Vakantie

Conclusies zomerstage

Met mijn bezoek aan het Bureau Jeugdzorg kwam gisteren een einde aan de serie zomerstages die ik de afgelopen periode heb gelopen bij jeugdzorginstellingen in onze provincie. Het is logisch dat ik nu vragen krijg over de conclusies die ik verbind aan de verschillende bezoeken.

Daarom hierbij een poging:

Ik heb in de praktijk gezien dat de huidige taakverdeling tussen de overheden oorzaak is van een slechte samenwerking. Doordat jeugdzorgtaken zowel bij de gemeente (preventie), als bij de provincie (zwaardere zorg), als bij het Rijk (strafrechtelijk) liggen, ontstaan in de praktijk grote problemen en geven we teveel geld uit. De komende overdracht van jeugdzorgtaken van de provincie aan de gemeenten kan daarbij een goede stap zijn.

Ik heb in de praktijk bevestiging gekregen van het feit dat vaak al bij de geboorte van een kind, op grond van diverse risicofactoren, een redelijk betrouwbare inschatting te maken is of het gezin c.q. het kind in de problemen gaat komen. Dat is de reden waarom gerichte preventie zo belangrijk is. In de praktijk zie je de neiging om pas in actie te komen wanneer de kosten teveel oplopen. Bovendien is de eigen verantwoordelijkheid van ouders zo belangrijk dat we pas durven in te grijpen als het al te laat is.

Ik heb gezien dat het met name kansarme groepen zijn die te maken hebben met zware problemen bij de opvoeding. Dus al of niet gescheiden ouders met een lage opleiding, laag inkomen, slechte huisvesting en/of een slechte woonomgeving. In veel gevallen gaat het om mensen van allochtone afkomst. Bovendien is er in veel gevallen sprake van ouders met een (lichte) verstandelijke handicap. Ouders van kinderen in de jeugdzorg hebben vaak zelf ook een verleden in de jeugdzorg. Een ding is zeker: de kinderen zelf vormen zelden oorzaak van de problemen.

De laatste conclusie vind ik zelf nog het moeilijkste te verteren. Zeker wanneer je ziet dat heel veel maatregelen die het huidige kabinet heeft bedacht, juist voor deze mensen slecht uitpakken. Elke eigen bijdrage die men in Den Haag bedenkt vergroot voor deze groep het risico dat ze helemaal geen beroep meer doen op zorg, waarvan de maatschappelijke kosten uiteindelijk veel hoger zijn. Bovendien gaat het kabinet fors bezuinigen op de jeugdzorg terwijl het aantal kinderen dat hiervan afhankelijk is nog steeds toeneemt. Ik blijf het gênant vinden dat wij in Nederland 500 Animal Cops aan het werk zetten terwijl we de veiligheid van kinderen nog niet eens goed geregeld hebben.

Tenslotte heb ik gezien hoe de medewerkers van onze jeugdzorgaanbieders dag in, dag uit klaar staan en keihard werken om kinderen en ouders te helpen bij allerlei problemen. Dit ondanks het feit dat ze soms geconfronteerd worden met de meest vreselijke crisissituaties. Bovendien moeten deze mensen hun werk doen in een situatie waarin de jeugdzorg met regelmaat in een kwaad daglicht staat als gevolg van een aantal tragische incidenten. Dat neemt niet weg dat ze heel veel goed werk doen voor al die duizenden gezinnen die prima geholpen worden.

Ik heb heel veel respect voor de werkers in de jeugdzorg.

Na mijn vakantie komt mijn gewone bestuurswerk weer op gang. Dan ben ik bijna dagelijks in gesprek met collega-bestuurders, Statenleden, Kamerleden, bewindslieden en/of werkers in de jeugdzorg. Die gesprekken kan ik nu voeren met de nieuwe ervaringen uit de zomerstages in het achterhoofd. Dat helpt mij om bij elke beslissing weer even na te denken waar het echt om gaat. De meest kwetsbare groep inwoners in onze provincie. Kinderen in de knel die moeten kunnen rekenen op de bescherming van de overheid. Ik ben er weer helemaal klaar voor.

Tot ziens.

Jeugdbescherming

Uit eigen ervaring weet ik hoe ingewikkeld het opvoeden van kinderen kan zijn. Nu was er bij mij thuis nog sprake van een stabiele situatie, twee ouders, een goede woning en woonomgeving, een prima school en, al zeg ik het zelf, redelijk verstandige ouders. Ik kan me voorstellen dat wanneer niet aan deze voorwaarden is voldaan, de opvoeding van kinderen soms een onmogelijke opgave kan zijn.

Als ouders niet meer in staat zijn hun kind goed en veilig op te laten groeien, of als een kind of jongere problemen heeft, kunnen de ontwikkeling en veiligheid van het kind of de jongere in gevaar komen. In zulke gevallen kan de kinderrechter een kinderbeschermingsmaatregel opleggen. Dit zijn de (voorlopige) ondertoezichtstelling en de (voorlopige) voogdijmaatregel. Jeugdbeschermers van Bureau Jeugdzorg Flevoland voeren deze maatregelen uit. Er is dan sprake van gedwongen hulpverlening. Bij alle kinderbeschermingsmaatregelen geldt dat het belang van het kind of de jongere boven het belang van de ouders gaat.

Vandaag was ik in Almere bij het bureau Jeugdzorg voor mijn laatste zomerstage. Daar was ik aanwezig bij een werkbespreking waar de situatie in een aantal gezinnen besproken werd en waar afspraken werden gemaakt over mogelijke oplossingen. De oplossingen die gezocht worden verschillen echt per gezin. Ik heb hier goed kunnen zien dat de medewerkers echt doen en denken vanuit het belang van de kinderen, ook wanneer ze hierdoor in conflict kunnen komen met de ouders.

Vervolgens ging ik met een gezinsvoogd mee op huisbezoek. We kwamen bij een moeder van vier kleine kinderen. De kinderen waren door de rechter onder toezicht geplaatst omdat de moeder zonder heel veel hulp van buiten niet in staat was goed voor de kinderen te zorgen. Tijdens het huisbezoek kon ik zelf zien hoe belangrijk de rol van de voogd was voor de moeder. Dankzij deze hulp kunnen de kinderen bij moeder blijven wonen. Dat wil niet zeggen dat er geen problemen meer waren. In tegendeel. Het managen van de problemen in het gezin is voor de moeder een fulltime bezigheid die ze eigenlijk nauwelijks aan kan.

Door de invoering van een eigen bijdrage -die het gezin niet kan betalen- is onlangs een deel van de gemeentelijke hulpverlening aan het gezin stop gezet. Hierdoor zijn binnen het gezin extra problemen ontstaan, die de samenleving uiteindelijk meer gaan kosten dan wanneer de eigen bijdrage niet was ingevoerd. Daarnaast vertelde de moeder dat het vervoer van een van de kinderen naar school binnenkort gaat stoppen omdat het gezin 6,8 km van de school woont, terwijl het recht op vervoer alleen bestaat voor kinderen die meer dan 7 km van school wonen. Met nog drie andere kinderen die ze niet alleen thuis kan laten, plaatst dit de moeder voor problemen die ze zelf niet meer kan oplossen. Bovendien worden de toch al kwetsbare kinderen hier nu de dupe van. Ik hoop echt dat dit soort dingen gaan veranderen zodra de gemeenten de regie over de jeugdzorg hebben overgenomen.

Tenslotte nog dit. De financiering van de Jeugdbescherming staat onder druk. Het ministerie van Veiligheid en Justitie heeft een extra bezuiniging van 5% aangekondigd op het budget voor deze taak terwijl onafhankelijk onderzoek heeft uitgewezen dat het beschikbare geld nu al onvoldoende is. Hierdoor is de werkdruk van de gezinsvoogden enorm hoog. In theorie mag een gezinsvoogd zo'n 15 kinderen begeleiden. In de praktijk zijn dat er nu regelmatig veel meer waardoor er niet altijd voldoende aandacht aan de kinderen kan worden gegeven. Staatssecretaris Teeven is van mening dat minder geld verantwoord is en dat de mensen van het Bureau Jeugdzorg maar wat harder moeten gaan werken. Jammer dat Fred Teeven niet mee was met mijn zomerstage, dan had hij met eigen ogen kunnen zien wat de praktijk werkelijk is.

Tot ziens.

JJI

Het was misschien wel de zomerstage die tot nu toe de meeste indruk op me heeft gemaakt. Ik was vandaag voor een wat bijzonder bezoek bij de justitiele jeugdinrichting (JJI) van onze jeugdzorgaanbieder LSG Rentray in Lelystad. Eerder schreef ik op mijn weblog over de jeugdgevangenis, maar die term zal ik na vandaag niet meer gebruiken. Binnen de JJI ligt de nadruk veel meer op behandelen dan opsluiten. De JJI zou je ook wel het sluitstuk van de Nederlandse Jeugdzorg kunnen noemen. Jongeren waarvoor lichtere vormen van zorg onvoldoende waren en mede daardoor uiteindelijk op het criminele pad komen worden door de rechter doorverwezen naar het JJI. Het gaat om jongeren die (zeer) ernstige delicten hebben gepleegd vaak in combinatie met psychiatrische problemen. Het regime binnen de instelling is buitengewoon strikt. Het boekje met huisregels telt maar liefst 46 pagina's, overal hangen camera's en elke deur is voorzien van zwaar sluitwerk en electronische beveiliging. Er is nog nooit iemand voortijdig vertrokken.

Binnen deze muren van deze instelling heeft de provincie geen rol. De financiering van de JJI is een zaak van het rijk, het ministerie van Veiligheid en Justitie om precies te zijn. Dat ik deze instelling toch had uitgekozen voor mijn zomerstage heeft alles te maken met het feit dat het een belangrijk onderdeel is van de totale jeugdzorg.

Jongeren in de leefgroep van JJI Lelystad hebben te maken met het jeugdstrafrecht omdat zij een strafbaar feit hebben gepleegd. Tijdens het verblijf worden jongeren behandeld en zij gaan naar school. Aan de hand van een behandel-plan wordt gewerkt aan gedragsverandering en terugkeer in de samenleving. School en/of arbeidstoeleiding zijn belangrijk. Tijdens het verblijf in de JJI werken jongeren op verschillende momenten aan de afgesproken werkdoelen. Bijvoorbeeld in de groep, tijdens lessen, tijdens een arbeidstoeleidingstraject of tijdens andere activiteiten. Sommige jongeren krijgen ook individuele therapie of groepstherapie. Bijvoorbeeld om oplossingen te zoeken voor hun problemen of om te leren omgaan met agressie of boosheid. De werkdoelen zijn altijd gericht op het verminderen van de problemen die ertoe hebben geleid dat een jongere bij Rentray is geplaatst, en op het leren van nieuwe vaardigheden.

De jongeren die ik vanmiddag heb ontmoet hebben het aan zichzelf te danken dat ze hier terecht gekomen zijn. Dat neemt niet weg dat er bijna bij iedereen een verklaring te vinden is waarom het zo vreselijk fout is gegaan. Die verklaring ligt vaak buiten de invloed van de jongeren zelf. De talrijke hulpverleners die ze eerder tegen zijn gekomen hebben daar blijkbaar niets tegen kunnen doen. Bij de jongeren met wie ik sprak was sprake van een lichte verstandelijke handicap (een IQ lager dan 70) in combinatie met een zedendelict. Deze jongeren weer terugbrengen op het goede spoor en hen een perspectief geven voor de toekomst is wat mij betreft een vorm van beschaving. Heel veel respect voor de werkers die dit met heel veel geduld en inspanning proberen te bereiken.

Jammer dat het maatschappelijk oordeel over deze jonge mensen tegenwoordig vaak zo hard is. Die mensen zouden hier eens een middag mee moeten lopen.

Morgen ga ik alweer mijn laatste zomerstage lopen. Dan bij het Bureau Jeugdzorg in Almere.

Tot ziens.

Nieuw Perspectief

In het kader van mijn zomerstage was ik vanmiddag bij Nieuw Veldzicht, een van de organisaties die in opdracht van de provincie de jeugdzorg uitvoeren. Ik heb stage gelopen bij het project Nieuwe Perspectieven Flevoland. De medewerkers bij dit project helpen jongeren te bouwen aan een toekomst. Dit doen ze door zeer intensieve begeleiding van jongeren in de leeftijd van 12 t/m 23 jaar. Deze jongeren hebben zonder hulp weinig kans om een bestaan in de maatschappij op te bouwen. Ze dreigen voortijdig van school te gaan of in aanraking te komen met politie en justitie. Ik heb het dus niet over het type ideale schoonzoon of dochter.

Samen met een medewerker van Nieuw Veldzicht ben ik de stad in geweest om te praten met jongeren die in het verleden met dit project te maken hebben gehad en die sinds die tijd hun leven weer min of meer op orde hadden gekregen. Het was indrukwekkend om de persoonlijke verhalen van deze jonge mensen te horen.

Door de intensieve begeleiding leren jongeren hun basisvaardigheden te verbeteren. Daarbij gaat het om zaken die ze als kind eigenlijk al van bijvoorbeeld hun ouders hadden moeten leren zoals hoe ze hun dag indelen, gesprekken voeren, met geld omgaan, problemen aanpakken, vrienden maken. Ze ontdekken dat een goede tijdsbesteding veel voordelen oplevert. Op die manier komt er langzaam weer structuur in hun leven en ontstaat er meer ruimte voor bijvoorbeeld school, een cursus of opleiding, een baan. Het zelfvertrouwen groeit, evenals de mogelijkheden. Zo openen nieuwe perspectieven voor de jongeren, meer kansen om een leuk en interessant leven op te bouwen, in het gezin of zelfstandig.

Tijdens de gesprekken die ik had met de jongeren viel me op dat er bijna altijd wel een verklaring te vinden is voor het ontsporen en dat dit meestal iets is wat buiten de invloed van de jongere zelf lag. Dat is wat mij betreft een goede reden om deze jongeren een tweede kans te geven. Dat is niet alleen voor de jongeren zelf van belang, we doen ook de samenleving een grote dienst.

Volgende week ga ik door met mijn stages in de jeugdzorg. Dan bezoek ik de, wat in de volksmond heet, 'Jeugdgevangenis' in Lelystad.

Tot ziens.

Ambulante Thuiszorg

In het kader van mijn zomerstages heb ik vanmorgen in Almere meegelopen met het team Ambulante Thuiszorg van onze jeugdzorgaanbieder Vitree. De inzet van de mensen van dit team is vooral de thuissituatie op orde brengen en zorg aanbieden in de eigen leefomgeving van jongeren. Een moderne insteek, die ook heel goed past bij de jonge provincie Flevoland. Vitree helpt op jaarbasis ongeveer 400 jongeren met ambulante zorg.

Voor die situaties waarbij gezinnen in Almere te maken hebben met ingewikkelde problemen, omdat er naast moeilijke vragen over de opvoeding ook sprake is van bijvoorbeeld verslaving en/of schulden, heeft Vitree een gezinscoach. Deze gezinscoach zorgt voor praktische hulp en afstemming tussen de verschillende soorten hulpverlening. Daarmee helpen we deze gezinnen weer de baas te worden over hun eigen situatie.

Door het aanbieden van dit soort ondersteuning voorkomen we in veel gevallen dat situaties in het gezin uit de hand lopen. Daarmee voorkomen we veel leed, overlast en kosten voor de samenleving. Zelf ben ik vanmorgen mee geweest met een intakegesprek op een huisadres in Almere en kreeg ik een uitgebreide rondleiding door het nieuwe complex van Vitree bij de Noorderplassen (foto).

Tot ziens.

Paddestoel

Ruim 35 jaar geleden is in de Noordoostpolder op initiatief van ouders de eerste locatie voor kinderen met een verstandelijke beperking in Flevoland geopend: het kinderdagverblijf “De Paddestoel” in Emmeloord. De Paddestoel was vanmiddag de eerste van een serie jeugdzorginstellingen die ik deze en volgende week ga bezoeken in het kader van mijn zomerstages. Na elke stage doe ik hier verslag.

Jongeren waarbij een (dreigende) verstoorde ontwikkeling speelt, kunnen bij De Paddestoel terecht voor dagbegeleiding en therapie. De begeleiding van deze instelling is gericht op de ontwikkelingsmogelijkheden van de kinderen. Ieder kind heeft daarvoor een eigen plan met doelen. De kinderen verblijven in groepen. Iedere groep heeft een dagprogramma met verschillende activiteiten. De verzorging en dagindeling zijn middelen om een veilige situatie te creëren waar de kinderen hun eigen mogelijkheden optimaal kunnen ontwikkelen. En als dat nodig is krijgt een kind individuele therapie of specialistische 1-op-1 begeleiding.

De Paddestoel beschikt over moderne huisvesting die speciaal voor dit werk is ontwikkeld. Men beschikt zelfs over een klein binnenzwembad, dat een belangrijke bijdrage kan leveren aan de motorische ontwikkeling van bepaalde kinderen.
De kosten van deze zorg worden momenteel voor een deel betaald door de Provincie en voor een ander deel door de zorgverzekeraars. De komende jaren gaan de gemeenten deze taak overnemen. Het is de bedoeling dat de gemeenten daardoor betere, maar ook efficiëntere zorg kunnen gaan organiseren.

Omdat het niet voor niets een stage was heb ik vandaag zelf ook de handen uit de mouwen gestoken. Ik heb meegedraaid met twee groepen en ben met Chiel van anderhalf het zwembad in gedoken. Het was zowel voor Chiel als mij de eerste keer en dat leverde natuurlijk een mooie plaatje op dat ik met toestemming van zijn ouders hier mocht

plaatsen.
Als ik het komende jaar weer praat over budgetten, over zorgaanbieders, over sturingsmodellen of over transitie in de jeugdzorg, dan heb ik deze foto tenminste om even na te denken waar het echt over gaat; deze kwetsbare jonge mensen een veilige omgeving bieden.

Tot ziens.

Location:Emmeloord

Fietsknooppuntennetwerk

In de rest van nederland is het al aardig gemeengoed aan het worden, maar sinds vandaag kunnen ook de fietsers in onze provincie profiteren van de eerste fietsknooppunten netwerken. Het systeem, ooit in de mijnbouw bedacht om snel de weg naar de uitgang te vinden, blijkt in de praktijk ook heel goed te werken om op een eenvoudige manier fietsroutes te kunnen rijden. Bovendien weten we inmiddels uit ervaringen elders dat deze knooppuntenroutes aanleiding zijn tot extra economische activiteit in de regio. Het is immers een goede manier om fietsers langs punten te leiden die voor hen interessant zijn. Bovendien weten we dat deze netwerken ook extra fietsers aantrekken.

Bij afwezigheid van mijn collega Jan Nico Appelman mocht ik vanmiddag in de Noordoostpolder mijn bijdrage leveren aan het in gebruik nemen van een aantal routes in de Noordoostpolder en op Urk.

Omdat het mij niet zo gepast leek om juist voor deze activiteit met de auto naar de Noordoostpolder te rijden, en ik bovendien tijdens het reces wat meer tijd in mijn agenda vrij kan maken, heb ik voor de gelegenheid per fiets de route Lelystad-Emmeloord-Urk-Lelystad afgelegd. Als gevolg daarvan voldeed mijn kleding bij deze gelegenheid niet helemaal aan de verwachting van de aanwezigen. (foto)

Overigens was mijn route absoluut de moeite waard. Wilt u weten hoe ik precies gereden ben klik dan hier. Flevoland is een prima fietsprovincie.

Tot ziens.

Keukentafel

Het zomerreces is begonnen. Dat is de jaarlijks terugkerende periode waarin de Nederlandse overheid op halve kracht lijkt te kunnen draaien. Aangezien mijn vakantie nog een paar weken op zich laat wachten probeer ik in deze periode dingen te doen waar ik normaal niet zo snel aan toe kom. Zo ga ik deze dagen bijvoorbeeld letterlijk de boer op.

De gebiedsontwikkeling Oostvaarderswold maakt sinds mei jl. onderdeel uit van mijn portefeuille. Dit project heeft grote gevolgen voor de boeren in het betreffende plangebied. Sommige van hen zien kansen maar er zijn ook bedreigingen. Het standpunt van het kabinet om deze natuurontwikkeling te stoppen heeft niet de duidelijkheid gebracht waar een aantal boeren ondernemers wellicht op gehoopt hadden. Hoe je het ook wendt of keert, de beslissingen die we in dit dossier de komende tijd moeten nemen hebben veel invloed op de toekomst van een aantal bedrijven.

Voor mij was dat reden om de betrokken ondernemers een tijdje terug een brief te sturen waarin ik ze aanbood om een keer langs te komen voor een gesprek bij hen thuis aan de 'keukentafel'. Een flink aantal mensen heeft positief gereageerd en zodoende was ik vanmorgen bij de eerste familie thuis.

Het was een prettig gesprek waarin nog eens bevestigd werd hoe trots boeren kunnen zijn op hun eigen bedrijf. Ook werd me weer eens duidelijk hoe ingrijpend onzekerheid over de toekomst van het bedrijf kan zijn. Het sterkt mij in de gedachte dat wij belangrijke beslissingen in het dossier Oostvaarderswold niet voor ons uit moeten schuiven. Verder helpen de gesprekken mij om de juiste beslissingen te nemen waarbij wat mij betreft vooral de kansen van deze natuurontwikkeling voor het agrarisch bedrijf de ruimte moeten krijgen. De agrarische ondernemers in Flevoland en de nieuwe natuur kunnen niet zonder elkaar.

Mijn bezoek werd in ieder geval erg op prijs gesteld, zodat ik voorlopig doorga met de keukentafelgesprekken. Waar zo'n zomerreces al niet goed voor is.

Tot ziens.

Location:Zeewolde

Zelfstandig en Uniek

Gemeenten die plannen smeden om samen te gaan, moeten eerst onder burgers peilen hoe zij daar tegenover staan. Zonder draagvlak kan een herindeling wel doorgaan, maar dan moeten de gemeenten wel goed uitleggen waarom het nodig is. Dat staat in nieuwe regels voor gemeentelijke herindeling die minister Piet Hein Donner (Binnenlandse Zaken) woensdag naar de Tweede Kamer heeft gestuurd. Zo las ik vandaag in het blad Binnenlands Bestuur.

Verstandige woorden van deze minister als je het mij vraagt. Bovendien interessant met het oog op de toekomst. Donner wordt immers met grote regelmaat genoemd als de volgende vicevoorzitter van de Raad van State. Zijn uitspraken zeggen dus wellicht iets over het toekomstig standpunt van dit hoogste rechtscollege met betrekking tot fusies tussen overheden.

Een en ander maakt wellicht ook duidelijk waarom Donner de afgelopen periode ook geen haast meer maakte met de in het regeerakkoord genoemde 'opschaling' van provincies in de Randstad. Dat voornemen tot 'opschaling' was immers ook gewoon een fusie. Sinds Flevoland een coalitieakkoord heeft met de titel 'Zelfstandig en Uniek' was het voor hem waarschijnlijk duidelijk dat een dergelijke fusie in de provincie weinig steun zal ondervinden. Hij had zelfs al een brief klaar liggen om de 2e kamer mee te delen dat de provinciefusie wat hem betreft van de baan was.

Inmiddels weten we dat Donner zich daarmee de woede van de VVD 2e kamerfractie op de hals heeft gehaald. Die fractie had immers de wens tot opschaling in het regeerakkoord gekregen toen Maxime Verhagen even niet op zat te letten. Kortom: Donner heeft een probleem. Dat is inmiddels zo hoog opgelopen dat de minister-president zich er nu zelf mee bezig gaat houden. Die heeft daarom binnenkort een gesprek met drie commissarissen van de koningin en drie burgemeesters om te kijken wat er nog te redden valt.

Als Mark Rutte verstandig is dan volgt hij Donners' advies. Dus alleen de meningen peilen. Het standpunt van Flevoland is op voorhand duidelijk; zelfstandig en uniek. En dat willen we graag zo houden want uitleggen dat een fusie nodig is, dat kunnen we vooralsnog niet. En als het rijk dan toch doorzet, dan zie ik een uitspraak van de Raad van State met vertrouwen tegemoet.

Tot ziens.

Drempelvrij

Alle overheidssites moeten in 2015 toegankelijk zijn voor mensen die niet (goed) zien of horen. ‘Drempelvrij’ is de bijbehorende term. Dat zal nog lastig worden, want momenteel zijn bij 98 procent (!) van de sites van gemeenten en rijk nog knelpunten in de bruikbaarheid voor deze groepen.

In de afgelopen maanden ontving ik een aantal e-mails van een inwoner van onze provincie die mij in heldere bewoordingen wees op mijn verantwoordelijkheid. Dit was voor mij aanleiding om me eens te verdiepen in dit onderwerp.

Om de provinciale site 'drempelvrij' te maken moeten wij de volgende maatregelen uitvoeren:
- alle pagina's voorzien van extra informatie over de gebruikte taal
- alle documenten zo aanpassen dat ze ook zonder opmaak te lezen zijn
- alle filmpjes ondertitelen en de belangrijkste gebeurtenis die te zien zijn beschrijven
- alle foto's, plaatjes en filmpjes voorzien van een beschrijving over wat er op te zien is
- alle pagina's moeten ook zonder scripts leesbaar zijn

Op zich allemaal maatregelen die uitvoerbaar zijn, maar dat kost wel tijd en dus geld, veel geld. Bovendien heb ik juist de opdracht om flink te gaan bezuinigen op de provinciale communicatiekosten. Dus moet ik op zoek naar creatieve oplossingen.

De meest eenvoudige oplossing is het weglaten van alle plaatjes, filmpjes, foto's en cijfertabellen. Dan voldoen we in een handomdraai aan de criteria voor drempelvrij en we staan direct bovenaan de landelijke ranglijsten. Nadeel is natuurlijk dat alle lezers die wel (goed) kunnen zien of horen vinden dat de site wel heel saai geworden is, en daardoor misschien minder gaan lezen. Dat is natuurlijk niet wat ik wil.

We gaan de komende tijd op zoek naar betere oplossingen. Daarbij denk ik bijvoorbeeld aan de mogelijkheid om de hulp van 'het grote publiek' in te roepen. Wie wil er zo af en toe een uurtje helpen om online een YouTube filmpje te voorzien van Nederlandse ondertitels? Onder al die tienduizenden social mediagebruikers binnen onze provincie zijn vast wel een paar die dat graag willen doen. Als u verder nog suggesties heeft dan hoor ik dat natuurlijk graag.

Zit ik tenslotte nog met de vraag of mijn eigen site, waar ik vanaf 2005 berichten plaats, zou moeten voldoen aan deze richtlijnen. Aangezien ik hier op persoonlijke titel schrijf lijkt me dat niet direct het geval. Toch heb ik er belang bij dat iedereen mijn weblogs kan lezen. Een tijdje geleden heb ik daarom de voorleesfunctie al opgenomen, maar dat is niet genoeg. Ik zou bij de afbeelding op deze pagina bijvoorbeeld ook uit moeten leggen dat op het plaatje een verkeersdrempel staat afgebeeld, waarboven een hand te zien is die een computermuis voortbeweegt.

Tot ziens.

Scholierenparlement

Vandaag vergaderde het Europees Scholieren Parlement voor de 20e keer in de Flevolandse Statenzaal. Ze hadden mij gevraagd om het openingswoord uit te spreken.

Het Europees Scholieren Parlement Flevoland organiseert een driedaagse conferentie met leerlingen uit de vierde en vijfde klassen van HAVO en VWO, afkomstig van zeven scholen Voortgezet Onderwijs in Flevoland. Er zijn ongeveer 70 deelnemers, inclusief leerling-journalisten en commissievoorzitters en algemene (vice-) voorzitter.

Dit Parlement Flevoland simuleert tot op zekere hoogte de organisatie van het echte Europese Parlement. Een leerling treedt op als afgevaardigde van een land en stelt gezamenlijk met andere afgevaardigden een resolutie op die in de Algemene Vergadering wordt verdedigd.

Doordat het Europees Scholieren Parlement Flevoland samenwerkt met het Model European Parliament Nederland kunnen de beste deelnemers doorstromen naar de nationale en internationale conferenties.

In mij speech heb ik verteld hoe ik zelf ooit op jonge leeftijd in aanraking ben gekomen met de politiek en wat toen mijn drijfveren waren. Bovendien heb ik laten zien waarom Europa van belang is voor een provincie als Flevoland. Het was goed om te zien hoe jonge mensen van nu invulling geven aan de democratie van morgen.

Tot ziens.