Showroom

Vroeger had je op de Nederlandse televisie het programma Showroom. Dat programma bracht bijzondere en een beetje excentrieke Nederlanders in beeld. Ik moest even aan dat programma terugdenken toen ik maandagavond voor het avondeten aanschoof bij boer Johan Beukenboom in Vreeland. De 74-jarige Johan is een bijzondere man. Geboren in de Amsterdamse Bijlmermeer toen daar nog koeien liepen. De oprukkende stad maakte dat hij ooit naar Vreeland verhuisde.

  

In Vreeland zwaait hij nu de scepter over country boerderij Ponderosa. Op het eerste gezicht een gewone boerderij, waar de tijd een jaar of 20 stil gestaan lijkt te hebben. Bij de rondleiding merkte ik dat de boerderij ook een soort evenemententerrein is voor het hele dorp. Compleet met een levensgroot fort achter de boerderij. Boer Johan heeft het niet zo op autoriteiten, maar sinds de bewoners uit het dorp hem een handje helpen met vergunningen etc. gaat het een stuk beter. Een bord bij de ingang, waarop hij duidelijk maakte dat de brandweercommandant niet welkom was, getuigde nog van een tijd waarin de contacten niet zo goed waren. Trots vertelde hij dat ik de eerste burgemeester was die bij hem op het bedrijf kwam. 

Nadat ik Johan had geholpen om de koeien van vers hooi te voorzien, gelukkig had ik mijn laarzen bij me, gingen we naar zijn woning in de oude boerderij. Om de goede relatie met de buurt nog eens te onderstrepen waren Hanneke en Sandra uit Vreeland ook aangeschoven. In de keuken waarvan de met stro beklede wanden vol hingen met country foto's uit een ver verleden, genoten we van een door zijn broer uit Amsterdam bereide maaltijd. Hij was zijn leven lang banketbakker geweest. Dat was goed te zien aan de voortreffelijke zelf gemaakte chipolatapudding die de afsluiting vormde van het diner. Het tafellaken was speciaal voor deze gelegenheid voor het eerst sinds 57 jaar uit de linnenkast gehaald. Ik heb genoten.

Donderdagavond schoof ik opnieuw aan voor het avondeten. Minder spectaculair dan de country boerderij, maar zeker niet minder leerzaam. Donderdag was ik bij Marie-Madeleine en John in Loenersloot. Zij hadden ook dorpsgenoot Janna uitgenodigd. Tijdens het eten ben ik helemaal bijgepraat over hoe het is om in Loenersloot te wonen. De nadelen maar vooral ook de voordelen van het wonen in een kleine kern werden nog eens onderstreept. Doordat zowel John als Marie-Madeleine politiek actief zijn (geweest) binnen de gemeente ben ik helemaal bijgepraat over hun visie op de politiek bestuurlijke situatie in Stichtse Vecht.

Maar er was meer deze week. Maandag was ik in de fotostudio voor een serie portretfoto's voor toekomstig gebruik. Die avond mocht ik in het koetshuis van het slot Zuilen het eerste exemplaar van het boekje 'Gouden Bochten' in ontvangst nemen.

Dinsdagavond sprak ik met een commissie uit de gemeenteraad over het veiligheidsbeleid in Stichtse Vecht. Woensdag liep ik in 1 uur en 8 minuten de 12 kilometer van de NK veldloop voor gemeenten, die dit jaar in de buurgemeente Utrecht werd gehouden.

Het fondsbestuur

Donderdag had ik een bijzondere vergadering met het bestuur van fonds 'Buiten Armen van Ruwiel'. Dit fonds is ergens in de 17e eeuw ontstaan uit een nalatenschap van de heer Ruwiel. Deze man van adel bewoonde het slot Ruwiel langs de rivier de Aa. Doel was destijds om de zogenaamde buitenarmen van Ruwiel (arme mensen die in Portengen woonden, maar niet in een tehuis waren ondergebracht) tijdens de wintermaanden te voorzien van brood. Dit duurde tot 1984. Sinds die tijd krijgt elk gezin uit het noorden van Portengen jaarlijks gedurende een aantal weken voor een bepaald bedrag gratis brood. Hoeveel dat precies is, is afhankelijk van het financieel rendement van het fonds. De burgemeester is volgens de statuten beheerder van het fonds. Het bestuur vergadert
een keer per jaar om het jaarverslag vast te stellen. Traditioneel is daarbij koffie met slagroomtaart. 

De oorspronkelijke nalatenschap had de vorm van een stuk land van 3,5 hectare, waarbij de pachtopbrengsten voldoende waren om het brood voor de armen te betalen. De betreffende grond is in 1964 verkocht aan Staatsbosbeheer, waarbij de opbrengst in het fonds is gestort en tot vandaag nog steeds op de bank staat. Op het betreffende land staat een bord waarop de geschiedenis te lezen is. Samen met de overige bestuursleden ging ik daar op de foto.

Het fonds 'Buiten Armen van Ruwiel' is niet het enige fonds dat ik als burgemeester mag beheren. We hebben ook nog het L.C. Dudok de Wit's fonds. Ook een fonds met een bijzonder doel, maar daarover schrijf ik een volgende keer nog?

In het kader van de kennismaking met de gemeenteraad ging ik vrijdag op stap met de CDA fractie. Het werd een soort expeditie door het buitengebied van de gemeente. We begonnen op de boerderij van Simon en Tineke van der Paauw in Vreeland. Een mooi bedrijf met 80 melkkoeien en een paar honderd geiten. Leuk was het bezoekje aan de kraamkamer, die in deze tijd goed gevuld is met jonge geitjes. Tijdens ons bezoek kwamen ook 3 geitjes ter wereld. De middag eindigde in de polders rondom Kockengen. Met laarzen maakten we een wandeling door het gebied met bodemdaling als centraal thema. De polder Spengen is in de afgelopen eeuw maar liefst 70 cm gedaald. We spraken over de consequenties die dat heeft voor het gebied. Bij de gerestaureerde Spengense molen stopten we voor bijgaande groepsfoto.

De middag eindigde aan de keukentafel van de familie Scherpenzeel waar we tijdens de maaltijd spraken over de politiek in de gemeente en de rol van de burgemeester.

Tot ziens.

Stemmen

Het zal inmiddels bijna 30 jaar geleden zijn toen ik, als jongeman van net in de 20, voor de eerste keer op een stembureau meewerkte. Ik herinner me nog goed hoe bijzonder ik het toen vond dat de burgemeester in ‘mijn’ stembureau kwam kijken of alles goed verliep.

Ik moest daar aan terugdenken toen ik afgelopen woensdag zelf verantwoordelijk was voor het verloop van de verkiezingen en een aantal stembureaus in mijn gemeente mocht bezoeken. Het maakte mijn respect alleen maar groter voor al die honderden ambtenaren en vrijwilligers die tot diep in de nacht zijn doorgegaan om de uitslagen bekend te kunnen maken. Maar liefst 25.593 stemmen werden er uitgebracht voor de Provinciale Staten. Een opkomst van 52,77%. Alle uitslagen van de gemeente zijn hier terug te vinden.

Tussen alle stembureaus door mocht ik ook nog twee keer een startschot geven voor de sponsorloop ‘Wandelen voor Water 2015’. Een jaarlijks terugkerende loop voor scholieren uit de hoogste klassen van de basisschool. Met een rugzak met daarin 6 liter water moesten ze 6 kilometer lopen. Het idee is dat ze daarmee leren hoeveel moeite kinderen elders in de wereld moeten doen om aan schoon drinkwater te komen. De opbrengst van de loop gaat naar juist die landen om nieuwe waterpompen te installeren. Ik vond het een mooi initiatief.

Het lukte me deze week om 2 keer bij inwoners thuis aan te schuiven voor de avondmaaltijd. Maandag was dat bij Rina en Johan. Ze wonen in Tienhoven aan de rand van de Bethunepolder en vertelden me hoe bijzonder ze het vinden om op een van de mooiste plekjes van de gemeente te wonen.



De burgemeester aan tafel

Donderdag was ik bij Naomi Vervaart. Zij woont samen met haar familie in Breukelen. Naomi is geboren met een zeldzame spierziekte en zit daarom in een rolstoel. Met een enorme dosis doorzettingskracht is het Naomi ondanks alle tegenslagen gelukt om iets van haar leven te maken. Ze is buitengewoon zelfstandig, ze zingt, maakt deel uit van het gemeentelijk platform gehandicapten, is online zeer actief en heeft onlangs haar diploma leraar Nederlandse Gebarentaal gehaald. Ze vertelde me trots dat ze deze week hoorde dat ze een baan heeft bij de Nederlandse Spoorwegen. Onlangs was ze ook te zien bij RTV Utrecht. Zie http://www.rtvutrecht.nl/gemist/uitzending/rtvutrecht/u-vandaag/20150312-1700/8056174

In mijn serie ‘op stap met de gemeenteraad’ nam vandaag de fractie van Maarssen2000 mij aan de hand mee door de gemeente. Deze keer gingen we op de fiets langs de plekken, die de fractie me graag wilde laten zien. Dat begon bij de Werkspecht, een dagcentrum voor mensen met een verstandelijke beperking. Daar kregen we een rondleiding langs de verschillende activiteiten. Vervolgens werden we ontvangen in de studio van RTV Stichtse Vecht, waar ik uitleg kreeg over de plannen om een lokaal multimedia platform te worden voor alle inwoners. Daarna gingen we door het centrum van Maarssen-dorp naar de wijk Op Buuren.

Op Buuren

Daar stonden we stil bij het jaagpad langs de Vecht. De fractie maakt zich sterk om de openbare functie, die dit pad van oudsher heeft, te behouden. Vervolgens kregen we een rondleiding door het moderne sportcomplex Safari. Twee jaar geleden door de gemeente gerealiseerd en nu in beheer bij Sportfondsen. Zwembad, sporthal, bibliotheek en een jongerencentrum zijn hier bij elkaar te vinden in een mooi gebouw. Een van de laatste besluiten van de toenmalige gemeente Maarssen vlak voor de fusie tot Stichtse Vecht. De avond eindigde aan een grote tafel in het Griekse restaurant Callas bij het station in Maarssen. Daar spraken we over Maarssen2000, de politiek, de cultuur en de inwoners. Het was een leuke kennismaking.

Volgende week ga ik op stap met de fractie van het CDA. Wat we gaan doen, weet ik nog niet. Wel kreeg ik alvast het verzoek om laarzen mee te nemen.

Verder zat de agenda deze week opnieuw vol met allerlei kennismakingsgesprekken. Zo maakte ik kennis met Patrick Poelmann, de dijkgraaf van het Hoogheemraadschap de Stichtse Rijnlanden en met Miša Džoljić de rector magnificus van universiteit Nyenrode. Woensdagavond was ik weer even in Flevoland om daar live op Omroep Flevoland mijn analyse op de verkiezingsuitslagen te geven.

Tot ziens.

Kom erbij

Het was de week waarin het onderwerp veiligheid centraal stond. Het is de bedoeling dat de gemeenteraad eind dit jaar weer een nieuw integraal veiligheidsplan voor de hele gemeente vast gaat stellen. Zo'n plan heeft een looptijd van 4 jaar. Samen met de ambtenaren bereid ik dat voor en in dat kader heb ik deze week een aantal gesprekken gevoerd. Zo was ik woensdagavond in jongerencentrum Second Base in Maarssenbroek met een grote groep actieve inwoners. Wijkcommissies en signaleringsteams spelen in onze gemeente een belangrijke rol bij het veiligheidsbeleid. Verder sprak ik achtereenvolgend met drie schooldirecteuren, mensen van het maatschappelijk werk, het Leger des Heils en de geestelijke gezondheidszorg en een groep betrokken jongeren (foto) over hetzelfde onderwerp. De betrokkenheid van alle mensen bij het onderwerp veiligheid gaf mij een goed gevoel voor het vervolg.

Een bijzonder warm welkom kreeg ik donderdag in kerkcentrum De Ark in Maarssenbroek. Ik werd daar ontvangen door een groep van zo'n 25 mensen die allemaal een button droegen met daarop de tekst 'Kom Erbij'. Kom Erbij Maarssenbroek is een fantastisch initiatief dat oorspronkelijk is gestart om eenzaamheid in de wijk te bestrijden. Onder de verzamelnaam 'Kom Erbij' werken een groot aantal vrijwilligers en medewerkers van zorg- en welzijnsorganisaties samen in een groot netwerk. Ook werkt men samen met bijvoorbeeld de wijkagent, het sociale wijkteam van de gemeente, maar ook met bedrijven in de buurt. Vanuit het netwerk worden in een vroeg stadium problemen in de wijk gesignaleerd en opgelost. Het was mooi om te horen hoe succesvol de samenwerking verloopt. Na afloop gingen we samen op de foto. RTV Stichtse Vecht deed hier verslag van het bezoek.

Kennismakingsgesprekken waren er ook weer deze week. Met de collega-burgemeesters van de buurgemeenten Utrecht en De Ronde Venen en de dijkgraaf van waterschap Amstel, Gooi en Vecht. Voor het avondeten schoof ik aan bij Piet en Truus Savelkoul - Buijs. Zij vertelden mij waarom ze al 40 jaar met veel plezier in Maarssenbroek wonen. We aten een overheerlijke macaronischotel en bekeken na afloop de bijzondere fotoreportage, die Truus had gemaakt van haar eigen wijk.

Zaterdag was een bijzondere dag. Het was de dag waarop de Vecht officieel schoon verklaard werd. Na ruim 4 jaar baggeren was er zo'n 2,5 miljoen kuub vervuild slib van de bodem van de Vecht gebaggerd. Een project waarmee zo'n 100 miljoen euro gemoeid was. Het waterschap Amstel, Gooi en Vecht nam deze omvangrijke klus voor haar rekening. De afronding van het werk was voor het waterschap reden om de inwoners van de gemeente een tweetal kunstwerken aan te bieden. Nadat wethouder Pieter de Groene eerder die ochtend een kunstwerk in Maarssen in ontvangst nam, mocht ik in Loenen aan de Vecht, 'De Spiegelvis’ in ontvangst nemen. Dit kunstwerk (zie foto) is gemaakt door kunstenaars Lolke van der Bij en Marianne van Dede Henstra. De in roestvrij staal uitgevoerde vis is 1,5 meter breed en 1,7 meter hoog.

Tenslotte nog dit. Deze week was het ook de week waarin de gemeente opnieuw de landelijke pers haalde. Jammer genoeg niet altijd positief. Net als de afgelopen weken ging het meestal over het vermeende informatielek in de procedure rondom de benoemingsprocedure voor de burgemeester. Ik laat het allemaal maar een beetje langs me heen gaan, maar leuk is anders.

Tot ziens.

Raadsvergadering

Deze week, was de week waarin ik voor de eerste keer de gemeenteraad voor mocht zitten. Dat was dinsdagavond  in het voormalige gemeentehuis van de gemeente Loenen. Voor de toenmalige gemeenteraad een mooie zaal. Maar voor de veel grotere gemeenteraad van Stichtse Vecht is de zaal te klein.

De opstelling van de vergadertafels heeft daardoor meer weg van een soort tribunaal, waarbij de gemeenteraad vooral tegen het college praat. Een goede raadzaal zou juist tot doel moeten hebben dat de raadsleden met elkaar in debat gaan, in plaats van met het college.  Bovendien kijken de meeste raadsleden in deze opstelling tegen de rug van hun collega’s aan. Dit helpt niet echt om tot een mooi debat te komen. Voor een goed gesprek moet je elkaar toch echt in de ogen kunnen kijken. Omdat het oude gemeentehuis in Loenen inmiddels is verkocht, zijn we  op zoek naar een nieuwe vergaderlocatie. Een mooie kans om de belangrijkste vergaderzaal van de gemeente in te richten volgens de principes van het ‘nieuwe vergaderen’.
 

De agenda voor de raadsvergadering was overzichtelijk. Na een in memoriam voor de overleden wethouder Henk van Rhee en een korte verklaring omtrent de afwezigheid van het raadslid De Kruif, spraken we vooral over en met de lokale omroep en over de kwaliteit van het beheer van de openbare ruimte. Als u interesse heeft, kunt u de vergadering hier nog terugluisteren.  Ik had het erg naar mijn zin dinsdagavond.  Mijn eerste raadsvergadering zit er op, de volgende vergadering is op 31 maart.

Maandag was ik eerst bij de familie Veltema-Rijke om daar een bos bloemen te overhandigen in verband met het 60-jarige huwelijk. Een mooie gelegenheid om de verhalen van vroeger weer eens te horen. 

Maandagavond schoof ik aan bij de uit Iran afkomstige familie Mollai. Een paar jaar geleden als christenen gevlucht uit hun vaderland, wonen ze nu in Maarssen. Ze vertelden me hun boeiende levensverhaal en ik genoot van de Iraanse gerechten. Ik weet nu dat ze in Iran ook radijsjes eten, maar in tegenstelling tot wat ik gewend was laten ze het groen er aan zitten. Het was even wennen.

Verder was er deze week extra veel aandacht voor overleg met het

college van burgemeester en wethouders. We zijn ‘de hei’ op geweest om elkaar eens wat beter te leren kennen en na te gaan hoe we samen plannen kunnen ontwikkelen, welke tegemoet komen aan de wensen van de gemeenteraad. Bovendien staan we aan de vooravond van de begroting voor 2016, waarvoor we nog de nodige knopen moesten doorhakken. We zijn wat mij betreft flink opgeschoten.

In mijn rondgang langs de gemeenteraad, was ik vrijdag te gast bij de fractie van GroenLinks. In een gloednieuwe elektrische Renault Zoe reden we langs plekken in de gemeente waar de GroenLinks fractie trots op is. Eerst gingen we naar een veehouderij in Nieuwersluis. De betreffende boer wil het dak van zijn stallen graag beschikbaar stellen aan inwoners van het dorp om er zonnepanelen op te leggen. Daar is best veel animo voor, maar ingewikkelde regelgeving maakt de ontwikkeling van dit plan moeilijker dan de fractie graag zou willen. Dat is tegenwoordig vaak met dit soort plannen. Subsidie is niet meer nodig omdat het financieel rendabel is, maar de overheid kan nog veel doen door ingewikkelde regels te af te schaffen.
 

Vervolgens gingen we naar kinderboerderij ‘De Vechtse Hoeve’ in Maarssen. Deze kinderboerderij vervult een belangrijke maatschappelijke functie voor de hele omgeving. Ik kreeg een presentatie van de toekomstplannen, waarna  een rondleiding volgde over het 4,5 hectare grote terrein. Men heeft mooie plannen voor de toekomst, maar zou van de gemeente graag wat meer zekerheid krijgen over het voortbestaan op lange termijn. Ik maakte kennis met Jan, die 4 dagen per week als vrijwilliger op de Vechtse Hoeve aanwezig is. Het is voor hem een uitstekende vorm van dagbesteding. Trots liet hij me het pasgeboren lammetje ‘Marc’ zien. Genoemd naar de nieuwe burgemeester. Ik moest er een beetje van blozen.

Na de kinderboerderij vertrokken we naar de fietsbrug over de A2. Daar werd ik boven het voortrazende verkeer door de fractievoorzitter bijgepraat over een plan om de 2x5 rijbanen te overkappen. Realistisch of niet, het is een droom van de fractie om dit ooit nog eens gerealiseerd te krijgen.

Als laatste bestemming reden we door naar een oud verdedigingswerk in Maarssenveen. Het  C-Fordt maakte ooit onderdeel uit van de Hollandse Waterlinie en is als stille getuige van die tijd achtergebleven in het landschap. We werden er opgewacht door De Polderwachter, een soort verhalen vertellende kunstenaar, die ons vanuit zijn rijke fantasie van alles vertelde over het roemruchte verleden van de Waterlinie. Inmiddels waren een groot aantal actieve leden van GroenLinks aangesloten bij de rondleiding. We sloten de dag af met een nadere kennismaking onder het genot van een drankje en een hapje. Het was een aangename ontmoeting.

Tot ziens.

Geloof en een hoop liefde

Helemaal nieuw is het burgemeesterschap inmiddels niet meer voor me, maar ik leer nog steeds elke dag weer nieuwe dingen. Van mij mag dat voorlopig zo blijven. Die grote variatie maakt mijn werk juist zo leuk.

Deze week maakte ik kennis met de ondernemingsraad van de gemeente. Normaal is de gemeentesecretaris hun gesprekspartner, maar dat neemt niet weg dat ik belang hecht aan een goede samenwerking met deze personeelsvertegenwoordigers. Dan is het goed dat je elkaar toch even hebt ontmoet.

Woensdag mocht ik de ambtsketen weer omhangen toen ik op weg ging naar de familie Jaipal voor de viering van een 60 jarig huwelijk. In 1955 in Suriname getrouwd en in 1978 naar Nederland gekomen om hier een toekomst voor het gezin te vinden. Het huis van de familie in Maarssen was eigenlijk te klein voor alle kinderen, kleinkinderen en aanhang maar dat mocht de pret niet drukken. Mooi om te zien hoe leuk mensen het vinden dat ik langs kom, dat maakt dit werk toch wel bijzonder.

Donderdag was de dag waarop we afscheid namen van de vorige week overleden ChristenUnie wethouder Henk van Rhee. Het werd een indrukwekkend afscheid in Breukelen. Ik mocht slechts een week met hem samenwerken, maar uit alle verhalen die ik over hem mocht horen, trek ik de conclusie dat Henk een bijzondere man was. Namens de gemeente mocht ik tijdens zijn afscheid enige woorden spreken.

Donderdagavond zat ik opnieuw in de kerk. Op uitnodiging van dominee Schorren schoof ik in de Pauluskerk aan voor het avondeten. De dominee was een van de 107 mensen die reageerde op mijn oproep om aan te mogen schuiven. We waren niet alleen, de predikanten Frank Schneider, Anies Matahelumual, Harol Schorren en pastor Jos van Os waren voor de gelegenheid ook aangeschoven. Het werd een geanimeerde bijeenkomst, waarbij we spraken over het geloof, de gemeente, de gemeenschappen, armoede en nog veel meer. Daardoor heb ik Stichtse Vecht weer op een andere manier leren kennen die avond.

Mijn idee om bij de mensen thuis aan tafel aan te schuiven is inmiddels ook opgemerkt door de Evangelische Omroep. In het kader van het programma Geloof en een Hoop Liefde was presentator Herman Wegter en zijn crew vandaag te gast in Stichtse Vecht. Hij schoof ook aan bij het avondeten in de Pauluskerk, maar volgde me eerder die middag ook bij mij andere afspraken. De uitzending is op Tweede Paasdag te zien bij de EO.

Voor mijn kennismaking met de fracties uit de gemeenteraad was ik vrijdag te gast bij D66 Stichtse Vecht. Zij hadden een ochtendprogramma in elkaar gezet, dat begon met een stevig ontbijt in bistro Zuster Francine in Maarssen. Daar maakte ik uitgebreid kennis met de 6 fractieleden en sprak ik met ze over hun ideeën over het bestuur van de gemeente. Tijdens de wandeling door het centrum van Maarssen lieten ze mij de plaatsen en ontwikkelingen zien waar ze trots op waren. Het viel me op dat de fractieleden bij bijna elke plek wel weer een verhaal te vertellen hadden. Was het niet over de ontstaansgeschiedenis, dan was het wel over de politieke discussies die over die plek hebben plaats gevonden. Rond het middaguur kwam een einde aan de tour en nam ik afscheid van mijn enthousiaste gemeentegidsen. Volgende week vrijdag ga ik op stap met de fractie van GroenLinks.

Ik sloot de week af met een bezoek aan het sociale wijkteam van Buurtzorg Jong in Maarssenbroek. Ik was daar samen met Léon Wever, directeur Jeugd van het ministerie van VWS en Jaap Verkroost onze wethouder voor o.a. Jeugd. In opdracht van de gemeente zijn zij op een vernieuwende manier aan de slag gegaan met de jeugdzorg binnen Stichtse Vecht. De medewerkers bieden, waar dat nodig is, laagdrempelige zorg aan jeugdigen en gezinnen. De aanpak is praktisch, zo min mogelijk bureaucratie, een aanspreekpunt met gezin en als het even kan een oplossing zoeken zonder steeds door te verwijzen. Dat kan alleen als je werkt vanuit de wijk. Met de betrokken medewerkers spraken we over hun werk en de dilemma's die ze daarbij tegenkomen. De resultaten zijn eigenlijk pas goed op lange termijn te beoordelen, maar tot nu toe ziet het er goed uit.

Tot ziens.

Bewogen

Mijn derde week, het was een bewogen week. 

De week begon op maandagochtend met een opmerkelijk telefoongesprek met het Openbaar Ministerie, waarin mij werd meegedeeld dat er een sterke verdenking bestond tegen een lid van de gemeenteraad voor het lekken van vertrouwelijke informatie uit de selectieprocedure voor het burgemeesterschap van Stichtse Vecht. Voor mij kwam dat signaal volstrekt uit de lucht vallen. De bekendmaking van de aanhouding later deze week veroorzaakte veel persaandacht en speculaties. Ik zal me op deze plek niet verder uitlaten over de inhoud van de zaak. Strafrechtelijke vervolging is immers een zaak van het Openbaar Ministerie. Mijn taak als burgemeester is vooral om te zorgen dat de gemeente goed bestuurd wordt en daar had ik deze week, mede als gevolg van de actie van het OM, mijn handen meer dan vol aan.

Gelukkig was er ook ander nieuws. Deze week kregen we een rapport over de veiligheid en leefbaarheid in de gemeente in 2014. Daarin staan hele mooie cijfers. De inwoners van Stichtse Vecht waarderen het woonklimaat, leefbaarheid en de veiligheid in hun buurt met een ruime voldoende. Negen op de tien inwoners voelt zich veilig in de eigen woonbuurt. Dit ligt boven het landelijk gemiddelde. Cijfers om trots op te zijn. Tegelijk roept het de vraag op hoe we dit voor de toekomst vast kunnen houden. Daarover ga ik binnenkort in gesprek met onze inwoners.

Voor de wekelijkse vergadering met het college van burgemeester en wethouders zijn we deze week bij wijze van uitzondering uitgeweken naar het provinciehuis in Utrecht. Het is in Utrecht traditie dat een nieuwe burgemeester kennis komt maken met het college van Gedeputeerde Staten. Dat het in mijn geval meer weg had van een weerzien met oude bekenden, deed niets af aan de prettige conversatie die ik daar had. De middag hebben we als college gebruikt om eens door te praten over de ontwikkeling van onze financiën.

Eerder deze week schreef ik al over mijn bijzondere afspraak met Lucille Werner, dus dat zal ik hier niet herhalen. 

In mijn reeks ontmoetingen met de 11 fracties uit de gemeenteraad was het gisteren aan de fractie van Lokaal Liberaal om mij aan de hand te nemen binnen de gemeente. Dat begon rond het middaguur, ondanks de stromende regen, met een vaartocht vanuit Maarssen over de Vecht naar het kasteel Nijenrode. Dankzij de gele 'clubkleur' leek het toch nog een zonnig uitje (foto). Onderweg spraken we over een aantal ontwikkelingen langs de Vechtoevers en werd ik bijgepraat over de visie van de fractie op hun rol in het gemeentebestuur. De rondleiding die volgde door het kasteel en de tuin van Nijenrode was indrukwekkend. Ik kom hier zeker terug voor een nadere kennismaking.

Voor de avond had de fractie een meet & greet (& eat) met de burgemeester georganiseerd. Onder het genot van een mooi buffet maakte ik kennis met de achterban van Lokaal Liberaal en kreeg ik de gelegenheid om mezelf voor te stellen en vragen uit de zaal te beantwoorden. Het was een aangename kennismaking. Volgende week vrijdag ga ik op bezoek bij de fractie van D66.

Ik eindig deze weblog met het hele trieste nieuws dat ons vrijdag in de loop van de dag bereikte. 

Dat was het bericht dat wethouder Henk van Rhee (foto) die ochtend was overleden. Binnen het gemeentehuis waren we natuurlijk geschokt en intens verdrietig over het verlies van onze collega-bestuurder. In de korte tijd waarin ik met hem samenwerkte, heb ik hem meegemaakt als een bevlogen bestuurder met grote interesse voor de onderwerpen in zijn portefeuille. Uiteraard wens ik ook vanaf deze plaats zijn vrouw, kinderen, kleinkinderen en verdere familie en vrienden troost en kracht toe om dit grote verlies te dragen.

Tot ziens.

Aan tafel

Ruim twee weken geleden deed ik een oproep aan de inwoners van mijn nieuwe gemeente om mij uit te nodigen aan te schuiven bij het avondeten. Aangezien ik zelf nog niet in de gemeente woon, leek me dat een goede manier om de inwoners te leren kennen.

De reacties waren overweldigend. Maar liefst 107 uitnodigingen kreeg ik binnen. Ze kwamen uit alle hoeken van de gemeente. Soms van instellingen, soms van particulieren. Vanavond ging ik op pad naar mijn eerste uitnodiging in Loenen. Daar hadden de mensen van de daar gevestigde Lucille Werner Foundation (LWF) me in hun kantoor uitgenodigd. Ik werd ontvangen door Sixta, Joelle, Esther, Bob en Lucille Werner zelf. 

De Foundation maakt zich sterk voor de integratie van mensen met een handicap in de samenleving. Men opent graag de ogen in de maatschappij, maar geeft ook mensen met een handicap zélf een belangrijke functie: call to action. De LWF motiveert hen om op eigen kracht een sterkere positie in de samenleving te veroveren en in zichzelf te geloven. Dat vind ik mooi. Het past goed bij de opdracht die wij als gemeente ook hebben voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Daarbij kijken we vooral naar wat mensen wel kunnen.

De visie komt voort uit de eigen ervaring van Lucille Werner, de enige televisiepresentatrice in Nederland met een zichtbare lichamelijke handicap. 

De Lucille Werner Foundation wil een sterke positie voor mensen met een handicap in Nederland. Het initiëren van spraakmakende tv-programma's en het creëren van werk staan hierbij centraal. Door een krachtig en positief imago neer te zetten, zullen mensen met een handicap makkelijker integreren in de samenleving. Op de site van de foundation kunt u veel meer informatie vinden.

De LWF organiseert evenementen en initieert diverse projecten met inzet van media (tv, radio, internet, drukwerk). Elk project heeft een multimediaal karakter om de gehele samenwerking erbij te betrekken. Tijdens het eten hebben we ook nagedacht over wat de foundation in de gemeente zou kunnen doen. 

Het was een prima maaltijd met Italiaanse tomatensoep 'met ballen', een mooie stoere pastaschotel met champignons en een frisse salade. Een heerlijke Cappuccino vormde de finale. Bij de LWF beginnen veel dingen met CAP van handiCAP maar ook van CAPability. Goed he?

Het was bijzonder om hier de eerste keer aan te mogen schuiven. Op naar de volgende eettafel.

Tot ziens.

Openbare Orde

Het was mijn tweede week als burgemeester. Nog heel veel kennismakingen, maar langzamerhand komt er ook wat meer structuur in mijn agenda. Dat kennismaken gaat nog wel een tijdje door, al was het alleen al vanwege het aantal uitnodigingen dat ik kreeg om voor het avondeten aan te schuiven bij inwoners. De teller is inmiddels de 80 uitnodigingen voorbij. Genoeg om tot ver in de herfst bij inwoners aan tafel te gaan. Dat ga ik ook doen en binnenkort kunt u mijn eerste verslag tegemoet zien.

Veel aandacht was er deze week voor het onderwerp 'openbare orde en veiligheid'. Nog meer dan ik had verwacht, ging het daarbij over terrorisme en jihadisme. In de pers lees je vooral over de inspanningen op nationaal niveau maar de gemeenten spelen daarbij een wezenlijke rol, zeker als het gaat over vroegtijdige signalering en bescherming. De gemeentelijke netwerken in de samenleving worden steeds belangrijker als informatiebron voor de hele overheid.

Mijn eerste officiële bezoek bracht ik deze week aan het dorp Nieuwer Ter Aa (800 inwoners) Daar werd ik door een aantal enthousiaste bewoners ontvangen. Tijdens een wandeling door het dorp (foto) en een bezichtiging van het dorpshuis, kreeg ik uitleg over hoe het is om in zo'n klein dorp te wonen. Het lijkt wel of de participatiemaatschappij hier uitgevonden is. Het dorp draait bijna geheel op vrijwillige inzet van de bewoners zelf. Of het nu gaat om het dorpshuis, de kinderopvang, een winkeltje, een voetbalvereniging of de oranjevereniging, alles draait op vrijwilligers hier, mooi om dat eens van dichtbij te zien. Dat maakt ook dat er een grote betrokkenheid van de inwoners is bij allerlei activiteiten. Daardoor is Nieuwer Ter Aa een echte en hechte gemeenschap.

Al voor mijn aantreden heb ik de afspraak gemaakt dat ik met elk van de 11 fracties in de gemeenteraad een vrijdag op stap zou gaan binnen de gemeente. Ik heb de fracties gevraagd mij mee te nemen naar locaties die voor hen belangrijk zijn, waar ze trots op zijn of waar ze mijn aandacht voor willen vragen. Het is voor mij een goede gelegenheid om de leden van de gemeenteraad wat beter te leren kennen. Afgelopen week ging ik in dit kader op stap met de fractie Stichtse Vecht Beweegt. Ik heb veel interessante dingen gezien en gehoord en we hebben openhartig gesproken over hun rol in de lokale politiek. Het letterlijke hoogtepunt van de dag was de beklimming van de grote kerk in Loenen van waaruit ik een prachtig zicht had over de bebouwing langs de Vecht. Ik maakte daar onderstaande foto. Aan het begin van de avond maakten we een wandeling door het pittoreske Vreeland waar we samen hebben gegeten in Lokaal Zuid.

Afgelopen week was ook een moeilijke week. Het bericht dat onze wethouder Henk van Rhee (SGP-ChristenUnie) plotseling in het ziekenhuis werd opgenomen met flinke hartproblemen is hard aangekomen. De berichtgeving sindsdien stelt niet gerust. Ik wens de familie veel sterkte toe in deze moeilijke situatie.

Tot ziens.

Aan tafel

De eerste week als burgemeester is inmiddels achter de rug. Na alle drukte rondom mijn installatie was het heerlijk om nu de rust te kunnen vinden om me grondig te verdiepen in mijn nieuwe werkzaamheden. De kennismakingsgesprekken wisselden elkaar in hoog tempo af en langzaam begin ik de grote lijnen te ontdekken en te begrijpen. De eerste maanden in een nieuwe functie zijn een soort ontdekkingsreis door onbekend gebied. Iedereen die ik tegenkom weet meer dan ik weet over de gemeente. Gesprekken die ik voer zijn daardoor zonder uitzondering super leerzaam en interessant. De mensen doen erg hun best om me een vliegende start te geven.

Toch kent de wet geen inwerktijd. Als burgemeester ben je vanaf de eerste dag volledig in functie. En dus was ik afgelopen dinsdag gelijk voorzitter van het college, voerde ik overleg met politie en OM over een aantal lopende veiligheidszaken, tekende ik de eerste brieven en besluiten en mocht ik het collegebeleid met betrekking tot horecasluitingstijden verdedigen in mijn eerste commissievergadering.

Vanaf het begin heb ik me voorgenomen om een vast deel van mijn tijd contact te zoeken met inwoners en bedrijven. Daardoor was ik afgelopen donderdag te gast bij Abrona Kunst en Koffie, een dagbestedingsproject voor mensen met een verstandelijke beperking in Kockengen. Geweldig om daar te zien hoe deze mensen zich ondanks hun beperkingen inzetten om hun lunchcafé draaiende te houden. Als u eens een leuke plek zoekt voor een kop koffie of een lekkere lunch is Kunst en Koffie een aanrader.

Voor mijn eerste bedrijfsbezoek was ik bij de Koninklijke Bammens in Maarssen. In dit bedrijf maakt men al meer dan 150 jaar stalen containers voor de afvalinzameling. Ooit zijn ze groot geworden met de verzinkte vuilnisbak, die ik maar al te goed ken uit mijn jeugd. Tegenwoordig maken ze vooral vuilcontainers en afvalbakken voor in het openbaar gebied. De vuilnisbak ‘Capitole’ (foto) is in het Nederlandse straatbeeld niet meer weg te denken. De Koninklijke Bammens, een sterk en ambachtelijk bedrijf,  zorgt voor een mooi stukje werkgelegenheid binnen de gemeente.

Deze week kwamen veel reacties binnen op mijn oproep om bij inwoners aan te schuiven voor de avondmaaltijd. In het kader van de actie ‘Burgemeester aan tafel’ zijn inmiddels ruim dertig aanmeldingen binnengekomen, waardoor ik nu al de komende weken onder de pannen ben voor het avondeten en een goed gesprek. Uiteraard zal ik vanaf deze plek verslag doen van mijn ervaringen

Tot ziens.

Mag ik even aanschuiven?

Normaal gesproken probeer ik voor het avondeten altijd even naar huis te gaan. Het is een goede gelegenheid om thuis de dag door te praten. Zolang ik echter nog niet naar mijn nieuwe gemeente verhuisd ben, gaat dat niet elke dag lukken.

Dat bracht mij op het idee om de inwoners van de gemeente Stichtse Vecht te vragen bij wie ik eens een keer aan mag schuiven voor het avondeten. Het lijkt mij een mooie gelegenheid om de inwoners en de gemeente wat beter te leren kennen.

Heeft u interesse om mij een keer tussen 17:30 en 19:00 uur aan tafel uit te nodigen voor een goed gesprek bij een hapje eten, stuur dan een bericht aan aantafel@stichtsevecht.nl

Ik zal bij de ingekomen uitnodigingen ook kijken naar een mooie spreiding over de verschillende kernen van de gemeente. Bovendien stel ik het op prijs om in uw bericht te lezen waarom ik juist uw aanmelding bovenop de stapel zou moeten leggen.

Ik hoop snel tot ziens!

Bijzonder

Het was een bijzondere dag vandaag. Rond een uur of vijf vanmiddag kwamen mijn vrouw en ik aan bij het prachtige middeleeuwse Slot Zuylen in mijn nieuwe gemeente. De plek waar ooit de schrijfster Belle van Zuylen woonde. Tegenwoordig is het een museum met ruimte voor concerten en evenementen. In het bijbehorende koetshuis werden wij opgewacht door een ontvangstcomité met inwoners uit de 12 kernen uit de gemeente Stichtse Vecht. Het was mijn eerste echte kennismaking met de inwoners. Onder het genot van soep en broodjes hoorden we de bewoners vertellen over wat de gemeente Stichtse Vecht zo bijzonder maakt.

Rond 19:00 uur vertrokken we naar de 'Glazen Zaal' in Maarssen voor het officiële programma. Het was druk binnen toen we daar aankwamen. Op het laatste moment waren er toch meer mensen gekomen dan vooraf was ingeschat.

Precies om half acht opende de voorzitter Frank van Liempdt de vergadering. De eerste speech was van de commissaris van de Koning in Utrecht, Willibrord van Beek. Bij hem mocht ik vervolgens ook de eed afleggen, waarna we samen de bijbehorende documenten ondertekenden.

Daarna volgde loco-burgemeester Jaap Verkroost, die na zijn speech de ambtsketen mocht overdragen (foto).

Annette van Hussel en Maarten Divendal, respectievelijk gemeentesecretaris van Stichtse Vecht en burgemeester van de buurgemeente De Ronde Venen sloten de rij van sprekers af met mooie woorden in mijn richting.

Daarna kreeg ik zelf de gelegenheid om mijn installatiespeech te houden. Ik had het gedegen voorbereid.  Het was voor mijn doen een ongebruikelijk lange tekst geworden, maar elk woord was zorgvuldig gekozen. Bovendien was dit het moment bij uitstek om mijn visitekaartje af te geven. Na afloop kreeg ik veel mooie en positieve reacties.

De tekst van mijn speech treft u hieronder aan. Voor wie niet wil lezen, is mijn speech ook terug te zien op de site van RTV Stichtse Vecht via deze link.

Na afloop volgde een drukke receptie. De tijd was helaas tekort om alle bezoekers de hand te schudden, maar de mensen kwamen gelukkig ook om elkaar te ontmoeten. Het was een geanimeerde bijeenkomst. Waar het vandaag niet lukte om iedereen te spreken, heb ik de toezegging gedaan dat we elkaar in de toekomst nog zullen ontmoeten.

Het was een bijzondere dag vandaag.

Tot ziens.


'Geachte commissaris van de Koning, leden van de gemeenteraad en van het college, gewaardeerde inwoners van Stichtse Vecht, oud-collega’s, familie, vrienden en bekenden.

Voorzitter,

‘een burgemeester zijn voor alle inwoners’
‘beloven om een flinke tijd te blijven’
‘oprecht luisteren en betrokken zijn bij de mensen en organisaties’
‘doorgaan met mijn zomerstages’
‘de vrouwelijke stem vertegenwoordigen in het herencollege’
Dat zijn zomaar een paar voorbeelden uit de vele suggesties die ik kreeg naar aanleiding van het twitter-bericht dat ik heb gestuurd ter voorbereiding op deze speech. Dit is wat een aantal inwoners van Stichtse Vecht van me vragen. Ik zal proberen om daar zoveel mogelijk aan tegemoet te komen. Al moet ik over die vrouwelijke stem nog even nadenken. Veel suggesties die ik kreeg, heb ik kunnen verwerken in mijn tekst. Dus ik zou zeggen, luister goed of die van u erbij zit.

Dank
Maar eerst wil ik benadrukken hoe geweldig ik het vind dat ik hier vanavond mag staan! Ik heb enorm uitgekeken naar het moment dat ik hier in de hoedanigheid van de nieuwe burgemeester van gemeente Stichtse Vecht mag spreken. Ik vind het fijn dat jullie hier naartoe zijn gekomen om mijn installatie bij te wonen. Dank alvast voor de warme belangstelling! Ook mijn dank aan Zijne Majesteit Koning Willem Alexander,  de minister van Binnenlandse Zaken en aan de Commissaris van de Koning van de provincie Utrecht voor mijn benoeming.

Commissaris, dank dat u gekomen bent om mij de eed af te nemen. Ik heb  begrepen dat de oude traditie om dit ten overstaan van de gemeenteraad te doen weer helemaal terug is. Ik stel het zeer op prijs dat ik deze integriteitsverklaring op deze manier kan afleggen.  Integer handelen is tenslotte de basis van de vertrouwensrelatie met onze inwoners. Het is wat mij betreft voor iedereen hier een opdracht, of eigenlijk zelfs een verplichting, om mij aan te spreken als er twijfels zijn over de integriteit van het gemeentebestuur.

Naast de Commissaris uit Utrecht heet ik uiteraard ook zijn collega uit Flevoland, Leen Verbeek, en leden uit maar liefst drie colleges van GS van harte welkom. Ik realiseer me natuurlijk hoe bijzonder het is om hier vandaag zoveel provinciebestuurders op de gastenlijst te hebben. Zo zie je maar weer dat we heel goed kunnen samenwerken, zolang we daar maar zelf voor kiezen.

Een speciaal woord van welkom ook aan mijn voorganger Mirjam van ’t Veld. Beste Mirjam, jij hebt veel werk verzet om Stichtse Vecht te vormen en een eerste gezicht te geven. Je bent daar heel goed in geslaagd.  Dank daarvoor! Ik kan daarop voortbouwen. Liesbeth Spies kon vanavond helaas niet aanwezig zijn. In een gesprek dat ik twee weken geleden met haar had heb ik ook haar bedankt voor het waarnemen van het burgemeesterschap.

Voorgedragen
Op 9 december belde Linda Hogeveen me. Als voorzitter van de vertrouwenscommissie vertelde ze me het fantastische nieuws dat ik werd voorgedragen als  burgemeester van de gemeente Stichtse Vecht. Ik heb genoten van alle reacties die daarop volgden. Zowel van mensen die mij persoonlijk benaderden als van de reacties die op de sociale media rondgingen. Het nieuws was zelfs even ‘trending’ op twitter die avond. Dat maak je niet zo vaak mee met gemeentelijke besluiten.

De reacties die ik zelf kreeg, vielen grofweg uiteen in twee soorten. Zo waren daar de positieve en hartverwarmende reacties, waarbij men nog eens benadrukte in wat voor een prachtige gemeente ik terecht zou komen. De mensen, die niet direct positief reageerden, vroegen zich vooral af waar Stichtse Vecht eigenlijk lag.  Als ik dan vertelde dat het de gemeente is, die ontstond na een samenvoeging van de gemeenten Maarsen, Breukelen en Loenen dan viel direct het kwartje en volgde alsnog een enthousiaste reactie. Als ik vervolgens vertelden dat de dorpen Kockengen, Loenersloot, Maarssenbroek, Nieuwersluis, Nieuwer Ter Aa, Nigtevecht, Oud-Zuilen, Tienhoven en Vreeland ook onderdeel van de gemeente zijn, zag ik de verbazing over zoveel moois in een gemeente.  Aan de naamsbekendheid van de gemeente kan nog gewerkt worden, lijkt me. Laat ik hier overigens niet vergeten om de inwoners van Vreeland te feliciteren met het feit dat zij 750 jaar geleden stadsrechten kreeg.

Sollicitatie
Voor de mensen die me goed kennen, was het feit dat ik weer burgemeester zou worden niet echt een verrassing. Zij weten dat het ambt mij al heel lang aanspreekt.  Het burgermeesterschap van Warmond was me zo goed bevallen, dat ik mijn ambitie om nog eens terug te keren in dit mooie ambt, nooit onder stoelen of banken heb gestoken. Dat het uiteindelijk nog tot vandaag zou duren, heeft te maken met het feit dat er op een of andere manier steeds iets tussen kwam. Dat was trouwens geen onprettig oponthoud, integendeel zelfs.

Toen ik na mijn periode in Warmond zocht naar een nieuw burgemeesterschap, liep ik tegen een wethouderschap van de stad Leiden aan.  Toen ik 4 jaar later opnieuw ging zoeken naar een mooie burgemeesterspost, liep het weer anders. Ik werd gedeputeerde in Flevoland. Het werden 8 interessante jaren. De ervaringen die ik op deed, kan ik nu in het voordeel  van Stichtse Vecht gaan gebruiken.

U ziet, mijn carrière liet zich tot nu toe niet echt heel goed sturen. Deze keer koos ik daarom voor een wat meer planmatige aanpak en besloot ik niet te wachten met zoeken tot mijn termijn in Flevoland voorbij was. Het nieuws dat Mirjam van ’t Veld naar Amstelveen zou vertrekken was voor mij direct aanleiding om eens wat beter naar uw gemeente te gaan kijken. Ik sluit niet uit dat mijn interesse was ingegeven door het feit dat ik in het verleden verschillende malen getuige was van het enthousiasme, waarmee mijn voorganger haar gemeente wist te verkopen.

Stichtse Vecht
Wat ik daarna las, hoorde en zag over Stichtse Vecht beviel me en dus was het spannend of er vervolgens ook een profielschets zou komen, waarin ik me zou herkennen. Toen dat het geval was, heb ik mijn sollicitatiebrief aan de koning geschreven. De rest van de procedure speelde zich natuurlijk in het grootste geheim af. Dat komt nu goed uit want mijn speech zou veel te lang gaan duren als ik al mijn indrukken uit die gesprekken hier aan u over zou willen brengen. Naarmate ik de gemeente beter leerde kennen, herkende ik steeds meer dingen, waar ik in mijn bestuurlijk leven eerder mee te maken kreeg en die mij goed van pas kunnen komen.

Zo doen de historische kwaliteit en de aanwezigheid van universiteit Nyenrode me denken aan mijn tijd in de stad Leiden. Het karakter van de dorpse gemeenschappen in Stichtse Vecht, doen me weer terugdenken aan mijn tijd in de gemeente Warmond. Ik zie verder overeenkomsten tussen mijn geboortestreek, de Duin- en Bollenstreek, en de kwaliteit van het agrarische cultuurlandschap in deze gemeente.

En als ik naar het noorden kijk, zie ik daar die ingewikkelde grens tussen de provincies Utrecht en Noord-Holland met de vele bevriende gemeenten aan de overkant van die bestuurlijke grens. Dat doet me denken aan dat plan van die superprovincie. Het onderwerp dat me in Flevoland veel meer heeft bezig gehouden dan me lief was, maar waardoor ik de samenhang in de Randstad wel veel beter ben gaan begrijpen. Daar heb ik leren denken in samenwerking over provinciegrenzen heen. Dat zou me hier nog goed van pas kunnen komen. U begrijpt, aanknopingspunten genoeg. Ik voel me nu al verbonden met uw gemeente.

Voor de gesprekken met de vertrouwenscommissie heb ik me  grondig voorbereid. Naast het lezen van stapels bestuurs- en beleidsprogramma’s en een paar avonden googlen en youtube-filmpjes bekijken, wilde ik natuurlijk ook heel graag in gesprek gaan met inwoners. En daar zit een probleem in de huidige sollicitatieprocedure. Je kunt er immers met bijna niemand openlijk over praten. Dat zou de kans dat mijn naam vroegtijdig op straat kwam te liggen veel te groot maken. Je moet dus vooral creatief zijn in de onderzoeksmethode. Mijn methode kan ik hier nu wel verklappen: de Open Huizen Route van de NVM.
Die gaf me de gelegenheid om de woningmarkt beter te bekijken, maar vooral ook om bij de betreffende bewoners een door te vragen over hun gemeente. Ik kan het elke kandidaat aanraden.

Vertrouwenscommissie
Alle kennis die ik had opgedaan, kon ik goed gebruiken in de gesprekken met de vertrouwenscommissie. Deze vonden op een open en ontspannen wijze plaats. Het waren voor mij de eerste voortekenen van een interessant politiek en bestuurlijk klimaat dat ik kan verwachten in de gemeente Stichtse Vecht. Ik wil alle leden van de vertrouwenscommissie, onder leiding van Linda Hogeveen en met de geweldige ondersteuning van griffier Jelle Hekman, vanaf deze plaats hartelijk bedanken. Jullie hebben je werk met grote toewijding en zorgvuldigheid gedaan!

Eigenschappen
Tijdens de gesprekken met de vertrouwenscommissie kreeg ik de gelegenheid nader in te gaan op een aantal eigenschappen die mij hebben gemaakt tot wat ik ben en die ik wil inzetten voor Stichtse Vecht. Ik noem u er een paar.

De meesten van u is het niet ontgaan dat u een burgemeester krijgt, die actief is op sociale media. Het is inmiddels alweer 10 jaar geleden dat ik begon met het bijhouden van een eigen weblog. Dat ging destijds zo goed dat ik er mee door ben gegaan. Aan de manier van werken is niet veel veranderd, alleen de techniek veranderde steeds. Zo hebben twitter en facebook de functie van mijn weblog gedeeltelijk overgenomen.

Er zijn verschillende meningen over de rol van de burgemeester op sociale media. Ik sluit me in dat opzicht graag aan bij Bas Eenhoorn, de door de regering aangestelde digicommissaris. Hij schreef onlangs op zijn weblog dat gemeenten sociale media nog te veel gebruiken voor alleen de bekendmaking van besluiten en voor de marketing van gemeentelijke projecten. Hij vroeg zich af of we ons niet veel meer moeten aansluiten bij de manier waarop veel burgers zich online al verenigen en mobiliseren. De kracht van sociale media is al groot en wordt nog groter. Online is een werkelijkheid ontstaan, die gemeenten serieus zullen moeten nemen en waar ze niet omheen kunnen.

Je kunt proberen om onvermijdelijke ontwikkelingen als Airbnb in de hotelwereld of Uber in de taximarkt tegen te houden, maar dat gaat op termijn toch niet lukken. Je kunt ook de oude regels aanpassen om ruimte te geven voor verbetering en innovatie. Als we een bereikbare en transparante gemeente willen zijn, past daarbij naar mijn mening ook een constante aanwezigheid op sociale media. Hoe ik dat precies ga doen, zal ik de komende tijd samen met u verder uitwerken. Volg me alvast op twitter en u bent de eerste die het leest.

De nieuwe media zijn voor mij ook een uitstekende manier om contact te houden met de jonge generatie in de gemeente. Ik ben ooit de politiek ingegaan, omdat ik vond dat de bestuurders te weinig aandacht hadden voor de belangen van jonge mensen in de samenleving. Als er in het lokaal bestuur een groep ondervertegenwoordigd is dan zijn dat onze jongeren. Zij vormen wel de toekomst van Stichtse Vecht en kunnen daarom altijd op mijn bijzondere belangstelling rekenen. Dat de gemeente onlangs van alle Nederlandse gemeenten 2e werd voor de Jong Lokaal Bokaal, maakt mij dus nu al een hele trotse burgemeester.

Decentralisaties
Nu ik het toch over jonge mensen heb, zij vormen een belangrijke doelgroep binnen de taken die de gemeenten er per 1 januari jl. bijgekregen hebben. Ook die verandering maakt het voor mij een goed moment om opnieuw de stap naar de gemeente te zetten. Er is immers op 1 januari veel  veranderd voor de gemeenten in Nederland en dus ook voor de  inwoners van  Stichtse Vecht. Als gevolg van de decentralisatie van rijks- en provinciaal beleid hebben de gemeenten er een hele belangrijke rol en verantwoordelijkheid bij gekregen.

Meer dan in het verleden zijn we het eerste aanspreekpunt geworden als het gaat om zorg en werk. Ik was een groot voorstander van de overdracht van deze taken naar de gemeenten. De gemeenten staan dichterbij de inwoners, weten beter wat er nodig is en kunnen meer maatwerk leveren. Dat is nu precies de bedoeling van de wijziging. We moeten daar dus niet bang voor zijn, maar het juist omarmen.

Lange termijn
In de lokale pers hebt u kunnen lezen dat ik me voor de lange termijn aan uw gemeente wil verbinden. De mensen die mijn CV hebben gelezen, zullen zich afvragen of ik dat wel echt meen. Ik begrijp dat en ik zal het uitleggen.

Nadeel van elke 4 jaar naar een andere functie is wel dat je ook elke 4 jaar moet verhuizen. Dat nam mijn gezin me niet altijd in dank af en dus maakten we thuis alweer een tijdje geleden de afspraak dat we nog 1 keer zouden verhuizen. Ik moest dus zorgvuldig kiezen en dat gaat nu dus een verhuizing worden naar Stichtse Vecht. Daarbij gaat het strikt genomen dus over een binding aan uw gemeente als woonplaats en dat zegt niets over de lengte van het dienstverband. Dat bepaal ik uiteindelijk niet zelf. Het is aan u, leden van de gemeenteraad om daar in de toekomst uw oordeel over te geven. Alhoewel, ik begrijp dat er ook  hier mensen zijn die denken dat de gekozen burgemeester er snel komt. In dat geval is het te zijner tijd misschien wel aan de inwoners om een oordeel over mijn functioneren uit te spreken. Ik kan daar eigenlijk best enthousiast van worden.

Boven de partijen en tussen de inwoners
Als reactie op mijn twitter-bericht kreeg ik overigens ook een suggestie om binnen het college de portefeuillehouder van de oppositie te worden. Beste leden van de gemeenteraad laat er geen misverstand over bestaan. Ik ben er voor u allemaal, dus ook voor de oppositie!  Als burgemeester sta ik boven de partijen en als het aan mij ligt tussen de inwoners. Uw besluit geeft mij meer dan voldoende mandaat om mijn functie op die manier uit te voeren.

Als voorzitter van uw gemeenteraad zal ik actief het politieke debat bevorderen. Een debat dat wordt gevoerd met heldere argumenten. Ik zal mijn uiterste best doen om uw raad passend, prikkelend, soms streng maar ook  rechtvaardig  voor te zitten. Zo  hoop ik bij te dragen aan een goed politiek debat. Een debat dat duidelijk maakt waar de verschillende fracties voor staan, maar dat ook leidt tot zorgvuldige en efficiënte besluitvorming.

Sprekers
Voorzitter, ik wil graag de sprekers bedanken.
Mijnheer de voorzitter, beste Frank van Liempdt, dank voor uw vriendelijke verwelkoming en aanmoedigende woorden.
Wethouder Verkroost, beste Jaap, de afgelopen anderhalve maand nam je naast je eigen zware portefeuille het loco-burgemeesterschap met verve op je. Jouw kennis van Stichtse Vecht en je uitgebreide netwerk, zullen mij zeker goed van pas komen om hier ingeburgerd te raken. Dank voor je hartelijke woorden.

Collega Divendal, dank voor je vriendelijke woorden van welkom in de kring van burgemeesters. Ik kijk uit naar de ontmoetingen over de gemeentegrens waarvoor de meest afspraken inmiddels zijn gemaakt. In Flevoland heb ik geleerd dat provinciegrenzen daarbij nooit een belemmering mogen zijn. Bovendien kom ik niet alleen om te halen, maar ook met de wetenschap dat de gemeente Stichtse Vecht een wereld te bieden heeft voor de dorpen en steden om haar heen.

Samenwerking met de ambtelijke organisatie
Ik kijk uit naar de samenwerking met de ambtelijke organisatie.  Gemeentesecretaris Annette van Hussel, dank voor je stimulerende woorden en de hartelijke wijze waarop je mij hebt verwelkomd. Ik verheug me op de samenwerking met jou en je mensen. Als bestuurders bouwen wij op de kennis, kunde en inspiratie van onze medewerkers. Er is sinds de fusie al veel bereikt. Samen met de organisatie wil ik me sterk maken om dit verder uit te bouwen. Ik herken me erg in de cultuurwaarden van de organisatie:

verbindend vermogen,
ondernemerschap,
betrokken,
aanspreekbaar,
klantgericht.
Veiligheid
Als het gaat om de portefeuille openbare orde en veiligheid wil ik veel tijd en energie steken in de contacten met de hulpdiensten en onze signaleringsteams.  Maar ook de inwoners krijgen via NL-Alert en programma’s zoals Waaks! een steeds belangrijkere rol als het gaat om onze veiligheid. Samenwerken aan veiligheid staat hoog op mijn agenda. Ook de andere partners die betrokken zijn bij de sociale veiligheid in onze gemeente kunnen rekenen op mijn warme belangstelling. Op een heel open manier wil ik met hen in verbinding staan en wil ik gezamenlijk borg staan voor de veiligheid in Stichtse Vecht. 

Samenwerking met de inwoners
Ik kijk bovenal uit naar de samenwerking met de inwoners van deze gemeente.  De komende weken en maanden trek ik erop uit om met veel inwoners kennis te kunnen maken en de gemeente goed te leren kennen. Waar dat niet persoonlijk kan, zal ik mijn best blijven doen om ook in deze functie de bereikbare bestuurder te blijven die ik de afgelopen jaren was. 

Aanspreekbaar en benaderbaar
Voorzitter,
Ik vat samen. Ik wil een burgemeester zijn die aanspreekbaar en benaderbaar is, zowel online als offline. Een burgemeester die boven de partijen en tussen de bevolking staat.  Ik hecht aan integriteit. Ik zie het als mijn rol om de onderlinge verbinding tussen mensen te bevorderen. Ik zal oprecht luisteren. Ik ga me inzetten voor de identiteit van de dorpen in onze gemeente, maar ik kijk ook met veel interesse over onze grenzen heen. Ik houd bijzondere aandacht voor de aansluiting van de jonge generatie bij het bestuur. En voorzitter, ik kan u verzekeren dat mocht de situatie daarom vragen,  ik ook de daadkracht en vastberadenheid zal tonen die noodzakelijk is. Alles natuurlijk in het belang van onze inwoners.

Ik ga me vanaf nu inzetten voor een duurzame en succesvolle samenwerking met uw gemeenteraad, het college en de inwoners van mijn nieuwe gemeente.

Voorzitter,
Ik geloof dat ik alle suggesties, die ik via twitter binnen kreeg, wel heb verwerkt in mijn tekst. Bij een suggestie aarzelde ik wat, maar ik kan het toch niet laten. Theaterschool ‘De Rest’ in Maarssen geeft volgende week gratis proeflessen en vroegen mij daarover iets te zeggen in mijn speech.

Aan het werk
De tijd van praten is voorbij. Ik ga aan het werk. Ik dank u voor uw aandacht.'

Flevoland was geweldig

Overdracht aan Jan Nico Appelman

 

Vandaag was het mijn laatste dag in functie als gedeputeerde van de provincie Flevoland. De provincie waar ik een beetje van ben gaan houden in de afgelopen 4 jaar en 5 maanden. 

Na 16 jaar aan verschillende collegetafels heb ik inmiddels wat ervaring opgedaan met afscheid nemen. Daardoor weet ik dat het afscheid nemen van de functie op zichzelf niet zo zwaar valt. Ik ga hier wel weg, maar aanstaande dinsdagochtend zit ik weer gewoon in een collegevergadering. Komend weekend zit ik na mijn rondje hardlopen weer gewoon thuis de stukken te lezen voor volgende week. Wat dat betreft kent het vak van bestuurder ook veel routine.

Overdracht aan Jaap Lodders

Het zijn echter vooral de mensen die de provincie maken. Het zijn vooral die mensen die ik zal missen. De afgelopen dagen waren in dat opzicht hartverwarmend. Bij verschillende gelegenheden hebben we teruggekeken op wat we allemaal hebben bereikt. Al die enthousiaste, professionele, hardwerkende humoristische, lieve, collegiale en creatieve mensen uit de polder, wat zal ik ze gaan missen.

Overdracht aan Bert Gijsberts

Mijn laatste activiteit vandaag was het verantwoordingsdebat met provinciale staten. Direct daarna werd ik toegesproken door de commissaris van de Koning, collega Leen Verbeek en door Peter Pels, de fractievoorzitter van de PvdA. Hun woorden ontroerde me.

Na mijn laatste toespraak tot de staten (zie tekst hieronder) kon ik de overdracht tekenen (zie foto's).

Morgen vertrek ik naar de gemeente Stichtse Vecht, terug naar het oude land. Flevoland was geweldig.

Tot ziens.

 

Bij mijn afscheid sprak ik de volgende woorden:

Voorzitter,

Het verantwoordingsdebat is achter de rug en de verkiezingen staan voor de deur. Toen ik aan het eind van de zomer mijn sollicitatiebrief aan de majesteit stuurde kon ik nog niet vermoeden hoe mooi de aansluiting zou zijn. Morgen word ik geïnstalleerd als burgemeester van de mooie gemeente Stichtse Vecht.

Als gevolg daarvan zal dit voorlopig wel mijn laatste politieke toespraak worden. Ik weet zeker dat er hier mensen zijn bij wie dat als muziek in de oren zal klinken, maar voor mij zal het toch even wennen zijn als ik morgenavond mijn rol boven de partijen zal innemen. Ik zal mijn huidige politieke rol zo nu en dan best gaan missen.

Mijn laatste politieke toespraak en het verantwoordingsdebat zijn net achter de rug. Dat is natuurlijk een geweldige kans om op dit podium nog een laatste keer flink los te gaan. Een laatste kans om de politieke verschillen in dit huis nog eens fors uit te vergroten en uit te leggen waarom de tegenstanders geen gelijk hebben en dat ook nooit zullen krijgen.

Voorzitter,

Hoe aantrekkelijk het misschien ook lijkt, ik ga het niet doen. 4 jaar en 5 maanden besturen in Flevoland heeft mij ook geleerd dat politiek bedrijven soms ook betekent dat je even achterover moet gaan zitten. De tijd dat mijn hartslag bij het aanhoren van de 1e termijn van de PVV de 120 slagen per minuut overschreed heb ik nu wel achter me gelaten. Dank aan iedereen die me daarbij heeft geholpen. Niet in de laatste plaats de PVV fractie zelf.

Na 16 jaar aan verschillende collegetafels heb ik inmiddels wat ervaring opgedaan met afscheid nemen. Daardoor weet ik dat het afscheid nemen van de functie op zichzelf niet zo zwaar hoeft te vallen. Ik ga hier wel weg, maar aanstaande dinsdagochtend zit ik weer gewoon in een collegevergadering. Komend weekend zit ik na mijn rondje hardlopen weer gewoon thuis de stukken te lezen voor volgende week. Wat dat betreft kent het vak van bestuurder ook veel routine.

Dat ik Flevoland toch flink ga missen weet ik zeker en dat komt vooral doordat een afscheid van de provincie ook een afscheid is van de mensen in die provincie. Op de eerste plaats natuurlijk de inwoners, die prachtige mensen met hun pioniersmentaliteit, hun doorzettingsvermogen, de no nonsens aanpak en de trots over de provincie waar ze wonen, ook al zijn ze zelf nog steeds afkomstig uit alle mogelijke windstreken. Flevoland is in dat opzicht een uniek gebied, je kunt er Groningse, Drentse, Brabantse, Zeeuwse, Marokkaanse, Surinaamse of Urker accenten door elkaar horen terwijl de mensen hier over het algemeen toch dezelfde taal spreken.

Wat ik ook ga missen zijn onze ambtenaren. Al die enthousiaste, professionele, hardwerkende, humoristische, lieve, collegiale en creatieve mensen maken met elkaar de provincie tot wat hij is. Het is dankzij deze mensen dat ik uw complimenten in ontvangst kon nemen voor het op orde brengen van onze financiën, voor het inzichtelijk maken van de risico's voor het wegwerken van wachtlijsten, voor de uitstekende samenwerking met de gemeenten op het gebied van de jeugdzorg, voor het behoud van de provinciale zelfstandigheid, ja zelfs voor de start van De-on. Zelfs nu zijn ze nog hard aan het werk om ervoor te zorgen dat uw motie breedband in het buitengebied binnen de afspraken wordt uitgevoerd en dat het rijk haar verantwoordelijkheid voor Lelystad op het gebied van de rijksvastgoedstrategie blijft waarmaken.

Voorzitter, ik ben hartstikke trots op wat ik samen met onze mensen heb bereikt en bedank vanaf deze plaats al die medewerkers die ik de komende tijd zo ontzettend zal gaan missen. Twee mensen wil ik in dat opzicht nog even apart noemen. Astrid van Helden en Jacobien Kamphof. Zij waren de afgelopen 4 jaar mijn maatjes. Samen vormden we een geweldig team. We hebben gelachen, we hebben gehuild, door dik en dun hebben jullie me gesteund en geholpen wanneer dat nodig was. Bedankt.

Wat is ook ga missen zijn mijn collega's in het college. Leen, Jaap, Jan-Nico, Bert en Tjeerd, excuses voor het feit dat ik jullie de komende pakweg 3,5 maand alleen achterlaat. Mijn excuses dat jullie in de drukte van de campagnetijd nog opgezadeld worden met extra werkzaamheden vanuit mijn portefeuille. Het is natuurlijk in strategisch opzicht een prima zet van de PvdA om de top van de VVD lijst een beetje van de straat te houden. Wij hebben eerder deze week al de gelegenheid gehad om elkaar toe te spreken dus dat zal ik nu allemaal niet herhalen. Wat ik wel wil doen is nog een keer onderstrepen dat alles wat wij de afgelopen jaren hebben gezegd over onze collegiale verhoudingen 100% waar is. De eenheid in het college stond hoog op de agenda. Hoe ingewikkeld de vraagstukken ook waren, we kwamen er altijd uit. Soms zelfs tot irritatie van de coalitiepartijen. Ik zou zeggen koester die samenwerking en collegialiteit. Het is belangrijk, zeker deze tijd waarin respect voor elkaar in de politiek niet altijd vanzelfsprekend meer is.

Wie ik ten slotte ook ga missen bent u, de leden van Provinciale Staten van Flevoland. De afgelopen jaren hebben wel elkaar veel mogen ontmoeten en gingen we in debat. Samen waren we het snel eens maar regelmatig toch ook niet. Soms wist ik u namens het college te overtuigen van ons gelijk, maar soms toch ook niet. Over het algemeen gingen we heel respectvol met elkaar om, maar soms toch ook gewoon niet. Hoe het ook zij, het was voor mij een grote eer om u 4 jaar en 5 maanden te mogen dienen.

Ik zal u missen, dat weet ik nu al. Ik zal die ontwapenende interrupties van Melissa Bax van de Partij van de Dieren missen net als die herinnering aan mijn jeugd, wanneer ik de kenmerkende radiostem van Erik Boshuizen van 50 plus hoorde. Nooit meer de verkleinwoordjes uit de debatten met de PVV, nooit meer het waardengedreven leiderschap van de fractievoorzitter van het CDA. Ik zal die altijd betrouwbare fractieleden van de ChristenUnie missen, maar ook Arie Stuijvenberg, de man die ik zo respecteer en van wie ik genoot als hij het waarnemend voorzitterschap weer eens op zich mocht nemen.

Voorzitter, laat ik vooral mijn eigen PvdA fractie niet vergeten. Daar zitten die 6 mensen, mijn rode vrienden en vriendinnen aan wie ik mijn plaats in het college te danken had. We hadden steeds genoeg afstand om duaal te opereren maar waren dichtbij genoeg om elkaar steeds goed te begrijpen. Dankzij jullie loyaliteit aan mij, maar ook het hele college hebben we veel bereikt in de afgelopen 4 jaar. Ik dank jullie voor het feit dat jullie me altijd zijn blijven steunen, ook wanneer dat soms moeilijk was.

Voorzitter,

Ik ga afronden. Vijf jaar geleden was Flevoland voor mij nog onbekend gebied. In de ontdekkingsreis die volgde ben ik het gebied gaan begrijpen en waarderen. Samen met u en onze inwoners zijn we de strijd om de zelfstandigheid aangegaan en hebben we (voorlopig) gewonnen. We hebben de buitenwereld laten zien wat van waarde is in dit gebied, wat de waarde is van onze nieuwe Wildernis.

De discussie over de toekomst van deze provincie is daarmee niet afgerond. Ik ben er van overtuigd dat het onderwerp de komende jaren op de Haagse agenda zal terugkeren. Ik spreek hier de wens uit dat het een discussie zal zijn die gaat over het versterken van onze Flevolandse waarden en die uitgaat van de kracht van deze kleine provincie. Ik spreek de wens uit dat het volgende kabinet samen met u en vanuit betrokkenheid met de provincies zoekt naar oplossingen om de nadelen van de huidige inrichting van het middenbestuur te doorbreken. Ik moet constateren dat dit er de laatste jaren aan heeft ontbroken.

Voorzitter, de verkiezingen staan voor de deur. Nu het verantwoordingsdebat achter de rug is kan de campagne echt beginnen. Ik wens iedereen een fantastische campagne toe. Dat geldt uiteraard in het bijzonder voor mijn eigen Partij van de Arbeid. Mede dankzij de PvdA staat de zelfstandige provincie Flevoland er goed voor. Als de kiezers dat weten te waarderen ben ik er van overtuigd dat het goed komt op 18 maart aanstaande. Ik wens u allemaal een sterke en sociale provincie toe.

Het was voor mij een eer en genoegen om 4 jaar en 5 maanden te werken aan de toekomst van deze mooie provincie.

Dank voor uw aandacht en wie weet tot ziens.