ARK

Een van de belangrijkste adviesorganen binnen de gemeente is de Adviescommissie Ruimtelijke Kwaliteit, kortweg ARK. De leden van deze commissie zijn op basis van deskundigheid voor een bepaalde periode benoemd door de gemeenteraad. De commissie geeft in beginsel over alle ingediende bouwplannen een advies aan het college van Burgemeester & Wethouders. In dit advies geven zij hun oordeel over de ruimtelijke kwaliteit van het betreffende plan. Officieel beoordelen zij of het bouwplan voldoet aan, wat de wet noemt, redelijke eisen van welstand. Wanneer de commissie een negatief advies geeft, dan is dat op basis van de wet een grond waarop het college de betreffende bouwvergunning kan weigeren.

De laatste tijd heb ik gemerkt dat de opvattingen over de ARK binnen Leiden nogal uiteenlopen. Sommige mensen beschouwen het werk van deze commissie als onnodige betutteling en hebben daar zo nu en dan forse kritiek op. Anderen zien de ARK juis als een goed middel om te bereiken dat de kwaliteit van bebouwing in de stad op een bepaald peil blijft. Overigens is het wel goed om hier nog eens te onderstrepen dat de ARK slechts een adviseur is. De uiteindelijke beslissingen worden genomen door het college waar ik deel van uit maak.

Vanavond heb ik kennisgemaakt met de leden van de ARK. Naar mijn vaste overtuiging betreft het hier een groep mensen die zich op grond van hun deskundigheid met veel betrokkenheid inzet voor de ruimtelijke kwaliteit binnen de gemeente. Aan de andere kant heb ik ook gemerkt dat er bij het onderwerp van de ruimtelijke kwaliteit weinig inbreng is van, wat ik maar noem, de gewone inwoners van de stad. Binnen de nieuwe bestuurscultuur van ons college zou het heel goed passen daar iets mee te gaan doen. De architectuur wat dichter bij de inwoners van de stad brengen dus. Daarnaast zou ik me ook kunnen voorstellen dat we eens gaan onderzoeken of we niet een manier kunnen vinden om het welstandtoezicht voor bijvoorbeeld kleinere bouwplannen kunnen vereenvoudigen. Daarmee kunnen we de zogenaamde administratieve lastendruk wat proberen te verlagen. Dat is ook zo'n doel van ons college.

De komende tijd gaan we in de politiek een evaluatie bespreken van zowel het functioneren van de ARK, als het huidige welstandsbeleid. Met de leden van de ARK heb ik vanavond afgesproken op welke manier zij hierbij betrokken zullen worden. Ik zoek nog een manier om de inwoners van de stad bij deze discussie te betrekken. Wordt vervolgd.

Jup

Vanmorgen was ik voor een kennismaking bij SLS wonen. In mijn kennismakingsronde waren zij de laatste van de vier, in Leiden gevestigde, corporaties . SLS Wonen is een corporatie voor een bijzondere doelgroep met specifieke woonwensen: studenten en andere jongeren die in Leiden en omgeving huisvesting zoeken. Voor deze doelgroep is SLS de belangrijkste aanbieder.

Al ruim 45 jaar zijn ze actief als studentenhuisvester. In de loop der jaren hebben ze veel bijzondere panden verworven en ontwikkeld. Ongeveer 1400 wooneenheden zijn gesitueerd in monumentale panden, vaak in het centrum van de stad. Net zoals het kantoor van SLS zelf dat gevestigd is in een prachtig pand aan het Rapenburg.

Studentenhuisvesting is binnen mijn portefeuille Wonen een onderwerp op zich. Voldoende woonruimte voor deze groep is voor onze universiteit, en dus voor de stad, van groot belang. Voor nieuwe studenten is de beschikbaarheid van woonruimte een belangrijk aspect om te kiezen voor Leiden. De komende jaren is een flinke uitbreiding noodzakelijk om aan de vraag te voldoen.

Vanmiddag was ik als wijkwethouder van Leiden Zuid-West uitgenodigd bij een kookfeest in het Jacques Urlus Plantsoen, oftewel het JUP zoals de bewoners het noemen. Woningbouwvereniging Portaal had dit evenement opgezet samen met de bewoners, de Leidse Welzijnsorganisatie, de stichting Thuis Op Straat en de wijkspeeltuin. Daar hadden bewoners van verschillende nationaliteiten heerlijk geurende maaltijden klaargemaakt.

Het was flink druk in de wijkspeeltuin en ik heb hartstikke genoten van de gezelligheid en de leuke mensen. Dit soort evenementen helpen om de onderlinge contacten in deze wijk te verbeteren, daar ben ik vast van overtuigd. Bovendien leveren ze een waardevolle bijdrage aan de leefbaarheid in de buurt.

Tot de volgende keer

Meer dan stenen...

Bij de vorming van het college van Burgemeester en Wethouders hebben we de afspraak gemaakt dat we zichtbaar en aanspreekbaar zouden zijn. In dat kader zullen we deze periode met enige regelmaat de wijk in gaan. Vandaag was het de beurt aan de Leidse Slaaghwijk. Vanmorgen even na 08.30 uur vertrokken we per fiets vanaf het stadhuis.

De Slaaghwijk is een wijk waar wij ons best zorgen over maken. De wijk doet het in vergelijking met andere wijken in de stad niet goed. De criminaliteit is groter, het gemiddeld inkomen lager, het aantal uitkeringsgerechtigden hoger, de overlast groter en zo kan ik nog wel even doorgaan. Slaaghwijk komt voor op veel verkeerde lijstjes. Dat het niet iets van de laatste tijd is bleek toen ik de naam van deze wijk even in google opzocht. Daar trof ik een tekst uit 1992 waar al over de situatie in deze wijk geschreven werd. Onlangs nog haalde de wijk het Leidsch Dagblad in verband met de jongerenoverlast in de omgeving van de voetbalkooi.

We hebben vandaag met veel mensen uit de buurt gesproken. De buurtagent, de opbouwwerkers, de jongerenwerkers, de raad- en daadwinkelier, de beheerder van het buurtcentrum, de tienermoeders, bestuurders van bewonersverenigingen en vele, vele andere inwoners uit de wijk. We hebben geluisterd naar de problemen van de vele een-oudergezinnen, van de kinderen die hun opvoeding vooral op straat krijgen en van de schrijnende armoede die je in deze wijk in toenemende mate tegenkomt. Ondanks alle problemen vinden we toch ook hier weer mensen die trots zijn op hun wijk en de negatieve berichtgeving meer dan zat zijn. Mensen die zich geweldig inzetten om verbeteringen in de wijk te realiseren. Mensen die wat mij betreft de steun van de gemeente verdienen.

Over oplossingen hebben we nog niet gesproken. Eerst alles maar eens laten bezinken en nadenken waar we gaan beginnen. Dat er daarna iets moet gebeuren is duidelijk.

Tot volgende week.

Warm wonen

Vanmorgen was ik voor een kennismakingsgesprek bij Ons Doel. Met een bestand van 2400 woningen, een van de kleinere woningstichtingen in de stad, maar in mijn ogen wel een pareltje. Terwijl veel corporaties door fusie en overnames steeds groter worden, putten ze bij Ons Doel juist kracht uit de kleinschaligheid. Ik trof een organisatie met buitengewoon veel aandacht en warmte voor mensen, of het nu gaat om huurders of om medewerkers. Dat merk je in bijna alles wat ze doen. Ze willen, net als ons college, vooral zichtbaar en aanspreekbaar zijn. Het resultaat van dit alles is tevreden huurders, tevreden medewerkers en mooie ambities voor de stad. Door deze manier van werken hebben ze een stevige positie in de stad verworven en vormen ze, soms zelfs op nationaal niveau, een sprekend voorbeeld voor anderen. Een prima partner in de stad dus.

Vanavond vergaderde de gemeenteraad. Aan de orde was de definitieve besluitvorming met betrekking tot het WijkOntwikkelingsPlan (WOP) voor Leiden Noord. Ik schreef hier eerder over. Ik geloof niet dat er een onderwerp is, waar ik de afgelopen periode meer tijd in heb gestoken. Voor mij was het dus een belangrijk onderwerp.

Tijdens een ruim 2 uur durend debat (terug te luisteren op www.sleutelstad.nl) kwamen de belangrijkste onderdelen van dit besluit nog eens aan de orde. Centraal stond een voorstel van de fracties van PvdA, SP en GroenLinks, waarin het college een opdracht kreeg om 80 extra sociale woningen in dit plan te realiseren. Niet duidelijk was echter waar het geld vandaan zou moeten komen om deze woningen te realiseren. Voor het college was dat reden om dit voorstel af te wijzen. Na een schorsing kwamen de partijen terug met een aangepast verzoek waarin stond dat het college eerst de mogelijkheid van een dergelijk plan moet onderzoeken. Als de consequenties daarvan duidelijk zijn, zullen we dat aan de raad voorleggen. Daarna kan de raad zelf beslissen of ze met dit plan door willen gaan. Met dat voorstel kon het college instemmen. Het oorspronkelijke voorstel werd daarna met algemene stemmen aangenomen.

Het waren vanavond dus vooral onze politieke vrienden die zorgden voor de meeste discussie met het college. Als dat uiteindelijk betekent dat we daardoor betere besluiten nemen voor de inwoners van de stad, heb ik daar niet eens zoveel moeite mee. Spannend was het wel.

Tot ziens.

Maastricht

Ik ben net terug uit Maastricht, de stad van burgemeester Leers. Daar waren zo'n 2800 gemeentebestuurders uit het hele land bijeen voor het jaarcongres 2006 van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG). Het congres had dit jaar als thema meegekregen: 'Samen aan de slag voor een herkenbaar lokaal bestuur'. Rond dit thema waren er twee dagen lang allerlei besprekingen en excursies.

Het VNG congres staat vooral bekend als een topgelegenheid voor gemeentebestuurders om te netwerken. Op de 'beursvloer' naast de congreszaal, kun je als nergens anders contacten leggen en ervaringen uitwisselen met collega's uit het hele land. Door met collega wethouders te praten over je werk doe je ideeen op over hoe ik het anders of beter kan doen. Dat werkt echt.

Speciaal voor het college van Leiden had Gert Leers gezorgd voor een presentatie over de ruimtelijke kwaliteit in het centrumgebied van deze stad. Het historische centrum van Maastricht ziet er inderdaad uit om door een ringetje te halen. De combinatie van een perfecte inrichting, de toepassing van duurzame materialen, gerestaureerde historische panden, mooi onderhouden winkelgevels en een zeer terughoudend reclamebeleid hebben het gebied in 25 jaar gebracht tot wat het nu is. Het is gewoon een plezier om hier rond te mogen lopen. Zo'n mooi gebied heeft een enorme aantrekkingskracht op consumenten uit de hele regio. In Maastricht werken ondernemers en gemeente samen in dit gebied. Ook zijn ze samen bereid om te investeren in kwaliteit. De gemeente Maastricht geeft momenteel 35 miljoen euro uit voor de vervanging van de bestrating door duurzaam natuursteen materiaal. De ondernemers in de stad dragen daar samen bijna 50% in bij.

In Maastricht hebben we gezien hoe het zou kunnen. Daar moeten we de komende tijd maar eens over doorpraten.

Tot ziens.

Wat mag openheid kosten?

Het college werkt aan het programma voor de komende vier jaar. Een van de opdrachten die de gemeenteraad heeft meegegeven is dat we moeten zorgen voor een nieuwe, open bestuurstijl. Daar werken we op allerlei manieren hard aan. Een weblog zoals deze, kan daarbij een manier zijn om aan een wat breder publiek verantwoording af te leggen over ons werk. Een aantal van mijn collega's denken er over na om op dit gebied ook actief te worden.

Vanuit ambtelijke kant is er inmiddels gekeken naar de consequenties die dat zou kunnen hebben. Men wijst ons op de mogelijkheid dat deze manier van werken zo aanslaat dat het grote publiek massaal gaat reageren of mails gaat sturen. Als je op al die reacties binnen een redelijke tijd wil reageren, dan is daarvoor wellicht een uitbreiding van de ambtelijke ondersteuning nodig. En dat kost natuurlijk extra gemeenschapsgeld.

Gelukkig valt het met reacties op deze site nog wel mee en kan ik het allemaal nog persoonlijk bijhouden. Dit lezen kost u voorlopig dus niets extra en dat wil ik eigenlijk graag zo houden. Maar uw mening hierover stel ik wel op prijs.

Tot volgende week.

training

Vandaag was ik in Schiedam. Op verzoek van de Partij van de Arbeid werkte ik mee aan een training voor beginnende raadsleden uit die regio. Goed om te zien met welk enthousiasme deze mensen, ondanks het mooie weer, de hele dag binnen zaten om samen te bespreken hoe ze hun werk in de gemeenteraad nog beter kunnen doen. Leuk om andere mensen te helpen met mijn ervaringen op dit gebied. Ik hoop dat ze er wat van hebben opgestoken.

Tot ziens.

Binnenstedelijke walmuren

Vanmorgen de hele ochtend in vergadering gezeten met college en de ambtelijke top van onze organisatie. We hebben gesproken over de eerste versie van het collegewerkprogramma. Dat is een concrete uitwerking van het akkoord dat de collegepartijen na de verkiezingen hebben gesloten. In het werkprogramma is straks precies te lezen hoe en wanneer het college alle politieke wensen gaat omzetten in daden en wat dat gaat kosten.

Met de raad hebben we afgesproken dat dit belangrijke stuk voor de zomer klaar is. Dat gaat lukken, maar daarvoor zijn nog wel een paar besprekingen nodig.

Vanmiddag mocht ik samen met mijn collega John Steegh een gedenksteen onthullen nabij de Kraaijerbrug. Deze steen was het sluitstuk van een omvangrijk project waarbij in de afgelopen periode maar liefst 228 meter walmuur langs de Nieuwe Rijn is gerenoveerd. Veel mensen hebben erg hun best gedaan om dit project op een historisch verantwoorde manier te realiseren. Hierdoor is het zicht op de stad vanaf het water, nog mooier geworden dan het al was. De vernieuwde walmuur met daarop de kenmerkende historische lantaarnpalen vormen samen met de historische gevelwand weer een perfect geheel.

Tot de volgende keer.

Roeien met de riemen.....

Wanneer je als wethouder verantwoordelijk bent voor de ruimtelijke ordening in de stad, dan krijg je met enige regelmaat te maken met bijna onmogelijke beslissingen. Beslissingen waarbij je het in de ogen van de inwoners nooit goed doet.

Zo kreeg ik een tijdje geleden te maken met de Leidsche Roei- en Zeilvereniging 'Die Leythe'. Samen met een aantal andere verenigingen maken zij voor de beoefening van hun sport gebruik van een deel van de Rijn nabij de Haagweg. De vereniging heeft voor een goede sportbeoefening 42 meter waterbreedte nodig. Ter hoogte van de plaats waar deze wedstrijden worden gehouden heeft de gemeenteraad medewerking verleend aan een bouwproject. Bij dat besluit heeft de raad er destijds bij het college op aangedrongen dat die 42 meter ook werkelijk in stand gehouden moet worden. Inmiddels zijn de plannen verder uitgewerkt en hebben de mensen van Die Leythe nog eens goed gekeken hoe het er allemaal uit gaat zien. Daarbij hebben ze ontdekt dat de open ruimte niet 42 maar 38,5 meter is. Deze versmalling wordt veroorzaakt door een 3 tal woonschepen die daar liggen. Deze woonboten moeten in verband met het genoemde bouwproject een nieuwe plaats krijgen. Die Leythe heeft inmiddels contact opgenomen met een aantal fracties in de raad, die op hun beurt mij weer hebben verzocht een oplossing te zoeken.

Gelukkig was het nog een mogelijk om het verplaatsen van de woonschepen tegen te gaan. Het college heeft hierover deze week een besluit genomen. Die Leythe kan voorlopig tevreden zijn. De bewoners van de betreffende woonschepen zijn dat allerminst. Zij verkeren door dit besluit in grote onzekerheid over de plaats waar ze straks moeten gaan liggen.
Ik ga de komende tijd praten met alle betrokken partijen om een uitweg te vinden. Soms lukt het om iedereen tevreden te houden...

Tot ziens.

kennismaking

De tijd dat de gemeente beschikte over een eigen woningbedrijf ligt al weer heel lang achter ons. Dat neemt niet weg dat de gemeente op het gebied van wonen, voor inwoners die niet zelf in hun huisvesting kunnen voorzien, nog steeds een belangrijke taak heeft. Om die taak goed uit te kunnen voeren zijn we afhankelijk van woningcorporaties.

Deze corporaties zijn behoorlijk zelfstandig in de manier waarop ze deze taak uitvoeren, de gemeente kan op dit gebied geen opdrachten geven. Daar staat tegenover dat de corporaties de gemeente weer nodig hebben, bijvoorbeeld voor de realisatie van bepaalde bouwplannen.

Gemeente en woningcorporaties hebben elkaar dus hard nodig als ze iets willen bereiken voor de stad. We zijn partners en dus is een goede onderlinge relatie belangrijk. Daarom ben ik vandaag maar eens kennis gaan maken met de directeuren van twee van onze grotere corporaties , Portaal en De sleutels van Zijl en Vliet. Beide beschikken ze over zo'n 8000 sociale woningen in de stad en beide hebben veel plannen klaar liggen om ervoor te zorgen dat ook in de toekomst iedereen in Leiden een behoorlijke woning kan vinden.

Binnenkort ga ik met de andere sociale huisvesters kennismaken.

Tot ziens.

Bouwen

Vandaag was het in heel Nederland Dag van de Bouw. In het kader van de campagne 'De Bouw maakt het' organiseerde Bouwend Nederland in samenwerking met een groot aantal bouwbedrijven een open dag. In heel Nederland waren tientallen bouw- en infraprojecten voor het publiek opengesteld.

In Leiden was dat het voormalige Elizabeth Ziekenhuis aan de Hooigracht. In opdracht van SLS-wonen is bouwbedrijf Du Prie bezig met de renovatie van dit prachtige pand. Het complex wordt geheel opgeknapt om een optimale woonbestemming te krijgen met voorzieningen voor verschillende doelgroepen. De historische en monumentale waarden blijven behouden, waarbij stijldetails en bouwtechnische elementen worden teruggehaald. Op die manier komen er zo'n 200 een-kamerappartementen, horeca en allerlei faciliteiten in dit gebouw.

Speciaal voor de opening van deze dag waren minister Dekker van Vrom en de heer Brinkman, voorzitter van Bouwend Nederland, naar de Hooigracht gekomen. Na wat korte toespraken mocht ik samen met de minister de open dag officieel openen, waarna we een rondleiding door het gebouw kregen.

Tot volgende week.

G27

Toen ik het afgelopen jaar burgemeester van Warmond was, schreef ik hier met enige regelmaat over mijn werkzaamheden in het kader van de regionale samenwerking met andere gemeenten. Dat was niet zo gek, Warmond was immers als kleine gemeente in veel dingen afhankelijk van andere partijen.

Nu zit ik in Leiden, een gemeente met 24 keer zoveel inwoners en dus, zo zou je denken, veel minder afhankelijk van regionale samenwerking. Dat is dus niet waar. De tijd dat gemeenten in Nederland konden functioneren zonder samen te werken is al heel lang voorbij. Als coordinerend wethouder regiozaken ben ik ook nu dus met enige regelmaat buiten de stad te vinden om met de collega's uit de regio te overleggen over onderwerpen waarbij we elkaar nodig hebben. Verschil is wel dat Leiden op veel gebieden een centrumfunctie vervult. In dat kader voeren we juist een aantal taken uit voor de overige gemeenten in de regio.

Naast de samenwerking in de regio zoekt de stad ook samenwerking met andere steden in het land. Dat is wel nieuw voor mij. Zo zat ik vandaag in Utrecht rond de tafel met mijn collega wethouders van de G27. De 27 grote gemeenten in Nederland. Op die manier werkt Leiden samen met steden als Eindhoven, Haarlem, Enschede, Arnhem etc. Samen kijken we hoe de belangen van de steden onder de aandacht van belangrijke partners, zoals het rijk, kunnen brengen. Samen hebben we voldoende invloed om de belangen van onze inwoners veilig te stellen. We hebben natuurlijk ook 'onze' eigen site: www.g27.nl.

Tot ziens.