Nieuwersluis

Afgelopen week maakten we drie locaties bekend welke geschikt lijken voor de opvang van vluchtelingen voor een langere periode. Het is de bedoeling dat de gemeenteraad uiterlijk 15 december gaat besluiten of, en zo ja op welke plek, vluchtelingen opgevangen gaan worden in Stichtse Vecht.

Een paar dagen later kreeg ik een e-mail van een mevrouw uit Maarssen. Ze was van mening dat onze gemeente niet mee zou moeten werken aan de huisvesting van deze mensen. Ze vroeg zich af waarom wij het leed van de hele wereld hier op moeten lossen. Naar aanleiding van haar e-mail ben ik maar eens met haar gaan bellen. Het werd een prettig telefoongesprek, waarin ze mij op rustige toon en met zorgvuldig gekozen woorden duidelijk maakte waarom de gemeente niet mee zou moeten werken aan de opvang van vluchtelingen. Ik was het niet eens met al haar argumenten, maar ik merkte wel dat haar zorgen oprecht waren.

Ze vertelde dat ze mij een e-mail stuurde omdat ze vond dat iemand het moest doen. Ze had nog even overwogen om in te spreken bij de commissievergadering van 8 december, maar zag daar vanaf. Ze vertelde mij dat ze het niet zag zitten om haar verhaal te doen tussen een groep primitieve schreeuwers.

Ik heb haar uitgelegd dat ik het als mijn verantwoordelijkheid zie dat de gemeenteraad op een goede en veilige manier tot een besluit komt. Uiteraard hoort daar ook bij dat inwoners tijdens die bijeenkomst een mening kunnen geven. Het mag niet uitmaken wat die mening is. Ik zal er alles voor doen om dat mogelijk te maken.

De gemeenteraad vergadert dus op 15 december over dit onderwerp. Een voorbereidende commissie buigt zich op 8 december over dit ingewikkelde vraagstuk. De vergaderingen worden gehouden in het vergadercentrum van het historische gevangeniscomplex in Nieuwersluis (foto). Wilt u bij deze bijeenkomsten aanwezig zijn, dan kunt u zich aanmelden via de website van de gemeente. Wacht niet te lang, want het aantal plaatsen is beperkt. Voor meer informatie kunt u terecht op
http://www.stichtsevecht.nl/opvanglocaties

Uiteraard heb ik de mevrouw uit Maarssen nadrukkelijk verzocht om langs te komen en haar mening te geven

Tot ziens.

Hard

29 januari van dit jaar kreeg ik als nieuwe burgemeester van Stichtse Vecht de ambtsketen omgehangen door Jaap Verkroost. Tot grote tevredenheid van velen had hij als 1e locoburgemeester de burgemeesterstaken waargenomen in de weken voor mijn komst. Sinds mijn installatie heb ik intensief met Jaap samengewerkt. Als eerste loco hielp hij mij in grote collegialiteit om mijn weg te vinden als nieuwe burgemeester in Stichtse Vecht. Vele uren zaten we bij elkaar in vergadering en bogen we ons over de vraagstukken die belangrijk zijn voor de inwoners van onze gemeente. Ook buiten de officiële vergaderingen was ik vaak met hem in gesprek, bijna altijd ging het over de vraag hoe wij de belangen van onze inwoners nog beter kunnen behartigen. Helemaal enthousiast kon Jaap worden wanneer het ging om de vraag hoe we de lokale gemeenschappen zover konden krijgen om vooral zelf initiatief te nemen. Jaap genoot van alle mooie plannen die door de inwoners werden bedacht. De gemeente Stichtse Vecht was alles voor hem. Jaap was iemand die vooral keek naar het effect van onze besluiten voor inwoners.

Gedwongen door de omstandigheden nam Jaap gisterenavond afscheid van zijn positie. Nadat zijn fractie deelname aan de coalitie had beëindigd zat er voor hem niets anders op dan hetzelfde te doen en ontslag te nemen uit een functie waar hij zo mee verknocht was. Het werd een dramatisch slot van een ontwikkeling waarbij ik als burgemeester de afgelopen maand intensief betrokken ben geweest. Het was een ontwikkeling waarbij ik opnieuw zag hoe complex de rol van burgemeester soms kan zijn. Aan de ene kant ontwikkel je een meer dan collegiale band en respect voor je medebestuurder. Aan de andere kant geef je leiding aan een proces waarbij integriteit en geloofwaardigheid van het openbaar bestuur boven elke twijfel verheven moeten worden. Dat die twee rollen keihard kunnen botsen werd mij de afgelopen dagen pijnlijk duidelijk.

Vandaag kan ik niets anders doen dan heel diep respect betuigen voor de moeilijke beslissing die Jaap heeft genomen. Ik wens hem voor de toekomst alle goeds toe na de moeilijke weken die nu achter ons liggen.

Tot ziens.

Hondenpoep

Afgelopen week begon met een kop koffie bij de McDonalds in Breukelen. Daar had ik samen met wethouder Pieter de Groene een gesprek met een tweede kamerlid dat op onze uitnodiging naar de gemeente gekomen was. Aanleiding was het nieuws dat er een kamermeerderheid zou zijn om de maximum snelheid op de A2 door onze gemeente te verhogen naar 130 kilometer per uur. Binnen mijn gemeente wonen bijna 30.000 inwoners 'onder de rook' van deze belangrijke rijksweg en voor deze mensen maakt 100 km of 130 km per uur werkelijk het verschil. Ik daag alle kamerleden uit om ook eens achter de geluidswal van Maarssenbroek te komen kijken. Als je ziet hoe dicht de woningen daar langs de snelweg staan, kan ik me niet voorstellen dat je nog een voorstander bent van130 km per uur op dit wegvak.

Het was ook de week waarin wethouder Jaap Verkroost het nieuws haalde door een kwestie waarbij de schijn van belangenverstrengeling is ontstaan. Een lastige kwestie voor alle betrokkenen, waarbij ik als burgemeester een bijzondere verantwoordelijkheid heb. Daarbij sta ik voor de integriteit van het gemeentebestuur, maar voel ik me ook gewoon een collega die heel prettig met deze wethouder werkt. Komende week verwacht ik de rapportage van een extern onderzoek naar deze zaak. Op grond daarvan moet de gemeenteraad een oordeel vellen. Ik hoop dat het snel achter de rug is, want leuk is anders.

Het was ook de week waarin wij als een van de eerste gemeente van Nederland naar buiten kwamen met de uitkomsten van een draagvlakonderzoek onder onze inwoners met betrekking tot de huisvesting van vluchtelingen. Daaruit blijkt dat een meerderheid van onze inwoners van mening is dat de gemeente mag meewerken aan de huisvesting van vluchtelingen. Voor het gebied oostelijk van het Amsterdam-Rijnkanaal geeft het onderzoek een eenduidig beeld. Bijna tweederde (64%) van de ondervraagden vindt (in meer of mindere mate) wel dat er vluchtelingen in de gemeente mogen worden gehuisvest (of is neutraal). Een derde (36%) vindt dat niet. In het gebied westelijk van het Amsterdam-Rijnkanaal geeft 53% aan dat er vluchtelingen mogen worden gehuisvest. 47% vindt dat niet. Binnenkort zal de gemeenteraad mede op basis van dit onderzoek moeten bepalen of, en zo ja, hoeveel vluchtelingen onze gemeente kan opvangen. Ik zet me in om te zorgen dat we een respectvol debat over dit onderwerp kunnen voeren.

Het grootste deel van mijn tijd was ik deze week in gesprek met onze inwoners. Natuurlijk tijdens het avondeten waarvoor ik dinsdag aanschoof bij Agnes, haar zoon en haar vrienden in Breukelen.

Woensdag was ik bij Hanny, geboren Rotterdamse die al 30 jaar in Maarssenbroek woont.

Aansluitend was ik te gast bij een ledenbijeenkomst van de Rabobank in Breukelen. Daar mocht ik met zo'n 120 leden van de bank, uit de hele gemeente, in gesprek over m'n werk. Zaterdag was ik met het college in winkelcentrum Bisonspoor in Maarssenbroek. Daar deden we een ronde langs de standjes op de vrijwilligersmarkt en had ik een aantal leuke gesprekken met inwoners aan de 'keukentafel' die daar voor deze gelegenheid was neergezet. Opvallend was hier vooral het grote aantal inwoners die overlast ondervinden van honden in de wijk. Hondenpoep, alweer zo'n probleem waarvoor geen eenvoudige oplossingen lijken te zijn.

Tot ziens.

Feesttent

In een feesttent op Sportpark De Heul in Loenen aan de Vecht brak zaterdagavond paniek uit toen eerst de stroom uitviel en direct daarna een zware explosie volgde. Toen het publiek daarna in paniek de tent uit probeerde te komen, stortte de tent gedeeltelijk in. Bij het ongeval vielen twee doden en een groot aantal gewonden. Tot zover het scenario van een rampenoefening waar loco-burgemeester Verkroost en ik afgelopen week bij betrokken werden. Onder leiding van de Veiligheidsregio Utrecht zaten wij het gemeentelijke beleidsteam voor dat de gang van zaken rondom de afwikkeling van deze ramp in goede banen moest leiden. Het werd een ingewikkelde ramp, waarbij de politie de feestgangers eerst wilde verhoren terwijl de andere hulpdiensten het gebied juist zo snel mogelijk wilde ontruimen. Het was een stevige oefening met een gedegen evaluatie. Belangrijk, want als zoiets in het echt mocht gebeuren dan moet de burgemeester of zijn vervanger de zaak wel onder controle zien te houden.

Verder vormde ook deze week de grote stroom vluchtelingen weer het hoofdthema van mijn agenda. Dinsdagochtend kwamen de burgemeesters uit de provincie Utrecht samen met de wethouders vluchtelingenzaken bijeen in het provinciehuis. We deden pogingen om zicht te krijgen op de opvangmogelijkheden die de Utrechtse gemeenten bij elkaar kunnen krijgen. Opnieuw konden we constateren dat de informatie uit Den Haag nog steeds veel te wensen overlaat.

Als eerste gemeente in Nederland begonnen wij afgelopen week met een peiling onder onze inwoners over de huisvesting van vluchtelingen. Op verzoek van de gemeenteraad heeft het college tot dit onderzoek besloten. Heeft u de enquête nog niet ingevuld en bent u afgelopen zaterdag geen interviewers op straat tegengekomen dan kunt u de enquete nog invullen op www.vluchtelingenstichtsevecht.nl

In het archief Eemland te Amersfoort mocht ik een inleiding geven over hoe ik als bestuurder om ga met digitale informatiestromen. Voor dat doel nam ik mijn publiek mee langs de veranderingen die ik als bestuurder sinds 1998 mocht beleven.

Donderdagochtend had ik een leuke kennismaking met het ambtenarennetwerk Vooruit. Dit netwerk van jonge ambtenaren (tot 37 jaar) schuift zo nu en dan aan bij mensen in de samenleving met een verhaal. We spraken o.a. over het belang van jonge mensen in een organisatie, over het belang van integriteit en over wat een gemeente kan doen om meer jonge ambtenaren aan zich te binden. In de huidige situatie zijn jonge ambtenaren namelijk flink ondervertegenwoordigd.

Uiteraard mocht ik ook deze week weer voor het avondeten aanschuiven bij inwoners. Maandag waren dat Piet en Marianne uit Kockengen. Samen hebben ze een veehouderij annex camping. Ze vertelden me hoe ingewikkeld de gemeentelijke regels soms in elkaar zitten. Dinsdag schoof ik aan bij Ellen, Helen en Lolita, drie vriendinnen die af en toe gezellig samen eten. Donderdag was ik in Villa Safari waar ik samen met de kinderen van de buitenschoolse opvang de maaltijd mocht bereiden, die we later samen gezellig hebben opgegeten (foto).

Een bijzonder moment was tenslotte vrijdagavond. Toen mocht ik in de brandweerkazerne van Kockengen een koninklijke onderscheiding uitreiken aan Paul Verhoeven. 31 jaar was hij actief als vrijwilliger bij de brandweer en zette hij zich in voor de veiligheid van Kockengen en omgeving. Paul Verhoeven is lid geworden in de Orde van Oranje Nassau.

Tot ziens.

Donkere dagen

Nu de dagen weer korter worden en de donkere wintermaanden aanbreken, slaat het dievengilde vaker haar slag.  Reden voor mij om de politie te vragen om samen met de gemeente, juist in deze maanden extra actie te ondernemen om inbraken en overvallen te voorkomen. Dit gaan zij doen tijdens het zogeheten 'Donkere Dagen Offensief’.

Gemeente en politie steken dus extra energie in  verscherpt toezicht en intensievere surveillances (zichtbaar maar ook onopvallend)  op bepaalde tijdstippen en risicoplaatsen waar criminelen vaker toeslaan. Ook zijn er meer preventieve controles, bijvoorbeeld in het verkeer. Hierbij is niet alleen de verkeersveiligheid het doel; de politie krijgt ook een beter beeld van wie er zich ’s nachts op de weg begeeft.

Maar u als inwoners kunt ook zelf het een en ander doen om de kans te verkleinen dat er bij u wordt ingebroken. Zaterdag 31 oktober staat de politie met een voorlichtingskraam op de Markt in Breukelen. Vanaf 11.00 uur kunt u daar terecht voor adviezen en tips over preventiemaatregelen. Daarnaast kunt u een steentje bijdragen door lid te worden van Burgernet of van het Buurtsignaleringsteam bij u in de wijk. Meer informatie daarover leest u op www.stichtsevecht.nl. 

Tot ziens

Provinciegrens

Afgelopen week had weer een hoog kennismakingsgehalte. Het begon met een goed gesprek met het bestuur van de stichting Vrijwilligerszorg Thuis Sterven. De vrijwilligers van deze stichting ondersteunen mensen die hun laatste levensfase thuis door willen brengen. Iets waar je normaal niet zo bij stil staat, maar deze mensen vervullen een belangrijke rol in onze samenleving. Ze zoeken nog vrijwilligers.

Ook had ik een ontmoeting met iemand die me alles kon vertellen over de relatie tussen Breukelen en Brooklyn. Een van de 5 stadsdelen van New York dankt zijn naam aan Breukelen. In het verleden zijn vaker pogingen gedaan om de banden met dit deel van de wereldstad verder aan te halen. Een van mijn voorgangers is daarvoor zelfs de oceaan overgevlogen. Om de relatie te benadrukken werd ooit de stichting BrooklynBridge Breukelen opgericht waarvan ik nog steeds de voorzitter ben. 

Donderdagavond maakte ik kennis met de Lionsclub Over Holland. Deze tak van de wereldwijde organisatie richt zich binnen onze gemeente op de kernen Breukelen, Loenen aan de Vecht en Vreeland. We hadden een mooi gesprek over de manier waarop mensen iets terug kunnen doen voor de samenleving en de rol van de gemeente daarbij. De Lions zijn nog op zoek naar een aantal goede doelen, waarvoor ze zich in kunnen zetten. Als u suggesties heeft dan hoor ik dat graag.

Uiteraard maakte ik ook deze week weer kennis met een aantal inwoners tijdens het avondeten. Maandag was ik in Vreeland bij de familie De Graaf. Dit jonge gezin kwam een jaar geleden naar onze gemeente om een nieuw boerenbedrijf te starten. De voorbereidingen lopen voorspoedig en binnen een paar weken gaat het vee de nieuwe stallen bevolken. Leuk om te zien dat jonge mensen hun nek uit steken om zo'n mooi bedrijf te starten. Dinsdag was ik bij Helga en Piet van den Akker in Loenen aan de Vecht. Piet is gepensioneerd arabist en beëdigd tolk in Arabische talen. Het laat zich raden waarover we gesproken hebben die avond.

Mijn laatste kennismaking was met de directie en leerlingen van de katholieke basisschool de Pionier in Maarssen. We spraken over de onderwijsvisie, de inzet van ICT en de toekomst van de school in een veranderende maatschappelijke context. Uiteraard had ik voor deze gelegenheid mijn ambtsketen om gedaan. Het blijft een geweldige ervaring om een schoolplein van een basisschool op te lopen met een ambtsketen om. 

Behalve alle kennismakingen was er natuurlijk veel meer te doen deze week. Mijn agenda was goed gevuld met allerlei vergaderingen en ontmoetingen. Zo was ik vrijdag weer eens terug op het provinciehuis van Noord-Holland. Daar sprak ik met oud collega en gedeputeerde Ralph de Vries over de grens tussen de provincies Noord-Holland en Utrecht. Een grens die voor een flink deel samenvalt met onze gemeentegrens.

Deze week eindigde op het voetbalveld van FC Breukelen. Zaterdagochtend was het hele college vroeg uit de veren voor een uitgebreid werkbezoek. Daarbij gingen we langs de verenigingen van sportpark De Heul en de volkstuinen in Loenen aan de Vecht. Verder namen we een kijkje bij de afvalscheiding in Breukelen alvorens we eindigden op het sportpark Broekdijk Oost.

Tot ziens.

Kees de Tippelaar

Cornelis Dudok de Wit werd in 1843 geboren in Breukelen.

Hij kwam uit een vermogende  familie en woonde aan de Straatweg in Breukelen. Werken voor zijn geld hoefde hij niet en omdat hij erg avontuurlijk was ingesteld, besloot hij op z’n tweeëntwintigste om de wereld te gaan verkennen. Maanden bleef hij soms weg. Hij ondernam zijn reizen lopend wat hem al gauw zijn bijnaam Kees de Tippelaar opleverde.

Kees had de bijzondere gewoonte om op zijn verjaardag, 3 oktober, de jeugd uit het dorp op poffertjes te trakteren. En omdat hij verder geen gezin had, bepaalde hij in zijn testament dat na zijn dood er nog steeds rond zijn verjaardag poffertjes getrakteerd moesten worden aan de plaatselijke schooljeugd. Het geld dat hij daarvoor nagelaten heeft kwam in het Dudok de Wit fonds. De burgemeester van Breukelen is aangewezen als beheerder van dit fonds.

Na de dood van Dudok de Wit staat er sinds 1915 jaarlijks een poffertjeskraam voor het gemeentehuis van Breukelen. Daar krijgen de schoolkinderen uit Breukelen, Kockengen en Nieuwer ter Aa nog steeds elk jaar gratis poffertjes. Al 100 jaar worden die poffertjes gebakken door de familie Van der Steen. Toevallig of niet, de 3e generatie, Joop van der Steen is ook op 3 oktober jarig en werd dit jaar 65 jaar.

Om die reden was het zaterdag 3 keer feest in Breukelen. Tijdens de jaarlijkse Dudok de Wit herdenking mocht ik de gasten welkom heten en een defilé afnemen van schoolkinderen die meeliepen met de Dudok de Wit wandeltocht. Verder mocht ik Joop van der Steen feliciteren met zijn 65e verjaardag. Samen met zijn twee kleinkinderen hebben we bloemen gelegd bij het beeld van Dudok de Wit in Breukelen (foto)

De plechtigheden werden dit jaar gevolgd door Maarten van Rossum. Voor RTV Utrecht maakt hij een documentaire over wat misschien wel de meest excentrieke inwoner van Breukelen is geweest. 

Terwijl het publiek toekeek bij de toespraken stond hij op de achtergrond zijn script voor de laatste keer door te nemen (foto). De uitzending is op 22 oktober op RTV Utrecht. 

De activiteiten rondom Dudok de Wit waren een afsluiting van een drukke werkweek, die verder in het teken stond van het afscheid van de groep vluchtelingen uit de noodopvang in Kockengen.

Verder ging ik deze week o.a. uit eten bij de familie Bodt uit Loenen aan de Vecht en de familie Brouwer uit Breukelen. Op donderdag was ik met heel veel collega-burgemeesters aanwezig bij het jubileumcongres van het Nederlands Genootschap van Burgemeesters. Een mooie gelegenheid om kennis op te doen en bij te praten.

Tot ziens.

Polderwachter

Uiteraard stond de afgelopen week vooral in het teken van de 115 vluchtelingen, die we 6 dagen lang hebben opgevangen in Kockengen. Inmiddels weet ik dat ze maandag gaan vertrekken uit onze gemeente. Ik bedank uiteraard iedereen die ons heeft geholpen om de noodopvang mogelijk te maken.

Maar er was meer deze week. Dinsdag gingen we met het hele college 'on tour' naar Tienhoven, de Bethunepolder en Maarsseveen/Molenpolder. Dit bezoek stond eigenlijk al voor de zomer gepland, maar kon toen op het laatste moment niet door gaan. Traditiegetrouw begonnen we die ochtend weer met een ontbijt met bewoners van het gebied. Tijdens het ontbijt werd weer eens duidelijk dat er spanning is tussen economische activiteiten en woongenot in dit gebied. Daarbij denk ik ook aan de evenementenfunctie van de Maarsseveense Plassen. Heel veel mensen genieten van de evenementen die daar plaats vinden, terwijl de omwonenden er liever vanaf zouden willen. Als gemeente staan we daar midden tussenin. Best lastig zo nu en dan.

De rest van de middag genoten we van het prachtige landschap onder leiding van Polderwachter Marcel Blekendaal (foto). Wat geweldig om aan zijn hand door de polder te wandelen. Ik kan het iedereen een keer aanraden. We brachten een bezoek aan het C-Fordt en namen een kijkje bij evenementenlocatie Inn Style aan de Maarsseveense Passen.

Met deze laatste collegetour kwam er een einde aan een serie interessante collegebezoeken langs alle kernen uit de gemeente. Naar verwachting gaan we het volgend jaar herhalen.

Woensdag en donderdag zat ik in de bossen rond Wolfheze. Met een groep nieuwe burgemeesters verdiep ik me daar in de 'geheimen' van het burgemeesterschap. Dat werkt goed met zo'n groep gelijkgestemde collega's, we leren veel van telkens wisselende gasten, maar ook van elkaar.

Vandaag heb ik mijn Stichtse Vecht hardloopshirt maar weer eens aangetrokken voor de grote loop tijdens de Skeelerronde in Maarssenbroek. De organisatie had mij in januari al uitgenodigd. De loop was goed georganiseerd en het was prima weer. In ruim een uur liep ik door alle wijken van Maarssenbroek.

Deze week schoof ik weer bij twee families aan voor het avondeten. Bij Olaf en Gerda Broers uit Maarssen spraken we o.a. over het werk, jeugzorg, en onderwijs. Een paar dagen later schoof ik aan bij de buren van het gemeentehuis in Breukelen. Jan en Patricia hadden voor die gelegenheid de buren Foek en Jeroen uitgenodigd. We spraken over het burgemeesterschap, Breukelen, De Vecht en de spanning tussen economische ontwikkeling en een hoogwaardig woonmilieu.

Tot ziens.

Verlenging

Zojuist heb ik de vluchtelingen verteld dat zij nog tot maandag kunnen blijven. Volgens het oorspronkelijke plan zou de groep van 115 vluchtelingen vandaag vertrekken naar een volgende noodopvang voor 72 uur. Voor deze groep zou het de derde keer worden dat ze weer naar een andere plek moesten verhuizen. Van verschillende kanten kreeg ik de afgelopen dagen de vraag of de vluchtelingen om humanitaire reden niet langer konden blijven.

Dat was een lastig te beantwoorden vraag. Ik weet inmiddels hoeveel werk het is om 24 uur per dag een noodopvanglocatie open te houden. Naast een beroep op heel veel vrijwilligers vragen we als gemeente ook veel van onze eigen medewerkers en de inwoners van Kockengen.

Om die vraag toch te beantwoorden ben ik gisterenavond met alle betrokkenen om de tafel gaan zitten. Zorgvuldig hebben we afgewogen of het wel verantwoord is om door te gaan. Daarbij heb ik eerst gekeken naar de mening van professionele partijen zoals de GGD, Politie, Brandweer en de medewerkers uit de eigen gemeentelijke organisatie. Daarnaast wilde ik weten hoe de inwoners van Kockengen tegen zo'n verlenging aankijken. Daarom heb ik gisterenavond laat met een groep van zo’n twaalf  inwoners om de tafel gezeten. Zij vertegenwoordigden de dorpsraad, de kerk, sportverenigingen en ondernemers in het dorp. We hebben een goed gesprek gehad op grond waarvan ik aan het eind de conclusie kon trekken dat de inwoners van Kockengen een verlening steunen. Ik ben trots op de inwoners van Kockengen.

Natuurlijk vond ik het ook belangrijk om te weten of er politieke steun was voor dit besluit. Vanuit het college kreeg ik eerder die middag al groen licht om de gesprekken aan te gaan. Na een informatieronde langs de fracties van de gemeenteraad bleek dat ook in de raad meer dan voldoende steun was om onze inzet voor de vluchtelingen nog een tijdje door te zetten.

Dat alles was aanleiding om gisterenavond laat het besluit te nemen dat de noodopvang in Kockengen 72 uur langer open blijft. Dat wil zeggen dat de groep van 115 vluchtelingen tot maandag mag blijven. Ik heb ook met het COA afgesproken dat de mensen dan ook werkelijk vertrekken naar een volgende opvang locatie, waar ze bij voorkeur langere tijd kunnen blijven. Ze zijn maandag zes dagen in onze gemeente. 6x24 uur hebben we dankzij heel veel inzet van professionals en vrijwilligers een beetje medemenselijkheid kunnen tonen. Ik heb gezien dat we dat met heel veel liefde hebben gedaan, maar het heeft ons ook veel energie gekost. Het zou niet verantwoord zijn om maandag opnieuw te verlengen. Dat kan ik zeggen in de wetenschap dat er andere gemeenten klaar staan om het stokje over te nemen.

Tot ziens.

Bedankt!

Nadat we gisteravond besloten hadden om medewerking te verlenen aan de noodopvang van 125 vluchtelingen was duidelijk dat vandaag een bijzondere dag zou worden. Vanuit het niets moesten we binnen krap 20 uur de sporthal in Kockengen geschikt maken voor de noodopvang.

Toen we vanmorgen vroeg aan de slag gingen, was het dus helemaal de vraag of het allemaal zou gaan lukken. Wat daarna gebeurde was werkelijk hartverwarmend. Van alle kanten kregen we spontaan hulp aangeboden. We ontvingen heel veel positieve reacties op ons besluit om noodopvang te organiseren. In kort tijdsbestek kwamen er tientallen aanmeldingen binnen van inwoners die als vrijwilliger aan de slag wilde gaan. Velen belden ons op het centrale telefoonnummer 14 0346. Naast alle vrijwilligers kwamen ook aanmeldingen van bijvoorbeeld medische professionals en tolk vertalers binnen. En er werd ook spontaan kleding, knuffels en ander speelgoed aangeboden. Op onze oproep voor handdoeken, ondergoed en andere kleding, ontvingen we in korte tijd heel veel bruikbare spullen.

In de loop van de middag ben ik zelf even in Kockengen gaan kijken. Vooral de grote betrokkenheid van de inwoners vielen mij in het bijzonder op. De leden van de vrijwillige brandweer, de scholen, ondernemers en vrijwilligers uit het dorp. Ik kreeg het gevoel dat het hele dorp was uitgelopen om onze 125 tijdelijke gasten te ontvangen.

Ik wil alle vrijwilligers en inwoners van de gemeente Stichtse Vecht, die hun hulp hebben aangeboden bedanken. Het is geweldig om te zien wat er in korte tijd allemaal gerealiseerd is!

Tot ziens.

Gemeentelijk beleidsteam

Over het algemeen verlopen mijn werkdagen redelijk volgens de zorgvuldig opgestelde agenda, maar vandaag was een uitzondering. Dat kwam door een telefoontje van het Centrum Opvang Asielzoekers dat rond 14:45 uur vanmiddag binnenkwam op het gemeentehuis. Of wij per direct in staat waren om voor dezelfde nacht onderdak te bieden aan zo'n 400 vluchtelingen. Het ging om zowel gezinnen als een aantal alleenstaanden.

Zelf zat ik voor een bespreking in Zaandam, maar binnen een mum van tijd stond het verzoek op mijn telefoon. Na een telefoongesprek met mijn ambtenaren voor wat aanvullende informatie, deed ik telefonisch een ronde langs de collegeleden. Unaniem zijn we van mening dat het onze maatschappelijke verantwoordelijkheid was om hier een helpende hand te bieden. Er is hier immers sprake van een groot humanitair probleem. In ieder geval willen we voorkomen dat er mensen op stations moeten slapen.

Direct nadat duidelijk was dat ik kon rekenen op de steun van het college, heb ik de gemeentelijke organisatie opdracht gegeven om voorbereidingen te treffen. Vervolgens heb ik het gemeentelijk beleidsteam bij elkaar geroepen in Breukelen, waar ik zelf inmiddels ook gearriveerd was. Het bijeen roepen van het gemeentelijke beleidsteam is een bijzondere beslissing die je bijvoorbeeld ook neemt bij een grote crisis of ramp. In deze situatie deed ik het in verband met de operationele voorbereiding op de acute noodopvang. Het ging immers om een uitzonderlijke klus waarvoor alles uit de kast moest.

In het gemeentelijk beleidsteam namen we in vlot tempo besluiten over vragen als:
- welke locaties zijn geschikt en beschikbaar;
- wie gaan we vragen om te helpen met inrichting van die locaties;
- hoe komen we aan voldoende vrijwilligers voor de opvang;
- hoe gaan we de gemeenteraad informeren;
- hoe gaan we de buurt rondom de opvang locaties en de pers informeren;
- wie neemt welke activiteiten voor haar rekening;
- hoe lang zullen de vluchtelingen hier blijven;
- heeft de politie voldoende mensen om te ondersteunen;
- kan de brandweer helpen met de inrichting;
- wie gaat betalen;
- etc.

Aldus waren we zo'n twee uur bezig om ons in hoog tempo voor te bereiden op de komst van 400 vluchtelingen naar onze gemeente. Tot het volgende telefoontje kwam. Het COA liet ons weten dat ze bij nader inzien de aanvraag weer intrekken. Dat was een forse verandering van het plan, maar ik kan me goed voorstellen dat het maken van een juiste inschatting van de te verwachten asielzoekers een buitengewoon lastige klus is.

Voor ons was ook het niet doorgaan reden om de buitenwereld te informeren, veel af te bellen en de pers te informeren. Dat had ook te maken met de berichtgeving die inmiddels op sociale media was verschenen. Als eerste informeerde ik na afloop uiteraard de leden van de gemeenteraad. Verder kon de crisisorganisatie worden afgeschaald en heb ik de medewerkers vriendelijk bedankt voor het vele werk dat was verzet. Het was in ieder geval een goede oefening. Je weet in deze tijd maar nooit of er nog een keer een volgende aanvraag binnenkomt.

Voor mij was het vandaag mijn eerste ervaring met het gemeentelijk beleidsteam in Stichtse Vecht.

Tot ziens.

Vaarparade

Het uitreiken van een koninklijke onderscheiding reken ik tot een van de meest bijzondere activiteiten van een burgemeester. Afgelopen maandag mocht ik bij Paul Fagel, inwoner van Vreeland en Nederlandse topkok, de versierselen opspelden die horen bij een ridder in de orde van Oranje Nassau. Hij kreeg de onderscheiding voor zijn niet aflatende inzet, vaak belangeloos, voor het culinaire vak. Dat alles gebeurde op een bijzondere plek: restaurant Het Arsenaal in Naarden. Het was voor mij de eerste keer dat ik buiten mijn eigen gemeente mijn ambtsketen mocht dragen. Uiteraard met toestemming van mijn collega-burgemeester van Naarden.

Maandag was in meer opzichten een bijzondere dag. Op onze universiteit Nyenrode werd het nieuwe academisch jaar geopend. Voor mij een goede gelegenheid om de band tussen gemeente en universiteit nog eens te onderstrepen met mijn aanwezigheid. De gastspreker bij die gelegenheid was de nationale kinderombudsman Marc Dullaert. Deze oud student van Nyenrode onderstreepte in een helder betoog nog eens het belang van kinderrechten in de hedendaagse samenleving. Daarbij wees hij natuurlijk ook op de belangrijke rol van gemeenten.

Dinsdag sprak ik met de raadscommissie Bestuur en Financiën over de voorstellen die ik eerder deed in mijn 100-dagenbrief. Van de 14 voorstellen die ik destijds in die brief deed, mag ik van de commissie met 13 punten aan de slag. Dat betekent dat ik de komende tijd flink aan de slag kan met de door mij voorgestelde verbeteringen. Ik kom daar zeker nog op terug.

Donderdag kregen we bezoek van Willibrord van Beek, de commissaris van de Koning in onze provincie. Hij brengt jaarlijks een bezoek aan alle gemeenten in de provincie. Daarbij laat hij zich informeren over de stand van zaken in de gemeente. Vanwege het mooie weer hadden wij het eerste deel van de ontmoeting verplaatst naar de achtertuin van het gemeentehuis in Breukelen. Terwijl er een grote hoeveelheid recreanten in hun bootjes voorbij kwamen, bespraken wij de toeristisch recreatieve potentie van de gemeente. Later vertrokken we naar Vreeland voor een gesprek over onze kernen en mooie voorbeelden van zelfwerkzaamheid van de inwoners.

Vrijdag besloot ik de dag met een training 'bedreiging en intimidatie'. Burgemeester zijn, betekent in de praktijk al heel lang niet meer dat je automatisch van iedereen respect krijgt. Het komt steeds vaker voor dat bestuurders te maken krijgen met vormen van (ernstige) bedreigingen vanwege besluiten die men genomen heeft. Ik hoop het geleerde voorlopig niet nodig te hebben.

Uiteraard schoof ik ook afgelopen week weer aan voor het avondeten. Woensdagavond zat ik bij Josien en Dick Zegers in Maarssen. We spraken over de gemeente, btw, holisme, letterologie, de toekomst en technologische ontwikkelingen.

De week eindigde met het nodige spektakel. Ter afsluiting van het vaarseizoen trok er een bonte vaarparade door Nieuwersluis, Breukelen en Maarssen. Als voorzitter van de jury stond ik voor de zware taak om tegen middernacht in Maarssen de prijzen uit te reiken aan de schippers van de mooiste boten. Een mooi en jaarlijks terugkerend evenement dat ondanks de regen duizenden toeschouwers trok.

Tot ziens.