Ongemakkelijke werkelijkheid

Vandaag was Tweede Kamerlid Loes Ypma (PvdA, foto) te gast in Flevoland. Ik ontving haar samen met jeugdzorgaanbieder LSG-Rentray en Bureau Jeugdzorg Flevoland. Bovendien waren ook wethouder Winnie Prins uit Zeewolde en wethouder Jan de Graaf uit Dronten aanwezig bij het werkbezoek.

Beleidsmakers in Den Haag hebben veel aandacht voor verbetering van preventie de jeugdzorg om daarmee te voorkomen dat jongeren in de problemen raken. In veel gevallen helpt dat, maar niet altijd, Voor een bepaalde groep jongeren zal altijd de zwaardere en dus duurdere vormen van jeugdzorg beschikbaar moeten zijn. Er zijn nu eenmaal problemen die je niet met een beetje ondersteuning bij de opvoeding kunt voorkomen.

Tijdens het werkbezoek van vandaag hebben we juist deze groep jongeren belicht. Geen werkbezoek met gezellige verhalen dus, maar met voorbeelden van jonge mensen in de vernieling. Voorbeelden van jongeren die tot hun 18de voor meer dan een miljoen euro aan jeugdzorg nodig hebben, vanwege vreselijke dingen die volwassenen hen aandeden. De ongemakkelijke werkelijkheid noem ik deze groep omdat we vaak niet willen weten dat dit bestaat. Ook de verantwoordelijkheid van deze vorm van jeugdzorg gaat in 2015 over naar de gemeenten.

Bestuurders en medewerkers van LSG-Rentray en Bureau Jeugdzorg hebben verteld over opvang in behandelgroepen en gezinshuizen. Er kwamen een aantal aangrijpende praktijkcasussen aan de orde. Hieruit werd vooral duidelijk dat we met preventie niet alles kunnen voorzien, ook niet achteraf bezien. Als je bijvoorbeeld op zeer jonge leeftijd je beide ouders verliest en er geen omgeving is waar je op kunt terugvallen is de zorg van jeugdzorginstellingen broodnodig.

Opgroeien in een veilige, betrouwbare omgeving is niet voor alle kinderen vanzelfsprekend. In bijna alle gevallen ligt de oorzaak daarvan niet bij de kinderen zelf. Dat is precies de reden waarom die kinderen moeten kunnen rekenen op de overheid.

Tot ziens.