Vrijheid van meningsuiting

Onlangs publiceerde RTV Stichtse Vecht een anonieme ingezonden brief met kritiek op het gemeentebestuur. Bij het lezen vroeg ik me af waarom mensen tegenwoordig zo vaak anoniem willen blijven.

 

Gek genoeg moest ik daarbij denken aan de naturalisatiebijeenkomsten die de gemeente vier keer per jaar organiseert. Tijdens zo’n bijeenkomst mag ik de Nederlandse nationaliteit uitreiken aan inwoners van onze gemeente. Voor de meeste mensen is het verkrijgen van die nieuwe nationaliteit een bijzonder moment in hun leven. Ze hebben bewust gekozen Nederlander te willen worden. Tijdens zo’n bijeenkomst vertel ik iets over de grondwet. Een belangrijk onderdeel daarvan is  natuurlijk de vrijheid van meningsuiting. In veel van de landen waar de mensen vandaan komen, is juist die vrijheid helemaal niet vanzelfsprekend. In Nederland mag je zeggen en schrijven wat je denkt zonder daar eerst toestemming voor te vragen.

 

De tekst uit de grondwet dateert van 1848. Sinds die tijd zijn de mogelijkheden om je mening te kunnen geven fors toegenomen. Daardoor heeft nu bijna iedereen de mogelijkheid berichten te verspreiden of zijn mening over allerlei onderwerpen te geven. Dat kan via sociale media als Twitter, Facebook en Snapchat en ook via digitale sociale platforms of door te reageren op nieuwsberichten in de pers. Het mooie is dat we daarna met elkaar in gesprek kunnen gaan.

 

Ook als gemeentebestuur maken we gebruik van deze media om in contact te treden met  inwoners, organisaties en ondernemers.  Wij krijgen zo een goed inzicht van wat er leeft in de gemeente, en kunnen inwoners naar aanleiding van berichten op sociale media of in de pers, uitnodigen voor een gesprek of informatie toesturen. Het is helemaal niet erg om met elkaar van mening te verschillen of kritiek te uiten op het gemeentebestuur. Integendeel, het democratische proces, onze besluiten en ons handelen als bestuur kan daar alleen maar beter van worden.

 

Wanneer mensen anoniem laten weten het ergens niet mee eens te zijn, is dit allemaal niet mogelijk en komt er geen dialoog tot stand. Dat vind ik een gemiste kans.  Als een anonieme criticaster op de man speelt, vind ik dat ronduit kwalijk. Daarmee ga je het echte gesprek uit de weg en dat draagt niet bij aan het oplossen of verbeteren van zaken.

 

Hoewel ik de vrijheid van meningsuiting een groot goed vind die we echt moeten koesteren, vind ik het jammer als media kritiekloos ruimte geven aan een anonieme inwoner die onder een pseudoniem zijn gal spuwt. In mijn ogen heeft anonieme kritiek niets  te maken met de vrijheid van meningsuiting. Niemand zou daaraan ruimte moeten willen geven, ook de pers niet.

 

Normaal gesproken reageer ik niet op anonieme berichten, maar in dit geval wil ik een oproep doen aan  mevrouw of meneer Criticaster: meld je bij mij, dan kunnen we een goed gesprek hebben.

Tot ziens.