Vandaag is het 4 mei. In park Goudestein in Maarssen kwamen vanavond enige honderden inwoners bijeen voor 2 minuten stilte, muziek, gedichten en toespraken. Mijn toespraak kwam op een bijzondere manier tot stand. In de tekst van de toespraak leest u hoe. Deze tekst treft u hier onder aan.
Beste
mensen, jongens en meisjes,
Ten eerste fijn dat jullie hier allen aanwezig zijn! Voordat ik begin wil ik jullie vertellen dat deze speech op een bijzondere manier tot stand is gekomen.
Een tijdje geleden besloot ik mijn 4 mei toespraak anders te doen dan normaal. Ik vond dat er iets ontbrak aan de manier van herdenken in onze huidige tijd. Ik besloot het Niftarlake College te benaderen en ik kwam terecht bij de klas A5B. Samen met Tiba, Yorick en Jorn hebben wij deze speech geschreven?
Ten eerste fijn dat jullie hier allen aanwezig zijn! Voordat ik begin wil ik jullie vertellen dat deze speech op een bijzondere manier tot stand is gekomen.
Een tijdje geleden besloot ik mijn 4 mei toespraak anders te doen dan normaal. Ik vond dat er iets ontbrak aan de manier van herdenken in onze huidige tijd. Ik besloot het Niftarlake College te benaderen en ik kwam terecht bij de klas A5B. Samen met Tiba, Yorick en Jorn hebben wij deze speech geschreven?
Het
is 4 mei. 4 mei is een bijzondere dag. Een dag die draait om het verleden maar
ook om het heden. Ieder jaar op 4 mei herdenken we alle slachtoffers – burgers
en militairen - die sinds de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen.
Op
5 mei vieren we dat we vrij zijn. De nadruk op deze twee dagen ligt eigenlijk
nog altijd op de Tweede Wereldoorlog. Toch zat mij en de scholieren van het
Niftarlake hier iets dwars.
In
onze huidige maatschappij is de Tweede Wereldoorlog nog wel bekend, maar niet
zo bekend als het vroeger was. Sterker nog, de aandacht voor en de
herinneringen aan deze periode van angst, onderdrukking en bedreiging worden
steeds minder. Natuurlijk is dit te begrijpen, aandacht voor het verleden wordt
minder als je zelf niet in angst leeft.
Toch
is de vermindering van kennis, interesse en medeleven voor de oorlog wel iets
waar we wat mee moeten doen. Je leeft niet alleen voor jezelf en je eigen
generatie. Zowel de voorgaande generaties als de toekomstige generaties zijn
net zo goed van belang.
Omdat
dit punt zo naar voren kwam op mijn bezoek aan het Niftarlake besloten we hier
iets mee te doen. Iets wat je zelf als tiener niet hebt meegemaakt in je leven
maakt natuurlijk veel minder indruk dan als je het zelf wel heb meegemaakt.
Het
hoofddoel van ons was om iedereen het belang van herdenken weer in te laten
zien en dichterbij te laten komen.
Het
is ook van belang om je te realiseren dat vrijheid niet zomaar iets is. In
Nederland is iedereen gewend aan zijn of haar vrijheid. Toch zijn er nog
miljoenen mensen op de wereld die nauwelijks tot geen vrijheid hebben. Het is
dan dus ook een godsgeschenk dat wij wel over vrijheid beschikken. Voor ons is
vrijheid dus logisch maar helaas geldt dit niet voor iedereen op onze aarde.
Iedereen
kent de verhalen over de duizenden vluchtelingen die vanwege oorlog huis en
haard verlaten en naar Europa komen voor vrijheid. Ook dit lijkt gewoon voor
ons, we horen het namelijk bijna iedere dag op het nieuws, maar wanneer je je realiseert dat deze vluchtelingen niet
over vrijheid beschikken besef je eigenlijk pas echt wat vrijheid inhoudt.
Vrijheid
is voor ons is zelf je keuzes maken, doen en laten wat je wilt en zelf kiezen
achter welke politieke ideeën je bijvoorbeeld staat. Maar voor vluchtelingen of
mensen die onderdrukt worden is vrijheid iets heel anders.
Voor
hen is vrijheid zonder gevaar hoeven te leven en jezelf te kunnen zijn, zonder
dat je het risico loopt opgepakt te worden. Voor hen maakt het kiezen van een politieke
partij of het stemmen op een associatieverdrag niets uit.
Vrijheid
is niet iets wat in een goede definitie te omschrijven valt. Vrijheid houdt
voor iedereen iets anders in, maar komt
altijd neer op het kunnen en mogen uiten van jezelf en je gevoelens.
Als
je dit koppelt aan wat de mensen in de Tweede Wereldoorlog doormaakten, zie je
duidelijk dat zij deze vrijheid ook niet hadden. Je eigen gevoelens uiten,
opstaan tegen het regime of leven zoals jezelf wilde leven was voor niemand een
optie. Je werd veroordeeld op je huidskleur, afkomst, haarkleur of uiterlijk. Anderen
bepaalden wat goed of kwaad zou zijn en jouw eigen mening of vrijheid speelde
hierin geen rol.
Na
de bevrijding in 1945 werd het gevoel van vrijheid immens. Tegenwoordig is deze
vrijheid vanzelfsprekend geworden. En dit is juist het punt waar we voor op
moeten passen. Het gevaar van onbewust wording van vrijheid ligt in een klein
hoekje en treedt toe zonder dat je het door hebt.
Ik wil dit aan de hand
van de volgende metafoor met jullie delen. Sommigen van jullie kennen wellicht
het verhaal ‘Neem een Geit’ van Claudia de Breij. In haar gelijknamige boekje
vraagt zij zich af: “Wat is het geheim
van een lang en gelukkig leven?” Zij
gaat daarvoor te rade bij diverse oudere mensen van wie zij levenslessen kan
meenemen. De adviezen en oplossingen heeft Claudia vastgelegd in honderd kleine verhaaltjes. 'Neem een geit’ is er één van. Het beschrijft
een diepe waarheid.
Het verhaal gaat over een arme
Joodse man die ten einde raad naar een rabbi gaat om advies te vragen. Hij
woont in een veel te klein huis met zijn vijf kinderen en zwangere vrouw en
wordt gek van de drukte. De rabbi adviseert de man om een geit te nemen. De man
verbaast zich hierover maar gaat akkoord met het advies en neemt een geit.
Als
blijkt dat de geit alleen maar meer ellende dan geluk brengt doordat hij overal
plast en poept, komt de man voor de tweede keer bij de rabbi. Die adviseert hem om de geit weg te doen. De man volgt het
advies op, maar is verward door de uitspraken van de rabbi. Pas later realiseert
hij zich wat het idee hierachter was. Zonder de geit is iedereen een stuk
gelukkiger met elkaar, er is tenslotte een hele last van hun schouders af. De
man beseft zich nu pas hoe gelukkig hij kan zijn met zijn gezin.
De
familie van de Joodse man staat voor vrijheid. De geit staat voor onderdrukking
van vrijheid. Zowel in het verhaal van Claudia de Breij als in de Tweede Wereldoorlog
werd de gewoonte van vrijheid opeens zwaar onderdrukt. Je beseft je pas
werkelijk wat vrijheid inhoudt als je het niet meer hebt.
Mijn
boodschap aan iedereen is daarom ook: zorg dat wij niet nog een keer een geit
in huis hoeven te nemen en dat we ons ook zonder geit kunnen realiseren wat
vrijheid en geluk voor ons als individu en maatschappij inhoudt. Wees bewust
van je keuzes en gedachtes en geniet van dingen die je echt gelukkig maken.
Bedankt
voor jullie aandacht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten