Vanavond was ik in Vreeland voor de jaarlijkse dodenherdenking. Daar mocht ik de aanwezigen toespreken. Zoals afgelopen jaren had ik mijn speech voor vandaag laten schrijven door jonge mensen. Dat komt omdat ik geloof in jonge mensen en hun vermogen om te blijven vechten voor de vrijheid waarvoor onze voorouders zoveel offers hebben gebracht.
Deze tekst is geschreven door Olivier, Beau, Mike, Marquerite, Simon en Alexa. Zij zitten op het Vecht-College te Breukelen.
Vrijheid is iets waar mensen 73 jaar geleden hard voor hebben moeten vechten. Nu nog steeds zetten militairen zich in tijdens vredesmissies voor de vrijheid zoals de Nederlandse blauwhelmen in Mali. Daarom zijn we hier, om deze mensen te herdenken. Mensen die niet wilden toegeven aan hoe anderen met hun wereld omgingen. Mensen die hun leven gaven om juist anderen vrijheid te geven. Mensen die een kleine of grote verzetsactie hebben uitgevoerd, we zullen ze allemaal dankbaar zijn. Dankbaar voor de vrijheid die we nu hebben.
Maar sommige mensen zijn nog niet vrij. Niet vrij om zichzelf te zijn en toe te durven geven aan wie ze zijn. Gelukkig zijn er altijd burgers die het lef hebben om zich te verzetten tegen het bang zijn in donkere dagen.
Verzet begint niet met grote woorden maar met kleine daden.
Verzet heb je in vele vormen; enkelen doen het stiekem, anderen openlijk, zoals de stakingen in 1941. De een door een grote daad, zoals sabotage en het illegaal drukken van kranten, de ander met kleinere daden. De soldaten die overgrootvader hielpen door de kar in de sloot te laten zakken, zodat deze niet kon worden gevorderd. Alle zijn daden van verzet, allemaal daden van mensen die het niet eens waren met wat er gebeurde in hun land en met de burgers om hen heen. Die opstonden voor onderdrukten die in het nauw zaten. Om ze te helpen met onderduiken, vervoeren, voedsel, kleding en wat nodig was. Belangeloos, met gevaar voor eigen leven, zonder iets terug te verwachten van al die mensen die ze hielpen.
Mensen die dat doen, die dat kunnen, dat durven, dat zijn échte helden, stuk voor stuk!
Laten we ons voorstellen dat er helemaal geen verzet zou zijn geweest. Dan had de wereld er heel anders uit gezien. Een groot Europa onder de macht van de fascisten. Geen verenigd Europa met allerlei verschillende nationaliteiten en geloven. Onder het juk van een ideologie. Er waren verzetsmensen die bereid waren hun leven te geven voor de vrijheid van hun land en anderen. Mensen die risico’s durfden te nemen. Mensen die gevangen hebben gezeten. Mensen die verder dachten dan zichzelf. Mensen die trots waren op hun land en wilden vechten voor hun land. Zij deden dit vaak in de anonimiteit en niet voor de eigen eer. Wij prijzen ons gelukkig dat we in Nederland wonen. Elke dag genieten wij hier van de vrijheid. Mensen die zich hebben verzet, onze dank hiervoor blijft groot.
Verzet, verzet is een woord dat we alleen maar horen als we het over de mensen hebben die ons land niet de rug hebben toegekeerd in de donkere tijden, zij die hun eigen leven hebben gewaagd om ons land in die duistere tijden toch nog wat licht te geven. Jezelf een vraag stellen, daarmee begint verzet en dan die vraag aan een ander stellen. Maar verzet kan ook overal om ons heen zijn, zoals in het dagelijks leven van een puber die ruziet met zijn of haar ouders over de regels. Dezelfde puber gaat de straten op in de Verenigde Staten om te demonstreren tegen wapens. Mensen die zich hebben verzet, hebben meer gegeven dan wij ooit kunnen beseffen, om ons en generaties verder, vrede te brengen. Laten we daarom van onze geschiedenis leren en deze verbeteren.
Verzet is waar je voor vecht en waar je in gelooft. Wij moeten blijven samenwerken om een eenheid te blijven vormen. Een eenheid voorkomt weer een oorlog en schept vertrouwen naar de toekomst. Samen kunnen wij blijven staan voor de vrijheid, samen zetten wij ons in voor die eenheid. Samen staan we sterk en samen blijven wij ons verzetten.
Verzet zal er in de toekomst anders uitzien. Mensen zijn bang dat ze niet meer zichzelf mogen zijn op school en daarbuiten. Sommigen kunnen gaan denken dat je iemand anders moet gaan zijn om geaccepteerd te worden in de buitenwereld. Wij moeten vechten voor onze vrijheid, zodat wij onszelf mogen zijn. Maar wij willen ons ook veilig voelen op straat en als wij op school zijn. Wij willen gewoon dat mensen in de toekomst zich veilig kunnen voelen, waar dan ook. Wij kunnen er iets aan doen en wij gaan in verzet om van de wereld een betere plek te maken maar dat kunnen wij niet alleen, daar hebben wij iedereen voor nodig. Samen kunnen wij juist de angst omzetten in positieve gevoelens want als we angst voelen, geven we ons over aan die angst. Laten we met zijn allen naar buiten treden dat we juist die angst willen overwinnen door uit te spreken wat we belangrijk vinden in onze samenleving; respect, vrede en vrijheid.
Iedereen wil in vrijheid leven. Daarom moeten we elkaar accepteren. De geschiedenis heeft ons geleerd dat we met wapens geen gelijk meer krijgen: dat creëert alleen maar meer onrust en ongelijkheid in de wereld. Vrijheid is iets wonderbaarlijks, iets wat we soms niet genoeg waarderen, maar niet iedereen heeft vrijheid. Veel mensen worden helaas nog onderdrukt maar overal vechten en verzetten mensen zich om juist die vrijheid te kennen of zelfs om vrijheid terug te halen. De kans op vrede op onze dierbare planeet is het grootst als we denken aan de dingen die écht belangrijk voor ons zijn: elkaar respecteren in vrede en vrijheid. Nu en in de toekomst!
Er zullen altijd mensen zijn die zeggen dat oorlog een optie is maar dichtbij de wereldvrede, daar willen wij zijn! Daarom moeten wij ons met zijn allen nog steeds en altijd blijven inzetten voor de vrede. Want echte vrede leidt tot vrijheid en juist die vrijheid geef je door!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten