Aan tafel

Ruim twee weken geleden deed ik een oproep aan de inwoners van mijn nieuwe gemeente om mij uit te nodigen aan te schuiven bij het avondeten. Aangezien ik zelf nog niet in de gemeente woon, leek me dat een goede manier om de inwoners te leren kennen.

De reacties waren overweldigend. Maar liefst 107 uitnodigingen kreeg ik binnen. Ze kwamen uit alle hoeken van de gemeente. Soms van instellingen, soms van particulieren. Vanavond ging ik op pad naar mijn eerste uitnodiging in Loenen. Daar hadden de mensen van de daar gevestigde Lucille Werner Foundation (LWF) me in hun kantoor uitgenodigd. Ik werd ontvangen door Sixta, Joelle, Esther, Bob en Lucille Werner zelf. 

De Foundation maakt zich sterk voor de integratie van mensen met een handicap in de samenleving. Men opent graag de ogen in de maatschappij, maar geeft ook mensen met een handicap zélf een belangrijke functie: call to action. De LWF motiveert hen om op eigen kracht een sterkere positie in de samenleving te veroveren en in zichzelf te geloven. Dat vind ik mooi. Het past goed bij de opdracht die wij als gemeente ook hebben voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Daarbij kijken we vooral naar wat mensen wel kunnen.

De visie komt voort uit de eigen ervaring van Lucille Werner, de enige televisiepresentatrice in Nederland met een zichtbare lichamelijke handicap. 

De Lucille Werner Foundation wil een sterke positie voor mensen met een handicap in Nederland. Het initiëren van spraakmakende tv-programma's en het creëren van werk staan hierbij centraal. Door een krachtig en positief imago neer te zetten, zullen mensen met een handicap makkelijker integreren in de samenleving. Op de site van de foundation kunt u veel meer informatie vinden.

De LWF organiseert evenementen en initieert diverse projecten met inzet van media (tv, radio, internet, drukwerk). Elk project heeft een multimediaal karakter om de gehele samenwerking erbij te betrekken. Tijdens het eten hebben we ook nagedacht over wat de foundation in de gemeente zou kunnen doen. 

Het was een prima maaltijd met Italiaanse tomatensoep 'met ballen', een mooie stoere pastaschotel met champignons en een frisse salade. Een heerlijke Cappuccino vormde de finale. Bij de LWF beginnen veel dingen met CAP van handiCAP maar ook van CAPability. Goed he?

Het was bijzonder om hier de eerste keer aan te mogen schuiven. Op naar de volgende eettafel.

Tot ziens.