Rust

Het is een beetje rustig op mijn weblog, ik geef het toe. Dat heeft een reden.

Officieel kent de wet de status van demissionair wethouder niet. Volgens de wet ben je wethouder of je bent het niet. Dat neemt niet weg dat de periode na verkiezingen en voor het aantreden van een nieuw college een periode is waar je als bestuurder voorzichtig moet opereren. Dat is zeker het geval wanneer de zittende wethouders niet meer kunnen rekenen op een meerderheid van de gemeenteraad. Omdat dit momenteel in Leiden het geval is, is het voor mij en mijn collega's een beetje op eieren lopen.

In de praktijk komt het erop neer dat we momenteel niet veel meer doen dan het afhandelen van door de raad genomen besluiten en het behartigen van zaken die echt niet kunnen wachten. Wat we in ieder geval niet doen is nieuwe plannen maken of ingrijpende beslissingen nemen. Zoiets doe je niet uit respect voor de nieuwe machtsverhoudingen in de raad, maar simpelweg ook omdat de gemeenteraad ook in deze periode bestuurders naar huis kunnen sturen voor beslissingen die geen steun van de meerderheid in de raad hebben.

Naarmate de periode tot een nieuw college langer duurt neemt ons werk dus af. Dat is goed te merken aan de lengte van de collegevergaderingen op dinsdag. Deze week waren we bijvoorbeeld binnen het uur klaar. Dat lijkt allemaal lekker ontspannen, maar in werkelijkheid is dit een buitengewoon slechte situatie. Een stad met zoveel vraagstukken die dringend om een daadkrachtige aanpak vragen terwijl jij met de handen gebonden moet toekijken, verkeert wat mij betreft in een niet te benijden positie.

Ik wens de onderhandelaars voor een nieuw college veel wijsheid toe om snel tot een nieuw en daadkrachtig gemeentebestuur te komen. Tot die tijd zal ik goed op de winkel passen, een weinig spannende activiteit en dus weinig nieuws op mijn weblog.

Tot ziens.