Lood- en loodzwaar was ie weer vandaag, de halve marathon van Katwijk. De kenners noemen het de zwaarste marathon van Nederland en het is misschien wel juist daarom dat ik er toch elke keer weer een uitdaging in zie om hem helemaal uit te lopen. En voor de derde keer is het me vandaag gelukt om de medaille in ontvangst te nemen.Door een hevige regenbui vlak voor de start waren de eerste 15 kilometer door de duinen naar Wassenaar hier en daar veranderd in een waterballet. Dat was echter nog niets in vergelijking met de laatste 6 kilometer over het strand. Een straffe tegenwind in combinatie met flinke buien maakte het geen pretje om te lopen. Pas toen de finish in zicht kwam begreep ik weer waarom ik hardlopen zo'n leuke sport blijf vinden. Het gevoel dat je krijgt wanneer je doel is bereikt, is zo bijzonder dat je direct vergeet hoeveel moeite het heeft gekost om dat doel te bereiken.
Tot ziens.
Hoi Marc,
BeantwoordenVerwijderenOnder de noemer, gedeelde smart is halve smart, voel ik helemaal met je mee. Ook ik heb dezelfde kwellingen ondergaan die je beschrijft maar o wat is de overwinning op de elementen van de natuur zoet. Met een dergelijke beproeving achter de rug moet het in Flevoland zeker lukken!!
Groetjes en succes in het nieuwe land,
Kor Kleijwegt