Oude doos

Afgelopen weekend zocht ik wat oude foto's van vervlogen tijd bij elkaar voor mijn gloednieuwe Facebook-pagina. Het waren foto's uit de tijd dat ik als bestuurder werkzaam was in de provincie Zuid-Holland. Toen nog een provincie met 94 gemeenten en ongeveer 3,5 miljoen inwoners. Eigenlijk had ik in die tijd niet zoveel met de provincie. Ik zal u uitleggen waarom.

Toen ik in Zuid-Holland wethouder was in een kleinere gemeente kwam ik nooit in het provinciehuis. De provinciebestuurders hadden het in die tijd veel te druk om met 94 gemeenten in gesprek te gaan. De meeste van hen had ik nog nooit in de gemeente gezien, als ze al langs kwamen dan was dat om te praten over herindelingen. De provincie was ook als gebied veel te uitgestrekt om op die schaal samenwerking met andere gemeenten te zoeken. Om als kleine gemeente toch zaken te doen hadden we veel zogenaamde 'gemeenschappelijke regelingen', kleinere samenwerkingsverbanden met andere gemeenten in allerlei maten en vormen. Ze onttrokken zich meestal aan een goede democratische controle door de gemeenteraad. Als wethouder van een kleine gemeente nam dit soort overleg een groot deel van mijn tijd in beslag.

Toen ik in 2006 wethouder werd in Leiden kwam ik niet veel vaker in het provinciehuis. Ook daar waren we heel druk met allerlei samenwerkingsverbanden in de regio. Als we daarnaast zaken hadden die het niveau van de regio overschreden, dan voerden we als grote stad vaak rechtstreeks overleg met de ministeries in Den Haag. De ambtenaren daar vonden het vaak wel interessant om met de steden zaken te doen, en daar bereikten we dus meer dan bij de provincie.
Tegen deze achtergrond zult u begrijpen dat ik aarzelde toen ik in 2010 de vraag kreeg of ik gedeputeerde in Flevoland wilde worden. Toch won uiteindelijk mijn nieuwsgierigheid het van mijn cynisme over het middenbestuur.

Maar toen ik in Flevoland aan het werk ging ontdekte ik dat het ook anders kon. Een provincie met een andere stijl. 400.000 inwoners, 6 gemeenten en 1 waterschap. Wanneer je als gedeputeerde iets wilt, ga je met 6 wethouders om de tafel en kun je samen zaken doen. Andersom staat de deur voor gemeentebestuurders hier op het provinciehuis altijd open. In Flevoland kennen we geen zware gemeenteschappelijke regelingen die buiten het zicht van de volksvertegenwoordigers ingewikkelde afspraken maken. Ik kom vaak bij de Flevolandse gemeenten en ik spreek de gemeentebestuurders met grote regelmaat. Daardoor kunnen we bij onze besluiten optimaal rekening houden met de belangen van onze gemeenten. Eigenlijk is Flevoland een provincie zoals Thorbecke het bedoeld moet hebben. Het is precies de provincie 'nieuwe stijl' die de 2^de kamer voor ogen had toen ze bijna 30 jaar geleden het besluit namen om Flevoland in te stellen.

U zult begrijpen dat ik even moest wennen toen ik hoorde dat het kabinet Flevoland op wil laten gaan in een provincie met 4,3 miljoen inwoners en bijna 100 gemeenten. Belangrijkste reden: men wil de bestuurlijke drukte verminderen. Ik kan me er nog niet zoveel bij voorstellen.

Tot ziens.