Naturalisatie

Onlangs schreef ik in deze column over de naturalisatiebijeenkomsten die de gemeente periodiek organiseert. Tijdens zo’n bijeenkomst mag ik de Nederlandse nationaliteit uitreiken aan inwoners - volwassenen en kinderen - van onze gemeente. Daarna mogen zij zich Nederlander noemen. Deze bijeenkomsten hebben altijd een feestelijk karakter. De mensen die genaturaliseerd worden, zijn er zo trots op dat ze officieel als Nederlander deel uitmaken van onze samenleving. Voor hen is verkrijgen van het Nederlanderschap een bijzonder en soms emotioneel moment in hun leven. Ze hebben er bewust voor gekozen om Nederlander te willen worden en daar ook veel moeite voor moeten doen.

Tijdens de ceremonie begin ik altijd met een gesprek over het belang van onze grondwet. Bij het afleggen van de eed zweert men immers trouw op de grondwet. Ik leg o.a. uit waarom vrijheid van meningsuiting of het verbod op discriminatie voor ons zo belangrijk is. Daarna sta ik stil bij andere normen en waarden in ons land en de Nederlandse gewoonten. Daarna neem ik de eed af, overhandig ik de officiële documenten en feliciteer ik de aanwezigen met hun nieuw verkregen nationaliteit.

De naturalisatieceremonie is de laatste verplichte stap op de weg naar het Nederlanderschap. Na deze bijeenkomst kunnen de kandidaten hun Nederlands paspoort of identiteitskaart aanvragen. De volwassenen, vanaf 18 jaar, kunnen ook meteen op woensdag 15 maart volgend jaar gaan stemmen voor de verkiezing van de Tweede Kamer. Ik spreek de hoop uit dat zij van die gelegenheid gebruik zullen maken. Aan het Nederlanderschap zijn rechten en plichten verbonden, en die worden voor een groot deel door de Tweede Kamer bepaald in de wetten van ons land. Door hun stem uit te brengen werken onze nieuwe landgenoten daar aan mee.

Door de eeuwen heen zijn mensen van heinde en verre naar Nederland gekomen om er een nieuw bestaan op te bouwen. Omdat ze vervolgd werden, om economische redenen of omdat de liefde van hun leven hier woonde. Dat is al eeuwen zo. Zij en wij màken de samenleving. Wij hebben actieve inwoners nodig, ook onze nieuwbakken landgenoten. ‘Meedoen’ is het parool in Stichtse Vecht.  

Ik heb onze nieuwe landgenoten bij de naturalisatiebijeenkomst van vorige week woensdag verteld dat ik er trots op ben dat zij ervoor hebben gekozen om in Stichtse Vecht te wonen. Ik heb hen opgeroepen om lid te worden van een vereniging of zich aan te melden als vrijwilliger. Zo worden zij actief deelgenoot van onze lokale samenleving en kunnen zij daar met de achtergrond uit hun vaderland een waardevolle bijdrage aan leveren.

De laatste tijd hebben we bij onze naturalisatiebijeenkomst met een opmerkelijke verandering te maken. Het aantal inwoners met een Britse nationaliteit is aanzienlijk toegenomen. Dat heeft alles te maken met het voornemen van het Verenigd Koninkrijk om de Europese Unie te verlaten. “Door het aannemen van de Nederlandse nationaliteit, kies ik ervoor om Europeaan te blijven” zo vertelde een vrouw met een Engels accent me vorige week.