelijk netwerk te willen ontwikkelen. Tegelijk met de aanleg van de glasvezel worden er allerlei initiatieven ontplooid voor maatschappelijk nuttige functies. De kerken kunnen hun diensten over de glasvezel in alle woningen brengen. Het jongerencentrum brengt straks de optredens van de lokale band bij de jeugd thuis en de plaatselijke huis aan huis site www.hillegom.nu werkt al aan de oprichting van een digitale lokale omroep die over de glasvezel gaat uitzenden. Inwoners van Hillegom kunnen straks gratis met elkaar bellen en het woningalarm wordt via het netwerk op de centrale aangesloten. Kortom, de nieuwe mogelijkheden zijn voorlopig niet uitgeput met maatschappelijk nuttige maar ook onzinnige toepassingen. Nog even en de inwoners kunnen niet meer zonder. Woont u niet in Hillegom? Treur niet want de betreffende ondernemer heeft al laten weten dat na deze gemeente de rest van de Bollenstreek aan de beurt is.

Ik heb veel waardering voor dit initiatief, maar al dit moois heeft natuurlijk ook wel een nadeel. Door deze ontwikkelingen zijn de inwoners straks volledig afhankelijk van 1 aanbieder voor alle communicatieverbindingen. Deze aanbieder legt de Hillegomse straten zo vol met zijn glasvezelslangen en netwerkkasten, dat er straks niets of niemand meer bij kan. Ik hou een beetje mijn hart vast voor de tarieven wanneer de concurrentie straks vertrokken is. Dat is nu al een beetje te merken. Zelf woon ik in het buitengebied. Het aanleggen van een glasvezel tot mijn huis kost blijkbaar meer dan het oplevert en dus blijf ik verstoken van mijn eigen oprit naar de electronisch snelweg. Ik kan straks niet meer meedoen met de Hillegomse samenleving. Ik hoor er straks niet meer bij. Met mijn onrendabele lijn mag ik nog een tijdje klant bij KPN blijven, maar hoe lang zal dat nog duren?

Tijd voor een uitdaging aan het adres van Lybrandt. Als dit bedrijf er nu toch in gaat slagen om alle business van KPN en Casema over te nemen, dan zou het ook wel heel bijzonder zijn wanneer men een groots gebaar maakt naar de bewoners van het buitengebied. Of ligt hier misschien toch weer een nieuwe taak voor de overheid?

Tot volgende week.

Delfzijl

Toen ik vorige jaar burgemeester van Warmond was, ontwikkelde ik een hechte samenwerking met de collega burgemeesters uit Voorhout en Sassenheim, respectievelijk Cor de Ronde en Cees Waal. Was het in de beginperiode nog een beetje wennen aan elkaar, gedurende het jaar raakten we steeds beter op elkaar ingespeeld. Alle drie zaten we min of meer in hetzelfde schuitje en dat schept toch een band.

Des te aardiger was het om afgelopen week in Nova te zien hoe Cees zijn eerste stappen zette als de kersverse waarnemer in de gemeente Delfzijl. Na de zware hartoperatie die hij begin 2005 nog onderging, moest dit voor Cees het ultieme bewijs zijn geweest dat hij weer helemaal terug is. Dat Delfzijl qua bestuurscultuur niet de makkelijkste gemeente is, blijkt duidelijk uit het feit dat ze de laatste vier jaar maar liefst 5 burgemeesters hebben versleten. Het zal niet eenvoudig worden, maar als het iemand zou kunnen lukken dan is het Cees. Veel succes Cees!

Vrijdag was ik jarig, ik ben alweer 45 jaar geworden.

Tot volgende week.

Zalmnormen en waarden

In de zaterdagbijlage bij het Leidsch Dagblad stond afgelopen zaterdag een artikel over mevrouw Gutker uit Warmenhuizen. Mevrouw is 91 jaar en heeft haar hele leven een dagboek bijgehouden. Elke dag een nieuw stukje, elk jaar een dik schrift met harde kaft vol. Elke keer als er een schrift vol was, plakte ze dat schrift dicht. Haar dagboek was een persoonlijk document waar niemand anders iets mee te maken had. Knap hoor, 91 jaar lang iedere dag weer.

Het afgelopen jaar heb ik ook dagelijks geschreven. Het was niet altijd eenvoudig om elke dag weer een geschikt onderwerp te vinden. Daar komt nog bij dat mijn dagboek in tegenstelling tot dat van mw. Gutker wel openbaar was. Daardoor voelde ik me min of meer toch verplicht om mijn lezers niet teleur te stellen.

Ondanks het feit dat ik sinds 1 januari geen publieke functie meer heb, en ik mijn dagboek frequentie heb teruggebracht tot 1 keer per week, blijft het aantal lezers nog steeds op een behoorlijk niveau. Daar ben ik natuurlijk blij mee, maar daardoor blijft wel de druk om ook iets aardigs voor u te schrijven. Deze week ging dat bijna fout. Tot het laatste moment had ik geen flauw idee wat ik u moest schrijven. Gelukkig heeft Gerrit Zalm me uit de nood geholpen.

Ik weet niet of u het ook heeft gezien, maar vandaag was de minister van financien Zalm in een uitzending van Buitenhof. Hij deed iets heel bijzonders. Hij riep de inwoners van ruim 60 gemeenten op om hun OZB aanslag niet te betalen. Het ging om gemeenten waar de raad, volgens Zalm, het OZB tarief in strijd met de wet meer dan 2% heeft laten stijgen. In mijn ogen een buitengewoon onverantwoordelijke oproep van een minister. Volgens mij is het niet eerder voorgekomen dat een minister op zo'n manier mensen oproept zich te verzetten tegen een democratisch genomen besluit van een lagere overheid.

Sinds 1 januari jl. mogen de gemeenten de OZB niet verder laten stijgen dan 2%. Gerrit Zalm was de geestelijke vader achter deze wetgeving. De Vereniging van Nederlandse Gemeente heeft deze wet bij het Europese Hof aanhangig gemaakt. Naar mijn mening terecht want deze wet is een enorme beknotting van de vrijheid van de gemeenteraad. Feitelijk haalt de minister hiermee de macht weg bij inwoners van een gemeente om zelf te beslissen over zaken die zij belangrijk vinden. De minister is blijkbaar van mening dat hij beter dan de gemeenteraad weet wat goed is voor de eigen inwoners.

Op de lijst van Zalm staan geen gemeenten in onze regio. Wel trof ik de gemeente Bennebroek op deze lijst aan. Dat is een buurgemeente van mijn woonplaats Hillegom en daardoor volg ik een beetje wat er in die gemeente allemaal gebeurt. Bennebroek (5225 inwoners) is in veel opzichten vergelijkbaar met Warmond voor de fusie. Bennebroek is nog steeds een zelfstandige gemeente met alle taken die daarbij horen. De bestuurskracht van deze gemeente laat zeer te wensen over. Een fusie is daar slechts een kwestie van tijd. Ik weet hoe moeilijk het voor zo'n gemeente is om de financiele touwtjes aan elkaar te knopen. Uiteindelijk lukte dat daar alleen door een flinke stijging van de OZB. Nu roep uitgerekend de minister van financien de inwoners van Bennebroek op om niet te betalen. Als de bewoners daaraan gehoor geven komt deze gemeente in grote problemen. Problemen die alleen zijn op te lossen door heel fors te bezuinigen op allerlei voorzieningen. Dus sluiten van sportvelden, sluiten van bibliotheek, sluiten van kinderdagverblijven etc.

Dit kabinet heeft weinig vertrouwen in de gemeenten. De afgelopen jaren hebben die gemeenten financieel behoorlijk moeten inleveren terwijl er wel elke keer nieuwe taken bijkwamen. Tenslotte heeft men ook nog eens de eigen inkomsten aan banden gelegd. Ik weet het, het zijn allemaal besluiten die door de tweede kamer zijn goedgekeurd. Maar om nu op deze manier, zo vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen de inwoners op te roepen hun belasting niet te betalen is wel een erg doorzichtige verkiezingsstunt. Wat zullen ze in Bennebroek blij zijn met deze minister.

Tot volgende week.

Stemadvies

Afgelopen week kreeg ik een berichtje van Gerard Slingerland, een goede bekende uit de Warmondse politiek. Gerard heeft last van verkiezingskoorts en dat heeft helemaal niets met de gemeenteraadsverkiezingen te maken.

Hij heeft zich opgeworpen als ambassadeur van de Zwanburgerpolder in het kader van de verkiezing van de mooiste plek van Nederland. Op initiatief van de NCRV worden deze verkiezingen gehouden. De verkiezing van de mooiste plek begint met een spannende afvalrace, die zich eerst via internet afspeelt.De komende 4 weken gaan 24 ambassadeurs (twee per provincie) de strijd met elkaar aan. Door uw stem uit te brengen kunt u bepalen welke 12 ambassadeurs (een per provincie) door mogen naar de tweede ronde.Op 13 mei nemen de finalisten het tijdens een grote live tv uitzending tegen elkaar op. Uit hun midden komt uiteindelijk de winnaar van de verkiezing van de mooiste plek 2006.

Nu heb ik het afgelopen jaar met eigen ogen de schoonheid van de Zwanburgerpolder van dichtbij mogen bewonderen. Ik kan u verzekeren dat Gerard alle steun verdient. Hij doet er in ieder geval erg zijn best voor.

Daarom heb ik de afgelopen week op Gerard gestemd. Moet u ook doen op www.demooisteplek.nl

Nu ik een paar weken in een 'gewone' baan aan het werk ben, begin ik ook de voordelen te ervaren. De afgelopen week was ik maar liefst elke avond thuis. Ik kan me niet herinneren, wanneer me dat voor de laatste keer gebeurde. Vandaag kreeg ik per post een DVD met daarop de video opnamen die eind december zijn gemaakt van het evenement Dag Warmond. Die ga ik de komende week dus maar eens uitgebreid bekijken.

Tot volgende week.

Verkiezingen

Afgelopen week was ik aanwezig bij een vergadering van de gemeenteraad in Leiden. Er stond een onderwerp op de agenda waar ik in mijn huidige werk betrokkenheid bij heb, dus ik wilde wel eens meemaken hoe de gemeenteraad in die stad daarmee omgaat. Ik heb met veel interesse zitten luisteren hoe de verschillende partijen hun standpunten naar voren brachten en samen tot een besluit kwamen. Dat is toch wel heel anders dan een bijeenkomst van een gemeenteraad in een kleine gemeente. In Leiden heeft zo'n vergadering wel iets weg van een bijeenkomst van de Tweede Kamer. Mensen lopen in en uit, lezen de krant en zijn met van alles en nog wat bezig. Tussendoor voeren de woordvoerders het debat over het agendapunt dat op dat moment aan de orde is. Wanneer er gestemd moet worden, komen alle leden terug naar hun plaats.

Aan de sfeer was overigens wel te merken dat de gemeenteraadsverkiezingen weer dichterbij beginnen te komen. Ook in mijn woonplaats Hillegom heb ik gemerkt dat de politieke partijen weer op gang zijn gekomen voor de lokale campagnes. Dit keer heeft het voor mij allemaal wat onwezelijks. Niet alleen omdat de gemeenteraadsverkiezingen in Teylingen net achter de rug zijn, maar ook omdat dit voor het eerst sinds 16 jaar is dat ik zelf geen aktieve rol meer speel in de campagne voor de gemeenteraad. Ik weet uit ervaring hoeveel tijd en energie al die mensen vrijwillig investeren in de verkiezingscampagnes. Ook binnen mijn eigen partij zie ik dat een flink aantal enthousiaste mensen aan het werk zijn gegaan om voor de PvdA in Hillegom een mooi resultaat neer te zetten. Van mij krijgen ze alle steun, al is het deze keer wat meer op afstand.

Tot volgende week.